Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Πόσες φορές ισχυριστήκατε ότι κάποιος δράστης ήθελε κρέμασμα; Πόσες φορές εκφράσατε την άποψη ότι η θανατική ποινή θα έπρεπε να υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα για ορισμένα εγκλήματα; Και πόσες φορές φωνάξατε ότι τα ισόβια πρέπει να είναι πραγματικά ισόβια;»
Μέσα από τη μάσκα που κάλυπτε όλο του το πρόσωπο, χαμογέλασε στραβά. «Για να δούμε, ποια θα είναι η αντίδρασή σας τώρα που θα κληθείτε να αποφασίσετε;»
Οι Μύστες, μια οργάνωση που υπηρετεί τον μαθηματικά ορισμένο κανόνα της Χρυσής Τομής, έχει αναδυθεί από την αφάνεια για να αποδώσει τιμωρία ανάλογη του εγκλήματος. Όρια δεν υπάρχουν γι’ αυτή. Ούτε νόμοι και κανόνες. Τα μέλη της οργάνωσης υπακούν μόνο σε όσους επιλέγουν να θέσουν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Ο Δημήτρης Χατζηλαδάς, σε συνεργασία με την ΕΥΠ, θα κληθεί να διεισδύσει στην οργάνωση με σκοπό να την εξαρθρώσει.
Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, τα στοιχεία αλλά και την ίδια την κοινωνία που, ως επί το πλείστον, υποστηρίζει τη δράση των Μυστών, οι συνεργαζόμενες αρχές, Ελλάδας και εξωτερικού, πρέπει να κάνουν το καθήκον τους. Υπάρχουν, όμως, και κάποια παιχνίδια που δεν έχουν νικητές...
Η άποψή μου:
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα καλογραμμένο, με σφιχτή πλοκή, σπανίζει αρκετά στις μέρες μας καθώς πρόκειται για ένα είδος που διαβάζεται κατά κόρον και έτσι, ως φυσικό επακόλουθο, παράγεται πληθώρα έργων από τους εκδοτικούς. Όταν τύχει λοιπόν κανείς στην εξαιρετική περίπτωση να συναντήσει ένα και με βαθύτερα κοινωνικά μηνύματα, τότε αυτό αξίζει πραγματικά την προσοχή και τον χρόνο ανάγνωσης που θα του αφιερωθεί μέχρι κεραίας...
Το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα «Οι Μύστες» της Έλενας Κορδέλλα από τις εκδόσεις Μίνωα πραγματεύεται το ζήτημα της αυτοδικίας με έναν ιδιαίτερο τρόπο, του αυτόκλητου τιμωρού που παρουσιάζεται συχνά σε μία κοινωνία σε αποσύνθεση, σε έναν κόσμο που πολλές δικαστικές αποφάσεις μάς εξοργίζουν ή μας αφήνουν μια γεύση απογοήτευσης, εφόσον έχει χαθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Από την πρώτη σελίδα η συγγραφέας σε βάζει στο θέμα με μία σκηνή εντυπωσιακή -μιας γυναίκας που σκότωσε το παιδί της, την οποία έχουν απαγάγει «Οι Μύστες» σκοπεύοντας να αποδώσουν πραγματική δικαιοσύνη, κάτι που δεν έπραξε η Πολιτεία. Μπορεί άραγε το πλήθος να την καταδικάσει σε θανατική ποινή, που τόσο εύκολα ζητάμε συχνά στην Ελλάδα όταν το έγκλημα είναι ειδεχθές; Αλήθεια, θα τολμούσε κάποιος που ζητά τη θανατική ποινή τόσο εύκολα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, να γίνει δήμιος ή έστω να παρακολουθήσει μία εκτέλεση και αν ναι, τι θα σήμαινε αυτό; Μήπως ότι έγινε τέρας όμοιο με τον θανατοποινίτη; Μπορούν οι Μύστες να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και να αποδίδουν ακριβοδίκαιη δικαιοσύνη για τα απεχθέστερα εγκλήματα; Τα όρια του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου θα χαθούν διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου.
Η συγγραφέας έχει στήσει και βασίσει τη μυστικιστική οργάνωση «Μύστες» στο αρχαιοελληνικό ιδεώδες, έχοντας ανατρέξει στους φιλοσόφους. Ο αξιωματικός της Αστυνομίας Δημήτρης Χατζηλαδάς (πρωταγωνιστής και στα προηγούμενα βιβλία της συγγραφέως) σε συνεργασία με την ΕΥΠ, θα κληθεί να διεισδύσει στην οργάνωση περνώντας τα τεστ ένταξης με σκοπό να την εξαρθρώσει. Οι λεπτομέρειες και οι πληροφορίες για την οργάνωση και τον τρόπο ένταξης των μελών της μέσα από μια σειρά δοκιμασιών είναι πραγματικά εντυπωσιακές.
Οι σελίδες κυλάνε ταχέως, με τη δράση αμείωτη και σκηνές που κόβουν την ανάσα. «Ξεπλένεται ένα κακό με ένα άλλο; Ποιος μπορεί να το παίξει θεός; Αν ίσχυε η θανατική ποινή, θα απέτρεπε άλλους από τέτοιες συμπεριφορές ή απλώς θα αυξάνονταν τα πτώματα στα νεκροταφεία;» αναρωτιέται ο πρωταγωνιστής μας καθώς περνάει τη δοκιμασία ένταξης στους «Μύστες», στην οποία πρέπει να αποφασίσει την ποινή ενός παιδεραστή (άλλωστε, η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου επιθυμεί να τον ξυλοφορτώσει διακαώς). Η συγγραφέας εδώ εμφανώς θέλει να προβληματίσει τον αναγνώστη για το δίκαιο και το άδικο, τα οποία είναι δυσδιάκριτα, ακόμα και σε νομικό πλαίσιο για μία πράξη που αρκετοί ειδικοί ψυχικής υγείας θεωρούν πως προσομοιάζει σε ψύχωση (άρα οι παιδεραστές είναι ψυχασθενείς και συνεπώς δεν φέρουν την ευθύνη των πράξεων τους).
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο μυθιστόρημα (η χρήση της θοραζίνης κατά την εισβολή της οργάνωσης στο ξενοδοχείο Hyatt, όπου οι Μύστες τα βάζουν με την βρώμικη πολιτική ηγεσία, αποτελεί άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού), που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα και παραπάνω (στο παράρτημα θα βρείτε το νομικό πλαίσιο που χρησιμοποίησε η συγγραφέας). Θα καταπλήξει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες αστυνομικών μυθιστορημάτων. Προτιμήστε το ενόψει εορτών και δεν θα χάσετε...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Έλενα Κορδέλλα
Σελίδες: 464
Ημερ. έκδοσης: 01/10/23
ISBN: 978-618-02-5039-8
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Έλενα Κορδέλλα γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσε σε μια μικρή γειτονιά της Κυψέλης. Κατέχει πτυχίο Νομικής και μεταπτυχιακό στην Ποινική Δικαιοσύνη και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Τα τελευταία 14 χρόνια είναι μάχιμη δικηγόρος και ασκεί το επάγγελμά της στη Ρόδο, όπου διαμένει πλέον μόνιμα με τον σύζυγο και τα δύο παιδιά της. Από πολύ μικρή τη συνάρπαζε το παιχνίδι με τις λέξεις. Της άρεσε να δημιουργεί φανταστικούς κόσμους και ήρωες στους οποίους έδινε πνοή και διέξοδο στο χαρτί αφήνοντάς τους να ζήσουν τις περιπέτειές τους στο έπακρο. "Ο Θεριστής της Κυψέλης" είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της, ενώ ασχολείται ενεργά και με τη σεναριογραφία.