Βιβλιοάποψη: "Έκτη και άλλες αφηγήσεις"

---Δημοσίευση: 26/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

[...] Τούτη η αφήγηση, εάν δεν είναι κάτι που γίνεται στη φαντασία μου, θα ξετυλίξει τις αλήθειες της μνήμης μου -με την επιφύλαξη να καθοδηγούμαι από το θυμικό μου. Γιατί εγώ ήμουν εκείνη που πιο πολύ από όλους στερήθηκα πατρίδα και οικογένεια, στερήθηκα τον ίδιο μου τον εαυτό ως μέρος μιας ολότητας. Και τώρα έχω φτάσει στα όρια της αντοχής μου. Αισθάνομαι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την ανάγκη να βρεθώ στον τόπο μου και να βρω τη ρίζα της ύπαρξής μου. Η απουσία απέκτησε δικαίωμα στο όνομά μου, με λένε έκτη Κόρη.

Η τρέλα είναι καλός αγωγός της αλήθειας. Όταν η αντοχή εγκαταλείπει το τελευταίο ξέφτι και το περίγραμμα των ορίων χάσκει επικίνδυνα, δεν απομένει τίποτε άλλο παρά η φωνή μας. Μια διαφορετική γυναίκα, η Έκτη, η Ευρωπαία Καρυάτιδα, βρίσκει τη φωνή της. Αφηγείται τα παθήματα και τα κατορθώματα των θνητών μες στα χρόνια που στέκει μόνη. Και το δικό της πένθος, γαντζωμένο στο υφαντό της, παλινδρομεί και μπλέκεται στα λόγια της. Συνοδοιπόροι της στην αφήγηση, σαν χορός τραγωδίας, γυναίκες και άντρες που πάλεψαν, επέζησαν, έζησαν και δημιούργησαν. Μαζί της κι άλλα Υφαντά που στέκουν μακριά από τον τόπο τους. Όλα επιζητούν την επιστροφή τους. Ή μια επανάσταση.

Η άποψή μου:

(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)

«Κάλλιο να ‘χω στον τόπο μου ελιές και παξιμάδι παρά στα ξένα ζάχαρη και να ορίζουν άλλοι.»

---Ελληνική παροιμία---

Αρχή γενομένης από μία αφήγηση ή μία μυθοπλασία, ένα βιβλίο δύναται να μετουσιωθεί σε εγχειρίδιο βαθιάς φιλοσοφικής σκέψης, εσωτερικής αναζήτησης και στο τέλος να καταλήξει σε ένα ανάγνωσμα εκτός από ουσιαστικό σε ευχάριστο, και το κυριότερο χρήσιμο.

Η Βίκη Κοσμοπούλου με το βιβλίο της «ΕΚΤΗ», όχι μόνο καταφέρνει κάτι τέτοιο, αλλά τολμώ να πω, μας το χαρίζει απλόχερα. Η βάση του είναι η ιστορίας μίας «γυναίκας» που την αποκόπτουν βίαια από την ίδια της τη ζωή. Της στερούν την πατρίδα, την οικογένεια, την Ιστορία της, την ίδια. Την απομονώνουν σε ένα μεγαλοπρεπές κτίριο και εκεί την αφήνουν, έτσι ευάλωτη, μοναχική και αποκομμένη από όλους και όλα, να αναπολεί και να στοχάζεται. Έτσι όπως ακούγεται, θα φανταζόταν κάποιος ότι θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο με δραματικές πτυχές, ερωτικές απογοητεύσεις και κατεστραμμένες γυναικείες υπάρξεις. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή η «γυναίκα», είναι υπαρκτή. Είναι «ζωντανή» και την γνωρίζουμε όλοι. Είναι η ΕΚΤΗ Καρυάτιδα, που ζει στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο...

Με αυτή λοιπόν την ιδέα, παίρνει αφορμή και καταπιάνεται η συγγραφέας παρουσιάζοντας -μα πόσο γλαφυρά είναι η αλήθεια!- τον λογισμό, τις ανησυχίες, τους φόβους και τις προσδοκίες αυτού του μαρμάρινου πλάσματος. Ο λόγος της είναι απόλυτα εναρμονισμένος με το σήμερα. Ξέρει, γνωρίζει και μιλάει για όλα αυτά που ταλαιπωρούν την Ελλάδα. Εισχωρεί βαθύτατα στην ανθρώπινη ύπαρξη ως απόλυτη και μέγιστη γνώστρια. Άλλωστε τα 2.500 χρόνια που κουβαλά, της επιτρέπουν να κατέχει όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά και την ίδια την Ιστορία.

Κάθε κεφάλαιο στο βιβλίο αρχίζει με λόγο γνωστό σε αυτήν. Φράσεις ανθρώπων που έζησαν και μεγαλούργησαν στη δική της εποχή δένονται με τη σύγχρονη σκέψη της. Ενδιαμέσως κείμενα -στάσιμα, τα ονομάζει η συγγραφέας- που ως άλλοι κομμοί και θρήνοι, ενσωματώνονται στην ιστορία της Κόρης δημιουργώντας έτσι ένα ουσιαστικό, καθόλα γνήσιο και σημερινό γίγνεσθαι της Ελληνικής πραγματικότητας.

Πιστεύω ότι τελικώς η επιλογή ενός βιβλίου είναι μία βαθύτατα πολιτική πράξη και ως τέτοια θα πρέπει να αξιολογείται και να προσμετράται. Η «ΕΚΤΗ» της Βίκης Κοσμοπούλου πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ένα πολιτικό ανάγνωσμα και θα ήταν πραγματικά κρίμα κάποιος να μην το έχει στη βιβλιοθήκη του.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Βίκη Κοσμοπούλου

Σελίδες: 120

Ημερ. έκδοσης: 2022

ISBN: 978-618-5656-16-4

Βιογραφικό της συγγραφέως:

H Βίκη Κοσμοπούλου γεννήθηκε στο Μόντρεαλ. Φοίτησε στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Ψυχολογία και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας» του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως ψυχολόγος στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Γράφει στίχους, ποιήματα, παραμύθια και πεζά. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Το τσόφλι" κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2018. Διηγήματά της περιλαμβάνονται στα συλλογικά έργα 200 χρόνια τώρα (Μεταίχμιο, ebook, 2021), Συνομιλίες με πρόσωπα του 1821 (24γράμματα, 2021), Με μία σχεδία (Παρατηρητής, 2020), Μεσσηνιακές δημιουργίες (24γράμματα, 2020), Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν (Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος και Εθνικό Ιστορικό μουσείο, 2019), Μια εικόνα, χίλιες λέξεις (τόμος α΄ και β΄, τοβιβλίο, 2014, 2016), Καλλιτεχνικό ημερολόγιο (τοβιβλίο, 2015, 2016, 2019, 2020), Απίθανες ιστορίες της πόλης μας (Iwrite, 2015). Το διήγημά της «Μια απίθανη πόλη» δραματοποιήθηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Διηγήματα, ποιήματα και βιβλιοπαρουσιάσεις της έχουν δημοσιευτεί στις λογοτεχνικές ιστοσελίδες oanagnostis.gr, cultrurebook.gr, τοβιβλίο.net και greekpoetics.gr. Συνεργάζεται με το περιοδικό ΙΣΤΟΡΙΑ.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Οι καθαροί"

---Δημοσίευση: 25/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Σε μια ολοκληρωτική κοινωνία όπου η σωματική τελειότητα αποτελεί προϋπόθεση για το δικαίωμα στην ελευθερία, οι Καθαροί πολίτες απολαμβάνουν όσα στερούνται οι υπόλοιποι. Η Κλόι, ανθρωπολόγος σε ένα κέντρο ερευνών, παλεύει για τον άνθρωπο, ενώ η αξία της ανθρώπινης ζωής ολοένα και φθίνει. Σε αυτό το απολυταρχικό περιβάλλον προστίθεται ο εφιάλτης του πολέμου. Καθώς οι σειρήνες ουρλιάζουν, τα τρόφιμα λιγοστεύουν και οι νεκροί αυξάνονται, οι αντοχές των ηρώων φτάνουν στα άκρα. Μοναδικό στήριγμα για την Κλόι στις πιο σκοτεινές ώρες η φίλη της Ντάρια. Όταν η τελευταία εξαφανίζεται, η ηρωίδα βάζει στόχο ζωής να τη βρει. Δεν φαντάζεται όμως τι την περιμένει εκεί έξω.

Οι Καθαροί θα μπορούσαν να είναι ένα δυστοπικό μυθιστόρημα του σήμερα. Θα μπορούσαν. Αν το πιο εφιαλτικό κομμάτι τους δεν είχε στιγματίσει την ανθρωπότητα έναν αιώνα πίσω. Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα. Μια συνταρακτική ιστορία επιβίωσης. Μια μάχη εν καιρώ πολέμου ενάντια στο πιο παρανοϊκό πρόσωπο της ανθρώπινης φύσης με μόνα όπλα το θάρρος και την αγάπη.

Η άποψή μου:

(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)

Μπορούσατε παλιότερα να φανταστείτε έναν κόσμο όπου θα βγαίναμε από το σπίτι μόνο συγκεκριμένες ώρες για φάρμακα και τρόφιμα; Με μάσκα στο πρόσωπο και ταυτότητα ανά χείρας; Δεν προλάβαμε καν να το φανταστούμε, το ζήσαμε απευθείας με τον κορωνοϊό!

Μπορείτε να φανταστείτε το αύριό σας να ανατρέπεται ολοκληρωτικά; Να ξυπνάτε από τον διαπεραστικό συριγμό της σειρήνας, τους βομβαρδισμούς και τον ήχο από το άδειο σας για μέρες στομάχι; Ούτε στην Ουκρανία μπορούσαν...

Η Φραντζέσκα Μάνγγελ τα φαντάστηκε (εν μέρει, καθώς προηγήθηκε ιστορική έρευνα για τη Γερμανία του Μεσοπολέμου), τα έγραψε και παρόλο που το μυθιστόρημα χαρακτηρίζεται δυστοπικό, είμαστε στο 2023. Τίποτα δε φαντάζει πια απίθανο. Ούτε το πιο ακραίο σενάριο.

Η Κλόι ζει με τη μητέρα της και τον αδερφό της σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, όπου κυριαρχεί ο διαχωρισμός ανάμεσα στους πολίτες: οι υγιείς, οι άρτιοι είναι οι Καθαροί και οι σωματικά (και ψυχικά) ατελείς είναι οι Στιγματισμένοι. Οι πρώτοι απολαμβάνουν τα δικαιώματα των ευνοούμενων ενώ οι δεύτεροι φέρουν ένα σημάδι ανάμεσα στον δείκτη και τον αντίχειρα, που καταδικάζει κάθε βήμα στην υπόλοιπη ζωή τους. Κι αν αυτή η κατάφωρη ανισότητα δεν ήταν αρκετή, η εισβολή ξένων δυνάμεων επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα. Σύντομα επικρατεί πείνα και εξαθλίωση, την ώρα που γειτονιές βομβαρδίζονται, νεκροί κείτονται στους δρόμους, αθώοι πυροβολούνται γιατί αντιμιλούν. Μέσα στον ζόφο του πολέμου, η αδερφική φίλη της Κλόι εξαφανίζεται και η ίδια κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να τη βρει. Είναι άλλωστε η ηρωίδα της...

Το βιβλίο έχει έντονα κοινωνικά και πολιτικά στοιχεία, κάνει τον αναγνώστη να νιώθει άβολα, όσο άβολα συναισθήματα μας δημιουργεί η σκέψη των ανθρώπων που πεινούν, κρυώνουν, υποφέρουν, χάνουν τα σπίτια τους, χωρίζονται από τις οικογένειές τους, ξεριζώνονται από την πατρίδα τους, πεθαίνουν. 

«Αραιά και πού ακούγαμε για στρατιωτικές συμπλοκές, πάντα τα μακριά μας. Όσο πιο μακριά, τόσο λιγότερο μας αφορούσε. Σκληρό, όμως έτσι ήταν. Η καθημερινότητα κι η επανάληψη υπνωτίζουν. Πρέπει να νιώσεις τη φωτιά να σου τσουρουφλά τα ματοτσίνορα για να ξυπνήσεις.

Στο τέλος δεν μπορούσαμε να θρηνήσουμε κανέναν. Το πένθος είχε γίνει μόνιμο, συνεχές. Μας ακολουθούσε κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Δεν έπαυε ποτέ. Δεν ήταν καν πένθος πλέον. Ήταν κάτι άλλο. Βαρύ, βουβό κι αδιάκοπο, γι' αυτό και τρομερό. Σαν να είχε γίνει θρήνος ολόκληρη η ζωή, παύοντας ζωή να είναι».

Η ιστορία της Μάνγγελ είναι ανθρωποκεντρική: όλα τα πρόσωπα γύρω από την πρωταγωνίστρια έχουν τον δικό τους χώρο στο βιβλίο. Η καλύτερή της φίλη, η μητέρα της, η αδερφή της, η γειτόνισσά της, ο συνεργάτης της, το αφεντικό της, ο πατέρας της. Μαζί τους η Κλόι μοιράζεται την αγωνία, την αβεβαιότητα, τον πόνο, την απώλεια και την απόγνωση. Αλλά και την ελπίδα, την αγάπη, την αλληλεγγύη, την ανάγκη να πολεμήσουν την αδικία και να πιστέψουν σε ένα καλύτερο αύριο. Την ανάγκη να έρθει το αύριο.

Δύο πράγματα με άφησαν ανικανοποίητη σε αυτό το βιβλίο: ορισμένες επιλογές της Κλόι (=έγιναν από αφέλεια; Από ένστικτο επιβίωσης; Για χάρη της φιλίας; Ή μήπως του έρωτα;) και το τέλος, το οποίο... παραήταν ανατρεπτικό για τα γούστα μου. Η ιστορία στο σύνολό της, παρά τον έντονα δυστοπικό χαρακτήρα της, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διδακτική. Για το θάρρος, την αλήθεια, την πάλη ενάντια στο κακό, για το σήμερα που δεν πρέπει να θεωρούμε αυτονόητο και το αύριο που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Καμία κανονικότητα δεν πρέπει πια να θεωρείται δεδομένη.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Φραντζέσκα Μάνγγελ

Σελίδες: 576

Ημερ. έκδοσης: 01/09/2022

ISBN: 978-618-02-2251-7

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Φραντζέσκα Μάνγγελ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Εικαστικές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο De Montfort της Αγγλίας και δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της conceptual photography για διαφημιστικές εταιρείες και περιοδικά. Παράλληλα, δίδασκε σε Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών και αρθρογραφούσε στον περιοδικό Τύπο. Σήμερα εργάζεται ως κειμενογράφος και στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τη φωτογραφία και τη ζωγραφική. Το πρώτο της μυθιστόρημα, "Η νύχτα του Σάουιν", κατέκτησε το βραβείο Μυθιστορήματος της Xρονιάς στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενος Συγγραφέας» στα Βραβεία Public 2018. Το δεύτερό της μυθιστόρημα, "Καχαραμπού, η συνέχεια της Νύχτας του Σάουιν", κυκλοφόρησε το 2019 κλείνοντας την επιτυχημένη διλογία.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Ο τοίχος με τις ανεμώνες"

---Δημοσίευση: 24/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Μετά τον «Κήπο με τους Υάκινθους», το δεύτερο βιβλίο της σειράς ταράζει ξανά την ήσυχη ζωή του Ντόβχερστ.

Η Έλεν Κουίν είναι νέα, όμορφη, δημοφιλής και, πλέον, νεκρή. Πολύ χαρούμενη για να έχει αυτοκτονήσει, πολύ συμπαθής για να θέλει κάποιος να τη σκοτώσει, θα πουν οι συγγενείς της και θα έχουν δίκιο, καθώς η Αστυνομία δυσκολεύεται να βρει το παραμικρό στοιχείο που να εξηγεί τον θάνατό της. 

Η αρχιφύλακας Λόρεν Γουότερστον καλείται να ρίξει φως στον θάνατο μιας γυναίκας που φαίνεται πως κανείς δεν ήξερε πραγματικά. Σχεδόν έναν χρόνο μετά την ανακάλυψη του πτώματος στον Κήπο με τους Υάκινθους και με την εκδίκαση της υπόθεσης, στην οποία θα αναγκαστεί να καταθέσει ψευδώς, να πλησιάζει, η Λόρεν προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ισορροπήσει. Ανάμεσα σε μια σχέση που εξελίσσεται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί να διαχειριστεί και με την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας της μπροστά της, αναζητά την απάντηση στο ερώτημα: Πώς μια γυναίκα ευτυχισμένη και αγαπητή σε όλους βρίσκεται ξαφνικά κρεμασμένη στην κρεβατοκάμαρά της;

Η άποψή μου:

(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)

Οι ευφάνταστοι τίτλοι που συνοδεύονται από τα ωραία εξώφυλλα είναι κάτι που σε τραβά με την πρώτη ματιά. Στο δεύτερο μέρος της σειράς, η συγγραφέας προειδοποιεί ότι υπάρχει spoiler, αν δεν έχεις διαβάσει το πρώτο βιβλίο και καλά κάνει γιατί αυτό σταματάει τον οποιονδήποτε, που δεν γνωρίζει τι έχει συμβεί. Από την άλλη, εμείς οι γνώστες, από τη μια φρεσκάρουμε την παλιά υπόθεση, που όπως καταλαβαίνουμε, ταλαιπωρεί ακόμα την πρωταγωνίστρια, αρχιφύλακα Λόρεν Γουότερστον και από την άλλη, παρακολουθούμε με αγωνία τη νέα της περιπέτεια.

Δυναμική, ανεξάρτητη και σε σχέση με το αφεντικό -είτε το εγκρίνουν κάποιοι, είτε όχι- η Λόρεν βρίσκει το αντίστοιχό της στο θύμα, που υπήρξε επίσης μια δυναμική, πλην όμως εσωστρεφής γυναίκα. Η αρχιφύλακας δεν μπορεί να κλείσει την υπόθεση χωρίς να εξετάσει όλα τα ενδεχόμενα. Γιατί μια γυναίκα δυναμική και πετυχημένη να θέλει να τερματίσει τη ζωή της; Μήπως τελικά πίσω της κρύβεται ένας καλά καλυμμένος δολοφόνος;

Η υπόθεση μπερδεύεται όσο προχωράει, και η Λόρεν παθιάζεται. Προτρέπει τους συναδέλφους της να ψάξουν όλα τα ενδεχόμενα. Εξάλλου, τίποτα δεν μένει κρυφό σε μια μικρή πόλη. Στα προσωπικά της, ο σύντροφός της προτείνει συγκατοίκηση, που η Λόρεν δέχεται με κάποιο δισταγμό. Πραγματικά δεν ξέρει αν είναι έτοιμη γι'αυτό το βήμα, μα δεν προβάλλει μεγάλη αντίσταση. Στα επαγγελματικά της, εξετάζει τον περίγυρο της θανούσης -την οικογένεια, την αδερφή της που κατηγορεί τους πάντες και τα πάντα, τους συνεργάτες, ακόμα και τους πρώην συναδέλφους. Και δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Με εξαιρετική υπομονή και επιμονή πλησιάζει γείτονες και φίλους, αλλά τελικά αποκαλύπτεται ότι η υπόθεση δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται.

Το θύμα, η Έλεν κρατάει ασφυκτικά μακριά τους πάντες από την προσωπική της ζωή, έστω κι αν στη δουλειά της είναι ο πλέον πιο αποδοτικός και πρόσχαρος άνθρωπος. Τι γνωρίζουν όμως γι'αυτήν πραγματικά οι φίλοι της; Η κοπέλα, οικιακή βοηθός, που μπαινοβγαίνει σπίτι της; Ο συνάδελφος και ανταγωνιστής της; Σύμφωνα με αυτούς η Λόρεν ήταν αρκετά φιλόδοξη και πετυχημένη για να αποβεί στη μοιραία πράξη. Η αρχιφύλακας πρέπει να αναπλάσει στο μυαλό της την ιστορία και το τι μεσολάβησε πριν και μετά τον θάνατο, ώστε να καταλήξει σε λογικό συμπέρασμα. Στην προσπάθειά της αυτή παραμελεί ακόμα και τον σύντροφό της.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κλασικό αστυνομικό, χωρίς αιματηρές συγκρούσεις και αναφορές που συνηθίζονται τον τελευταίο καιρό, οπότε μπορούν να το διαβάσουν και όσοι αρέσκονται σε πιο ήπια αναγνώσματα. Παρά τις σχεδόν 600 σελίδες του, οι διάλογοι είναι φυσικοί και η υπόθεση ρέει σαν νερό. Οι χαρακτήρες είναι άρτιοι, εξοργίζονται, μαλώνουν, δρουν, αισθάνονται και δεν είναι χάρτινοι. Από τον πιο μικρό σε εμφάνιση, μέχρι την πρωταγωνίστρια παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό είναι και το κυριότερο στοιχείο που με τράβηξε, τόσο σε αυτό, όσο και στο προηγούμενο βιβλίο. Έχω μια αίσθηση μάλιστα ότι το δεύτερο μέρος είναι πολύ πιο δυναμικό από το πρώτο. Σε αναγκάζει να πάρεις θέση. Για παράδειγμα, μπορεί να μη συμφωνώ με όλες τις κινήσεις της πρωταγωνίστριας αλλά την κατανοώ.

Το μόνο πράγμα που με ξένισε ήταν ο πρόλογος. Ξέρω ότι σκοπός του είναι να ιντριγκάρει τον αναγνώστη, να συνεχίσει την ανάγνωση, αλλά ολοκληρώνοντας το βιβλίο, κατάλαβα ότι ο πρόλογος δε χρειαζόταν. Εμένα δεν μου πρόσθεσε κάποια ξεχωριστή πινελιά, όπως θα ήθελα. Ωστόσο, η μεγάλη έκπληξη έρχεται στο τέλος, κάτι που μας προετοιμάζει για ύπαρξη τρίτου μέρους. Φυσικά και το περιμένω με ανυπομονησία...

Διαβάστε εδώ την άποψη της Χρύσας για το ΒΙΒΛΙΟ 1 της τριλογίας.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Εύη Φρυγανά

Σελίδες: 540

Ημερ. έκδοσης: 2022

ISBN: 978-960-621-809-5

Read more »

Αφιέρωμα στον Μάνο Γαβρά

---Δημοσίευση: 27/01/2023---

Φιστίκιος Ι - Οι φίλοι με φωνάζουν Φιστίκη / περίληψη:

Γεια σας, μικροί και μεγάλοι μου φίλοι!

Το όνομα μου είναι Φιστίκιος ο Αιγινήτης και, όπως βλέπετε, είμαι ένα πανέμορφο αγόρι, με μεγάλα μπράτσα, που όλοι με θαυμάζουν και θέλουν να μου μοιάσουν και που η Αφροδίτη, η ωραία του σχολείου, με θέλει τρελά αλλά εγώ της το παίζω δύσκολος. Παιδί-είδωλο δηλαδή ένα πράγμα... και μετά ξύπνησα! Η τραγική αλήθεια είναι ότι ούτε διάσημος είμαι, ούτε μπρατσαράς, ούτε η Αφροδίτη με θέλει και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είμαι και κοντός από πάνω. Παιδί-ατύχημα δηλαδή ένα πράγμα. Πανέμορφος, ωστόσο. Αυτό δεν το διαπραγματεύομαι.

Εγώ όμως δεν το βάζω κάτω. Σε αυτό το βιβλίο, προκειμένου να εντυπωσιάσω την Αφροδίτη, ακόμα και στον Λαβύρινθο θα μπω για να παλέψω με τον ίδιο τον κύριο Μινώταυρο αυτοπροσώπως. Ακόμα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα πάρω μέρος και θα αγωνιστώ ενάντια στους μεγαλύτερους αθληταράδες της αρχαίας Ελλάδας. Ακόμα και στον Όλυμπο θα φτάσω για να κλέψω τα φτερά του θεού Ερμή, ώστε να πετάξω και να φτάσω μια ώρα αρχύτερα στην καρδιά της αγαπημένης μου Αφροδίτης. Απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή. Εσείς τι λέτε; Θα τα καταφέρω; Για να δούμε...

Στοιχεία βιβλίου Ι:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Σειρά: Graphic Novel - Κόμικς

Συγγραφέας: Μάνος Γαβράς

Εικονογράφηση: Μαργαρίτα Ζεβελάκη

Ηλικία: Για παιδιά 7-8, 9-11 ετών

Σελίδες: 136 / Διαστάσεις: 14.5 x 21 cm

Ημερ. έκδοσης: 21/06/2018

ISBN: 978-618-01-2624-2

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Φιστίκιος ΙΙ - Αρχαία Ελλάδα, έχεις ταλέντο / περίληψη:

Μπορεί στο πρώτο βιβλίο να μην κατάφερα να γίνω ήρωας και να κερδίσω την καρδιά της όμορφης Αφροδίτης, αλλά πίσω έχει ο Φιστίκης την ουρά! Δεν το βάζω κάτω εγώ. Ακούσατε τα νέα; Σε λίγες μέρες ξεκινάει το "Αρχαία Ελλάδα, έχεις ταλέντο", το μεγαλύτερο talent show της αρχαίας Ελλάδας! Ο νικητής, λέει, θα γίνει διάσημος σε όλη τη χώρα! Ποπό! Φανταστείτε πλάκα που θα πάθει η Αφροδίτη μόλις μάθει ότι κέρδισα τον διαγωνισμό! Μιλάμε, μέχρι και τριακόσιους followers την ημέρα θα παίρνω στο αρχαίογκραμ. Τι στιγμές θα ζήσω πάλι ο άνθρωπος! Βέβαια, ιδέα δεν έχω πώς θα κερδίσω τον διαγωνισμό, αλλά εντάξει, κούκλος είμαι, ταλαντούχος είμαι, πανέξυπνος είμαι -δεν το συζητώ αυτό- θα τους πω εκεί κανένα εμπορικό τραγουδάκι, θα τους απαγγείλω και κανένα κουλτουριάρικο ποιηματάκι, ε, θα τους τρελάνω τους ανθρώπους. Ελπίζω όχι κυριολεκτικά! Λοιπόν, παιδιά, τρέχω να συμπληρώσω την αίτηση για τον διαγωνισμό και τα λέμε σε λίγο μέσα στο βιβλίο!

Στοιχεία βιβλίου ΙΙ:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Σειρά: Graphic Novel - Κόμικς

Συγγραφέας: Μάνος Γαβράς

Εικονογράφηση: Μαργαρίτα Ζεβελάκη

Ηλικία: Για παιδιά 7-8, 9-11 ετών

Σελίδες: 136 / Διαστάσεις: 14.5 x 21 cm

Ημερ. έκδοσης: 21/06/2018

ISBN: 978-618-01-2626-6

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Φιστίκιος ΙΙΙ - Η Φιστικιάδα / περίληψη:

Φτάσαμε κιόλας στο τρίτο βιβλίο κι ακόμα ούτε ένα φιλάκι δεν έχω σταυρώσει από την Αφροδίτη. Τι άλλο να κάνω πια για να με προσέξει αυτό το κορίτσι; Τι με τον Μινώταυρο τα έβαλα, τι στο "Αρχαία Ελλάδα, έχεις ταλέντο" πήρα μέρος, τι στους Ολυμπιακούς Αγώνες έτρεξα, και η Αφροδίτη ούτε ματιά δε μου ρίχνει. Δηλαδή την Τροία πρέπει να κατακτήσω πια για με προσέξει αυτή η ξινή; Καλέ, τι ωραία ιδέα είναι πάλι αυτή! Λέτε αυτή να είναι η λύση στο πρόβλημά μου; Ωχ! Γιατί αν είναι έτσι, τότε σήμερα κιόλας να πάρω τη βάρκα του μπαμπά και να πεταχτώ δυο λεπτά ως την Τροία να την κατακτήσω. Ποπό! Φαντάσου πλάκα που θα πάθει η Αφροδίτη μόλις μάθει πως ό,τι δεν κατάφεραν κοτζάμ Αγαμέμνονας και Μενέλαος και ολόκληρος ο ελληνικός στρατός μαζί κοντά δέκα χρόνια, το κατάφερα εγώ σε ένα Σαββατοκύριακο! Και εύκολα, ε; Ούτε γρατζουνιά. Λοιπόν, καλοί μου φίλοι, τρέχω να ετοιμαστώ για τη νέα μου περιπέτεια. Έπος θα γράψω πάλι ο άνθρωπος. Τι Ιλιάδα, Οδύσσεια και κουραφέξαλα! Φιστικιάδα, παιδί μου! Φιστικιάδα και ξερό ψωμί! Τροία, τρέμε! Έρχεται ο Φιστίκιος ο Αιγινήτης!

Στοιχεία βιβλίου ΙΙΙ:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Σειρά: Graphic Novel - Κόμικς

Συγγραφέας: Μάνος Γαβράς

Εικονογράφηση: Μαργαρίτα Ζεβελάκη

Ηλικία: Για παιδιά 7-8, 9-11 ετών

Σελίδες: 160 / Διαστάσεις: 14.5 x 21 cm

Ημερ. έκδοσης: 22/11/2018

ISBN: 978-618-01-2628-0

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Η άποψή μου:

(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)

Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Φιστίκιος ο Αιγινήτης, δια χειρός Μάνου Γαβρά! Γνώριζα τη σειρά από τον προηγούμενο οίκο, όπου ο Μάνος είχε εκδώσει τα δύο πρώτα βιβλία. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν έμαθα πως το καλοκαίρι του '18, τα δύο πρώτα επανακυκλοφόρησαν στον Ψυχογιό, αναμένοντας το τρίτο! Ελπίζω και τέταρτο και πέμπτο...

Δεν έχω υπάρξει πιο ανυπόμονη να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο, πόσω μάλλον, όταν αυτό -υποτίθεται!- πως απευθύνεται σε παιδιά του δημοτικού! Ωστόσο, λάτρεψα υπερβολικά πολύ τον Φιστίκιο και τις περιπέτειές του.

Η σειρά είναι πραγματικά απίθανη! Μοναδική στο είδος της παιδικής λογοτεχνίας, καθώς εκτός από χιούμορ και φαντασία, περιέχει και διδακτικά μηνύματα. Διακρίνεται από μπόλικο κι αβίαστο γέλιο, πετυχημένες ατάκες και μια ευφάνταστη, πρωτότυπη ιστορία με βάση την Αρχαία Ελλάδα, με πρωταγωνιστή έναν πιτσιρικά, που μπορεί να μην είναι δημοφιλής (ούτε και σήμερα θα ήταν, χαχα!) αλλά το λέει η καρδούλα του και περνά ένα κάρο δοκιμασίες, για να ρίξει την Αφροδιτούλα του, το μωρό του!!!

Φανταστείτε τα tweets και το διαδίκτυο της σημερινής τεχνολογίας, στο τότε, με την ονομασία Παπυροδίκτυο. Μια δασκάλα με το όνομα Χρυσόστομη. Το αεροδρόμιο Ελ. Περικλέως. Το αρχαίο-pad ως facebook! Η εικονογράφηση της Μαργαρίτας Ζεβελάκη σε ταξιδεύει στην Αρχαία Ελλάδα, σαν να διαβάζεις κείμενα της εποχής! Βλέπουμε παπύρους, τριήρεις, σκηνές των πολεμιστών και τους ήρωες ντυμένους με τους λιτούς μανδύες της αρχαιότητας, να φέρονται, ωστόσο, σαν να ζούσαν στο σήμερα!

Στο πρώτο βιβλίο, ο Φιστίκιος αυτοσυστήνεται και ταυτόχρονα, μάς γνωρίζει την οικογένειά του και τον έρωτα της ζωής του! Διαβάζουμε για ένα εκπαιδευτικό-σχολικό ταξίδι στην Κνωσό, συνάντηση με το Μινώταυρο κι έπειτα, με την Πυθία για να του δώσει χρησμό στο πώς θα κερδίσει την Αφροδίτη!!! Όλο σε μπελάδες μπαίνει αυτό το παιδί πια!!!

Στο δεύτερο βιβλίο, ο Φιστίκιος συμμετέχει σε show τύπου «ανακαλύπτουμε το επόμενο Ελληνικό ταλέντο», σε μια ακόμα προσπάθεια να ρίξει την Αφροδιτούλα του, ενώ μετέπειτα, μια συνάντηση με τη «Ζωή» τον κάνει ήρωα!

Στο τρίτο βιβλίο πιάνουμε την... Φιστικιάδα (i.e. Ιλιάδα) από την αρχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (Οδυσσέας, Δούρειος Ίππος, Τροία κ.λ.π.). Είναι κρίμα να σας δώσω extra πληροφορίες, καθώς η έκπληξη είναι το ατού της σειράς!

Στο τέλος κάθε αναγνώσματος, θα βρείτε στοιχεία για τους πραγματικούς χαρακτήρες που αναφέρονται στις ιστορίες, π.χ. τοn θεό Ερμή, τοn Μινώταυρο, τους ποιητές και τραγωδούς της Αρχαιότητας κλπ, λεπτομέρεια που βρήκα θετική, ως ένα απαραίτητο συμπλήρωμα "εκπαίδευσης" για όλους μας! Ανέκαθεν λάτρευα τη Μυθολογία, τώρα ένα παραπάνω με τη σειρά του Φιστίκιου!

Θεωρώ ότι ορισμένοι συγγραφείς που προσπαθούν να γράψουν παιδική λογοτεχνία, δεν τα καταφέρνουν πάντοτε, καθώς η γραφή τους επηρεάζεται από τη γλώσσα των ενηλίκων. Ιδιαίτερη πινελιά λοιπόν εδώ, προσδίδει η γραφή του Μάνου Γαβρά, καθώς τα κείμενα μοιάζει να τα γράφει ο πιτσιρικάς κι όχι κάποιος ενήλικας! Δε θα έλεγα ότι τα βιβλία απευθύνονται μόνο σε μικρά παιδιά, καθώς γέλασα πάρα πολύ, έμαθα πληροφορίες άγνωστες για μένα, οπότε γιατί να στερηθώ το γέλιο και τη μάθηση, ούσα ενήλικη; Η σειρά "Φιστίκιος" είναι ό,τι πιο αυθόρμητο, έξυπνο -και παράλληλα καυστικό- έχω συναντήσει στην παιδική λογοτεχνία μέχρι σήμερα!

Ως γονείς δε θέλουμε να στερήσουμε στα παιδιά μας κάτι από τη σύγχρονη τεχνολογία, με αποτέλεσμα την πολύωρη προσκόλλησή τους σε αυτή. Ο Φιστίκιος εκφράζει το σημερινό παιδί κι ας ζει στο μακρινό χτες, σατιρίζοντας τη χρήση των έξυπνων τηλεφώνων (smartphones και λοιπών gadgets) και όχι μόνο. Με χιουμοριστικό τρόπο παρατίθενται καθημερινά ερωτήματα που αφορούν τη φιλία, την αυτοεκτίμηση, τη διαφορετικότητα και τον εκφοβισμό, τη μάθηση και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Επίσης, η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη με σκληρό εξώφυλλο και η τιμή αρκετά προσιτή! Να πάρετε τα βιβλία και θα δείτε, πως θα γίνει αγαπημένη συνήθεια μικρών και μεγάλων!!! Και να δείτε, που θα ανυπομονείτε κι εσείς για το επόμενο!!

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Μάνος Γαβράς γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ξεκίνησε να εργάζεται σε νεαρή ηλικία ως επαγγελματίας μουσικός, ενώ στην πορεία έκανε το πέρασμα του στο θέατρο αποφοιτώντας από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην υποκριτική και την παραγωγή κινηματογράφου στο «Stella Adler Conservatory of Acting» και το «New School University» της Νέας Υόρκης, ενώ αργότερα δίδαξε υποκριτική και τεχνική για αρκετά χρόνια σε δραματικές σχολές της Ελλάδας και του εξωτερικού. Ως ηθοποιός, στην Ελλάδα συνεργάστηκε με μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ενώ στο εξωτερικό συμμετείχε σε ταινίες όπως το "The Back up Plan" δίπλα στην Τζένιφερ Λόπεζ και την επιτυχημένη Αυστραλοελληνική παραγωγή "The Kings of Mykonos", ενώ στο θέατρο πρωταγωνίστησε σε παράσταση μιούζικαλ του θρυλικού "La Mama Theatre" στο off Broadway της Νέας Υόρκης. Το 2014 συμμετείχε στην σειρά Aμερικανικής παραγωγής "Glee" που γνώρισε τεράστια επιτυχία σε όλο τον κόσμο ενώ την επόμενη χρονιά έπειτα από πρόταση της εταιρίας Diageo Λονδίνου ανέλαβε ως European Ambassador στη νέα καμπάνια του Johnie Walker Gold Label “Rising Stars” μαζί με την Ισπανίδα ηθοποιό και μούσα του Pedro Amoldovar, Blanca Suarez καθώς και την πρωταγωνίστρια του Game of Thrones, Gwendoline Christie. Ο Μάνος είναι επίσης associate producer της ταινίας "Lee Daniels the Butler" με πρωταγωνιστές την Oprah Winfrey, Forest Whitaker, Robin Williams, John Cusack που κυριολεκτικά έσπασε ταμεία στην Αμερική. Υπήρξε συνιδρυτής της εταιρείας κινηματογραφικών παραγωγών On Global Pictures με βάση το Λος Άντζελες. Η αγάπη του για τα παιδιά και η εκτίμηση που τρέφει για τον ουσιαστικό και εποικοδομητικό τρόπο σκέψης τους οδήγησαν τον Μάνο στην συγγραφή της σειράς παιδικών/εφηβικών βιβλίων “Φιστίκιος ο Αιγινίτης” που εκτός της εμπορικής τους επιτυχίας πλέον διδάσκονται και σε σχολεία της Αμερικής και του Καναδά καθώς και σε ιδιωτικά ξενόγλωσσα σχολεία της χώρας μας. Ο Μάνος είναι συνέταιρος στο Nice n Easy Group με σύνολο οχτώ εστιατόρια και entertainment venues σε Αθήνα και Μύκονο και διεθνείς διακρίσεις με πιο σημαντική την πρόσφατη υποψηφιότητα του στα Ευρωπαϊκά βραβεία επιχειρηματικότητας “European Business Awards” όπου το Nice n Easy Group προκρίθηκε στις δέκα καλύτερες εταιρίες της Ευρώπης στην κατηγορία “Επιχειρηματίας της χρονιάς" για το 2016. Η ταινία Αμερικανικής παραγωγής με τίτλο “Swing Away” στην οποία ο Μάνος συμπρωταγωνιστεί μαζί με την διεθνούς φήμης ηθοποιό Shannon Elizabeth (American Pie 1&2, Love Actually etc) και τον John O Hurley (Seinfeld, Chicago on Broadway) προβλήθηκε πρόσφατα με επιτυχία στις αμερικανικές αίθουσες, ενώ σύντονα ξεκινούν και τα γυρίσματα της νέας του ταινίας, Καναδέζικης παραγωγής με τίτλο “Red Door and Lemon Tree” που θα πραγματοποιηθούν σε Λος Άντζελες, Καναδά και Κρήτη.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Οι επιβάτες της αποβάθρας 5"

---Δημοσίευση: 19/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Ποτέ δεν μιλάμε σε αγνώστους στο τρένο. Αυτός είναι ο κανόνας. Τι θα γινόταν όμως αν τον παραβαίναμε;

Κάθε πρωί στις 8:05, η Iona Iverson παίρνει το τρένο για να πάει στη δουλειά. Κάθε μέρα, βλέπει τους ίδιους ανθρώπους και κάνει εικασίες γι’ αυτούς -τους δίνει ακόμα και παρατσούκλια. Ποτέ όμως δεν μιλάνε. Προφανώς.

Έπειτα, ένα πρωί, ο Έξυπνος-μα-σεξιστής Surbiton στραβοκαταπίνει μια ρώγα σταφυλιού μπροστά στα μάτια της Iona και πνίγεται. Όταν ένας άλλος επιβάτης επεμβαίνει και του σώζει τη ζωή, προκαλείται μια αλυσιδωτή αντίδραση. Μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων με μόνο κοινό το ότι παίρνουν το ίδιο τρένο μαθαίνουν ότι οι εικασίες που κάνουμε για τους άλλους δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Όταν όμως η ζωή της Iona αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα, θα τη συντρέξουν αυτοί οι καινούργιοι φίλοι;

Η άποψή μου:

(γράφει η Μάγδα Μπάσιου)

Η Clare Pooley μέσα από το νέο της βιβλίο παρουσιάζει ένα σύνολο διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων με φόντο τις παθογένειες και τα στερεότυπα της σύγχρονης εποχής και την έντονη κυριαρχία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του μυθιστορήματος καταφέρνει να αγγίξει ζητήματα της σημερινής εποχής, όπως τον ρατσισμό, την αποξένωση, την διαφορετικότητα -διακριτικά και με ευαισθησία.

Στους «επιβάτες της αποβάθρας 5», η συγγραφέας πετυχαίνει να φέρει πιο κοντά τους πρωταγωνιστές μέσα από ένα παράξενο και ιδιόμορφο δέσιμο, το οποίο τους απελευθερώνει από τα προσωπικά δεσμά και τις αστοχίες τους. Σταδιακά, οι ήρωες ξεδιπλώνουν τις κρυφές επιθυμίες και τα όνειρά τους και δοκιμάζουν να ορθοποδήσουν, πατώντας πλέον σε σταθερό έδαφος. Διεκδικούν τα θέλω τους και εκφράζουν τη σκέψη τους, χωρίς διαπραγματεύσεις. Συντονίστρια στο εγχείρημά τους αυτό είναι η δυναμική Iona, μια γυναίκα 57 ετών, η οποία κάνει την αρχή και σπάει τα δεσμά που την ταλανίζουν στον εργασιακό της περιβάλλον, δίνοντας έτσι χώρο στη ζωή της για ένα νέο ξεκίνημα.

Ενδιαφέρουσα είναι η παρουσίαση της αφήγησης μέσα από την οπτική πολλών χαρακτήρων -γεγονός που δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να κατανοήσει τα κίνητρα των πρωταγωνιστών, το υπόβαθρό τους και γενικά τα συναισθήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σίγουρα, με κάποιους χαρακτήρες του βιβλίου, ο αναγνώστης θα ταυτιστεί περισσότερο και θα τους αγαπήσει, ενώ άλλα πρόσωπα θα τον διχάσουν με τη συμπεριφορά τους. Σε κάθε περίπτωση, ο κάθε χαρακτήρας έχει τον δικό του μαγικό ρόλο στο βιβλίο, που εξυπηρετεί την απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας.

Αναμφίβολα, οι «επιβάτες της αποβάθρας 5» καταφέρνουν να τραβήξουν το ενδιαφέρον σου, θέτουν προβληματισμούς, σε βάζουν στη διαδικασία να εξετάσεις ενδελεχώς διάφορες κοινωνικές καταστάσεις. Σε ψυχαγωγούν και παράλληλα σε αποφορτίζουν μέσα από την παρουσίαση διάφορων αυθόρμητων και διασκεδαστικών περιστατικών και τη ζεστή γραφή της Clare Pooley. Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα συγκινητικό και ζεστό με βαθύτερα νοήματα, διδακτικό περιεχόμενο, τρυφερό και απολαυστικό, που σίγουρα θες να ξαναδιαβάσεις.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Clare Pooley

Μετάφραση: Βούλα Αυγουστίνου

Σελίδες: 500

Ημερ. έκδοσης: 10/11/2022

ISBN: 978-618-03-3209-4

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Clare Pooley (Κλερ Πούλι) αποφοίτησε από το Newnham College (Cambridge) και δούλεψε είκοσι χρόνια στη διαφήμιση την οποία εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην ανατροφή των παιδιών της. Ζει στο Φούλαμ του Λονδίνου με τον σύζυγό της, τα τρία παιδιά τους, τα δυο τους σκυλιά και ένα σκαντζοχοιράκι. Διατηρεί το blog "Mummy was a secret drinker" το οποίο έχουν επισκεφθεί τρία εκατομμύρια αναγνώστες. Το 2017 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό "The sober diaries", το οποίο έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Το πρώτο της μυθιστόρημα "Το πράσινο σημειωματάριο" κυκλοφόρησε σε τουλάχιστον 29 χώρες και αγαπήθηκε πολύ από τους αναγνώστες, ενώ παρόμοια επιτυχία αναμένεται να σημειώσει με το νέο της μυθιστόρημα "Οι επιβάτες της αποβάθρας 5", που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε τουλάχιστον 20 χώρες. Για να μάθετε περισσότερα, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι"

---Δημοσίευση: 18/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Το “Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι” είναι το γράμμα ενός γιου προς την αναλφάβητη μητέρα του. Ο Λιτλ Ντογκ, Αμερικανός βιετναμέζικης καταγωγής, φέρνει στο φως την ιστορία της οικογένειάς του απ’ τον πόλεμο του Βιετνάμ ως την εγκατάστασή της στην Αμερική, εστιάζοντας στη δραματική ζωή της στοργικής αλλά συχνά βίαιης μητέρας του και της γιαγιάς του.

Παράλληλα, ψηλαφώντας τα τραύματα του παρελθόντος αποκαλύπτει σκέψεις και πλευρές της ζωής του που η μητέρα του αγνοούσε: αγωνίες, φόβους του, έναν δυνατό έρωτα. Μια ωμή, αλλά βαθιά λυρική και ειλικρινή εξομολόγηση που φτάνει στη θαρραλέα αποκάλυψη συγκλονιστικών προσωπικών στιγμών.

Η άποψή μου:

(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)

Θεωρώ καθήκον κάθε ώριμου ενήλικα να φτάσει σε μία περίοδο της ζωής του σε απαραίτητα συμπεράσματα σε σχέση με το παρελθόν του και πώς αυτό επηρεάζει το παρόν του -ώστε να τον βοηθήσει να πορευτεί στο μέλλον του.

Αυτό το soul searching, που γίνεται με τη συνδρομή ψυχοθεραπευτή ή -δυσκολότερα, απλώς του εαυτού μας- συνήθως ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια. Η ανατροφή, οι γονείς μας, το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσαμε, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο τι άνθρωποι (και γονείς) θα γίνουμε. Η διαδικασία δεν είναι εύκολη. Η συνειδητοποίηση πονάει και ενδεχόμενη απόφαση να τη μοιραστείς με τους γονείς σου πληγώνει εξίσου -αν όχι περισσότερο.

Στο «Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι», ο συγγραφέας αποφασίζει να μιλήσει στη μητέρα του για τα παιδικά του τραύματα και τις μνήμες που τον σημάδεψαν, μέσα από ένα γράμμα που εκείνη, μη γνωρίζοντας ανάγνωση ούτε αγγλικά, δε θα διαβάσει ποτέ.

Ο «Μικρός Σκύλος» μεγάλωσε στην Αμερική από δύο Βιετναμέζες γυναίκες, τη μητέρα του, Ρόουζ (Χονγκ στα βιετναμέζικα) και τη γιαγιά του, Λαν (οι δύο γυναίκες είχαν ονόματα λουλουδιών, Ρόδο και Κρίνο και ο ίδιος, το όνομα του ωκεανού). Ως παιδί, καλείται να αντιμετωπίσει τα βίαια ξεσπάσματα της πρώτης, το ψυχικό νόσημα της δεύτερης, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του και τη σεξουαλική του ταυτότητα, γνωρίζοντας στα 12, τον έρωτα και το σεξ στο πρόσωπο ενός μεγαλύτερου αγοριού.

Οι αφηγήσεις της γιαγιάς του για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τη ζωή τους τόσο πριν, όσο και αφού η οικογένεια εγκατασταθεί στις ΗΠΑ, γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του και διαπλάθουν τον χαρακτήρα του. Αυτό άλλωστε επιλέγει να κάνει και ο ίδιος ως ενήλικας: να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της αφήγησης, γράφοντας ιστορίες.

Ως παιδί, ο συγγραφέας πληγώνεται σωματικά και ψυχικά: η μητέρα του έχει εκρήξεις βίας, η καταγωγή και η εμφάνισή του τον κάνουν εύκολο θύμα bullying («Τι αγόρι είσαι εσύ που τους αφήνεις να σε κάνουν ό,τι θέλουν; Συνέχεια κλαψουρίζεις», είναι η αντίδραση της μητέρας του όταν, 9 χρονών, επιστρέφει σπίτι ταπεινωμένος και χτυπημένος από τους συμμαθητές του), οι φίλοι του πεθαίνουν, ο ένας μετά τον άλλον, από υπερβολική χρήση ναρκωτικών.

Παρόλο που ο Vuong απευθύνεται στη μητέρα του, ο αναγνώστης νιώθει ότι μιλάει απευθείας στον ίδιο, στην καρδιά του. Η λυρική του γραφή καταφέρνει να αποτυπώσει τις μνήμες της οικογένειάς του από τον βιετναμέζικο λαό και την τραγικότητα μιας κοινωνίας, που μαστίζεται από την κρίση των οπιοειδών. Βρίσκει τον τρόπο να περιγράψει τις πιο ωμές εικόνες, ενώ μεταφέρει την αγάπη της γιαγιάς του για τα λουλούδια. Πετυχαίνει να είναι ειλικρινής, αποκαλυπτικός, σπαρακτικός, αλλά συνάμα τρυφερός και αισιόδοξος. Ο συγγραφέας είναι βαθιά πληγωμένος, τραυματισμένος και δεν το κρύβει. Αντίθετα, το μοιράζεται μαζί μας, κάνοντάς μας το δώρο μιας ειλικρινούς κατάθεσης ψυχής.

«Ένα μεγάλο κομμάτι της χαράς, στ' ορκίζομαι, χάνεται στην απεγνωσμένη μας προσπάθεια να την κρατήσουμε».

Στοιχεία βιβλίου:

Σειρά: Aldina #37

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Ocean Vuong

Μετάφραση: Έφη Φρυδά 

Σελίδες: 327

Ημερ. έκδοσης: Ιανουάριος 2021

ISBN: 978-960-01-2185-8

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Ocean Vuong γεννήθηκε το 1988 σ’ έναν ορυζώνα στο Βιετνάμ. Σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο ταλαντούχους νέους συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας. Η ποιητική του συλλογή "Νυχτερινός ουρανός με τραύματα εξόδου" τιμήθηκε με το σημαντικό βραβείο T.S. Eliot.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Η κίσσα"

---Δημοσίευση: 17/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Η Μαρίσα ζει τον απόλυτο έρωτα με τον Τζέικ.

Κάθε μέρα που περνάει, η σχέση τους δυναμώνει και πολύ γρήγορα αποφασίζει να μείνει μαζί του σε ένα πολύ μεγάλο σπίτι αφήνοντας πίσω την παλιά της ζωή και κόβοντας το νήμα επικοινωνίας με τον πατέρα της.

Η άποψή μου:

(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)

«Κανένας άνθρωπος δεν εξαπατάται πιο εύκολα απ’ αυτόν που ελπίζει, επειδή βοηθάει ο ίδιος στην εξαπάτησή του».

---Jacques-Bénigne Bossuet, Γάλλος κληρικός & συγγραφέας---

Το ενδιαφέρον με μερικά βιβλία είναι ότι καταφέρνουν να μας ξεγελούν. Αρχίζουν να παρουσιάζουν μία συγκεκριμένη ιστορία και πολύ γρήγορα ο αναγνώστης αναρωτιέται τι περισσότερο ενδιαφέρον μπορεί να έχει η ιστορία αυτή. Αλλά εδώ έγκειται και η μαστοριά και η «εξυπνάδα» του κάθε δημιουργού.

Μία λοιπόν φαινομενικά απλή -και μπορώ να πω και συνηθισμένη ιστορία- μετατρέπεται σε ένα υπέροχο και πρωτότυπο ανάγνωσμα! Ομολογώ ότι στην αρχή κάπως βαρέθηκα, μη βρίσκοντας κάτι καινούργιο να διαβάσω στο βιβλίο, αλλά οι επόμενες σελίδες ήταν αποκάλυψη! Και ο λόγος; Η ανατροπή. Ό,τι και με όποια τέχνη καταπιάνεται ένας καλλιτέχνης, θεωρώ ότι στο μυαλό του πρέπει πάντα, μα πάντα, η ανατροπή να παίζει πρωτεύοντα ρόλο...

Η Elizabeth Day αυτό το καταφέρνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αρχικά παρουσιάζει μία κατάσταση, που πολύ γρήγορα σε ταυτίζει με τους ήρωες, αλλά δεν έχει -έτσι φαντάζεται κάποιος- ουδεμία περαιτέρω πιθανή εξέλιξη. Λάθος! Η συγγραφέας μάς ανατρέπει τα πάντα και συνεχώς λειτουργεί μέσα σε αυτή τη λογική. Όσο οι σελίδες περνούν, τόσο η μυθοπλασία γίνεται από ενδιαφέρουσα σε ιντριγκαδόρικη και καταλήγει σε βαθιά ουσιαστική. Αναπτύσσει τους ήρωές της μεθοδικά, στήνοντας ιστούς αράχνης στον αναγνώστη. Κάθε ένας ήρωας από αυτούς, παρουσιάζεται όπως πιθανόν εμείς θα τον επιλέγαμε να είναι στην πραγματικότητα. Η συγγραφέας γνωρίζει όμως πολύ καλά τους αναγνώστες της και βασιζόμενη σε αυτήν της τη βεβαιότητα δημιουργεί περίπλοκες καταστάσεις, εναντιώνει τους ήρωές της απέναντί μας και καταλήγει σε ένα τέλος εντελώς απρόσμενο.

Δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να σε απορροφήσει ένα βιβλίο σαν το «Η κίσσα». Απλά πρέπει να αφεθείς. Εγώ τουλάχιστον από ένα σημείο του βιβλίου και ύστερα αυτό έκανα, στην ίδια την ιστορία. Αυτή θα σε «τραβήξει» πολύ γρήγορα στις ζωές της Μαρίσα, του Τζέικ και της Κέιτ.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Elisabeth Day

Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη

Σελίδες: 432

Ημερ. έκδοσης: 12/10/2022

ISBN: 978-960-645-288-8

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Ελίζαμπεθ Ντέι ζει στην Αγγλία και είναι συγγραφέας τεσσάρων μυθιστορημάτων και ενός βιβλίου προσωπικής βελτίωσης (Πώς να αποτύχεις, υπό έκδοση από εκδόσεις Κλειδάριθμος).

Είναι πολυβραβευμένη δημοσιογράφος και παρουσιάστρια των εκπομπών Open Book στο Radio 4 του BBC και Book Club στο Sky Arts. Είναι επίσης η δημιουργός και εκφωνήτρια του podcast How to Fail, που είναι από τα πλέον δημοφιλή στο iTunes.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Μικρές ιστορίες μητρότητας"

---Δημοσίευση: 11/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Σαράντα και μία εκ βαθέων εκμυστηρεύσεις, γραμμένες με αυτοσαρκασμό, χιούμορ και ευαισθησία, σκιαγραφούν το ταξίδι αυτογνωσίας και τις προκλήσεις που η σύγχρονη Ελληνίδα καλείται να αντιμετωπίσει, ως μαμά, γυναίκα και σύντροφος.

Οι "Μικρές Ιστορίες Μητρότητας" είναι ένα ανθολόγιο ηλεκτρονικών επιστολών που στάλθηκαν από την «Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων» προς τις μαμάδες-ακόλουθους του blog, για να τους θυμίσει ότι δεν είναι οι μόνες που δυσκολεύονται, δεν είναι τρελές και δεν είναι ποτέ μόνες. Σαν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Ένα συνωμοτικό κλείσιμο ματιού. Μια σφιχτή αγκαλιά συμπαράστασης. Για να συνεχίσουν να προσπαθούν για το καλύτερο, παρά την αϋπνία, παρά την κούραση και το χάος. Για να μείνουν εκεί, παρούσες και διάφανες. Για να μη χάσουν την πίστη τους· στον εαυτό τους, στα παιδιά τους και στο θαύμα της ζωής της ίδιας.

Η άποψή μου:

(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)

Αν είσαι μάνα, θα ταυτιστείς. Θα αναγνωρίσεις τον εαυτό σου σε κάθε κεφάλαιο: την αμφισβήτηση της μητρικής σου υπόστασης σε όλες τις καθημερινές αποφάσεις που αφορούν το παιδί, από τον θηλασμό και τον ύπνο, μέχρι το χρώμα κεριών που διάλεξες για την τούρτα του (σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να βγουν έρευνες για το πώς επιδρά το κεράκι των πρώτων γενεθλίων στην παιδική ψυχολογία). Τη δεύτερη σκέψη, το «ναι μεν, αλλά», τη -σωματική και πνευματική- εξάντληση, τις ατέλειωτες άυπνες νύχτες, τα terrible twos και τα horrible threes. Την ανάγκη να συνδεθείς με άλλους γονείς, να καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνη (ή η μόνη που δεν ξέρει πού παν’ τα τέσσερα), να ζητήσεις βοήθεια δίχως να νιώθεις άσχημα, να βγεις χωρίς παιδί/παιδιά, βάζοντας την ενοχή στο mute σε μία γωνίτσα του μυαλού σου. Στις σελίδες αυτού του -αυτοβιογραφικού- βιβλίου θα αναγνωρίσεις επίσης το συναίσθημα, αυτό που σου ζεσταίνει την καρδιά, που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια, αυτό που όμοιό του δεν έχεις ξαναζήσει.

Αν δεν είσαι γονιός, θα προετοιμαστείς. Για τα δύσκολα που σε περιμένουν, για αυτά που θα σε προβληματίσουν, για τα όμορφα και ζόρικα και μοναδικά που θα συναντήσεις στον δρόμο της γονεϊκότητας. Θα μάθεις πώς να ξεκινήσεις το ταξίδι με ανοιχτή καρδιά και ορθάνοιχτο μυαλό, να ακούς πρώτα εσένα και το παιδί σου, να αφουγκράζεσαι τη σχέση σας. Και να αγαπάς. Εσένα πρώτα.

Η Χριστίνα Γαβρίλη έχει δύο παιδιά (και δύο γατιά, μην ξεχνιόμαστε), τον Ηλία και την Έλενα. Το 2015 μας παράτησε για να πάει στο Μαυροβούνιο με τον άντρα της, όπου έκανε ζωάρα με τον Λιάκο (μοναχοπαίδι γαρ) και για να μας τρίψει στη μούρη πόσο ωραία περνούσε υιοθέτησε (να ‘ναι καλά η νονά) το προσωνύμιο "η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων" (και η βασίλισσα των υστερόγραφων). Η Χριστίνα τυχαίνει να είναι αδερφική φίλη δικής μου αγαπημένης φίλης και, παρόλο που βάσει γεωγραφίας και υποχρεώσεων θα συναντηθούμε πιθανότατα το 2034, τη νιώθω και δική μου φίλη από τα κείμενά της. Του blog που τελικά οδήγησε στις "Μικρές Ιστορίες Μητρότητας", ένα βιβλίο που σου δημιουργεί μια αίσθηση ζεστασιάς και οικειότητας, την αίσθηση ότι "ανήκεις". Άντε, κάντε παιδιά και αγοράστε το βιβλίο!

---Πρώτη δημοσίευση: lotsofbooks_and_2cats@Instagram---

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Χριστίνα Γαβρίλη

Σελίδες: 238

Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2022

ISBN: 978-618-85977-9-2

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Ραντεβού με τη λαίδη"

---Δημοσίευση: 10/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

«Ήρθα στο Σαποτάλ για να πεθάνω, επιτέλους. Με το που πάτησα το πόδι μου στο χωριό, ξεφορτώθηκα όλα όσα είχα στις τσέπες μου: τα κλειδιά του σπιτιού που εγκατέλειψα στην πόλη, το πλαστικό χρήμα και ό,τι έφερε το όνομά μου ή τη φωτογραφία του προσώπου μου. Όλα κι όλα έχω τρεις χιλιάδες πέσος, διακόσια γραμμάρια όπιο κι ένα τέταρτο της ουγγιάς ηρωίνη, κι αυτά πρέπει να μου είναι αρκετά για να πεθάνω».

Ο πρωταγωνιστής ετούτης της ιστορίας αναζητά το αμετάκλητο ραντεβού με τη Λαίδη που έχει τη μορφή άσπρης σκόνης, και κάπως έτσι ξεκινά ένα ταξίδι στην άκρη της νύχτας, στη διάρκεια του οποίου θα συναντηθεί με ανησυχαστικά πρόσωπα, με φαντάσματα νεκρών φίλων, με αναμνήσεις της μεγάλης πόλης που άφησε πίσω του αλλά και με το ίδιο το παρελθόν του. Ο νεαρός Ματέο Γκαρσία Ελισόντο, με ύφος μαυλιστικό που συνεπαίρνει τον αναγνώστη, αφηγείται ένα ταξίδι στην καρδιά του σκότους, την απόκοσμη κατάβαση στην κόλαση ενός εθισμένου που διεισδύει σε ένα μονοπάτι έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό, τον οποίο πλησιάζει όλο και περισσότερο. Το λογοτεχνικό ντεμπούτο ενός φέρελπι συγγραφέα.

Η άποψή μου:

(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)

Πριν ξεκινήσω να μιλάω γι αυτόν τον συγγραφέα-έκπληξη, θα μιλήσω για την ευχαρίστηση της αφής και της όρασης. Έχω χρόνια να πιάσω σκληρό εξώφυλλο, που παραπέμπει σε αληθινό βιβλίο και όχι προχειροδουλειά. Ευχαριστήθηκα επίσης το σκοτεινό-gothic θέμα του εξωφύλλου. Στην πορεία της ανάγνωσης παρατήρησα ότι η μεταφράστρια έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και έχει ερευνήσει σε βάθος το λεξιλόγιο των «jankies» και ναι, ο πρωταγωνιστής είναι ναρκομανής -σε όποιον δεν αρέσει το θέμα, ας το προσπεράσει τώρα, ξέροντας ότι θα χάσει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα! Γιατί το λέω αυτό;

Έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε τους ναρκομανείς από την σκοπιά του υγειούς ανθρώπου. Στην ίδια παγίδα πέφτουν και οι περισσότεροι συγγραφείς, δηλαδή προσεγγίζουν τους ναρκομανείς σαν εγκληματίες. Μου αρέσει η προσέγγιση του ρομαντικού, που θέλει να πεθάνει, γιατί έχασε τη γυναίκα του. Το νιώθεις ότι βασανίζεται. Η ενοχή μέσα του δεν λέει να σβήσει. Ξέρει ότι εκείνη έπεσε στην ηρωίνη εξαιτίας του. Δεν συγχωρεί τον εαυτό του. Το μόνο που θέλει, είναι να τη συναντήσει.

Στην προσπάθειά του αυτή, πηγαίνει σε μια πόλη του Μεξικό, ξεχασμένη από το Θεό. Να μου πείτε γιατί εκεί; Τον καταλαβαίνω απόλυτα. Όταν είναι κάποιος αποφασισμένος να πεθάνει, θέλει να το κάνει μακριά από το σπίτι του, να μην υπάρξει καμιά μεταμέλεια, καμιά διάθεση για επιστροφή. Τον ήρωα δεν τον φοβίζει ο θάνατος, αλλά αυτή η αίσθηση της ανυπαρξίας. Ίσως να είναι πιο λειτουργικό να αφήσεις την τελευταία σου πνοή κάπου, που δεν σε ξέρει κανείς. Οι κάτοικοι τού φέρονται απαξιωτικά. Άλλοτε με περιέργεια κι άλλοτε με φανερή αποστροφή, πράγμα που δεν φαίνεται να τον επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο! Έχει ένα ραντεβού -ραντεβού με τη Λαίδη!

Η ίδια η πόλη με τις αχανείς εκτάσεις και τα άνυδρα τοπία με κάνει να σκέφτομαι συνέχεια τη μέρα των νεκρών -μια πομπή, κατά την οποία τιμούν τους νεκρούς και λαβαίνει χώρα τις δύο τελευταίες μέρες του Halloween.

Τόσο η Λαίδη (ηρωίνη) όσο και «λα μουέρτε» στα λατινόφωνα κράτη (ο θάνατος) είναι γένους θηλυκού. Μάλιστα ο ίδιος την τελευταία την αποκαλεί «ξερακιανή κυρία». Όλο αυτό δημιουργεί μια σκοτεινή ατμόσφαιρα σε όλο το βιβλίο και το κάνει γοητευτικό. Περιγράφει τόσο «τη χαρμάνα» (όταν δεν έχεις τη δόση σου) όσο και τα «ταξίδια», που τον κάνουν να νιώθει παντοδύναμος. Κατά τη διάρκεια των «ταξιδιών» του, τον επισκέπτονται λογής-λογής άνθρωποι. Εκεί βλέπει -έστω και φευγαλέα- τη Βαλερί του. Κάπου εκεί τον συμπόνεσα. Ένιωσα να έχει δυνατά αισθήματα, αυτά δεν μπορεί να σου τα αφαιρέσει καμιά ουσία, γεννιέσαι αισθηματίας, δεν γίνεσαι. Ακόμα κι ένας τέτοιος άνθρωπος, που πλέον ζει στο περιθώριο, είχε γυναίκα και φίλους, που κάποτε αγαπούσε, ακόμα και σκύλο που τον περίμενε υπομονετικά να ξυπνήσει από τα «ταξίδια» του. Μοιάζει όλος του ο κόσμος να είναι η ηρωίνη και η Βάλερι. Για τον λόγο αυτό, το προσωνύμιο «Λαίδη» αποκτά διττή σημασία.

Επιτέλους, ένα ανάγνωσμα που αποδεικνύει ότι ο σκοτεινός-σκληρός κόσμος των ναρκωτικών μπορεί να είναι λογοτεχνία. Απόλαυσα κάθε του σελίδα. Νιώθω σαν να εκτίμησα τη δύναμη των λέξεων. Ο συγγραφέας ολοκληρώνει με επιτυχία το στόχο του -να δεις τον εξαρτημένο, όχι από τη σκοπιά του διεφθαρμένου ή εν δυνάμει δολοφόνου, αλλά ως ένα ηθικό κι αθεράπευτα ρομαντικό ον, όπως ο Δον Κιχώτης. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, νιώθω μια ανατριχίλα -νιώθω ότι αυτός ο νέος συγγραφέας θα πάει πάρα πολύ μπροστά...

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Ματέο Γκαρσία Ελισόντο

Μετάφραση: Αγγελική Αλεξοπούλου

Σελίδες: 192

Ημερ. έκδοσης: 27 Ιουνίου 2022

ISBN: 978-960-03-6800-0

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Ματέο Γκαρσία Ελισόντο γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1987. Είναι εγγονός δύο εκλιπόντων επιφανών λογοτεχνών, του νομπελίστα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (από την πλευρά του πατέρα του) και του Σαλβαδόρ Ελισόντο (από την πλευρά της μητέρας του). Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Γουέστμινστερ. Στη Σχολή Δημοσιογραφίας του Λονδίνου έκανε το μεταπτυχιακό του. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε μέσα όπως το National Geographic Traveler Mexico και το PijamaSurf. Έχει γράψει το σενάριο της ταινίας Desierto (2015), στην οποία απονεμήθηκε το Ειδικό Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Φεστιβάλ του Τορόντο, καθώς και σενάρια για μικρού μήκους ταινίες. Έχει δημοσιεύσει κείμενα μυθοπλασίας σε διάφορα έντυπα (Epoka Magazine, Revista Alba). Ως κομίστας έχει συνεργαστεί με ποικίλους αντίστοιχους εκδότες (WP Comics Ltd, Premier Comics, Swampline Comics) και περιοδικά (Entropy). Αυτό είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και απέσπασε το λογοτεχνικό Βραβείο της Πόλης της Βαρκελώνης για το έτος 2019.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Η νοσοκόμα"

---Δημοσίευση: 09/01/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Προσοχή! Εισέρχεστε στον κόσμο της νοσοκόμας με δική σας ευθύνη! Εδώ τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται!

Άνδρος 1960

Μια μυστηριώδης εξαφάνιση πριν από τριάντα χρόνια... Ένας κρυφός παράνομος έρωτας... Δύο άντρες που διεκδικούν την ίδια γυναίκα... Δύο γυναίκες που διεκδικούν τον ίδιο άντρα... Τρεις οικογένειες: Οι γαιοκτήμονες Δελαγραμμάτικα, οι εφοπλιστές Γαλανοί και οι αξιοπρεπείς Βαλμάδες. Απρόσμενο επίκεντρο όλων, η δεσποινίς Κατερίνα Συμεωνίδη. Η νοσοκόμα που καταφθάνει στην Άνδρο, παθαίνει εμμονή με την εξαφάνιση της Φλωρέζας Δελαγραμμάτικα, σκαλίζει το μυστήριο και καταφέρνει να αναστατώσει όλο το νησί. Η ηρεμία διαλύεται, τα στόματα ανοίγουν και το παρελθόν ξυπνά βίαια και απειλεί, βάζοντας στο μάτι τη νοσοκόμα!

Η άποψή μου:

(γράφει η Μάγδα Μπάσιου)

Βρισκόμαστε το 1960 στο νησί της Άνδρου. Η νοσοκόμα Κατερίνα Συμεωνίδη καταφτάνει στο νησί με το πλοίο της γραμμής και η εμφάνιση της καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου. Ο στόχος της είναι ένας: να δώσει φως στην εξαφάνιση της Φλωρέζας Δελαγραμμάτικα, η οποία συνέβη πριν 30 χρόνια.

H νοσοκόμα δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο στο διάβα της. Παλιά μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια και περίπλοκες καταστάσεις δημιουργούνται ανάμεσα στους κατοίκους της Άνδρου. Πώς εξαφανίστηκε η κοπέλα; Ποιος ήταν αυτός που ήθελε να την απομακρύνει από το νησί;

Τρεις μεγάλες οικογένειες του νησιού, οι Δελαγραμμάτικα, οι Γαλανοί και οι Βαλμάδες θα βρεθούν στο στόχαστρο και θα κληθούν να απαντήσουν σε σημαντικά ερωτήματα που βγαίνουν στην επιφάνεια. Ποια είναι πραγματικά η νοσοκόμα; Τι ζητάει από τους κατοίκους του νησιού;

Ένα βιβλίο από την αγαπημένη συγγραφέα, κυρία Ιωάννου, το οποίο δεν μπόρεσα να αφήσω από τα χέρια μου. Συγκίνηση, μυστήριο, έρωτας, πάθη και λάθη εναλλάσσονται με ταχείς ρυθμούς στην κάθε σελίδα του. Δυνατή γραφή με εξαιρετικές περιγραφές του νησιού της Άνδρου και γλαφυρή απεικόνιση των ηθών και εθίμων εκείνης της εποχής. Πλοκή έξυπνα στημένη και χαρακτήρες δυνατοί, που θα μπορούσαν όλοι να έχουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο! Όμως, ο μυστηριώδης χαρακτήρας της Κατερίνας Συμεωνίδη τους επισκιάζει όλους.

Συνεχείς οι ανατροπές οι οποίες σε οδηγούν στην τελική λύτρωση. Από τις σελίδες του βιβλίου, δεν λείπει και το στοιχείο του χιούμορ, που ελαφρύνει την ατμόσφαιρα σε ιδιαίτερα τεταμένες σκηνές συγκινησιακής φόρτισης. Ένα βιβλίο που σε μεταφέρει σε άλλη εποχή, στα στενά και στις παραλίες της Άνδρου, στα παραδοσιακά σπίτια της και στην ιδιαίτερη ντοπιολαλιά της.

Αν με ρωτάτε αν αξίζει να διαβαστεί; Μα εννοείται! Προσοχή όμως! Εισέρχεστε στον κόσμο της νοσοκόμας με δική σας ευθύνη! Καλή απόλαυση!

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Δήμητρα Ιωάννου

Σελίδες: 424

Ημερ. έκδοσης: 10 Νοεμβρίου 2022

ISBN: 978-618-01-4703-2

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Δήμητρα Ιωάννου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά μέσα της, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της.

Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της: "Κασσάνδρα, Το μυστικό της μάγισσας", "Το τραγούδι της Αννέτας", "Βαλεντίνα, Η γητεύτρα των Αθηνών", "Οι γιοι της γαλανής κυράς", "Η κληρονόμος του ποταμού", "Νυχτερινή Αφροδίτη", "Ο χορός της θεάς" και "Αλεξάνδρεια-Γητείες, μάγια και μπαχάρια".

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Ποίηση" (μέρος Γ')

---Δημοσίευση: 6/1/2023---

Η μοναξιά του Θεού / περίληψη:

Μας μένει η χαρά

γιατί τα χέρια μας χάιδεψαν τ’ αηδόνια

γιατί παλέψαμε τίμια για το ψωμί

των παιδιών μας

των παιδιών όλου του κόσμου

γιατί κοιτάξαμε τ’ άστρα

με μάτια καθαρά χωρίς να τα λερώσουμε

γιατί δώσαμε στη μάνα και στον πατέρα μας

ένα κομμάτι ήλιο για να χορτάσουν

γιατί σπάσαμε τη σιωπή του φόβου

και τραγουδήσαμε για όλα εκείνα

που ονειρεύτηκε η ψυχή

Και τις νύχτες που μας κυρίευε η παγωνιά

των άσπλαχνων χειμώνων

εμείς ζεσταινόμασταν πλέκοντας στίχους

γι’ αυτούς που στο όνομα της αγάπης

ζουν, αγωνίζονται και πεθαίνουν.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιητής: Ιωάννης Παπουτσάκης

Σελίδες: 74

Ημερ. έκδοσης: Μάιος 2019

ISBN: 978-960-638-043-3

Βιογραφικό του ποιητή:

Ο Ιωάννης Σ. Παπουτσάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Γιος του Αθηναίου, με καταγωγή από τη Χίο, Σταμάτη Παπουτσάκη και της Ασπασίας Δούρη, από το Δερβένι Κορινθίας, έδειξε από μικρή ηλικία ιδιαίτερη έφεση στην ποίηση, τη λογοτεχνία, τη δημοσιογραφία, τον κινηματογράφο και τον αθλητισμό. Σπούδασε δημοσιογραφία στο «Εργαστήρι Επαγγελματικών Σπουδών», με καθηγητές τον Ανδρέα Λεντάκη, τον Βασίλη Φίλια, τον Σταύρο Απέργη κ.ά. και αμέσως μετά εργάστηκε στις πολιτιστικές στήλες των εφημερίδων Εξόρμηση και Βραδυνή. Από το 1986 βρίσκεται στην ΕΡΤ, όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο αθλητικό και πολιτιστικό ρεπορτάζ της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου και, επί 19 έτη (1994-2013), στο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση, όπου έγραφε μεταξύ άλλων τις αθλητικές σελίδες και την κριτική κινηματογράφου. Την περίοδο 1990-1994 διετέλεσε προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου της ΕΡΤ2, ενώ από το 2000 έως το 2003 συνεργάστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή-ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ Σε ρυθμούς ελληνικούς, όπου παρουσίασε σειρά αφιερωμάτων σε ιστορικές συνοικίες της Αθήνας. Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013, συνέχισε στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Οpen καθώς και στην εφημερίδα Το Χωνί. Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2015, τον βρίσκει να παρουσιάζει εκπομπές για τον πολιτισμό και την ποίηση στο Δεύτερο και Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ και στη Φωνή της Ελλάδας. Επίσης, έχει εργαστεί στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Κανάλι Ένα, Πόλις, Αlpha Sport, Κανάλι 15. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. "Η μοναξιά του Θεού" είναι η τρίτη του ποιητική συλλογή.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Όσα κι αν πιάσω άστρα το φεγγάρι θα θρηνεί / περίληψη:

Καθώς θα ανηφορίζουμε σε αντίθετες κατευθύνσεις

θα βρεθούμε τυχαία στης ελπίδας τον δρόμο

τη μέρα που το φεγγάρι θα γεμίζει.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιήτρια: Σοφιάνα Παρασκευοπούλου

Σελίδες: 48

Ημερ. έκδοσης: Ιούλιος 2019 // Σεπτέμβριος 2019

ISBN: 978-960-638-058-7 // 978-960-638-068-6

Βιογραφικό της ποιήτριας:

Η Σοφιάνα Παρασκευοπούλου (sofie jeanne d’Art) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πειραιά, του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, συνέχισε τις σπουδές της στην Αγγλία όπου και ολοκλήρωσε master στον τομέα της Πολιτικής Φιλοσοφίας και των Πολιτικών Επιστημών. Γράφει από μικρή ηλικία, έχοντας βραβευτεί σε πανελλήνιους και τοπικούς ποιητικούς διαγωνισμούς. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και παραδίδει σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο εξωτερικό, όπου και διαμένει τα τελευταία εφτά χρόνια. Η ποιητική συλλογή "Όσα κι αν πιάσω άστρα το φεγγάρι θα θρηνεί" είναι το πρώτο της βιβλίο.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Φλοίσβος σύννεφων / περίληψη:

Κάποιοι μύθοι είναι καλό

να παραμένουν ως έχουν

απαρασάλευτοι στο μεγαλείο της αυταπάρνησής τους.

Ο Χριστός να μη γίνει ποτέ

μεγαλέμπορος στην Ιερουσαλήμ

συνδαιτημόνας χιλίαρχων

και του Ποντίου Πιλάτου.

Ο Καρλ Μαρξ να μη γίνει ποτέ

εργοστασιάρχης σε μονάδα επεξεργασίας

χάλυβα στο βόρειο Λονδίνο.

Ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι να μη γίνει ποτέ

γηραιός καθεστωτικός ποιητής

στην μπρεζνιεφική εποχή της στασιμότητας.

Ο Τσε Γκεβάρα να μη γίνει ποτέ

κοιλαράς μεγαλογιατρός

στις αστικές συνοικίες του Μπουένος Άιρες.

Οι μύθοι δελεάζουνε τα πλήθη

οι απομυθοποιήσεις

μόνο κάτι περίεργους ποιητές.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιητής: Γιώργος Φράγκος

Σελίδες: 94

Ημερ. έκδοσης: Μάρτιος 2018

ISBN: 978-618-5286-51-4

Βιογραφικό του ποιητή:

O Γιώργος Φράγκος γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1962. Έκδωσε δύο ποιητικές συλλογές στα μαθητικά του χρόνια. Την περίοδο 1982-1988 σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών της Μόσχας. Tο 1989 παρακολούθησε στο ίδιο Πανεπιστήμιο μεταπτυχιακά μαθήματα στην έδρα της λογοτεχνίας. Από το 1990 εργάζεται στη Λευκωσία ως δημοσιογράφος στον ημερήσιο Τύπο. Διατηρεί τη στήλη της κριτικής ποίησης στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος». Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου για δυο δεκαετίες, ενώ την περίοδο 2013-2017 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας. Ήταν, επίσης, μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Πλέον, είναι Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου. Από το 1978 μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές. Ποιήματά του δημοσιεύονται κατά καιρούς, ως επί το πλείστον, στα λογοτεχνικά περιοδικά «Νέα Εποχή» και «Άνευ», ενώ έχει συμμετοχή και σε ορισμένες ποιητικές ανθολογίες. Εκτός από την ποίηση, ασχολείται και με την κριτική λογοτεχνίας, έχοντας δημοσιεύσει εκατοντάδες βιβλιοπαρουσιάσεις και άλλα συναφή κριτικά σημειώματα και μελετήματα, κυρίως στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο της Κύπρου. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τουρκικά, ισπανικά, ιταλικά, βουλγάρικα και ρωσικά.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Η άποψή μου για τα παραπάνω:

(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)

Για το "Η μοναξιά του Θεού":

«Οι σύγχρονοι άγιοι δεν έχουν φωτοστέφανο αλλά μια θάλασσα αγάπης» μας λέει ο ποιητής, δίνοντας έμφαση στην ανιδιοτελή προσφορά και τη ζεστασιά των ανθρώπινων σχέσεων, όταν μιλάμε για ανθρώπους με κεφαλαίο Α. Μια συλλογή που τονίζει την ανάγκη του να αγαπήσεις και να αγαπηθείς κι ίσως έτσι με διάσπαρτα κομμάτια χαράς πάψει η ατελείωτη μοναξιά του Θεού. Με νοσταλγία αναπολεί την πόλη, τη γειτονιά, μια τρυφερή αγκαλιά, τα παιδικά παιχνίδια στους δρόμους ως αργά. Τότε που «η ζωή φαινόταν τόσο ωραία» σε αντίθεση με τον τρανταχτό ήχο της απώλειας και την ερημιά. Κι έτσι παίζεται το παιχνίδι μιας μοναχικής νύχτας (Σκοτάδι - Φως - Δυστυχία), τραγούδια συνθέτουν την ποίηση των αντιθέσεων που τόσο μου αρέσει. Αν αφήνει μήνυμα θετικό και ελπιδοφόρο εξαρτάται απόλυτα από τη δική μας διάθεση. Όσο για μένα, της αγάπης τα μηνύματα μου μοιάζουν όλα φωτεινά.

Για το "Όσα και αν πιάσω άστρα το φεγγάρι θα θρηνεί": 

Νόστος: ο ψυχικός πόνος είναι βαρύς για όνειρα ανεκπλήρωτα. Ξενιτιά, αποχωρισμός, ένα ακόμα ξερίζωμα. Ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο ακόμα και το όνειρο μπορεί να περιμένει. Ίδια τα δάκρυα για όλους / Στο περιθώριο μια ανάμνηση σκισμένη. Μπορεί όμως μια στιγμή να δώσει απλόχερα αυτό που σου έχει στερήσει;

Φτιάξε ένα ακόμα παραμύθι: Υπάρχει ακόμα η ανάγκη να ακούσουμε μια ιστορία των παιδικών μας χρόνων. Μπορεί κάτι να έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων αλλά η θύμηση κάποιες φορές είναι η ζεστασιά που καλύπτει τον πόνο. Σε αντιδιαστολή ο ψεύτικος κόσμος του διαδικτύου που σε κάνει να μοιάζεις τόσο ανεπαρκής. Αγνοώντας ότι κανείς δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένος όσο θέλει να δείχνει. Τι σημασία έχουν τελικά όσα ζήσαμε και όσα δε ζήσαμε καθώς τα χρόνια περνούν; Έρωτες ανεκπλήρωτοι, καημοί, θυμός, μα ίσως και ανακούφιση και μια ελπίδα δειλή. Και πάλι νοσταλγία για ένα σώμα που χάθηκε σε μια παλέτα του καλλιτέχνη. Κι ίσως το μόνο αμάρτημα της νεαρής ποιήτριας είναι ότι βάζει πολλές αχώνευτες έννοιες σε ένα χωνεμένο ποίημα. Καθαρή ματιά, φλογερή καρδιά, επαναστατική σκέψη.

Σε έναν κόσμο υπερβολικής δόσης τοξικής θετικότητας, ευχαριστώ δεν θα πάρω.

Θέλω να θρηνήσω.

Όλοι έχουμε το δικαίωμα στον θρήνο, στην ανάταση, στην αναπόληση.

Για το "Φλοίσβος σύννεφων":

Αναφορά σε τέσσερα μέρη σαν μια παράταιρη συγχορδία γιατί δεν έχουν ουδεμία μεταξύ τους σχέση. Της ποίησης, της ζωής, της πολιτικής του έρωτα. Αν εξαιρέσουμε την πολιτική, τα υπόλοιπα μέρη δεν μπορούν άνετα να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο του πολιτισμού μας; Περιδιαβαίνοντας στο παρόν πόνημα, νομίζω πως ναι.

Γιατί η ποίηση στριμώχνεται στα ράφια και κάπου χαμηλά; Σκονίζεται, ξεθωριάζει κι όμως υπάρχει και στήνει το δικό της χορό.

Κι η ζωή; Τι είναι τάχα αυτός ο θαυμαστός κόσμος και τι ρόλο παίζει ο έρωτας; Ο ποιητής ξεχειλίζει από ιδέες. Προσμένει τη δική του και ίσως τη δική μας συναισθηματική αφύπνιση. Μιλάει για σκλαβωμένες πατρίδες. Είναι διάχυτος ο πόνος για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Χάνεται στην αγάπη της θάλασσας, στο ταξίδι των σύννεφων και σε όποια ομορφιά πέφτει το μάτι. Ψάχνει το θάρρος και την πυγμή. Έχει τόσα πολλά να πει. Θα τα καταφέρει άραγε να στριμώξει όλη τη σκέψη σε ένα φλοίσβο σύννεφων;

Γιατί οι περισσότεροι τάχα ασχολούμαστε με πράγματα ασήμαντα;

Κι η προδοσία πονάει πολύ όταν προέρχεται από φίλους «Τα φίλια πυρά πονούν παραπάνω». Μια ζωή γεμάτη αντιθέσεις αλλά και σφρίγος. Η ανάγκη μας για προσοχή και επικοινωνία. Μέσα από ένα ποιητικό παραλήρημα ψάχνει τρόπους να σωθεί και η τρίτη ηλικία, ανάγκη να σωθούν μνήμες, αναμνήσεις και μυρωδιές έτσι ώστε το πέρασμά μας στη ζωή να μην είναι μάταιο. Και προσπαθώντας να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα κάπου χάνεις το παιδί που κρύβεται μέσα σου.

Σαν μου σφίγγουν τις κλειδώσεις/ τα ‘πρέπει’ της ζωής/και της καθεστηκυίας τάξης/σαν με σφίγγουν στους κροτάφους/ λογής λογής επιβουλές.

Κι από την άλλη ψεύτικες υποσχέσεις πολιτικών. «Εγκαταλελειμμένο βρέφος το αύριο» και έτσι τίποτα δεν αλλάζει το αναπόφευκτο τον πραγμάτων. Το δυσοίωνο του μέλλοντος φαίνεται από μακριά και αν αναλογιστούμε ότι δημοσιεύτηκε το 2018 έχει και μια χροιά προφητική. Μα ίσως και ο έρωτας να μην έχει την τιμητική του έρωτες ανέλπιδοι και μυστικοί που πρέπει να βγουν στο φως και άλλοι που καταλήγουν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο νοσοκομείου που στο χαμόγελό της υπάρχει το φως. Έρωτες δειλοί και φοβισμένοι άλλοι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι αλλά για πάντα έρωτες.

Read more »