Συνέντευξη στον Μιχάλη Φιλίππου

---Δημοσίευση: 28/05/2025---

Ο Μιχάλης Φιλίππου σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης του Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Εργάστηκε στον συγκεκριμένο τομέα μέχρι το 2023, ενώ σήμερα δουλεύει στον Alpha Κύπρου. 

Ο Μιχάλης Φιλίππου μιλά με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης του ποιητικής συλλογής "Χαμένες ανάγκες" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Μ.Φ: Αυτό που με ωθεί να γράφω είναι γεγονότα που εξελίσσονται στην κοινωνία μας, η αδικία που ζούμε σε όλο τον κόσμο και ο έρωτας. Ανάλογα σε ποια κατάσταση βρίσκομαι.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

Μ.Φ: Είναι πολύ δύσκολο για μένα να προσπαθήσω να σκεφτώ κάτι να γράψω, αλλά από την άλλη μου είναι πάρα πολύ εύκολο να γράψω κάτι όταν έρθει από μόνο του, καθώς επηρεάστηκα από κάποιο γεγονός στην ζωή μου. Από την στιγμή που μου έρθει η έμπνευση, μέσα σε λίγα λεπτά έχω ήδη τελειώσει το ποίημα.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Μ.Φ: Η μεγαλύτερη μου επιρροή είναι ο Άλκης Αλκαίος, ακούω πολλή μουσική και μου αρέσει να μελετώ τους στιχουργούς από κάθε τραγούδι που μιλάει στην ψυχή μου. Όπως είναι οι στίχοι του Οδυσσέα Ιωάννου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, της Ελένης Φωτάκη και πολλούς άλλους.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;

Μ.Φ: Τα τελευταία χρόνια η θεματολογία που κυριαρχεί στα έργα και στις ανησυχίες μου είναι η σημαντικότητα της ελευθερίας. Έχω μια εμμονή με τα συρματοπλέγματα και μια αντιπάθεια σε κάθε μορφής καταπάτησης των δικαιωμάτων, των λαών και γενικά των ανθρώπων.

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.

Μ.Φ: Το βιβλίο μου αποτελείται από το πρώτο ποίημα-στίχο που έγραψα μέχρι το τελευταίο, από την στιγμή που το είχα στείλει για εκτύπωση. Σε ένα διάστημα 7 χρόνων μπορεί κάποιος να διακρίνει πως αλλάζουν οι ανησυχίες μου από το πρώτο ποίημα μέχρι το τελευταίο, δηλαδή πως ένας άνθρωπος γράφει για τον έρωτα και κατά την διάρκεια της ενηλικίωσής του τον ενδιαφέρουν πιο κοινωνικά ζητήματα που εξελίσσονται γύρω του. Για να το καταλάβει κάποιος αυτό πρέπει να διαβάσει το βιβλίο αρχίζοντας από το τέλος.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Μ.Φ: Συγγραφέας πιστεύω ότι γεννιέσαι -φτάνει κάποια στιγμή να το ανακαλύψεις.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;

Μ.Φ: Να υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

Μ.Φ: Ναι έχω, αυτή την στιγμή γράφω ήδη το δεύτερο μου βιβλίο.

(©Λιάνα Τζιμογιάννη, Γιάννης Παπαδόπουλος για τα Βιβλιοσημεία)

Read more »

Συνέντευξη στον Δημήτρη Ρακιτζάκη

---Δημοσίευση: 28/05/2025---

Ο Δημήτρης Ρακιτζάκης έχει τελειώσει τεχνικός δικτύων Η.Υ. και κομμωτική, ενώ εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος.

Είναι θαυμαστής των τεχνών, με κύρια αδυναμία στο να γράφει και να δημιουργεί τις καθημερινές του αποδράσεις.

Ο Δημήτρης Ρακιτζάκης μιλά με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης του ποιητικής συλλογής «Μωσαϊκό σκέψεων και λέξεων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Δ.Ρ.: Η κάθε νέα μέρα.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

Δ.Ρ.: Από μικρός μου ήταν εύκολο, βέβαια το ερώτημα είναι το κατά πόσον το κάνω καλά ή όχι!

Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Δ.Ρ.: Τα βιώματά μου.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;

Δ.Ρ.: Η αγάπη νομίζω.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Δ.Ρ.: Νομίζω πως γεννιόμαστε.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;

Δ.Ρ.: Δε θα ήθελα να αλλάξω κάτι, η τέχνη γενικότερα ξέρει και βρίσκει το δρόμο μόνη της!

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια; 

Δ.Ρ.: Ναι, βεβαίως. Θα συνεχίσω με ποιητικές συλλογές και θα προσπαθήσω να γράψω και ένα παιδικό παραμύθι!

(©Λιάνα Τζιμογιάννη, Γιάννης Παπαδόπουλος για τα Βιβλιοσημεία)

Read more »

Όλα είναι πάρα πολλά

---Δημοσίευση: 22/05/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Αυτός ο κόσμος χωρά τα πάντα: χαλασμένα αμάξια με υπαρξιακά, απένταρους ηθοποιούς, φιλόδοξα κορίτσια, μποντυμπιλντεράδες ταγμένους ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα, γερασμένους καταστασιακούς με αντισυμβατικές ιδιολέκτους, χρηματοδοτούμενα από ΕΣΠΑ εμφυτεύματα που σε κάνουν αρκετά έξυπνο για μια θέση στο δημόσιο. Υπάρχει άραγε τρόπος να χωρέσουμε κι εμείς στο τοπίο χωρίς να θυσιάσουμε την ηθική, την ταυτότητα ή τη λογική μας;

Με σύντροφο τον χειμαρρώδη ζιλένιαλ λυρισμό ενός... λάπτοπ που αρνείται πεισματικά να γράψει λογοτεχνία, τα διηγηματάκια της συλλογής παραδίδονται σαν σταυρόλεξο χρονογραφημάτων διχασμένων ανάμεσα στον κυνισμό και την τρυφερότητα. Ελπίδα τους; Να γρυλίσουν τη μόνη χρήσιμη συμβουλή επιβίωσης αυτού του αβάσταχτα πολύπλοκου κόσμου: πως τουλάχιστον δεν είμαστε και τόσο μόνοι μέσα του.

Η άποψή μου:

(γράφει η Βίκυ Σίμου)

Από τα “Πάρα Πολλά” της σημερινής ζωής, ο Γιώργος Μελίτος, επέλεξε 31, περίπου, θέματα.

Τα παρουσιάζει με παράξενους τίτλους και πολλές φορές με άγνωστες λέξεις. Ο λόγος του μοντέρνος, αφαιρετικός, καθημερινός, χωρίς εισαγωγές, χωρίς επεξηγήσεις, χωρίς επιλόγους.

Τόσο ο τρόπος γραφής, όσο και η θεματολογία αντικατοπτρίζουν απόλυτα τη σημερινή εποχή, όπως την αντιλαμβάνονται, κυρίως οι νέοι άνθρωποι.

 Ο “Χουπού - Τζιτυπεί” παίζει κυρίαρχο ρόλο στην καθημερινότητά τους, όπως παίζει και η ιδέα για ένα εμφυτευματάκι ευφυΐας... λίγο πάνω από το αυτάκι... Βεβαίως, αιωρείται το πρόβλημα της συμμετοχής της καρδιάς...

Όλες οι ιστορίες αφορούν απλούς ανθρώπους, χωρίς κανένα δείγμα ηρωισμού. Ωστόσο, παραθέτουν πραγματικότητες, όπου άλλες σε πικραίνουν, άλλες σου βάζουν μπροστά σου έναν καθρέφτη κι άλλες απαιτούν την ευφυϊα σου να αντιληφθείς όσα δεν σου είπαν λεκτικά.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Γιώργος Μελίτος

Σελίδες: 154

Ημερ. έκδοσης: 2024

ISBN: 978-618-5643-59-1

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Γιώργος Μελίτος γεννήθηκε το 1992. Μεγάλωσε στις Σέρρες, σπούδασε στην Ξάνθη και ζει στην Αθήνα.

Εργάζεται ως μηχανικός περιβάλλοντος, παίζει μουσική και γράφει πεζά.

Αυτό είναι το δεύτερό του βιβλίο. Το πρώτο, η νουβέλα "Χρακ!" κυκλοφόρησε από την Άνω Τελεία το 2022.

Read more »

Μια τυχαία συνάντηση με τον Εντ Μπέγκελς

---Δημοσίευση: 22/05/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Η ζωή του δεκατετράχρονου Άθαν ενώνεται μ’ εκείνη του θείου Λάκη, της κυρίας Βένιας,  της κυρίας Μαίρης, του διευθυντή του σχολείου του, του γιατρού του κι όλων των παιδιών που ζουν στο ίδιο ορφανοτροφείο. Ο έφηβος δεν χορταίνει να ακούει τις απίθανες ιστορίες του θείου Λάκη κάθε φορά που τον πηγαινοφέρνει στο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση.

Μία τυχαία συνάντηση του θείου με τον Εντ Μπέγκελς χρόνια πριν πάνω σε ένα καράβι στη μέση του πουθενά θα γίνει ο βασικός άξονας για μία σειρά αναπάντεχων γεγονότων που θα αναδείξουν την πίστη, τη φιλία, τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τη μοναξιά, την απώλεια και τη διαφορετικότητα. Οι ζωές των ηρώων του βιβλίου θα δοκιμαστούν, θ’ αλλάξουν και τελικά θα νικήσουν.

Υπάρχει στ’ αλήθεια ο Εντ Μπέγκελς; Μέσα από τη συγκινητική, την αστεία, την τρυφερή και την γκρίζα πλευρά της ζωής, καθένας απ’ αυτούς θα κληθεί να δώσει τη δική του απάντηση.

Η άποψή μου:

(γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας)

Το μυθιστόρημα είναι αρκετά βαρύ ως θέμα και προσφέρει έντονη συγκίνηση έχοντας κοινωνικό μήνυμα για την ευαισθητοποίηση του κόσμου στα θέματα υγείας, κάτι ιδιαίτερα θετικό.

Η ροή της υπόθεσης είναι γρήγορη. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον τριτοπρόσωπη αφήγηση με εξωτερική εστίαση, καθώς φαίνεται ως ένας εξωτερικός παρατηρητής που γνωρίζει τα πάντα, σκέψεις, συναισθήματα, κίνητρα και τα προβάλλει στον αναγνώστη. Κάτι που καθιστά το βιβλίο σε αυτά που δεν θες να αφήσεις από τα χέρια σου ως που να τελειώσεις, δηλαδή ευανάγνωστο.

Θετική εντύπωση αφήνουν επίσης οι αναδρομικές αφηγήσεις που μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για το παρελθόν των ηρώων ώστε να κατανοήσουμε πλήρως τα κίνητρά τους και οι περιγραφές προσώπων και τοπίων που επίσης δένουν την ιστορία αρμονικά. Δίνοντας και κάποιες ανάσες στον αναγνώστη.

Ποιος είναι όμως ο Εντ Μπέγκελς;

Ίσως είναι κάθε άνθρωπος που μας έχει βοηθήσει, έστω και λίγο.

Ίσως είναι ένας άνθρωπος που η κοινωνία τον θεωρεί κατώτερο και τον κατατάσσει στο περιθώριο, ενώ ο ίδιος έχει πολλή αγάπη και δοτικότητα μέσα του.

Ίσως είναι ένας άνθρωπος που κάπου κάποτε μας παρατήρησε, ενώ εμείς τον αγνοήσαμε.

Ένα συγκινησιακό μυθιστόρημα που σίγουρα αξίζει τον χρόνο και την προσοχή σας.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Μαριλένα Παππά

Σελίδες: 198

Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2024

ISBN: 978-960-616-413-2

Read more »

Καθεδρικοί

---Δημοσίευση: 21/05/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Η Άννα Σαρδά ήταν δεκαεφτά χρονών, καλή μαθήτρια και από αξιοσέβαστη καθολική οικογένεια. Το πτώμα της βρέθηκε καμένο και τεμαχισμένο σε μια αλάνα κοντά στο σπίτι της.

Τριάντα χρόνια αργότερα, η ταυτότητα του δράστη εξακολουθεί να αγνοείται. Τα ίχνη της απώλειας έχουν στιγματίσει με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετικό βαθμό τα μέλη της οικογένειάς της. Εφτά αφηγηματικές φωνές, εφτά άνθρωποι που σχετίζονταν με την Άννα, προσφέρουν τη δική τους εκδοχή για όσα συνέβησαν τη μέρα του θανάτου της, αφήνοντας να πέφτουν σαν κουρέλια κομμάτια απ’ τα μυστικά τους. Παρότι οι τύψεις, οι οιμωγές τους και τα αναπόφευκτα mea culpa τους θα μπορούσαν να απευθύνονται στον εξομολόγο τους, η αξιοπιστία τους δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Η άποψή μου:

(γράφει η Μάγδα Μπάσιου)

Είναι κάποια βιβλία που όταν τα τελειώνεις, τα αφήνεις στο ράφι. Είναι και άλλα που η ανάγνωσή τους σε κάνουν να τα σκέφτεσαι ασταμάτητα, κάνοντας δουλειές της καθημερινότητας ή απλά περιμένοντας το μετρό, μια χαοτική μέρα...

Ένα τέτοιο βιβλίο για μένα είναι και το “Καθεδρικοί” της Αργεντινής συγγραφέως, Κλαούντια Πινιέιρο. Στην αρχή, ξεκινώντας την ανάγνωση, νομίζεις πως πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, καθώς βλέπεις πως “ανοίγει” ξανά μια υπόθεση δολοφονίας μετά από 30 χρόνια. Όσο όμως προχωράς, κατανοείς ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμα αστυνομικό θρίλερ, αλλά ένα ψυχογράφημα, το οποίο προσπαθεί να δώσει απάντηση όχι στο πώς, αλλά στο γιατί οι εμπλεκόμενοι απάντησαν με σιωπή.

Πάμε να δούμε, όμως, την υπόθεση. Στο επίκεντρο της ιστορίας, η Πινιέιρο τοποθετεί την εκ νέου διερεύνηση της άγριας δολοφονίας, της 17χρονης Άννα Σαρδά, έξω από έναν καθεδρικό ναό. Ο πατέρας της και η αδελφή της, προσπαθούν να εντοπίσουν τον δολοφόνο, που τριάντα χρόνια μετά, παραμένει ασύλληπτος. Είναι γεγονός πως η συγγραφέας περιγράφει μια οικογενειακή τραγωδία με έναν μοναδικό τρόπο και παράλληλα στηλιτεύει τους εκκλησιαστικούς θεσμούς και τους κανόνες που κρατάνε δέσμιους τους ανθρώπους.

Μέσα από την αφήγηση των μελών της οικογένειας εκφράζονται μυστικά, λάθη και ενοχές που γοητεύουν τον αναγνώστη. Αναμφίβολα, οι “Καθεδρικοί” συνιστούν ένα βιβλίο διαμάντι, ένα πολυεπίπεδο ψυχογράφημα μέσα από τη συγκλονιστική λιτή και κοφτερή γραφή της Πινιέιρο που συνδυάζει συναίσθημα και λογική. Είναι ένα βιβλίο που προβληματίζει και συγκινεί, δημιουργεί αναστοχασμούς και δίνει απαντήσεις σε σκληρές αλήθειες. Αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Κλαούδια Πινιέιρο

Μετάφραση: Ασπασία Καμπύλη

Σελίδες: 336

ISBN: 978-618-87057-0-8

Read more »

Πού πηγαίνουμε όταν εξαφανιζόμαστε;

---Δημοσίευση: 21/05/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Ο καθένας λέει κάτι διαφορετικό για το πού πάμε όταν εξαφανιζόμαστε. Αλλά, αν κοιτάξουμε τα πράγματα στον κόσμο γύρω μας, μας έρχονται ακόμα περισσότερες ιδέες. Ακόμα περισσότερες πιθανότητες.

Ας παρατηρήσουμε, λοιπόν... τις κάλτσες, τους νερόλακκους, τους βράχους ή τα σύννεφα. Τι μπορεί να μας λένε για το μεγάλο ερώτημα που δίνει σε αυτό το βιβλίο τον τίτλο του;

Η άποψή μου:

(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)

Πού πηγαίνει ο θόρυβος όταν εξαφανίζεται; Πού πηγαίνουν ο ήλιος, το χιόνι, τα σύννεφα, οι νερόλακκοι; Πού πηγαίνουν τέλος πάντων οι κάλτσες και πάντα ένα ζευγάρι καταλήγει χωρίς το ταίρι του όταν βγαίνει από το πλυντήριο;

Τα παιδιά έχουν τόσες ερωτήσεις! Οι ενήλικες, όμως, δεν έχουμε πάντα όλες τις απαντήσεις. Ειδικά σε θέματα δύσκολα, που αγγίζουν τη θνητότητά μας, θέματα που οι ίδιοι δεν έχουμε καλά-καλά εξηγήσει μέσα μας, αλλά τα παιδιά μας επιμένουν να μάθουν τις απαντήσεις. Εσύ, ο μεγάλος, δεν πρέπει να τα ξέρεις όλα;

Η Μινιός Μαρτίνς δεν έχει έτοιμες τις απαντήσεις, φροντίζει όμως να κάνει τις ερωτήσεις και να εκφράσει τις απορίες με έναν συμβολικό και ευφάνταστο τρόπο, δίνοντας στους μικρούς αναγνώστες τροφή για σκέψη, το έναυσμα να σκεφτούν, να προβληματιστούν και να συζητήσουν με τους γονείς τους για την απώλεια, την απουσία, την αλλαγή, την ύπαρξη εν γένει.

Τίποτα δεν κρατά για πάντα. Όλα τα πράγματα κάποια στιγμή εξαφανίζονται. Είτε πρόκειται για τις πέτρες που θα τριφτούν και θα καταλήξουν άμμος, είτε για την άμμο που επιστρέφει ως παραλία είτε ακόμα για τα σύννεφα που ξαναπέφτουν στο χώμα. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους, είναι παροδικοί.

Το βιβλίο, όπως και η εικονογράφησή του, μιλάει με έννοιες αφηρημένες, αφήνοντας ουσιαστικά χώρο στα παιδιά να αναλογιστούν τη θνητότητα και να δημιουργήσουν τις δικές τους θεωρίες με την πλούσια φαντασία τους. Ή να κάνουν, φυσικά, κι άλλες, και λίγες ακόμα ερωτήσεις! Αυτό δεν είναι εξάλλου το νόημα;

«Για αυτούς που μένουν, σχεδόν πάντοτε λένε ότι μένουν με άδεια χέρια. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτοί που φεύγουν τους αφήνουν πάντα ένα σωρό ερωτήματα».

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Isabel Minhós Martins, Madalena Matoso

Μετάφραση: Ελένη Βλάχου

Σελίδες: 48

ISBN: 978-618-87403-0-3

Read more »

Ένας κώδικας για την αρχαία Σπάρτη

---Δημοσίευση: 19/03/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Πόσο καλά γνωρίζεις την ιστορία της αρχαίας Σπάρτης; Γνωρίζεις πού βρίσκεται και πώς απέκτησε το όνομά της; Ποιος είναι, άραγε, ο μύθος της διαρχίας; Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της καθημερινής ζωής των αρχαίων Σπαρτιατών; Πόσο σκληρή ήταν η εκπαίδευση των παιδιών στην αρχαία Σπάρτη; Πόσο σημαντική ήταν η θρησκεία γι’ αυτούς; Γνωρίζεις για τα περιβόητα στρατεύματα των Σπαρτιατών και τη θρυλική μάχη των Θερμοπυλών; Ποιες είναι οι δύο εμβληματικές φράσεις που ειπώθηκαν από τον Λεωνίδα λίγο πριν την έναρξη της μάχης αυτής; Πόσο ισχυρό ήταν το γυναικείο φύλο στη Σπάρτη εκείνη την εποχή; Ποιες γυναικείες προσωπικότητες της αρχαίας Σπάρτης έμειναν ζωντανές στο πέρασμα των αιώνων; Πόσο έχει επηρεαστεί η σύγχρονη κοινωνία από την ιστορία της αρχαίας Σπάρτης;

Αν είσαι ένας μικρός ερευνητής και θέλεις να ανακαλύψεις βαθύτερα την ιστορία της αρχαίας Σπάρτης, αυτό το βιβλίο είναι ικανό να σου λύσει κάθε απορία. Αποτελεί μια σύνοψη των πιο σημαντικών γεγονότων και χαρακτηριστικών της κοινωνίας της αρχαίας Σπάρτης. Προσοχή όμως στην εξερεύνησή σου, μη χαθείς στον χρόνο και μείνεις εκεί!

Η άποψή μου:

(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)

«Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν ποιο είναι το καλό. Μόνον οι Σπαρτιάτες, όμως, το πράττουν».

---Πλούταρχος, Ηθικά, Βιβλίο ΙΙΙ, «Αποφθέγματα Λακωνικά»---

Είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες διακατεχόμεθα από μία υπέρμετρη περηφάνεια για την Αρχαιότητά μας. Κύριος και βασικός πυλώνας η πόλη των Αθηνών. Της προσδίδουμε αρετές που και φυσικά ισχύουν, όπως η Δημοκρατία, η ανάπτυξη των Τεχνών (θέατρο, ποίηση, αρχιτεκτονική, μουσική κλπ), και πλήθος πολιτικών και μη (Περικλής, Αισχύλος και λοιποί τραγωδοί, Αριστοφάνης, Σωκράτης κοκ). Φυσικά και δεν ξεχνούμε τον Μέγα Αλέξανδρο, τη Θήβα, τη Δήλο, την Ολυμπία και τους Δελφούς, το Άργος και τη Σπάρτη κλπ. Αλλά όλες αυτές οι περιοχές έπονται των Αθηνών. Η Αρχαιότητα για τον μέσο Έλληνα είναι η Αθήνα, η Ακρόπολη.

Αδίκως φυσικά. Και αν οι περισσότερες εκ των άνωθεν περιοχές αναφέρονται συχνάκις και πολλάκις, μία εξαιρείται: η Σπάρτη. Όποιες αναφορές γίνονται στο όνομά της αρχίζουν και τελειώνουν στην Ωραία Ελένη, στον Λεωνίδα και στις Θερμοπύλες, στον εντελώς παρεξηγημένο Καιάδα και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, που αν και κερδήθηκε από τους Λακεδαιμονίους, εντούτοις και πάλι στην Αθήνα αναφέρεται πρωτίστως. Το ότι η Σπάρτη είναι με κάποιον τρόπο «χαμένη» και εντελώς ξεχασμένη μέσα στο νεοελληνικό θυμικό αλλά και στη μνήμη πιθανόν να οφείλεται στο ότι από την Αρχαία Σπάρτη δε παρέμεινε τίποτα που να τη θυμίζει στις ημέρες μας. Η όλη περιοχή είναι ένα «Tabula Rasa» για εμάς. Μέχρι και το 1729 πολλές από τις αρχαιότητες της Σπάρτης και των Αμυκλών, έστεκαν περήφανες. Όμως εις το όνομα του Λουδοβίκου ΙΕ΄ κατέφτασε στην περιοχή ο αβάς Michel Fourmont. Εκθεμελίωσε τα πάντα στις δύο πόλεις και το μόνο που άφησε ήταν το χώμα. Έτσι λοιπόν η Σπάρτη χάθηκε ως φυσική παρουσία από τα μάτια των Ελλήνων και όπως ήταν αναμενόμενο, ξεχάστηκε. Μην αμφιβάλλετε ότι ακριβώς την ίδια τύχη θα μπορούσε να έχει και η Ολυμπία, και οι Δελφοί και οι Μυκήνες, που ειρήσθω εν παρόδω, ο Fourmont προσπάθησε να τις καταστρέψει, αλλά τις βρήκε «τεράστιες» για να το καταφέρει.

Οι δύο αξιολογότατες συγγραφείς όμως του βιβλίου που κρατάτε, κάνουν αυτήν την όμορφη προσπάθεια γνωρίζοντας και συστήνοντάς μας την Αρχαία Σπάρτη από την αρχή. Συνοπτικά είναι η αλήθεια, αλλά πάρα πολύ εμπεριστατωμένα και αναλυτικά. Το εν λόγω βιβλίο άλλωστε προορίζεται περισσότερο για ιστορικό - σχολικό εγχειρίδιο παρά για λογοτεχνικό ανάγνωσμα. Διαπερνά τις απαρχές της περιοχής που αναδύθηκε η πόλη της Σπάρτης, τη μυθολογία της, την ίδρυσή της, τους ήρωες και βασιλείς της, την καθημερινότητά της, την διάρθρωση της κοινωνίας, τα ήθη, τα έθιμα, τις γιορτές και την στρατιωτική εκπαίδευση των κατοίκων, τον πόλεμο και τον θάνατο. Ευκολοανάγνωστο, περιεκτικό, ουσιώδες. Πιστεύω ότι πρωτίστως θα πρέπει να διαβαστεί από τους κατοίκους της περιοχής γιατί, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες, λίγα γνωρίζουν για τη θαυμάσια αυτή πόλη της Αρχαιότητας.

Ένα τεράστιο μπράβο θα πρέπει να ειπωθεί στην Εταιρεία Σπαρτιατικών Σπουδών, που είχε την ιδέα για το περιεχόμενο, όπως αναφέρουν και οι συγγραφείς στην εισαγωγή τους, αλλά πρωτίστως για την αρωγή που πρόσφεραν για την έκδοση του πονήματος αυτού. Τέτοια βιβλία, που κυρίως αναφέρονται σε παιδιά, εφήβους και όσους βρίσκονται κοντά τους είναι νομίζω η απαρχή της ανάπτυξης και της δημιουργίας υπεύθυνων πολιτών.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Μυρτώ Βλάχου, Βασιλική Ταρνανά

Εικονογράφηση: Μαρίνα Βελιώτου

Σελίδες: 68

Ημερ. έκδοσης: 2025

ISBN: 978-960-468-359-8

Βιογραφικά των συγγραφέων:

Η Μυρτώ Βλάχου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Σπάρτη. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, με ειδίκευση στις Βυζαντινές και Νεοελληνικές Σπουδές. Συνέχισε τις σπουδές της στη Ρώμη, από όπου απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις Τέχνες και στην Πολιτιστική Διαχείριση. Μετά το πέρας της φοίτησής της, επέστρεψε στη Σπάρτη, όπου δραστηριοποιείται επαγγελματικά. Το παρόν βιβλίο είναι αποτέλεσμα της ερευνητικής εργασίας που ανέλαβε μαζί με την αρχαιολόγο Βασιλική Ταρνανά, στο πλαίσιο της πρακτικής άσκησής τους στη ΜΚΟ Εταιρεία Σπαρτιατικών Σπουδών. Η Βυζαντινή ιστοριογραφία και ιδιαίτερα η παλαιογραφία συγκαταλέγονται στα κύρια ενδιαφέροντά της. Η ενασχόλησή της με τα θέματα πολιτισμού στην πόλη της δεν σταματά ποτέ, ενώ είναι ενεργό μέλος του Συλλόγου Νέας Κίνησης Γυναικών Λακωνίας, «Οι Σπαρτιάτισσες».

Η Βασιλική Ταρνανά γεννήθηκε στην Κοζάνη, ενώ κατάγεται από τον Πεντάλοφο Κοζάνης. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ολοκλήρωσε την πρακτική της άσκηση στη ΜΚΟ Εταιρεία Σπαρτιατικών Σπουδών, αποτέλεσμα της οποίας είναι το παρόν βιβλίο, σε συνεργασία με τη φιλόλογο-βυζαντινολόγο, Μυρτώ Βλάχου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνει για τη βυζαντινή αρχαιολογία και την αρχιτεκτονική μνημείων, έχοντας πάρει μέρος σε σχετικά συνέδρια. Δραστηριοποιείται ενεργά με θέματα πολιτισμού στον τόπο της, ενώ διατελεί γραμματέας του πολιτιστικού συλλόγου Πενταλόφου Βοΐου Κοζάνης.

Read more »

Τα πέντε κουνελάκια από το βουνό των Κενταύρων

---Δημοσίευση: 19/03/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Αυτό το παραµυθάκι το έγραψα µε πάρα πολλή αγάπη. Μέσα από αυτό θέλησα να διδαχθούν τα παιδιά τις πολιτισµικές µας αξίες, αλλά και να τιµήσω ανθρώπους που έχουν φύγει από τη ζωή.

Γι’αυτό, τα ονόµατα που γράφω µέσα είναι όλα αληθινά, υπαρκτών ανθρώπων που έχουν φύγει από την ζωή, αλλά µε αυτόν τον τρόπο ελπίζω να µείνουν αθάνατοι...

Η άποψή μου:

(γράφει η Μάγδα Μπάσιου)

Σε ένα όμορφο και γραφικό χωριό του Πηλίου, σε ένα μεγάλο πλάτανο, δίπλα σε ένα ποταμάκι, ζούσε μια μεγάλη κουνελο-οικογένεια. Ζούσαν γεμάτοι αγάπη, έπαιζαν, τραγουδούσαν. Κάτι έλειπε όμως για να συμπληρώσει την ευτυχία τους. Τα πέντε παιδιά τους, τα κουνελάκια, ήταν αβάπτιστα. Έτσι, αποφάσισαν ένα πρωινό να βρουν νονούς ή νονές μόνα τους, μετά από παρότρυνση των γονιών τους κι έτσι ξεκίνησε η περιπέτειά τους.

“Τα πέντε κουνελάκια από το βουνό των Κενταύρων” της συγγραφέως Τζένης Βλαχώνη, γράφτηκε για να μας υπενθυμίσει πως ο κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα μοναδικό θαύμα της δημιουργίας και πως έχουμε όνομα και ταυτότητα, καθώς δεν είμαστε απλά αριθμοί. Ένα βιβλιοπαραμύθι για τις παραδόσεις μας, για το μυστήριο της βάφτισης και παράλληλα, ένας ύμνος σχετικά με την αξία της οικογένειας και της αγάπης ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας.

Όσο μεγάλες σε όγκο είναι οι παραδόσεις μας, έτσι κι αυτό το βιβλίο, αφού περιλαμβάνει μέρος αυτών. Η Τζένη Βλαχώνη μέσα από αυτό το πολύτιμο παραμυθάκι μάς μαθαίνει για την παράδοση και τον πολιτισμό, ενώ η ξεχωριστή εικονογράφηση της Δήμητρας Πέππα δίνει φρέσκια πνοή στην αφήγηση και προσελκύει το ενδιαφέρον των μικρών αναγνωστών.

Τέλος, το οικείο παραμύθι περιέχει Qr code, προκειμένου τα παιδιά να ακούσουν όλη την ιστορία. Κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Τζένη Βλαχώνη

Εικονογράφηση: Δήμητρα Πέππα

Σελίδες: 52

Ημερ. έκδοσης: 2025

ISBN: 978-960-468-403-8

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Τζένη Βλαχώνη συγγραφέας, ποιήτρια και ζωγράφος, κατάγεται από το βουνό των Κενταύρων, το όµορφο Πήλιο. «Η εποχή της ατελείωτης νιότης», το πρώτο της βιβλίο, για την οµορφιά, διατροφή, υγεία και γυµναστική, γνώρισε µεγάλη επιτυχία. Στους Δελφούς το 2002, πήρε το πρώτο της ποιητικό βραβείο για το ποίηµα «Σαλεµένα µυαλά», εξέδωσε στη συνέχεια την πρώτη της ποιητική συλλογή «Ερωτική Πυξίδα» και τιµήθηκε το 2005 µε το βραβείο «Μαρία Πολυδούρη». Διακρίθηκε µε έπαινο σε διαγωνισµό µε θέµα «Ειρήνη Πανανθρώπινο Αγαθό», που προκήρυξε η Αµφικτιονία Ελληνισµού το 2007. Στην πρώτη γραµµή πλέον µεταξύ των Ελληνίδων ποιητριών, σύµφωνα µε τον ποιητή και λογοτέχνη Πάνο Παναγιωτούνη και τον κριτικό τέχνης Κυριάκο Βαλαβάνη. Ποιήµατά της µεταφράστηκαν στα πολωνικά (έχουν συµπεριληφθεί σε δύο µεγάλες ποιητικές ανθολογίες) και στη συνέχεια στα αγγλικά. Διατέλεσε µέλος της κριτικής επιτροπής στον παγκόσµιο διαγωνισµό ποίησης στην Βαυαρία και είναι µέλος της Αµφικτιονίας Ελληνισµού και της UNESCO. Με τις «Άρπες», τη δεύτερη ποιητική της συλλογή, και την «Ερωτική Πυξίδα», τιµήθηκε µε δύο βραβεία στον ευρωπαϊκό διαγωνισµό ποίησης στην Ιταλία τον Ιούλιο του 2008. Οργάνωσε στη συνέχεια σειρά εκδηλώσεων για τον πολιτισµό στο Ίδρυµα Μελίνα Μερκούρη, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήµου Κηφισιάς, στη Δηµοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, στα Γιάννενα, στο Μπούρτζι (Ναύπλιο), στην Ακαδηµία Μοντέρνας Τέχνης και στο Μουσείο Μπενάκη τον Μάιο του 2010 σε µεγάλη εκδήλωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα.Τον Νοέµβριο του 2010 διοργανώνεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ιδιαίτερη βραδιά ποίησης και µουσικής µε φιλανθρωπικό χαρακτήρα και τίτλο «Η αγάπη θέλει αγάπη» µε µεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Τον Ιούλιο του 2011 στη Λάρισα, στο 22ο Παγκόσµιο Συνέδριο Ποιητών, τιµήθηκε µε τέσσερα βραβεία για τη συνολική της εργασία στην ποίηση και µε ένα τιµητικό βραβείο για το ανέκδοτο ποίηµά της «Το κοχύλι». Έλαβε το βραβείο του Αµφικτύωνος στον Δ΄ Παγκόσµιο Διαγωνισµό Ποίησης µε το ποίηµα «Αυτό είναι Ελλάδα» που προκήρυξε η Αµφικτυονία Ελληνισµού µε θέµα: Ο λόγος ο Ελληνικός, φως της οικουµένης. Έχει εκθέσει εικαστικά της έργα από το 2012 µέχρι σήµερα σε 26 οµαδικές εκθέσεις (Πολεµικό Μουσείο Αθηνών, ArtSpace, Πανεπιστήµιο Αθηνών, Ίδρυµα Μιχάλης Κακογιάννης,στον  Πολυχώρο Καµίνι κτλ). Ακολούθησε η τρίτη ποιητική της συλλογή το «Το Σµίξιµο Δυο Φεγγαριών», που έλαβε θερµή απήχηση και εκδόθηκε η τέταρτη ποιητική της συλλογή «Άλικος Χυµός» από τις εκδόσεις Λυκόφως. Στη συγγραφική της δραστηριότητα περιλαµβάνονται επίσης το παιδικό διήγηµα «Tο αγοράκι που του άρεσαν οι τηγανιτές πατάτες» και το µυθιστόρηµα «Το Αγγελικό Μυστικό της Όλγας Μπράουν», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Έργα της βρίσκονται στο διαδίκτυο. Ανάµεσά τους και η ποιητική συλλογή στα αγγλικά “Revolution of love”. H Αµφικτυωνία Ελληνισµού το 2014 κατά το Γ΄Συνέδριο Αµφικτυώνων  την βράβευσε ως προσωπικότητα για την πολιτιστική και την κοινωνική της προσφορά. Δηµιούργησε µαζί µε τον µαέστρο και συνθέτη Άλκη Παναγιωτόπουλο το µουσικό σχήµα κλασικής µουσικής «Παρουσίες» δίνοντας συναυλίες στο «Αίτιον» υπό την αιγίδα του Οµίλου της Unesco Τεχνών, Λόγου και Επιστηµών καθώς και στο Τρίτο Πρόγραµµα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης παρουσιάζοντας τρία ποιητικά της έργα. Ο µουσικοσυνθέτης Νίκος Φυλακτός έχει κάνει συµφωνικό έργο πάνω στην ποίηση της Τζένης Βλαχώνη µε τίτλο «Πύρ Οργή», όπως επίσης και ο Κωνσταντίνος Λιγνός συµφωνικό έργο µε τίτλο «Μονόλογοι του έρωτα». Έχουν µελοποιήσει επίσης η Ευγενία Μανωλίδου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο Αλέξανδρος Χάχαλης και ο Ηλίας Παλιουδάκης ποιήµατά της.

Βιογραφικό της εικονογράφου:

Μια φορά και έναν καιρό... η Δήμητρα Πέππα, εικαστικός-εικονογράφος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Από παιδί όλα τα δηµιουργήµατα φαντασίας της τα αποτύπωνε σε εικόνες και κάπως έτσι ακολούθησε τον υπέροχο µαγικό δρόµο της παιδικής εικονογράφησης. Έχει φιλοτεχνήσει πολλά παιδικά βιβλία τα οποία έχουν διακριθεί µε σηµαντικά βραβεία τόσο για την συγγραφή τους όσο και για την εικονογράφησή τους. Συνεργάζεται µε εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει παρουσιάσει έργα της σε  ατοµικές και συλλογικές εκθέσεις ζωγραφικής.

Read more »

Μετέωρο ταξίδι

---Δημοσίευση: 18/03/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Όπου το φωτεινό εναλλάσσεται ακατάπαυστα με το σκοτεινό και περισσότερο με το γκρίζο, κάτω από τη σκέπη του οποίου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να εκδιπλωθούν πτυχές του συνειδητού και του ασυνείδητου κόσμου της αφηγήτριας, αμέσως ή εμμέσως, μέσω των δράσεων και των συμπεριφορών των κεντρικών προσώπων των ιστοριών της. Φως και σκοτάδι, βίωμα και μυθοπλαστική εκδοχή ενός απολύτως συνυφασμένου με την απλή -όσο και πολυσύνθετη- καθημερινότητα των συνηθισμένων ανθρώπων που μας περιβάλλουν ή κρύβονται μέσα μας, αναζητώντας πεισματικά τρόπους να δηλώσουν την παρουσία τους, ενώ παράλληλα στην επιφάνεια της γραφής βυθίζονται ή υπερυψώνονται καθρέφτες αντανακλώντας σκηνές της σύγχρονης ατομικής ή συλλογικής, πραγματικής ή φαντασιακής, ζωής.

Η άποψή μου:

(γράφει η Βίκυ Σίμου)

Στη συλλογή 33 διηγημάτων με τον γενικό τίτλο “Μετέωρο Ταξίδι”, η συγγραφέας Στέλλα Ρώτου, παρουσιάζει, με σταθερό βλέμμα, πολλές και ποικίλες σκοτεινές πλευρές, τόσο της καθημερινότητας, όσο και ολόκληρης της ζωής.

Δύσκολα περιστατικά ή σημαντικά γεγονότα, οδηγούν την ηρωίδα στην ανασφάλεια, στη θλίψη, στην απογοήτευση, ακόμα και στη βαριά κατάθλιψη.

Η αίσθηση της “ανεπιθύμητης ή ..ος” μπορεί να οδηγήσει κάποιον ή ..α, στην επιθυμία της “φυγής”, ...αφού πια “...δεν υπάρχει καμιά σανίδα σωτηρίας...”. Έτσι, το ουσιαστικό-φωτεινό ταξίδι της ζωής μένει “Μετέωρο”.

Ο αναγνώστης εύκολα μπορεί να ταυτιστεί με πολλά από τα διηγήματα της συγκεκριμένης σειράς, ενώ θα απολαύσει την πλούσια και αβίαστη ροή του λόγου, όπως επίσης και την άψογη τεχνική της σταδιακής κλιμάκωσης, κρατώντας το ενδιαφέρον της ανάγνωσης μέχρι το τέλος.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Στέλλα Ρωτού

Σελίδες: 184

Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2020

ISBN: 978-960-606-148-6

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Στέλλα Ρωτού γεννήθηκε και ζει στη Λευκωσία της Κύπρου.

Το πρώτο της βιβλίο (μέσ’ από τις θάλασσες) εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γκοβόστη το 2018.

Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά σε Κύπρο και Ελλάδα. Συμμετείχε σε συλλογικές ανθολογίες διηγημάτων και ποίησης.

Read more »

Αγαπητέ Θεέ

---Δημοσίευση: 18/03/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

«Αγαπητέ θεέ, Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.

Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους.»

Η άποψή μου:

(γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου)

Ο Όσκαρ είναι ένα παιδί με λευχαιμία στο τελικό στάδιο. Ζει πια μόνιμα στο νοσοκομείο και εκεί που θεωρεί ότι όλα είναι χάλια, γνωρίζει τη θεία Ροζ. Εκείνη του μιλάει για το Θεό. Και εκείνος ξεκινάει να του γράφει γράμματα.

Είναι ένα βιβλίο μικρό, μα με τόσο μεγάλα νοήματα! Όλοι έχουμε ανάγκη την ελπίδα, για να μη νιώθουμε μόνοι. Όλοι έχουμε ανάγκη στα δύσκολα να έχουμε δίπλα μας μια θεία Ροζ, για να μας απαντά και να μας συμβουλεύει στις δύσκολες ώρες και στις επίπονες σκέψεις μας.

Και φυσικά, όλοι αποβλέπουμε στον Θεό για δύναμη και παρηγοριά. Μου αρέσουν πολύ τα λόγια Του στο εδάφιο Ησαϊας 41:10 «Μη φοβάσαι, γιατί εγώ είμαι μαζί σου. Μην ανησυχείς, γιατί εγώ είμαι ο Θεός σου. Θα σε ενδυναμώσω, ναι, θα σε βοηθήσω· θα σε κρατήσω γερά με το δεξί μου χέρι της δικαιοσύνης».

Πράγματι ο Θεός μας όπως λέει το εδάφιο Ψαλμός 46:1 «είναι το καταφύγιο και η ισχύς μας, βοήθεια που βρίσκεται εύκολα σε καιρούς στενοχώριας.»

Το «Αγαπητέ Θεέ» είναι μια γροθιά στο στομάχι για όλους εμάς που θεωρούμε τη ζωή και την υγεία ως κάτι δεδομένο... μέχρι να τα χάσουμε. Προτείνω αυτό το βιβλίο σε όλους, για να σκεφτούμε, να εκτιμήσουμε και να χαρούμε αυτό το θείο δώρο, που λέγεται ζωή!

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Έρικ-Εμάνουελ Σμιτ

Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης

Σελίδες: 96

Ημερ. έκδοσης: 01/12/2002

ISBN: 960-7073-84-3

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Πνευματικό τέκνο του George Bernard Shaw και του Sacha Guitry, ο Eric-Emmanuel Schmitt, (1960) είναι ο σημαντικότερος Γάλλος θεατρικός συγγραφέας της τελευταίας δεκαετίας. Έργα του έχουν ανέβει στις σκηνές τριάντα τουλάχιστον χωρών, από την Ιαπωνία και την Ισπανία μέχρι τη Γερμανία και τις Η.Π.Α. Εκτός από θέατρο, έχει συγγράψει μυθιστορήματα και δοκίμια. Στα ελληνικά κυκλοφορούν: «Ο κύριος Ιμπραήμ και τα άνθη του Κορανίου» (opera), «Aγαπητέ Θεέ» (opera), και «Το κατά Πιλάτον Ευαγγέλιο», (Περίπλους). Έχει τιμηθεί με το «Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου» για το σύνολο του έργου του. Αλσατικής καταγωγής, γιος ενός μποξέρ και μιας πρωταθλήτριας του στίβου, αυτοχαρακτηρίζεται «τεμπέλης», αλλά και «ρέμπελος», «αριστερός», «έτοιμος πάντα να διαφωνήσει», «αρνητής των έτοιμων ιδεών» και, συχνά, «βίαιος».

Read more »

Συνέντευξη στη Χρύσα Σταυροπούλου

---Δημοσίευση: 17/03/2025---

Η Χρύσα Σταυροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε διοίκηση ναυτιλιακών επιχειρήσεων και προστασία περιβάλλοντος, δραματική τέχνη και ελληνικό πολιτισμό και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη γλωσσολογία, τη λογοτεχνία, τη διδασκαλία ξένων γλωσσών και τη θεατρολογία. Εργάστηκε αρχικά στον τομέα της ναυτιλίας ως αξιωματικός και έπειτα ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και την εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό στο εξωτερικό και είναι μέντορας και υπεύθυνη τμήματος ελληνικών. Ζει με τον σύζυγό της και την κόρη της μόνιμα στις ΗΠΑ. Η «Ρεγγίνα» είναι το πρώτο μυθιστόρημά της.

Η συγγραφέας Χρύσα Σταυροπούλου μιλά για το πρώτο της βιβλίο, το μυθιστόρημα «Ρεγγίνα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Μιλήστε μας για το πρώτο σας βιβλίο.

Χ.Σ.: Το πρώτο μου βιβλίο η Ρεγγίνα είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από θέματα αυτογνωσίας, ελευθερίας και κοινωνικών συμβάσεων. Χαρακτηρίζεται από ένα βαθύ ψυχογράφημα των ηρώων και εστιάζει στην εσωτερική τους πάλη και τις σχέσεις που προκύπτουν με τους άλλους ήρωες. Θέτει ερωτήματα γύρω από την θέση της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία και την ανάγκη της για προσωπική αυτονομία και αναζήτηση της ευτυχίας. Εντούτοις, τα πλέγματα που δημιουργούνται είναι πιο σύνθετα και επεκτείνονται και σε άλλους κοινωνικούς προβληματισμούς. Είναι γραμμένο με μια λεπτή ειρωνεία και προσπαθεί διαρκώς όπου μπορεί να ανατρέχει στο έργο του Ευριπίδη από το οποίο αντλεί την περισσότερη έμπνευση.

Για να πείσετε κάποιον να αγοράσει το βιβλίο σας, τι ακριβώς θα του λέγατε;

Χ.Σ.: Ότι μπορεί να συναντήσει κάπου κάποιον που τον έχει ξαναδεί ή να βρει μια ατάκα που να του ταιριάζει.

Περιγράψτε μας τον τρόπο που δουλέψατε για τη συγγραφή του βιβλίου σας;

Χ.Σ.: Δούλευα πάνω στα κείμενα του Ευριπίδη τα οποία ήθελα να προσαρμόσω στα σημερινά δεδομένα. Παράλληλα μου παρουσιάστηκε η μορφή μιας επιβλητικής γυναίκας γύρω από την οποία δημιουργήθηκε αυτόματα ένας μεγάλος κύκλος διαφορετικών ανθρώπων.

Διαβάζετε άλλους συγγραφείς, Έλληνες και ξένους; Ποια βιβλία αποτέλεσαν οδηγοί για την πρώτη σας συγγραφική δουλειά;

Χ.Σ.: Οι τραγωδίες του Ευριπίδη, έργα του Καζαντζάκη και του Πάολο Κοέλιο, «Τα νησιά της Καραϊβικής» του Χέμινγουεϊ, το έργο του Ροΐδη κ.α.

Ποια ήταν η εμπειρία σας μέχρι την έκδοση του βιβλίου σας;

Χ.Σ.: Έχω εξαιρετικά καλές εντυπώσεις. Στάθηκα πολύ τυχερή καθώς το πρώτο μου συγγραφικό πόνημα έπεσε στα έμπειρα χέρια των εκδόσεων Βακχικόν. Η συνεργασία μου με τον εκδοτικό οίκο ήταν και είναι άψογη με όλη την σημασία της λέξης. Είναι πολύ σημαντικό για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα που είναι άπειρος με την εκδοτική διαδικασία να τύχει σε ανθρώπους που είναι γνώστες του αντικειμένου, άψογοι επαγγελματίες και αποπνέουν μια ζεστασιά που σε κάνει να νιώθεις ότι δεν είσαι απλώς ένας αριθμός στη λίστα των συγγραφέων αλλά ένα μέλος της οικογένειάς τους.

(©Λιάνα Τζιμογιάννη, Γιώργος Ανδρέου για τα Βιβλιοσημεία)

Read more »

Συνέντευξη στη Μαριάντζελα Κατσιαβριά

---Δημοσίευση: 17/03/2025---

Η Μαριάντζελα Κατσιαβριά γεννήθηκε το 2001 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Είναι τελειόφοιτη του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και σκοπεύει να ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο των Σπουδών Φύλου. Φοίτησε για τρία χρόνια στη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του θεάτρου Πορεία όπου και έγραψε πέντε θεατρικά έργα. Έκτοτε διατελεί μέλος και συνιδρύτρια της θεατρικής ομάδας Atropa Belladonna στην οποία τελεί χρέη συγγραφέα και συσκηνοθέτιδας.

Το έργο της «Αγάπη ή πώς να γεννήσεις κάποιον απ’ τον κώλο σου», που ανέβηκε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη από τη θεατρική ομάδα Μωβ Αμόκ τον Μάιο του 2024, είναι το πρώτο της βιβλίο.

Η συγγραφέας Μαριάντζελα Κατσιαβριά μιλά στα Βιβλιοσημεία για το θεατρικό της έργο «Αγάπη ή πώς να γεννήσεις κάποιον απ’ των κώλο σου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Μ.Κ.: Η ανάγκη μου να μιλήσω για όλα αυτά που νιώθω ή με πληγώνουν όταν δεν μπορώ να το κάνω στην πραγματική ζωή.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

Μ.Κ.: Είναι το πιο εύκολο πράγμα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Βγαίνει από μέσα τελείως φυσικά και σαν ανάγκη.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Μ.Κ.: Οι επιρροές μου είναι τα άτομα που έχω αγαπήσει, τα τραύματά μου, οι φίλες μου, η τέχνη που με διεγείρει συναισθηματικά, η ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να είναι καλύτερα.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;

Μ.Κ.: Θα ήθελα να πω πως είναι ο φεμινισμός μα ίσως στην πραγματικότητα αυτό που ενώνει τα έργα μου είναι η μοναξιά των χαρακτήρων μου. Ίσως με έναν τρόπο βέβαια αυτά τα δύο να συνδέονται.

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.

Μ.Κ.: Το βιβλίο μου: «Αγάπη ή πώς να γεννήσεις κάποιον απ’ των κώλο σου» είναι ένα θεατρικό έργο που γράφτηκε υπό την επίβλεψη της Ανθής Τσιρούκη και του Θανάση Τριαρίδη τον δεύτερο χρόνο φοίτησής μου στη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του Θεάτρου Πορεία. Γεννήθηκε ένα βράδυ του Νοέμβρη σε ένα παγκάκι, όταν η φίλη μου Αργυρώ Βώβου κι εγώ είχαμε πάει να δούμε τη θεατρική παράσταση του δασκάλου μας «Football». Όταν η παράσταση τελείωσε κάτσαμε σε ένα παγκάκι στο Μοναστηράκι και συζητήσαμε για τις επόμενες συγγραφικές μας ιδέες. Η δική μου ήταν αυτό το βιβλίο. Το μισό εκ του οποίου έγραψα εκείνο το βράδυ. Το έργο της φίλης μου Αργυρώς Βώβου: «Τι θα πει η μάνα σου όταν δει το πτώμα σου» γράφτηκε εξίσου γρήγορα και ανέβηκε με τεράστια επιτυχία στο Θέατρο Πορεία την άνοιξη του 2024.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Μ.Κ.: Νομίζω πως ούτε γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι. Για μένα δεν είναι μια ιδιότητα, ένα επάγγελμα, μια αμετακίνητη κατάσταση. Συγγραφέας είναι το οποιοδήποτε άτομο γράφει από ανάγκη. Το όποιο άτομο βρίσκει καταφύγιο σε αυτό. Εκείνη τη μαγική στιγμή που νιώθεις την αλήθεια σου να αποτυπώνεται σε λέξεις που ξεπηδούν από μέσα σου τότε όποιο κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι, ανεξάρτητα με το αν αυτό που γράφεις θα διαβαστεί από χιλιάδες ή μόνο εσένα, είσαι συγγραφέας.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας, τι θα ήταν αυτό;

Μ.Κ.: Θα ήθελα η λογοτεχνία να βρει το θάρρος να μη μοιρολατρεί το παρελθόν. Να μη προσκολλάει σε αυτό. Να θυμηθεί την επαναστατική δύναμη της. Να μην είναι ένα ακόμα προϊόν.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

Μ.Κ.: Προσπαθώ εδώ κι ένα χρόνο να τελειώσω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Ελπίζω πως θα έχω καταφέρει να το ολοκληρώσω μέχρι το καλοκαίρι '25.

(©Λιάνα Τζιμογιάννη, Γιάννης Παπαδόπουλος για τα Βιβλιοσημεία)

Read more »

Η ιστορία των οργίων

---Δημοσίευση: 07/03/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Μια ενδιαφέρουσα μελέτη για την άγρια πλευρά της ανθρώπινης φύσης.

«Το όργιο είναι ένα οργανωμένο ξέσπασμα ενεργητικότητας, η εκτόνωση της υστερίας που έχει συσσωρευτεί από την εγκράτεια και τον περιορισμό, και ως τέτοιο τείνει να έχει μια φύση υστερική ή καθαρτική. Κάθε είδος περιορισμού παράγει και τις εντάσεις του. O άνθρωπος βρίσκεται στην άβολη θέση να διαθέτει τόσο πολιτισμένες όσο και ζωικές ροπές που πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να συμφιλιωθούν, συνήθως εις βάρος των δεύτερων. Όμως η αυξανόμενη πίεση δεν μπορεί να συγκεντρώνεται απεριόριστα και οδηγεί τελικά στην απελευθέρωση από κάθε είδους ένταση, δηλαδή το όργιο...»

Για τη λογοτεχνία, τις τέχνες, αλλά και τη γραμματολογία, το ενδιαφέρον για το ερωτικό στοιχείο δεν είναι ασφαλώς καθόλου όψιμο, όσο κι αν από γεωγραφικής και πολιτισμικής άποψης τα ερωτικά και σεξουαλικά ήθη μοιάζουν να ποικίλλουν θεαματικά ανά τους αιώνες. Με την ανάλογη διάθεση, οι εκδόσεις Οξύ επιχειρούν να συστήσουν στο αναγνωστικό κοινό μια σειρά λογοτεχνικών και δοκιμιακών τίτλων που έδωσαν το στίγμα τους όχι μόνο γιατί σκανδάλισαν την εποχή που εκδόθηκαν, αλλά κυρίως γιατί παραμένουν επιδραστικοί μέχρι και σήμερα πραγματευόμενοι -τι άλλο;- το αρχαιότερο των ενστίκτων. Η σειρά εγκαινιάζεται με την "Ιστορία των οργίων" του Άγγλου συγγραφέα και διανοούμενου Burgo Partridge (1935-1963), μια εμβριθή ιστορική μελέτη για τις πολύμορφες εκφάνσεις της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Η άποψή μου:

(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)

«Και τι μπορούμε να κάνουμε μετά το όργιο;»

---Ζαν Μποντριγιάρ, 1929-2007, Γάλλος διανοούμενος---

Όταν λοιπόν ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος αναφερόταν στο τέλος ενός «οργίου», προφανώς και εννοούσε, μεταφορικά, ότι και στη ζωή λίγα είναι αυτά που απομένουν να γίνουν όταν τα πάντα έχουν συμβεί. Και η αλήθεια είναι ότι κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Μα για να γίνω πιο σαφής θα πρέπει να περάσουμε στο τι είναι πραγματικά ένα όργιο. Αν εσείς θέλετε να το παραλληλίσετε με κάποιο άλλο γεγονός είστε ελεύθεροι, αλλά το όργιο υπήρξε πάντα καταλυτικός παράγοντας στις κοινωνίες, τουλάχιστον της Δύσης.

Αυτό οφείλετε εξ΄ολοκλήρου αρχικά στην ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει, και κυρίως να πραγματοποιήσει, τις επιθυμίες του που καταπιέζονταν από την κοινωνία που ζούσε με μοναδικό πάντα εκφραστή της τους θρησκευτικούς περιορισμούς. Ωστόσο στην αρχαιότητα αυτό είχε μία τελείως διαφορετική προσέγγιση. Οι διάφορες θρησκευτικές εκδηλώσεις (Διονύσια, Ελευσίνια, Καβήρεια, κ.λπ.) πάντα κατέληγαν σε κάποια τέτοιου τύπου ομαδική πράξη.

Το βιβλίο τώρα, πιθανόν αρκετοί να νομίσουν ότι πρόκειται για κάποιον ιστορικό οδηγό οργίων. Τουναντίον, στην πραγματικότητα είναι μία ενδελεχής αναφορά και ανασκόπηση αυτής της πλευράς των ανθρώπων. Ξεκινώντας από την Αρχαία Ελλάδα και φτάνοντας στον 20ό αιώνα, μέσα από τις σελίδες του, γίνεται σαφής ο καθοριστικός ρόλος που έπαιξε η θρησκεία στην εξέλιξη των οργίων. Άλλωστε πολλές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν για αυτόν τον σκοπό, δημιούργησαν παράλληλα και μία θρησκευτική «κάλυψη» όπως και ένα ανάλογο υπόβαθρο για την πραγματοποίησή τους. Σίγουρα οι διάφορες ιστορικές εποχές αντιμετώπισαν το Όργιο με τελείως διαφορετική προσέγγιση. Οι Έλληνες π.χ. λειτουργούσαν πάντα με ένα είδος «βαλβίδας ασφαλείας» για τον λόγο ότι οι συμμετέχοντες αν όχι πάντοτε, παρεκτρέπονται σε σαδιστικές και μαζοχιστικές εκφάνσεις κατά τη διάρκεια ενός οργίου. Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι με όχημα τη θεοληψία, καθότι οι ελληνικές τελετές γίνονταν πάντα, όχι με πρόσχημα, αλλά κατ’ ουσίαν στο όνομα μίας θεότητας, οι συμμετέχοντες μπορούσαν να νιώσουν μερικώς εξασφαλισμένοι. Και εξυπακούεται ότι και οι Έλληνες υπήρξαν ηδονιστές, αλλά τα πάντα ανάγονταν σε μία θεϊκή εντολή ή προέλευση. Ενώ εν αντιθέσει οι Ρωμαίοι προσέγγιζαν τις ομαδικές συνευρέσεις κάτω από ένα πρίσμα εξουσίας. Πολλά τα παραδείγματα των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων και των μεθόδων τους.

Θα έλεγα εν συντομία ότι κάποιος αναγνώστης δε θα πρέπει να «φοβηθεί» το βιβλίο αυτό, πιστεύοντας ότι διαβάζοντάς το θα ξεφυλλίσει πορνογραφικές περιγραφές. Εν αντιθέσει το πιο βέβαιο είναι ότι θα μπορέσει να κατανοήσει καλύτερα την ανθρώπινη φύση και την ανάγκη της πολλές φορές, αναλόγως πάντα στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο υπόκειται, να «αποδράσει» από αυτό δημιουργώντας αυτούς τους «κόσμους» που νομίζει ότι χρειάζεται. Ούτε φυσικά είναι και ένα βιβλίο που θα επιδοκιμάσει ή θα αποδοκιμάσει μία συγκεκριμένη δραστηριότητα της ανθρώπινης φύσης. Μία ανάγνωση πιστεύω ότι θα σας λύσει όλες σας τις απορίες.

Στοιχεία βιβλίου:

Σειρά: Ιστάρ

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Burgo Partridge

Μετάφραση: Στρατής Ψάλτου

Σελίδες: 288

Ημερ. έκδοσης: 28/11/2019 (Α' έκδοση: 1999)

ISBN: 978-960-761-489-6

Read more »

Η ζωή ενός αγοριού

---Δημοσίευση: 27/02/2025---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Η Ζωή ενός αγοριού, δημιούργημα πλούσιας φαντασίας, είναι το καθηλωτικό πορτρέτο της μαγικής κοσμοθεωρίας της νιότης -και της χαμένης αθωότητας.

1964, Αλαμπάμα. Οι κάτοικοι του Ζέφερ εργάζονται στην τοπική χαρτοβιομηχανία και στο κοντινό γαλακτοκομείο. Όμως για τον δωδεκάχρονο επίδοξο συγγραφέα Κόρι Μάκενσον, αυτή η φαινομενικά απλή καθημερινότητα γίνεται καμβάς για την εντυπωσιακή φαντασία του. Είναι πεπεισμένος ότι έχει ακούσει τα πνεύματα να ψιθυρίζουν στο προαύλιο της εκκλησίας, έχει ακούσει ιστορίες για παράξενους λαθρέμπορους που παραμονεύουν στις σκιές της πόλης και έχει γίνει μάρτυρας μιας πλημμύρας που έχει μολύνει τη Μέιν Στριτ.

Ένα μοιραίο πρωινό, ενώ συνοδεύει τον πατέρα του στη διανομή γάλακτος από σπίτι σε σπίτι, ένα αυτοκίνητο βγαίνει από τον δρόμο του και βυθίζεται στη λίμνη Σάξον. Ο πατέρας του βουτάει στο νερό, όμως έντρομος ανακαλύπτει ένα άψυχο σώμα δεμένο με χειροπέδες στο τιμόνι, και με ένα σύρμα γύρω από τον λαιμό του. Παρόλο που ο φόνος μένει ανεξιχνίαστος, οι κάτοικοι της πόλης φαίνεται να ξεχνούν, όμως ο Κόρι και ο πατέρας του όχι.

Σε έναν κόσμο όπου η αθωότητα και η παιδική αφέλεια συγκρούονται με τη βία, το μίσος και τον ρατσισμό, ο Κόρι αναζητά την αλήθεια. Και καθώς τρυπώνει ολοένα και πιο βαθιά στα μυστικά της πόλης, ανακαλύπτει ότι τελικά το να μεγαλώνεις μπορεί να είναι μια περίεργη και όμορφη βόλτα.

Η άποψή μου:

(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)

Η ζωή του Κόρι δεν είναι η ζωή ενός συνηθισμένου αγοριού. Κατά κύριο λόγο γιατί ο ίδιος δεν είναι συνηθισμένος. Ο Κόρι πλημμυρίζει από φαντασία, τρέφεται από μαγεία, ονειρεύεται, μεγαλώνει, πετάει, κινδυνεύει, μαθαίνει, απογοητεύεται, σπάει τα μούτρα του και σηκώνεται, ξανά και ξανά, μέχρι να ολοκληρώσει το ταξίδι του ως την ενηλικίωση.

Το μυθιστόρημα του Robert McCammon είναι ένα κράμα μεταφυσικού, κοινωνικού και θρίλερ, αλλά πάνω από όλα είναι η ιστορία ενός θαρραλέου αγοριού, η ιστορία όχι μόνο της δικής του ζωής, αλλά όλων μας, μια νοσταλγική αναδρομή στις θύμησες της χαμένης μας παιδικότητας.

Η αφήγηση κινείται σε αργούς ρυθμούς, περιστρεφόμενη γύρω από την καθημερινότητα του αγοριού: οι βόλτες με το ποδήλατο, οι τελευταίες μέρες του σχολείου πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, η πρώτη διανυκτέρευση με φίλους, τα όνειρα για το μέλλον, ο σπαραγμός της πρώτης απώλειας. Αλλά και ένας μυστηριώδης φόνος, ένα αυτοκίνητο-φάντασμα, ο ρόλος της Κου-Κλουξ-Κλαν στον Νότο, ένα τέρας στη λίμνη. Ιστορίες που (ξέρεις ότι) δεν μπορεί να είναι πραγματικές, αλλά μοιάζουν τόσο αληθινές ώστε δεν τολμάς να τις αμφισβητήσεις. Ή απλώς δε θέλεις.

Αν κάτι καταφέρνει στον υπέρτατο βαθμό ο Robert McCammon στις 789 σελίδες αυτού του ογκώδους μυθιστορήματος, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1991 και στην Ελλάδα μόλις το 2024, είναι να κάνει τον αναγνώστη να νιώσει και πάλι παιδί. Δε χρειάζεται να έχεις περάσει τα παιδικά σου χρόνια στην Αλαμπάμα, ούτε να έχεις γεννηθεί στη δεκαετία του ’60, για να μπεις στα παπούτσια του Κόρι. Το συναίσθημα που βγαίνει από την ψυχή του παιδιού, η ελευθερία και ο αυθορμητισμός της ηλικίας, οι αγωνίες και οι ανησυχίες της προεφηβείας είναι μεταδοτικά σε τέτοιο βαθμό που νιώθεις ταύτιση με το 12χρονο αγόρι, ενώ σου σκάνε μία-μία οι αναμνήσεις ενός ξένοιαστου παρελθόντος.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Κόρι προσφέρει στους ενήλικες ένα πολύτιμο μάθημα για τη ζωή, μια διαχρονική ματιά στις ανθρώπινες αξίες και μια ευκαιρία να πιστέψουμε και πάλι στη μαγεία. Όπως όταν ήμασταν παιδιά.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Robert McCammon

Μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης

Σελίδες: 792

Ημερ. έκδοσης: 14/02/2024

ISBN: 978-960-645-567-4

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Ρόμπερτ ΜακΚάμον έχει βρεθεί στις λίστες μπεστ σέλερ των New York Times με τα μυθιστορήματα Η ζωή ενός αγοριού και Gone South, μεταξύ άλλων καταξιωμένων μυθιστορημάτων του, που έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα.

Έχει διακριθεί με τα βραβεία Bram Stoker Lifetime Achievement, Grand Master του World Horror Convention και World Fantasy Award. Ζει στην Αλαμπάμα.

Read more »