Βιβλιοάποψη: "Το πειραγμένο κοντέρ"

Το πειραγμένο κοντέρ / περίληψη:

Την μπανταρισμένη μας νύχτα

κοιτάζω κι αναρωτιέμαι σιωπηλός

απ’ το πρωί: πότε επιδιορθώσαμε

τραύματα και ουλές, πότε πλύναμε

τα λόγια μας κι αστράφτουν

έτσι διάφανα και λαμπερά.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιητής: Άρης Γεράρδης

Σελίδες: 96 / Διαστάσεις: 14x20,5 cm

Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019

ISBN: 978-960-642-001-6

Η άποψή μου:

(γράφει ο Πέτρος Χατζησωτηρίου)

Η δεύτερη ποιητική συλλογή του Άρη Γεράρδη έρχεται να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη, σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ο ποιητής περιδιαβαίνει το αστικό τοπίο αλλά τώρα πια κοιτάει και προς τον ουρανό και πέρα απ’ αυτόν. Οι σχέσεις των ανθρώπων παρατηρούνται υπό το πρίσμα του ανικανοποίητου και κάθε παρέκκλιση αφήνει το στίγμα της κάτω από τη γραφίδα του ποιητή. Μεταφυσικές αναζητήσεις κι αδόκητες απαντήσεις εναλλάσσονται με μελλοντολογικές αναφορές, ενώ ο ποιητής μάς καλεί να ακούσουμε το μέλλον που έρχεται με θόρυβο.

Ο στίχος είναι ελεύθερος, τα ποιήματα ευσύνοπτα κι όπως πάντα οι τίτλοι τους δεν μπορούν με τίποτα να συνδεθούν με το περιεχόμενό τους. Η περιορισμένη χρήση των σημείων της στίξεως δίνει σε κάθε ανάγνωση του ίδιου ποιήματος άλλη ταυτότητα. Η ποιητική αυτή συλλογή απαιτεί όχι μόνο πολλές αλλά και πολλαπλές αναγνώσεις. Δεν μπορούμε να προσπεράσουμε.

Δείγμα γραφής:

Φωνή εν τη ερήμω 

Μη ρωτάτε τι θέλω στην έρημο χωρίς νερό

κι εξάρτυση. Όλα με βαραίνουν όταν φοβάμαι.

Μακριά ο ίσκιος της όασης κι ο καμηλιέρης

Χαμένος στις αμμοθύελες ή στα αινίγματα

της Σφίγγας βυθισμένος, δεν με αποζητά.

Θα καταφθάσουν οι οπτασίες με τα χαρέμια

και τους καβαλάρηδες με τα δαμασκηνά σπαθιά

που λάμπουν κατακόκκινα στον ήλιο κι εγώ

ακόμα να πιστέψω σ’ ένα θεό της ερήμου

στην άυλη πραγματικότητα του κόσμου.

Πνίγομαι. Δεν ξέρω να τραγουδώ χωρίς εσένα

Δεν έχω σκοτάδι αρκετό να ντύσω τη γύμνια μου

κι ο φόβος θεριεύει όταν ακούω και δεν ακούω,

όταν δεν ξέρω το τώρα και το μετά του τόπου.

Αν ήξερα τουλάχιστον ποιος υποδύεται το θεό.

Βιογραφικό του ποιητή:

Ο Άρης Γεράρδης (1948) γεννήθηκε στο Αγρίνιο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Φωτογραφίας του Βερολίνου (Fachhochschule Berlin) κι εργάστηκε ως τεχνικός φωτογραφίας στην ίδια πόλη. Επιστρέφοντας στην Αθήνα μεταξύ άλλων βιοποριστικών εργασιών, έγραψε παραμύθια και κείμενα κατ’ αρχάς για το κρατικό ραδιόφωνο και μετέπειτα στο ιδιωτικό. Ποιήματά του και στίχοι τραγουδιών του, έχουν διακριθεί σε διάφορους διαγωνισμούς.

Εργογραφία: «Τα οστά - Die Knochen und die Kreide» (ποιήματα - μετάφραση του βιβλίου του Γιάννη Κοντού στα γερμανικά με τη συμβολή του Gunnar König, εκδ. Ρωμιοσύνη - Germany Köln, 1990), «Πέτρος ο Ι ή η μπαλάντα της Αροδαφνούσας - Panos Ioannidis - Petros I oder die Ballade der Arrodafnoussa» (μετάφραση: Gudrun Rohr - Lyrik-nachdictungen: Aris Gerardis, εκδ. Ρωμιοσύνη - Germany Köln, 1987), «Τo φάντασμα του συγγραφέα» (αφήγημα, συμμετοχή στο περιοδικό Οδός Πανός, Ιούλιος 2017 - ένα κείμενο για τον Μένη Κουμανταρέα, τη γνωριμία τους στο Βερολίνο και τη φιλία που τους συνέδεσε). «Ευτυχώς είναι ακόμα σήμερα» (ποιήματα 2018, Οδός Πανός).

Read more »

Νέα βιβλία από εκδ. Bell

Τοξικά μάτια / περίληψη:

Η νύχτα είναι ο εχθρός της.

Τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής της δεν την αφήνουν να αναπνεύσει. Κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα, ο κόσμος έχει αποκτήσει το πορτοκαλί χρώμα της φωτιάς, το κόκκινο του αίματος, το μαύρο του θανάτου. Στον αέρα πετάει ένα σμήνος από πουλιά, που ρίχνουν τις σκιές τους στα πόδια της. Κοράκια κρώζουν. Γυροφέρνουν τη σκελετωμένη μορφή στο χώμα. Κρυώνει. Προσπαθεί να ανάψει τον αναπτήρα. Είναι γυμνή. Δεν τα καταφέρνει. Τα πουλιά πετάνε χαμηλά, σχεδόν την αγγίζουν.

Ο αστυνόμος Καπετάνος αναλαμβάνει τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του. Η σορός του άντρα στο λόφο του Παλιού Γηροκομείου πυροδοτεί έναν κόσμο μυστικών που ξεκινά να φλέγεται στο δάσος γύρω από τη φάρμα του θύματος. Ο θάνατος υπάρχει στον αέρα, ζει μαζί με τους κατοίκους των χωριών. Παράνομα στοιχήματα, απόπειρες δολοφονίας, εργοστάσια χημικών και μία μόνο επιλογή. Για να νικήσει, πρέπει να ρισκάρει. Μόνος.

Μετά τα βραβευμένα bestsellers "Τα βατράχια" και "Τυφλά ψάρια", ο Δημήτρης Σίμος επιστρέφει για τρίτη φορά σε Σκοτεινά Νερά, με τη νέα υπόθεση του αστυνόμου Καπετάνου.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Δημήτρης Σίμος

Σελίδες: 360

Ημερ. έκδοσης: 7 Ιουνίου 2019

ISBN: 978-960-507-126-4

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1987. Είναι απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, έχοντας ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα των χρηματοοικονομικών. Τα Βατράχια, η πρώτη του συγγραφική δουλειά, έχουν κερδίζει την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως θεατρικός συγγραφέας· το πρώτο του θεατρικό έργο, Το Κόκκινο Μελίσσι, ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου Πόλη. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, ως ένα από τα νεαρότερα μέλη της. Το Μάιο του 2018 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά του, στο οποίο πρωταγωνιστεί και πάλι ο αστυνόμος Καπετάνος.

-------------------------------------

Ο ψιθυριστής / περίληψη:

Αν αφήσεις μια πόρτα ανοιχτή μια σταλιά, τους ψιθύρους θ' ακούσεις μέσα στη σιγαλιά...

Συντετριμμένος ακόμα από το θάνατο της γυναίκας του, ο Τομ Κένεντι μετακομίζει, μαζί με το γιο του, τον μικρό Τζέικ, στο γαλήνιο χωριουδάκι Φέδερμπανκ, αναζητώντας μια καινούργια αρχή. Αλλά το Φέδερμπανκ κρύβει ένα σκοτεινό παρελθόν. Πριν από είκοσι χρόνια, ένας διεστραμμένος δολοφόνος απήγαγε και σκότωσε πέντε μικρά αγόρια. Μέχρι να συλληφθεί τελικά, ο δολοφόνος ήταν γνωστός ως «ο Ψιθυριστής».

Φυσικά, ο Τομ και ο Τζέικ δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν για μια τόσο παλιά ιστορία καθώς προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα τους ζωή και στο καινούργιο τους σπίτι. Μόνο που τώρα αγνοείται άλλο ένα αγόρι. Και μετά ο Τζέικ αρχίζει να φέρεται παράξενα. Λέει ότι ακούει ψιθύρους στο παράθυρό του...

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Alex North

Μετάφραση: Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου

Σελίδες: 448

Ημερ. έκδοσης: 13 Ιουνίου 2019

ISBN: 978-960-620-783-9

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Alex North γεννήθηκε στο Λιντς, όπου ζει με τη σύζυγο και το γιο του. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του οποίου εργάστηκε πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή.

Παρόλο που του άρεσαν πάντα οι ανατριχιαστικές, φοβιστικές ιστορίες, δε θυμάται να είχε ποτέ κανέναν τρομακτικό «φανταστικό φίλο» όταν ήταν μικρός. Σήμερα, ως ενήλικος, δεν παίρνει και όρκο γι' αυτό. Επικοινωνήστε μαζί του στο Twitter.

-------------------------------------

Στην πόλη των ξένων / περίληψη:

Ξένοι στην ίδια τους τη ζωή, σε μια πόλη για ξένους...

Μια πόλη διαφορετική. Αυτή είναι η Ξενιάδα. Μια πόλη στα σύνορα, περίκλειστη από φράχτες και συρματοπλέγματα, όπου ζουν οι μετανάστες που απελευθερώνονται από τα γειτονικά κέντρα κράτησης, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της άδειας διαμονής ή της απέλασης.

Σ' αυτή την πόλη-στρατόπεδο ή πόλη-φυλακή συναντιούνται τα τρία πρόσωπα της ιστορίας: Ο Αλέξανδρος, αστυνόμος της Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης, που μετατέθηκε στην Ξενιάδα προσπαθώντας να ξεπεράσει ένα επώδυνο διαζύγιο, η Ζαχρά, που ήρθε στην πόλη αναζητώντας νέα για το γιο της που έδωσε από εδώ τα τελευταία σημεία ζωής, και η Μαριάνα, δικηγόρος και μέλος μη κυβερνητικής οργάνωσης που βοηθά μετανάστες.

Μεταξύ του Αλέξανδρου και της Μαριάνας δημιουργείται μια εξ ορισμού επισφαλής ερωτική σχέση, ενώ η Ζαχρά, αναζητώντας μάταια κάποιο νέο για την τύχη του γιου της, θα συναντήσει τη Μαριάνα, από την οποία θα βρει συμπαράσταση και βοήθεια. Παράλληλα η έρευνα του Αλέξανδρου για την εξαφάνιση θα αποκαλύψει ότι η άκρη του νήματος βρίσκεται στην Αστυνομική Διεύθυνση Ξενιάδας.

Ένα μυθιστόρημα για τη μετανάστευση; Ή μήπως ένα δυστοπικό μυθιστόρημα; Ερωτική ιστορία; Αστυνομικό μυστήριο; Το "Στην πόλη των ξένων" είναι όλα αυτά μαζί. Κυρίως όμως είναι η ιστορία τριών ανθρώπων που -για τον δικό του λόγο ο καθένας- αισθάνονται ξένοι στην ίδια τους τη ζωή και που κατά σύμπτωση συναντήθηκαν σε μια πόλη που δημιουργήθηκε για ξένους.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Άγγελος Μανουσόπουλος

Σελίδες: 376

Ημερ. έκδοσης: 21 Ιουνίου 2019

ISBN: 978-960-620-784-6

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Άγγελος Μανουσόπουλος γεννήθηκε το 1971 στη Λάρισα. Σπούδασε Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους και έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

Η συλλογή "Ο πόνος της επιστροφής", με νοσταλγικά κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο ιστολόγιό του, κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο σε ψηφιακή μορφή.

Το "Στην πόλη των ξένων" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Ζει και εργάζεται στη Λάρισα.

Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα στο e-mail του και στο Facebook.

-------------------------------------

Στην τελευταία στροφή / περίληψη:

Στον αγώνα αυτόν, μόνο ο έρωτας θα είναι νικητής...

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1 Χουάν Γκαμπριέλ Μορένο έχει μάθει να ζει στον ίλιγγο της ταχύτητας και του πάθους. Αυτό που δεν έχει συνηθίσει είναι η απόρριψη. Όταν η μηχανολόγος Αυγή Κάρμεν Πέρεθ μπαίνει στη ζωή του, δέχεται για πρώτη φορά καίριο πλήγμα στον ανδρικό του εγωισμό.

Η όμορφη μηχανολόγος αρνείται να υποταχθεί στη γοητεία του Ισπανού πιλότου αυτοκινήτων ταχύτητας κι αυτός θέτει νέο στόχο, την κατάκτηση της καρδιάς της.

Ενώ για εκείνον είναι ένα προσωπικό στοίχημα, για εκείνη το να ερωτευθεί ένα γόη οδηγό μονοθέσιων είναι εφιάλτης. Κι ενώ παλεύει να καταπολεμήσει την έλξη της προς τον ακαταμάχητο Χουάν, η μοίρα έχει τα δικά της σχέδια γι'αυτούς. Τη στιγμή που παρασύρονται στη δίνη τους πάθους τους, γίνονται έρμαια αόρατων εχθρών που στήνουν γύρω τους αριστοτεχνικά το σχέδιο της εκδίκησης.

Μυστικά από το παρελθόν, πάθη, φόβοι και φιλοδοξίες μετατρέπουν το όνειρο σε εφιάλτη. Οι δύο εραστές χάνουν όσα αγάπησαν και ονειρεύτηκαν και γίνονται αντίπαλοι σ' έναν αγώνα που το γενικό πρόσταγμα το έχει ο έρωτας. Η λύση θα δοθεί στην τελευταία στροφή...

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Έλενα Αντωνίου

Σελίδες: 400

Ημερ. έκδοσης: 7 Μαίου 2019

ISBN: 978-960-620-782-2

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Έλενα Αντωνίου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λάρισα, μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και ζει, ενώ κατάγεται από τη Μήλο. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.

Λατρεύει τις ερωτικές ιστορίες, ενώ γράφει και η ίδια από την εφηβική ηλικία. Αγαπά τα ταξίδια, τα βιβλία, τις ρομαντικές κομεντί και την κάντρι μουσική. Εργάζεται σε ημερήσιες εφημερίδες ως διορθώτρια/επιμελήτρια κειμένων αλλά και σε διαδικτυακά μέσα ως news editor. Το πρώτο της βιβλίο ήταν τα "Δάκρυα του πάθους". Tο "Καθώς έπεφτε η νύχτα" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε στη σειρά SILK. Ακολούθησαν το "Πέρα από τις σκιές" και το "Έρωτας στις φλόγες του πολέμου".

-------------------------------------

Ο νυχτερινός διώκτης / περίληψη:

Σε αγαπάει μέχρι θανάτου...

Το πτώμα μιας γυναίκας αγνώστων στοιχείων ανακαλύπτεται στον πάγκο ενός εγκαταλειμμένου χασάπικου. Η αιτία του θανάτου είναι άγνωστη. Στο σώμα της δε φέρει κανένα σημάδι, πέρα από τα ράμματα που κρατούν τα χείλη της κλειστά.

Μονάχα όταν διενεργηθεί η νεκροτομή ο ιατροδικαστής θα αποκαλύψει το μέγεθος της φρίκης που κρύβεται μέσα στο πτώμα. Και η αποκάλυψη θα είναι τόσο τρομακτική, που ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ, του Ειδικού Τομέα του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας του Λος Άντζελες, θα αναγκαστεί να αφήσει μια άλλη υπόθεση ώστε να επικεντρωθεί σε αυτήν.

Όταν, όμως, η έρευνά του θα τον φέρει στο δρόμο της Γουίτνι Μάιερς, μιας πανέξυπνης ιδιωτικής ερευνήτριας η οποία ασχολείται με μια υπόθεση εξαφάνισης, ο Χάντερ θα υποψιαστεί πως ο δράστης πιθανότατα κρατάει κι άλλες γυναίκες αιχμάλωτες. Ο Ρόμπερτ σύντομα θα βρεθεί στο κατόπι ενός εμμονικού δολοφόνου, στο μυαλό του οποίου η αγάπη μετατρέπεται σε μίσος.

Το bestseller των Sunday Times "Ο νυχτερινός διώκτης" είναι η τρίτη συναρπαστική υπόθεση του ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Chris Carter

Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης

Σελίδες: 416

Ημερ. έκδοσης: Ιούλιος 2019

ISBN: 978-960-507-127-1

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Κρις Κάρτερ, ιταλικής καταγωγής και γεννημένος στη Βραζιλία, σπούδασε ψυχολογία με ειδίκευση στην εγκληματική συμπεριφορά στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ως μέλος της ομάδας Εγκληματολογικής Ψυχολογίας της Εισαγγελίας της Πολιτείας του Μίσιγκαν πήρε συνεντεύξεις από πολλούς εγκληματίες, μεταξύ των οποίων σίριαλ κίλερς και δράστες πολλαπλών ανθρωποκτονιών καταδικασμένους σε ισόβια κάθειρξη, και είχε την ευκαιρία να τους μελετήσει. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Κρις Κάρτερ εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου πέρασε μια δεκαετία ως κιθαρίστας πολυάριθμων γκλαμ ροκ συγκροτημάτων, πριν εγκαταλείψει το επάγγελμα του μουσικού για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή. Σήμερα ζει στο Λονδίνο. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.

Read more »

*NEW* Επιλογές από Άνεμος εκδοτική

Πάμε μια βόλτα; / περίληψη:

Όταν η ζωή αποφασίζει να σε κάνει ν’ αλλάξεις πορεία, συχνά σου δίνει πολλές προειδοποιήσεις. Επιμένει να τις πετάει μπροστά σου, όσο κι αν εσύ αδιαφορείς. Μέχρι που μια μέρα αλλάζουν όλα, καθώς σου χαρίζει το ανεπιθύμητο δώρο μιας ανίατης πάθησης, με την οποία καλείσαι να μάθεις να συμβιώνεις.

Η νεαρή Μυρτώ αφήνει το πανέμορφο Ναύπλιο, όπου γεννήθηκε, για ν’ αναζητήσει το μέλλον της στην απρόσωπη Αθήνα. Με μια βαλίτσα όνειρα, ένα έμφυτο συγγραφικό ταλέντο και τη διάθεση να παλέψει για να πραγματοποιήσει τους στόχους της, θ’ αναμετρηθεί με όσα τη στοιχειώνουν από το παρελθόν, θα διεκδικήσει το δικαίωμα στον απόλυτο έρωτα και θα βιώσει την ουσιαστική ευτυχία, ατενίζοντας το αύριο με αισιοδοξία και ελπίδα.

Η Μοίρα όμως συνηθίζει ν’ ανατρέπει τα σχέδια που κάνουμε, και η Μυρτώ δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η διάγνωση της σοβαρής νόσου της θα την προσγειώσει σε μια νέα αδιανόητη πραγματικότητα και θα την προκαλέσει ν’ αγωνιστεί για το αβέβαιο μέλλον.

Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και τις ανατροπές της, τη διεκδίκηση της αγάπης, της ευτυχίας και του δικαιώματος να ονειρεύεσαι ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Μαρία Βουζουνεράκη

Σελίδες: 248 / Διαστάσεις: 14x20,5 cm

Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019

ISBN: 978-960-642-004-7

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Γεννήθηκα το 1971 στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Έκανα τα πρώτα μου βήματα σε ένα μικρό, όμορφο, ορεινό χωριό με το ίδιο ακριβώς όνομα, το Ορεινό, που στέκει στη μνήμη μου και στην καρδιά μου σαν το χωριό με την άγρια φύση και τους αυθεντικούς ανθρώπους.

Η πρώτη μου επαφή με τον γραπτό λόγο ήρθε στα εννιά μου χρόνια. Με θυμάμαι, μ’ ένα χαρτί κι ένα μολύβι, να προσπαθώ ν’ αποτυπώσω αυτά που οι άνθρωποι δεν τολμούν να ξεστομίσουν. Μεγάλωσα και αρνούμαι να κατέβω από το συννεφάκι μου, εκείνο που μου επιτρέπει να ονειρεύομαι και να πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να αγαπούν. Τα τελευταία χρόνια, ο λόγος μου εκφράζεται παράλληλα και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ποικίλες γνωστές ιστοσελίδες. Ανήσυχο πνεύμα, όπως είμαι, δε σταμάτησα ποτέ να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω. Έτσι τόλμησα το επόμενο βήμα μου, στην πεζογραφία αυτήν τη φορά, με το παρόν μυθιστόρημα.

Εργογραφία: «Η νύχτα στα μάτια των δειλών» (ποίηση, Άνεμος εκδοτική, 2017), «Πάμε μια βόλτα;» (μυθιστόρημα, Άνεμος εκδοτική, 2019).

---------------------------------------

Έρρωσο / περίληψη:

Στην στιγμή προβάρεται η οπτική, στα ερεθίσματα τοποθετούνται η έμπνευση και τα συναισθήματα... Αξίες, αρχές, απόψεις, πότε σθεναρά χρωματιστές, με αρώματα και πότε με γκριζαρισμένες τις γερασμένες μας ανάγκες... Όλα είναι έμπνευση, που ραντίζει ασταμάτητα με μελάνι το λευκό χαρτί δημιουργώντας, άλλοτε αισιοδοξία απομακρύνοντας το ντρέτο άκαυστο μαύρο κι άλλοτε απαισιοδοξία, εσωτερική πάλη προβληματισμούς κι αβάφτιστα συμπεράσματα.

Έτσι δημιουργήθηκε η συλλογή «Έρρωσο», βουτώντας στο μελάνι της ψυχής και του νου, σ’αθόρυβες ή εκκωφαντικές στιγμές.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιήτρια: Βίκυ Τριανταφύλλου

Σελίδες: 68 / Διαστάσεις: 14x20,5 cm

Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019

ISBN: 978-960-642-002-3

Βιογραφικό της ποιήτριας:

Η Βίκυ Τριανταφύλλου γεννήθηκε στους Σοφάδες Καρδίτσας. Σπούδασε στην Σ.Δ.Ο. τμήματος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής στο ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης, παρακολούθησε την σχολή ζωγραφικής «Πετρά» και σεμινάρια δημοσιογραφίας και ραδιοφωνίας. Ασχολήθηκε με θεατρικές ομάδες στην κατασκευή σκηνικών, έκανε ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές. Δίδαξε ελεύθερο σχέδιο και αρθρογράφησε στην εφημερίδα «Θεσσαλική Ηχώ» και στο μηνιαίο περιοδικό της Καρδίτσας «Γνώμη».

Αυτή την εποχή ασχολείται με την ποιητική γραφή και την ζωγραφική.

---------------------------------------

Το πειραγμένο κοντέρ / περίληψη:

Την μπανταρισμένη μας νύχτα

κοιτάζω κι αναρωτιέμαι σιωπηλός

απ’ το πρωί: πότε επιδιορθώσαμε

τραύματα και ουλές, πότε πλύναμε

τα λόγια μας κι αστράφτουν

έτσι διάφανα και λαμπερά.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιητής: Άρης Γεράρδης

Σελίδες: 96 / Διαστάσεις: 14x20,5 cm

Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019

ISBN: 978-960-642-001-6

Βιογραφικό του ποιητή:

Ο Άρης Γεράρδης (1948) γεννήθηκε στο Αγρίνιο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Φωτογραφίας του Βερολίνου (Fachhochschule Berlin) κι εργάστηκε ως τεχνικός φωτογραφίας στην ίδια πόλη. Επιστρέφοντας στην Αθήνα μεταξύ άλλων βιοποριστικών εργασιών, έγραψε παραμύθια και κείμενα κατ’ αρχάς για το κρατικό ραδιόφωνο και μετέπειτα στο ιδιωτικό. Ποιήματά του και στίχοι τραγουδιών του, έχουν διακριθεί σε διάφορους διαγωνισμούς.

Εργογραφία: «Τα οστά - Die Knochen und die Kreide» (ποιήματα - μετάφραση του βιβλίου του Γιάννη Κοντού στα γερμανικά με τη συμβολή του Gunnar König, εκδ. Ρωμιοσύνη - Germany Köln, 1990), «Πέτρος ο Ι ή η μπαλάντα της Αροδαφνούσας - Panos Ioannidis - Petros I oder die Ballade der Arrodafnoussa» (μετάφραση: Gudrun Rohr - Lyrik-nachdictungen: Aris Gerardis, εκδ. Ρωμιοσύνη - Germany Köln, 1987), «Τo φάντασμα του συγγραφέα» (αφήγημα, συμμετοχή στο περιοδικό Οδός Πανός, Ιούλιος 2017 - ένα κείμενο για τον Μένη Κουμανταρέα, τη γνωριμία τους στο Βερολίνο και τη φιλία που τους συνέδεσε). «Ευτυχώς είναι ακόμα σήμερα» (ποιήματα 2018, Οδός Πανός).

Read more »

6 ερωτήσεις στην Ελευθερία Χαλόφτη

Με αφορμή το βιβλίο με τίτλο «Προς την Ελευθερία», ο Οδυσσέας Δημάς ρώτησε τη συγγραφέα Ελευθερία Χαλόφτη.

Η άποψη του Οδυσσέα για το βιβλίο «Προς την Ελευθερία» εδώ. Το δελτίο Τύπου του νέου της βιβλίου εδώ.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

1. Το βιβλίο υπονοεί ένα μεγάλο "κατηγορώ" απέναντι στον ελληνικό τρόπο διαπαιδαγώγησης τόσο την οικογένεια όσο και στις κοινωνικές εκπαιδευτικές δομές. Ως εκπαιδευτικός τι προτείνετε για την βελτίωση του συστήματος;
Ε.Χ.: Ο σκοπός της συγγραφής του βιβλίου ήταν να προβληματίσει, προκειμένου να αλλάξουν κάποια πράγματα τόσο στην οικογένεια όσο και στις εκπαιδευτικές δομές. Στην οικογένεια αυτό που πρέπει να αλλάξει κατά τη γνώμη μου, είναι να τα βρουν οι γονείς με τον εαυτό τους. Ξέρετε, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να μεγαλώσουν ένα παιδί κι όμως το κάνουν επειδή αυτό επιβάλλει η κοινωνική νόρμα ή για άλλους λόγους που τώρα δε χρειάζεται να αναφέρω. Πιστεύω ότι πρέπει να αναρωτιούνται για το τι πολίτες θέλουν να φτιάξουν, τι παιδιά θέλουν να έχουν. Να καταλάβουν ότι τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τη συμπεριφορά των ίδιων, άρα πρέπει οι ίδιοι πρώτα να σκέφτονται πώς συμπεριφέρονται καθημερινά, όχι μόνο στα παιδιά τους αλλά και στο διπλανό τους. Το βασικότερο σε όλα αυτά βέβαια, είναι να μιλάνε με τα παιδιά τους ισότιμα, να τα ρωτάνε τι νιώθουν, να κάνουν διάλογο μαζί τους, να τους βάζουν όρια και να τα τηρούν, να μην τα προσβάλλουν και να μην τα ειρωνεύονται. Όσον αφορά το σχολείο, το βασικότερο είναι να γίνει η εκπαίδευση, στο δημοτικό τουλάχιστον, βιωματική και να δοθεί έμφαση στο συναίσθημα των παιδιών, στη καλλιέργεια της αυτογνωσίας και της ενσυναίσθησης. Κύριο μέλημα πρέπει να είναι ο ψυχικός κόσμος του παιδιού και μετά θα έρθει η εκμάθηση της γραμματικής και της ορθογραφίας. Σήμερα, γίνεται βέβαια ακριβώς το αντίθετο, γιατί αυτό απαιτεί η εκπαίδευση, τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι.

2. Δεδομένου ότι δεν έχουμε την επιλογή να διαλέξουμε τους γονείς μας, και η συμβολή τους στην ψυχική διαμόρφωση του ατόμου είναι μη αναστρέψιμη, πώς μπορεί η Πολιτεία να προφυλάξει τα μέλη της;
Ε.Χ.: Δε θεωρώ ότι είναι μη αναστρέψιμη. Το μεγαλύτερο κακό που κάνουν οι γονείς είναι ότι δε κάνουν τα παιδιά τους δυνατούς χαρακτήρες με αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό, αυτό είναι αναστρέψιμο με πολλή εσωτερική δουλειά βέβαια και ψυχοθεραπεία. Είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Εγώ δεν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που λένε να μην κάνουν όλοι παιδιά, ή να κάνουν παιδιά όσοι είναι ικανοί, γιατί αν ήταν έτσι, θα είχαμε μείνει με 10 άτομα πάνω στη γη!Απλώς στο δικό μου μυαλό η οικογένεια θα πρέπει να είναι πιο διευρυμένη, με την έννοια της κοινότητας. Ξέρω ότι φαντάζει ουτοπικό αυτό που λέω, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι αν μεγαλώναμε σε ομάδες -όπως κάποιες φυλές Ινδιάνων που όλοι φροντίζουν για όλους και όχι μόνο για το παιδί «το δικό μου» όπως γίνεται στις οικογένειες- η κοινωνία θα ήταν πιο ανθρώπινη. Κακά τα ψέματα, τον γονιό τον νοιάζει μόνο για το παιδί του και ας πεινάει το διπλανό, όλοι ενδιαφερόμαστε για το τι γίνεται στα λίγα τετραγωνικά του σπιτιού μας και ας καίγεται το σπίτι του γείτονα. Όμως αν δούμε στη φύση έχουμε φοβερά παραδείγματα. Ακόμα και οι λύκοι είναι πιο σοφοί, που για τα λυκάκια νοιάζεται όλη η αγέλη! Στην οικογένεια των ανθρώπων όμως, ο μπαμπάς και η μαμά είναι αυθεντίες. Ακόμα κι αν είναι ακατάλληλοι για να μεγαλώσουν έναν άνθρωπο που ήρθε στον κόσμο. Το ότι κάνουν παιδί δεν τους κάνει αυτομάτως και σωστούς εκπαιδευτές. Η Πολιτεία εδώ θα μπορούσε να φτιάξει δημόσιες σχολές γονέων, δημόσια κέντρα αυτογνωσίας και ψυχικής στήριξης των γονέων με προβλήματα εαυτού. Και η Πολιτεία, επίσης, θα μπορούσε να θεσπίσει προγράμματα όπου οι γονείς θα συζητούν μεταξύ τους με τη βοήθεια συντονιστή για να γίνουν καλύτεροι εκπαιδευτές. Το να φέρει κάποιος ένα παιδί στον κόσμο και να το μεγαλώσει δεν αφορά μόνο αυτόν. Αφορά όλη την κοινωνία που θα συνυπάρξει με αυτό το άτομο άρα είναι υπόθεση όλων, το τι παιδί θα μεγαλώσει ο γείτονάς μου. Ας βγούμε από τα περιθώρια "είναι παιδί μου και το κάνω ό,τι θέλω", είναι παιδί που θα ζήσει με άλλους ανθρώπους και η Πολιτεία οφείλει μέσα από τις δομές που ανέφερα και πριν, να κάνει το γονιό καλύτερο εκπαιδευτή.

3. Ο φόβος να χαρακτηριστείς από το κοινωνικό σύνολο ψυχικά ασταθής κάνει την επίσκεψη στον ψυχολόγο ταμπού στην Ελλάδα, πόσω μάλλον η χρήση φαρμακευτικής αγωγής. Πότε ο νευρωτικός αναγκάζεται-συνειδητοποιεί ότι πρέπει να κάνει κάτι για να σώσει τον εαυτό του;
Ε.Χ.: Όταν δεν πάει άλλο. Όταν έχεις φτάσει στο απροχώρητο και δεν μπορείς να βγεις από το σπίτι σου γιατί φοβάσαι, δεν μπορείς να κοιμηθείς, δεν μπορείς να φας, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και είσαι στη γωνία κολλημένος περιμένοντας απλώς να πεθάνεις, εκεί είναι που λες "μάλλον πρέπει να ζήσω". Τουλάχιστον σε μένα, αυτό έγινε. Όταν δε πήγαινε άλλο η κατάσταση, πήγα σε ειδικό και πραγματικά άλλαξε η ζωή μου. Το θέμα είναι ότι ο νευρωτικός μέσα στην ατυχία του είναι τυχερός, γιατί θα φτάσει σε οριακό σημείο η ψυχή του και θα αναγκαστεί να πάει να κοιταχτεί όσο και να ντρέπεται. Αυτοί που είναι λειτουργικά νευρωτικοί επειδή βγάζουν τις νευρώσεις τους στους άλλους με αυταρχικότητα, κομπλεξισμό και έπαρση με αυτούς τι γίνεται; Αυτοί δηλαδή που καταστρέφουν και τους άλλους μέσα από τα συμπλέγματά τους, πώς θα γίνει να πάνε σε ειδικό; Κάποια στιγμή λοιπόν να πάψουμε να θεωρούμε ταμπού τον ψυχίατρο γιατί ίσως το θέμα τελικά δεν είναι το ταμπού του ψυχιάτρου και του φαρμάκου. Το θέμα είναι ότι κανείς δε θέλει να εκθέσει σε κανέναν τον εαυτό του γιατί έτσι τον ακυρώνει. Όλοι προτιμούν τη μάσκα πίσω από την οποία κρύβονται για χρόνια. Και η νεύρωση  παίζει και το ρόλο της μάσκας για κάποιους.

4. Το βιβλίο μέσα από την ιστορία της Ελευθερίας μάς κάνει γνώριμη μια νεύρωση, την ΙΨΔ, που πολλοί από μας την αγνοούμε. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως επίκληση στους άλλους νευρωτικούς να σώσουν τον εαυτό τους, ωστόσο όπως λες "η τέχνη απελευθερώνει", οπότε, ποιος είναι ο αληθινός λόγος που σε έκανε να γράψεις αυτό το βιβλίο;
Ε.Χ.: Αν και πολύς κόσμος έχει ΙΔΨ, δεν το ξέρει γιατί πολύ σωστά είπατε δεν είναι μια γνωστή ψυχική ασθένεια. Ο λόγος συγγραφής του βιβλίου είναι να νιώσει ο άνθρωπος με ΙΔΨ ότι δεν είναι μόνος. Τα βράδια των πανικών δεν είναι μόνος. Την ώρα των εμμονών δεν είναι μόνος. Και αφού τα κατάφερε η ηρωίδα του βιβλίου, μπορεί και αυτός να τα καταφέρει.

5. Κανείς δεν έχει εκπαιδευτεί να γίνει γονέας ωστόσο όλοι προσπαθούν να κάνουν όσο λιγότερο κακό γίνεται. Σε μια οικογένεια παρουσιάζεις την τρομακτική επιρροή που έχει το πατρικό πρότυπο, καθώς και την επιρροή που άσκησε σε εσένα. Από την άλλη ακολουθούμε τα πρότυπα που μας εμπνέουν. Ποιον χαρακτήρα ατόμου θα χαρακτήριζες ως δυνατό και ποιον ως αδύναμο; Τι θα συμβούλευες τους άλλους γονείς να προσέξουν και με ποιον τρόπο θα μεγάλωνες εσύ τα παιδιά σου;
Ε.Χ.: Το πατρικό πρότυπο είναι καταλυτικό, ειδικά αν είσαι κορίτσι. Ο πρώτος και σημαντικότερος άντρας στη ζωή κάθε γυναίκας είναι ο πατέρας της. Εγώ είχα έναν πατέρα που έπαιξε τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Ήταν πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και παρά τα λάθη του τον αγαπούσα πάρα-πάρα πολύ και δεν περνάει μέρα που να μην τον σκεφτώ, μιας και δεν υπάρχει πια στη ζωή. Όσον αφορά στο ποιος είναι ο δυνατός χαρακτήρας, θεωρώ ότι είναι αυτός που θα δει κατάματα την αλήθεια του, θα δει τον πατέρα και τη μάνα από απόσταση, χωρίς ωραιοποιήσεις, κρίνοντάς τους αντικειμενικά ως ανθρώπους. Ο δυνατός χαρακτήρας μπορεί κι αποδέχεται τον εαυτό του και τον συγχωρεί. Έτσι θα κάνει και με τους γονείς του, αλλά και με τους άλλους ανθρώπους. Ο δυνατός χαρακτήρας νιώθει τον πόνο, δε ντρέπεται που κλαίει, δε ντρέπεται να πει στον εαυτό του ότι είναι γεμάτος πληγές. Ο δυνατός χαρακτήρας είναι αυτός που αγαπάει τον εαυτό του, τον προσέχει και τον σέβεται, αυτός που είναι έτοιμος να τα κάνει αυτά και για τους άλλους, βάζοντας όμως και τα όριά του. Δυνατός είναι αυτός που αφήνεται στη ζωή, που πιστεύει στον άνθρωπο κι ελπίζει ότι μέσα από τον ίδιο και τους άλλους θα έρθουν καλύτερες μέρες. Αδύναμος είναι αυτός που κλείνεται στον μικρόκοσμό του και κατηγορεί τους πάντες. Που θεωρεί ότι έχει σε όλα δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο, που δεν κοιτάει την αλήθεια του, που ωραιοποιεί τις καταστάσεις και ζει στο ψέμα του, φορώντας τη μάσκα του. Δυστυχώς, όλοι φτιάχνουν ένα παραμύθι και ζουν σε αυτό. Είναι αδυναμία όμως, όχι δύναμη να ζεις σε μια ψευδαίσθηση. Η ζωή σε καλεί να ζήσεις στην πραγματικότητα και να την παλέψεις στα ίσα. Όλα τα άλλα είναι διαφυγή και η διαφυγή είναι ένδειξη αδυναμίας. Σχετικά με το τι θα συμβούλευα τους άλλους γονείς -αν και δε μου αρέσει να συμβουλεύω- προτείνω να μιλάνε κάθε μέρα με τα παιδιά τους για να μαθαίνουν πώς νιώθουν . Η πρώτη ερώτηση όταν γυρνούν από το σχολείο να είναι: «πώς ένιωσες σήμερα; Πέρασες καλά;». Και μετά ας ρωτήσουν και για τα μαθήματά τους. Ας αφιερώνουν όσο χρόνο έχουν, κοντά τους, για να παίξουν μαζί τους, να γελάσουν μαζί τους. Ας τους δημιουργήσουν θετικές μνήμες. Σε αυτές θα ανατρέχουν, ως ενήλικες, όταν θα έχουν δυσκολίες, στις θετικές τους μνήμες, από αυτές θα παίρνουν δύναμη.

Όσον αφορά στο πώς θα μεγάλωνα εγώ τα παιδιά μου, ονειρεύομαι ένα τεράστιο σπίτι, όπου μέσα σε αυτό θα είναι το παιδί μου, οικογένειες προσφύγων, παιδάκια Ρομά, παιδάκια ΑΜΕΑ, παιδιά ομοφυλοφίλων, παιδιά ετεροφυλόφιλων, οι φίλοι μου, σκυλάκια και γατάκια στον κήπο και όλοι μαζί να κάνουμε κατασκευές και φαγητό για άλλους ανθρώπους και για άλλα παιδάκια που πεινάνε. Να τρώμε όλοι μαζί και να συζητάμε, μετά να γελάμε και να παίζουμε στον τεράστιο κήπο μου. Θέλω το παιδί μου να μεγαλώσει σε περιβάλλον με πολλά και διαφορετικά άτομα, να καταλάβει την αξία της ομάδας, της αλληλεγγύης μέσα από το βίωμα. Να του έχω και χώρο μοναχικότητας -ώστε όποτε θέλει να αφήνει όλον αυτό τον κόσμο που ευελπιστώ να έχω σπίτι μου ή σε κάποιο χώρο που θέλω να φτιάξω- να απομονώνεται, για να έρθει σε επαφή με τον εαυτό του. Περίπου έτσι θα ήθελα να μεγαλώσω το παιδί μου. Ουτοπικό; Φαντασία; Δεν ξέρω, μπορεί. Αλλά θα το προσπαθήσω.

6. Παλεύοντας με το τέρας της ΙΨΔ, ποιό ήταν το μεγαλύτερο όπλο σου;
Ε.Χ.: Η θέλησή μου να ζήσω κι όχι απλά να επιβιώσω. Αγαπώ πολύ τη ζωή. Η θέλησή μου να την απολαύσω χωρίς να τη φοβάμαι, το πάθος μου για όσα με μαθαίνει κάθε μέρα, οι άνθρωποι που υπάρχουν μέσα σε αυτή και τους δίνομαι και μου δίνονται απλόχερα, ήταν τα όπλα μου για να τα καταφέρω.

Ελευθερία, σε ευχαριστούμε πολύ.

(©Οδυσσέας Δημάς για τα Βιβλιοσημεία)

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Προς την Ελευθερία"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

«Όπου να’ναι θα γεννηθείς σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μου. Πατέρας σου θα είναι ο φόβος και μάνα σου η ενοχή. Με το που θα’ρθεις, η ζωή μου θα γίνει αβίωτη κι ένα μονάχα συναίσθημα θα κυριαρχήσει μέσα μου: η απελπισία. Ήδη ακούω τη φωνή σου -φωνή διαβόλου από την καιόμενη κόλαση- μυρίζω τη φοβερή σου ανάσα -μπόχα από τα εκατομμύρια ανθρώπων που’χεις καταπιεί ανά τους αιώνες- βλέπω το περίγραμμά σου -σκιά θηρίου που ετοιμάζεται να συντρίψει όποιον βρει στο πέρασμά του. Δεν με ξεγελάς. Όπου να’ναι έρχεσαι, και τότε... αλίμονό μου».

Η Ελευθερία Φωτεινάκου τα είχε όλα: σπίτι, οικογένεια και... υπερπροστασία. Είχε και αγάπη, με την προϋπόθεση να κάνει πάντα αυτό που θέλουν οι γονείς της. Η αυταρχική μητέρα και ο αδιάφορος, αγχώδης πατέρας την οδηγούν στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ασφυκτιώντας μέσα στο νοσηρό περιβάλλον της οικογένειάς της, αποφασίζει να ξεφύγει. Προσπαθεί να ενηλικιωθεί, να χαράξει καινούριους δρόμους και να σπάσει τα συναισθηματικά δεσμά της. Η Ελευθερία Φωτεινάκου κυνηγάει με πάθος την ελευθερία. Θα καταφέρει να την πιάσει;


Η άποψή μου:

(γράφει ο Οδυσσέας Δημάς)
Τo βιβλίο-μαρτυρία της Ελευθερίας Χαλόφτη, ήρθε για να αποκαλύψει τη φύση της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (ΙΨΔ), να αφυπνίσει την κοινωνική συνείδηση και να αποτυπώσει παραστατικά -αν όχι και βιωματικά- μια καθόλου υπερβολική πραγματικότητα που ένας νευρωτικός νους αντιμετωπίζει.

Το έργο αφορμάται από μια κραυγή βοήθειας, αυτή του δικαιώματος για ζωή. Ο αναγνώστης μέσα από τα μάτια της ηρωίδας ζει την αγχώδη διαταραχή, τον ψυχαναγκασμό, την κατάθλιψη, την αγανάκτηση (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά) και μια σειρά από παθολογικού χαρακτήρα καταναγκασμούς. Βλέπει από πρώτο πλάνο τι δημιουργεί σε ένα οικογενειακό περιβάλλον η σύγχυση των ρόλων των μελών, η ανικανότητα επικοινωνίας, η έλλειψη αποδοχής και η σύγκριση, αντιλαμβάνεται τη δυσκολία με την οποία οι παιδικές προκαταλήψεις αναιρούνται και καταλαβαίνει ότι η ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας απελευθερώνει.

Ο λόγος της συγγραφέως πλούσιος και αληθινός. Αν κινείται στα πλαίσια της ακρότητας το κάνει με σκοπό να στηλιτεύσει -όσο το δυνατόν- τα κακώς κείμενα και να δώσει παραστατικότητα. Το ύφος της οικείο και εξομολογητικό, μα πάνω απ'όλα, ένα "κατηγορώ", που χωρίς να αφήνει πικρία, εκφράζει μια διέξοδο διαφυγής από τη συναισθηματική ασφυξία.

Το βιβλίο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα μαγνητίζει τον αναγνώστη, μέσα από την αναπόληση και την επεξήγηση των εμπειριών της ηρωίδας. Γίνεται ένα εκπαιδευτικό διήγημα για τους γονείς, σανίδα γαλήνης για τους παθόντες και το λιγότερο, μια αφορμή για προβληματισμό για τους υπόλοιπους.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Ελευθερία Χαλόφτη

Σελίδες: 352 / Διαστάσεις: 14Χ21

Ημερ. έκδοσης: Φεβρουάριος 2019

ΙSBN: 978-618-5307-59-2

Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Ελευθερία Χαλόφτη γεννήθηκε το 1983 στα Μέγαρα Αττικής. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Ιωαννίνων και εργάζεται ως δασκάλα σε Δημοτικό σχολείο. Συμμετείχε στην Ε΄ σύνοδο της Βουλής των Εφήβων, ενώ έχει διακριθεί σε διαγωνισμό διηγήματος το 2013.

Παρακολούθησε σεμινάρια θεατρικού μονολόγου, σκηνοθεσίας και σεναρίου στο Μικρό Πολυτεχνείο. Το 2014 ίδρυσε στα Μέγαρα ομάδα διαχείρισης άγχους, μέσω της μετουσίωσής του σε τέχνη.

Το θέμα του πρώτου της βιβλίου «Προς την Ελευθερία» είναι η οικογένεια και ο καθοριστικός ρόλος που εκείνη παίζει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των μελών της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Read more »

*NEW* Στα μονοπάτια της Κριμαίας"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Θεσσαλονίκη 1919: Ο Μενέλαος Παρασκευόπουλος καλείται να υπηρετήσει την πατρίδα ως στρατιωτικός γιατρός στην εκστρατεία που οργανώνει ο Ελευθέριος Βενιζέλος μαζί με τον Κλεμανσώ στην Κριμαία, κατά των μπολσεβίκων. Στο ταξίδι προς την Οδησσό γνωρίζεται με τον λοχαγό Κωνσταντίνο Μιχαηλίδη και μια μεγάλη φιλία θα αναπτυχθεί μεταξύ των δύο αντρών. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, ο Μενέλαος θα έρθει αντιμέτωπος με τη συνείδησή του, θα γνωρίσει νέους ανθρώπους και θα αντιμετωπίσει για άλλη μια φορά την κατάρα του πολέμου.

Αθήνα 2015: Η Ξένια Φιοντόρεβνα Μιχαλκόβα αφήνει πίσω στη Μόσχα την οικογένειά της και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις της για να κάνει μια σύντομη γνωριμία με τον Κώστα Μιχαηλίδη στην Ελλάδα. Μαζί με τον Κώστα θα αντικρίσουν τα φαντάσματα του παρελθόντος και θα αναγκαστούν κι αυτοί με τη σειρά τους, να κάνουν τις επιλογές τους.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Εύη Ρούτουλα

Σελίδες: 330 / Διαστάσεις: 21x14

Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019

ISBN: 978-618-5270-46-9

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Εύη Ρούτουλα γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα. Κατάγεται από την Ζάκυνθο και το Κιάτο Κορινθίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Babes Bolyal του Κλουζ Ναπόκα της Ρουμανίας, διαθέτει μάστερ στις νομικές επιστήμες και εργάζεται ως δικηγόρος από το 1997. Έχει λάβει μέρος σε πολλά νομικά συνέδρια ανά τον κόσμο ( Σαν Φρανσίσκο, Παρίσι, Ρώμη, Βιέννη κ.ο.κ.). Έχει μεταφράσει δύο βιβλία της Αγγλίδας συγγραφέως Τζένιφερ Λας Φάινς από τα αγγλικά στα ελληνικά, το «Δεσμοί Αίματος» (εκδ. Καλέντη, 2004) και «Το Προσκύνημα-σημειώσεις πριν το τέλος» (εκδ. Καλέντη, 2008). Το πρώτο της βιβλίο είναι η συλλογή διηγημάτων «Μετρό Λονδίνου, επτά σταθμοί, επτά ιστορίες» (εκδ. Ακακία, 2013). Ακολούθησε ο «Ιστορικός οδηγός Λονδίνου και περιχώρων» (εκδ. Amazon, 2014), το συλλογικό έργο «Οίκος... νυφικών» (εκδ. Bookstars, 2015), το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο Άρχοντας της Μεσογείου» (εκδ. Φιλύρα, 2017) και το ιστορικό μυθιστόρημα «Στα μονοπάτια της Κριμαίας» (εκδ. Φιλύρα, 2019). Αρθρογραφεί σε πολλές ιστοσελίδες ( Ημερολόγιο Αποδημίας, Koukidaki, myeptanisa) στο διαδίκτυο. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Έφορος της εποπτεύουσας επιτροπής της Ιονίου Βιβλιοθήκης της Ένωσης Επτανησίων Ελλάδας και Γενική Γραμματέας της Ζακυνθινής Εστίας Πολιτισμού «Διονύσιος Ρώμας». Λατρεύει τη λογοτεχνία, την ιστορία, το θέατρο, τον κινηματογράφο και τα ταξίδια.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Χέρια μικρά"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων, καταφτάνει η εφτάχρονη Μαρίνα μετά τον θάνατο των γονιών της σε αυτοκινητιστικό. Η διαφορετικότητα του καινούργιου κοριτσιού αλλάζει τις ισορροπίες στο ίδρυμα. Καθώς η Μαρίνα παλεύει να βρει τη θέση της, επινοεί ένα παιχνίδι στους κανόνες του οποίου υποβόσκει μια έμμονη βία. Η επιθυμία, σαν αίνιγμα ή σωτηρία, ιδωμένη εναλλάξ μέσα από την οπτική της Μαρίνας κι αυτήν των άλλων κοριτσιών, με υπνωτιστικό, λυρικό ρυθμό, μας υποβάλλει μια αίσθηση διφορούμενου και τρομερού• γιατί ο φόβος είναι ακόμα πιο φοβερός στον βαθμό που είναι αόριστος.

Η άποψή μου:

(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)

Ένα βιβλιαράκι μια σταλιά σε όγκο αλλά τεράστιο σε αξία! Οι μόλις 120 σελίδες του διαβάζονται μονορούφι.

Η ιστορία πραγματεύεται την απώλεια και είναι αποτρόπαια αληθινή. Μιλάει για την ωμή πραγματικότητα και το ζοφερό χωροχρόνο, στον οποίο κινούνται τα παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν στα ιδρύματα.

Μέσα από τις αράδες του βιβλίου του, ο Μπάρμπα μάς γνωρίζει έναν κόσμο οδύνης, μοναξιάς, ζήλιας, απώλειας και βαναυσότητας. Κι από την αρχή καταλαβαίνουμε ότι τίποτα δεν θα πάει καλά στη συνέχεια.

Μια μικρή κοπελίτσα, η Μαρίνα, μετά από ένα μοιραίο τροχαίο,στο οποίο χάνει τους γονείς της, καταλήγει σε ορφανοτροφείο, όπου είναι εμφανής η διαφορά της από τις υπόλοιπες τροφίμους του ιδρύματος. Δεν είναι μόνο η αντιαισθητική ουλή στο μπράτσο που την διαφοροποιεί. Είναι η ψυχοσύνθεση, η προσωπικότητα και το ταμπεραμέντο της Μαρίνας. Τα υπόλοιπα κορίτσια την βλέπουν σαν "αξιοθέατο", σαν γυαλιστερό πετράδι κι επιθυμούν διακαώς την επικοινωνία μαζί της. Την επαφή. Και η Μαρίνα τους δίνει την ευκαιρία μέσα από ένα τρομακτικό παιχνίδι με κούκλες που επινοεί και που παίζουν κάθε βράδυ.

Η ιστορία ξετυλίγεται αρχικά μέσα από τα μάτια της Μαρίνας και στη συνέχεια, μέσα από αυτά των υπολοίπων κοριτσιών. Όλα όσα περιγράφονται είναι απείρως σοκαριστικά και αποτρόπαια, ιδίως αν λάβει κανείς υπόψη του την ηλικία στην οποία βρίσκονται τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν. Ωστόσο, και μετά λύπης μου, αισθάνθηκα ότι διηγείται ενήλικος την ιστορία των παιδιών, χρησιμοποιώντας τα λόγια τους. Θεωρώ ότι ο συγγραφέας δεν κατόρθωσε να φέρει στην επιφάνεια τους ήρωές του και πως η δική του προσωπικότητα παρείσφρησε ύπουλα ανάμεσα στις λέξεις του βιβλίου. Είναι η προσωπική μου αίσθηση αυτή, το τονίζω, ήταν όμως το κομμάτι που εμένα μου αφαίρεσε την εκτόνωση του τέλους. Την ανακούφιση. Και το μόνο αρνητικό στοιχείο του βιβλίου. Αν όμως μου δινόταν η ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω για πρώτη φορά, θα το έκανα ευχαρίστως. Ακόμα κι αν με απογοήτευσε ελαφρώς στο τέλος.

Κλείνοντας θέλω να πω ένα τεράστιο μπράβο στην μεταφράστρια κυρία Βασιλική Κνήτου, για την υπέροχη δουλειά που έχει κάνει. Από τις καλύτερες μεταφράσεις που έχω δει!

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Andres Barba

Μετάφραση: Βασιλική Κνήτου

Σελίδες: 120

Ημερ. έκδοσης: 15/02/2018

ISBN: 978-618-03-1254-6

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Andres Barba (Μαδρίτη, 1975) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ισπανούς συγγραφείς. Το 2001 ήταν υποψήφιος για το βραβείο Herralde (για το μυθιστόρημα "La hermana de Katia", το οποίο αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο).

To 2010 το περιοδικό Granta τον συμπεριέλαβε στη λίστα του με τους καλύτερους νέους ισπανόφωνους συγγραφείς, ενώ το 2017 τιμήθηκε με το βραβείο Herralde για το μυθιστόρημά του "Φωτεινή πολιτεία".

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Ο Στόουνερ"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Το μυθιστόρημα περιγράφει τη ζωή και τη σταδιοδρομία του Στόουνερ, ενός βοηθού καθηγητή της Αγγλικής Φιλολογίας: τη διδασκαλία του, τις σχέσεις του στο Πανεπιστήμιο, τις φιλίες του, την αποτυχία του γάμου του αλλά και τον έρωτά του για μια νεαρή καθηγήτρια, σχέση που θα εμπλακεί αναπόφευκτα στις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς της πανεπιστημιακής ζωής. 

"Το σημαντικότερο στοιχείο του μυθιστορήματος", γράφει ο συγγραφέας "είναι η συνείδηση του έργου, του επαγγέλματος που έχει ο Στόουνερ... Η αγάπη για κάτι, είναι αυτό που μετράει".

Η άποψή μου:

(γράφει ο Πέτρος Χατζησωτηρίου)

Πρόκειται για άλλο ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας από τη σειρά Aldina των εκδόσεων Gutenberg, που μόνο τέτοια περιλαμβάνει -όπως έχει αποδειχθεί.

Παρακολουθούμε τη ζωή, τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική, του Γουίλιαμ Στόουνερ, ενός νεαρού που μεγαλώνει μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια, κάπου σε ένα μικρό χωριό στις Μεσοδυτικές Πολιτείες, από το 1891 που γεννήθηκε έως και το θάνατό του, 65 έτη μετά. Στις έξι αυτές δεκαετίες παρακολουθούμε πώς μεγαλώνει, πώς ωριμάζει, πώς μυείται και γοητεύεται από τη γνώση, την έρευνα και την Πανεπιστημιακή ζωή, πώς παντρεύεται αλλά αποτυγχάνει στο γάμο του, πώς εμπλέκεται μέσω ενός παράνομου δεσμού με μία συνάδελφό του στο Πανεπιστήμιο καθώς και την ίντριγκα μέσα στη δίνη της οποίας θα βρεθεί εξαιτίας ακριβώς αυτού του παράνομου δεσμού. Η μοίρα θα του επιφυλάξει να ζήσει και τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους με δραματικές ψυχικές και συναισθηματικές απώλειες, διαφορετικές κάθε φορά.

Η αφήγηση γίνεται από την οπτική γωνία του πρωταγωνιστή. Οι περιγραφές είναι ακριβείς και πλήρεις, ότι κι αν αφορούν, αλλά χωρίς να κουράζουν. Επιλέγοντας ο Γουίλιαμς ένα σκηνικό με λίγους συμμετέχοντες μοιραία αποδύεται την -σε βάθος- ανάλυση όλων των χαρακτήρων του. Όπως γίνεται σαφές από την αδρή περιγραφή της υπόθεσης, ο Στόουνερ διέρχεται μέσα από συμπληγάδες σε όλες τις φάσεις τη ζωής του. Με την τεχνική της τριτοπρόσωπης αφήγησης αλλά πάντα από την οπτική του κεντρικού ήρωα, ο αναγνώστης καταφέρνει να γνωρίσει τον Στόουνερ πολύ καλά και σύντομα είναι σε θέση να προβλέπει τις αντιδράσεις αλλά και τα λεγόμενά του. Οι δυσκολίες στο διάβα της ζωής του Στόουνερ είναι πάρα πολλές, πρακτικά έχει να υποστεί ό,τι είναι πιθανό κι απίθανο για έναν άνθρωπο, τόσο στη ζωή του ως παιδί στο χωριό όσο κι ως ενήλικας Καθηγητής Πανεπιστημίου κι οικογενειάρχης, αργότερα στην πόλη. Από τις πρώτες σελίδες όμως έχουμε καταλάβει πώς έχει σφυρηλατηθεί ο χαρακτήρας του Στόουνερ μέσα από τις κακουχίες και γνωρίζουμε το ποιόν του ανθρώπου του οποίου τα βήματα παρακολουθούμε.

Κέντρο του σύμπαντος του Στόουνερ είναι η Ηθική και μια απαράμιλλη θέληση για να πετύχει στη ζωή. Μια Ηθική που υπηρετεί με προσωπικό κόστος κι όπου δεν χωρούν υστερόβουλες ή ιδιοτελείς σκέψεις. Κορυφαία στιγμή του βιβλίου αποτελεί η εσωτερική διεργασία που μετήλθε ο Στόουνερ μέχρι ν’ αποφασίσει να μην πάει τελικά να πολεμήσει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν όλοι οι συνομήλικοί του κι οι συνάδελφοί θα κάνουν το αντίθετο. Φυσικά κάθε απόφαση έχει τα υπέρ και τα κατά, ωστόσο είναι εντυπωσιακή η ψηλάφιση από τον Γουίλιαμς των λεπτών εκείνων χορδών μέσα στο μυαλό και στην ψυχή του Στόουνερ που πάλλονται σε ένα τρελό κρεσέντο μέχρι να καταλήξει στην απόφασή του. Απ’ τη στιγμή που κανείς από του ήρωες δεν υστερεί σε αποτύπωση κι απόδοση, το αποτέλεσμα τέτοιων διεργασιών αποκτά, τολμώ να πω, μαγική διάσταση. Ο αναγνώστης βρίσκεται πάνω στη σκηνή, παίρνει μέρος στους διαλόγους, ψιθυρίζει στο αυτί του Στόουνερ.

Ο καμβάς της πανεπιστημιακής ζωής ήταν εύκολο να στηθεί από τον Γουίλιαμς μια που ήταν κι ο ίδιος Καθηγητής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο, τη στιγμή που έγραφε το βιβλίο. Χειρίζεται με μεγάλη άνεση και μαεστρία τα τεχνικά σημεία της περιγραφής της ζωής και της δουλειάς ενός Καθηγητή κι αναμφίβολα υπάρχουν κι αυτοβιογραφικά στοιχεία στο βιβλίο. Εν τούτοις αυτό που ώθησε τον Γουίλιαμ να γράψει αυτό το βιβλίο, ήταν η θέλησή του να πάρει θέση πάνω στο «κλασικό δίλημμα, μεταξύ καρδιάς και μυαλού», που λέει κι στιχουργός και με την λεπτότητα των χειρισμών της πέννας του κατάφερε να δημιουργήσει μια ελεγεία. Έναν ύμνο στη Ζωή, που ξεπέρασε τελικά τα πεπερασμένα όρια ενός λογοτεχνικού πονήματος προορισμένο μόνο για την αναγνωστική απόλαυση του αναγνώστη. Αν δεν υπήρχε αυτή ανάδειξη της προσωπικής αφοσίωσης του ανθρώπου σε αξίες και ιδανικά που επέλεξε να υπηρετεί, αν δεν υπήρχαν αυτές οι αντιξοότητες που υπερνικούνται από την αμετακίνητη πεποίθηση ότι η αξία του ατόμου βρίσκεται στη συνέπεια λόγων και έργων, τότε θα μιλούσαμε απλά για ένα καλό μυθιστόρημα. Τώρα όμως πρέπει να υποκλιθούμε σε ένα αριστούργημα της Αμερικανικής όσο και της Παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Το βιβλίο περιλαμβάνει περιγραφές σκηνών μάχης από τον Πόλεμο που κατά γενική ομολογία είναι αποτυπωμένες με όρους κινηματογραφικού σεναρίου. Η ταχύτητα της εναλλαγής των εικόνων, ο ρυθμός που επιταχύνεται ή επιβραδύνεται αναλόγως των τεκταινομένων, παραπέμπουν σε σελίδες από σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Αυτό όμως που παρέμεινε ως σκηνή ανθολογίας στην παγκόσμια λογοτεχνία και δεν έχει όμοιό του να συγκριθεί ακόμη είναι μια σκηνή θανάτου στο τέλος του βιβλίου. Έχοντας φέρει από νωρίς τον αναγνώστη μέσα στην πλοκή όπως προείπαμε, ο Γουίλιαμς καταφέρνει να γράψει στη μνήμη του μια σκηνή που θα μείνει εκεί για πάντα. Χωρίς λυρισμούς και βερμπαλισμούς η δραματικότητα κορυφώνεται μεθοδικά και φέρνει δάκρυα στα μάτια τη στιγμή που ο Στόουνερ αφήνει την τελευταία του πνοή καθώς και μια λύτρωση του αναγνώστη από το δράμα που ζούσε, συμπάσχοντας με τον Στόουνερ επί 30 και πλέον σελίδες. Δε νομίζω ότι μπορώ να αποδώσω το κλίμα ή την ένταση που δονεί τους τοίχους του άδειου δωματίου μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα αυτή η σκηνή. Πρέπει κανείς να διαβάσει το βιβλίο για δει πώς ένας μεγάλος συγγραφέας καταφέρνει να μπει στο μυαλό του αναγνώστη του και ν’ αφήσει ανεξίτηλα σημάδια και πώς ακουμπάει την ψυχή του κι αφήνει κι εκεί τα αποτυπώματά του.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: John Williams

Μετάφραση: Αθηνά Δημητριάδου

Σελίδες: 409 / Διαστάσεις: 13 x 20

Ημερ. έκδοσης: Μάρτιος 2017

ISBN: 978-960-01-1849-0

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο John Williams (1922-1994) ήταν Αμερικανός συγγραφέας και καθηγητής λογοτεχνίας, γνωστός για τα μυθιστορήματά του "Nothing But the Night", "Stoner", "Butcher's Crossing" και "Augustus" (National Book Award for Fiction, 1973).

Read more »

*Κυκλοφορούν* Βιβλία για παιδιά (Άγκυρα)

Οι παλιές μηχανές του παππού! / περίληψη:

Ο παππούς προσφέρεται να βοηθήσει τον εγγονό του στο διάβασμα, αλλά εκείνος δεν δέχεται τη βοήθειά του, επειδή ο υπολογιστής του κάνει τα πάντα. Μέχρι που κόβεται το ρεύμα... και οι παλιές μηχανές του παππού προσφέρουν τη λύση!

Μια τρυφερή ιστορία, γραμμένη με χιούμορ και εξαιρετική εικονογράφηση, που δείχνει ότι και οι μεγαλύτεροι έχουν πολλά να προσφέρουν με την αγάπη τους και την εμπειρία ζωής.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Τίτλος πρωτοτύπου: Time Machines

Θεματολογία: Τεχνολογία, Σχέσεις - Φιλία

Κείμενο / Εικονογράφηση: Romont Willy

Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή

Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών

Σελίδες: 48 / Διαστάσεις: 23x25

Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019

ISBN: 978-960-547-473-7

Βιογραφικό του συγγραφέα:

O Romont Willy είναι αυτοδίδακτος εικονογράφος που ζει και εργάζεται στη Βραζιλία.

Ζωγραφίζει από παιδί κι άρχισε να συνεργάζεται με περιοδικά και διαφημιστικές εταιρείες από το 1998.

Έχει εκδώσει περισσότερα από 25 εικονογραφημένα βιβλία.

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.

--------------------------------------

Ο κήπος του Έβαν / περίληψη:

Ο Έβαν και ο σκύλος του είναι οι καλύτεροι φίλοι. Όπως κάνουν τα πάντα μαζί, έτσι φροντίζουν μαζί και τον πανέμορφο κήπο τους.

Έρχεται όμως η στιγμή που ο αγαπημένος φίλος του Έβαν δεν θα είναι πια μαζί του. Ο Έβαν νιώθει τόσο μεγάλη στενοχώρια, που φτάνει στο σημείο να καταστρέψει τον κήπο του. Σύντομα, φυτρώνουν σ’ αυτόν μόνο διάφορα αγριόχορτα. Όμως, η ομορφιά μπορεί να φωτίσει ακόμη και τα πιο σκοτεινά μέρη. Όταν ο Έβαν ανακαλύπτει ότι δίπλα στον φράχτη του φυτρώνει μια κολοκύθα, αρχίζει σιγά-σιγά να συνέρχεται και να βλέπει τη ζωή του ξανά με αισιοδοξία.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Τίτλος πρωτοτύπου: The rough patch

Θεματολογία: Απώλεια, Συναισθήματα, Σχέσεις - Φιλία

Κείμενο: Brian Lies

Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή

Ηλικία: Για παιδιά 3-4, 5-6, 7-8 ετών

Σελίδες: 48 / Διαστάσεις: 28,5x24,5

Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019

ISBN: 978-960-547-489-8

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Brian Lies (Μπράιαν Λίις), συνεργάτης των New York Times, είναι ο δημιουργός των best-sellers "Bats at the Beach", "Bats at the Library", "Bats at the Ballgame" και "Bats at the Band". Έχει επίσης γράψει ή/και εικονογραφήσει πολλά ακόμη παιδικά βιβλία, που έχουν πάρει όλα εξαιρετικές κριτικές.

Στo τελευταίο βιβλίο του "The Rough Patch", μια ιστορία όμορφη, που κόβει την ανάσα, μάς μιλάει για την απώλεια και τη θλίψη, για την αγάπη και την ελπίδα, και για τη θεραπευτική δύναμη που έχουν η φιλία, η δημιουργικότητα και η φύση. Ο Brian ζει με την οικογένειά του σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Μασαχουσέτης, όπου ασχολείται με τον μεγάλο, πανέμορφο κήπο του. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα γι’ αυτόν στην ιστοσελίδα του.

--------------------------------------

Εκεί όπου ζουν τα όνειρα / περίληψη:

Κάποτε υπήρχε μια πόλη, όπου ζούσαν πολλά Όνειρα στις σκέψεις των κατοίκων της. Οι περισσότεροι, όμως, άφηναν τα Όνειρά τους ξεχασμένα για μήνες, για χρόνια, και τίποτα δεν άλλαζε στη ζωή τους. Ώσπου ήρθε μια μέρα που τα Όνειρα αποφάσισαν να φύγουν από τους ανθρώπους που τα ξεχνούσαν. Άραγε, πού θα πήγαιναν και ποια θα ήταν η τύχη τους;

Μια ιστορία που περνά το μήνυμα ότι όλοι πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας και να προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να τα πραγματοποιούμε, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που μπορεί να τύχουν στη ζωή μας.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Τίτλος πρωτοτύπου: Where do dreams live

Κείμενο: Jonas Ribeiro

Εικονογράφηση: Laura Michell

Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή

Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών

Σελίδες: 32 / Διαστάσεις: 21Χ25

Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019

ISBN: 978-960-547-474-4

Βιογραφικό του συγγραφέα:

O Jonas Ribeiro μελέτησε την πορτογαλική λογοτεχνία κι έχει εκδώσει περισσότερα από εκατό βιβλία για παιδιά.

Του αρέσει να διαβάζει τα βιβλία του στα παιδιά όταν επισκέπτεται τα σχολεία.

Ωστόσο, οι ιστορίες του μαγεύουν μικρούς και μεγάλους.

--------------------------------------

Ευτυχία είναι ένα καρπούζι πάνω στο κεφάλι σου / περίληψη:

Η κυρία Φωτεινή κάθε μέρα ξυπνάει χαρούμενη και δείχνει ευτυχισμένη. Οι τρεις γειτόνισσές της, που τίποτα δεν τους λείπει αλλά ποτέ δεν είναι χαρούμενες, απορούν και αναρωτιούνται τι είναι αυτό που κάνει την κυρία Φωτεινή να είναι τόσο χαρούμενη.

Κι έτσι αποφασίζουν να παρακολουθήσουν από κοντά τις κινήσεις της για να μάθουν το μυστικό της. Αυτή όμως η απόφασή τους, τις οδηγεί σε αστείες και ξεκαρδιστικές γκάφες. Μια τρελή-τρελή ιστορία γραμμένη με χιούμορ και ανατροπές για την ανακάλυψη του μυστικού της αληθινής ευτυχίας.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Τίτλος πρωτοτύπου: Happiness Is a Watermelon on Your Head

Κείμενο: Stella Dreis

Μετάφραση: Αναστασία Δ. Μακρή

Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών

Σελίδες: 40 / Διαστάσεις: 27Χ27

Ημερ. έκδοσης: 18 Απριλίου 2019

ISBN: 978-960-547-475-1

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Stella Dreis γεννήθηκε το 1972 στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Το 1995, κέρδισε μια υποτροφία για χαρισματικούς μαθητές, για την Ακαδημία Σχεδιασμού Μόδας στο Αμβούργο. Μετά την αποφοίτηση και το πτυχίο της, για αρκετά χρόνια ταξίδευε και δούλευε παράλληλα στη βιο­μηχανία της μόδας. Το 2002, επέστρεψε στη ζωγραφική και στην εικονογράφηση. Το πρώτο της παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο (2008), ακολούθησαν πολλά πρότζεκτς και εκθέσεις της. Το “The City that Went Off”, κέρδισε το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, και το “The Princess and the Pea”, 2009, ψηφίστηκε ως ένα από τα επτά καλύτερα παιδικά βιβλία της χρονιάς, στη Γερμανία.

Read more »

Βιβλιοάποψη: "Το αγόρι"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Ακόμα δεν έχει ξημερώσει. Διακρίνουμε στο βάθος της έρημης γης μια παράξενη σιλουέτα με δύο κεφάλια και οκτώ μέλη. [...] Είναι δύο διαφορετικά σώματα. Το ένα πάνω στ’άλλο. [...] Αυτός που χρησιμεύει εδώ ως υποζύγιο έχει την κοψιά αγοριού δεκατεσσάρων ετών. Στεγνού και σκληρού. [...] Είναι το παιδί που κουβαλάει τη μητέρα.

Η ιστορία του αγοριού ξεκινά με τον 20ό αιώνα. Βουβό εκ γενετής, το παρακολουθούμε χωρίς ποτέ να το ακούμε και χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε τ’ όνομά του ή τ’ όνομα της μητέρας του -για πατέρα ούτε λόγος. Ένας μικρός που ζει σε πρωτόγονη κατάσταση και έρχεται για πρώτη φορά σ’επαφή με τον έξω κόσμο στην ηλικία των δεκατεσσάρων. Παρθένος από κάθε είδους ‘‘εξανθρωπισμό’’, μοιάζει λευκό χαρτί που αρχίζει να γράφεται αργά, ακολουθώντας το ρυθμό των γνωριμιών του με τους άλλους ανθρώπους, μέσα σε μια κοινωνία για την οποία κανείς δεν τον προετοίμασε. Το αγόρι, μέσα στις 570 σελίδες του, περιγράφει έναν κόσμο σε πλήρη ανατροπή, όπως ήταν το πρώτο τρίτο του 20ού αιώνα, αφήνοντας τον αναγνώστη εμβρόντητο. Ιστορική νωπογραφία, θυελλώδες ερωτικό πάθος, πορεία μύησης, αλλά και ένα αμείλικτο κατηγορώ κατά του σφαγιαστικού πολέμου ο οποίος θανατώνει ανθρώπους που αγνοούν ως και το λόγο για τον οποίο μάχονται. [...] Ο Μαλτ είναι ένας εκπληκτικός συγγραφέας που ξέρει να περνά με χαρακτηριστική ευκολία από την ποίηση στο νουάρ και από το μυθιστόρημα στο ιστορικό έπος, ξαφνιάζοντας και γοητεύοντας τον αναγνώστη του.

-Libération-

Η άποψή μου:

(γράφει η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου)

Η καταιγιστική γραφή του Μάρκους Μαλτ κόβει την ανάσα, σ’ αφήνει εμβρόντητο. Η μετάφραση της Σώτης Τριανταφύλλου πιάνει τις μαγικές της κλωστές και μας τη μεταδίδει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μικρά κεφάλαια, όμοια με βόμβες που σκάνε στο κεφάλι μας, θρυαλίδες σκέψεων με ασύλληπτη δύναμη, μάς κατακεραυνώνουν. Απουσία διαλόγων ως επί το πλείστον -πώς να κάνεις διάλογο με έναν βουβό ήρωα;- και ο κόσμος της σιωπής του αποκαλύπτεται από τον ταλαντούχο Μάρκους Μαλτ με πρωτοφανή δύναμη και διαύγεια.

Ο αναγνώστης δεν έχει ανάγκη ν’ ακούσει ανθρώπινους ήχους. Μαγεμένος, αφουγκράζεται τη φύση και τη σιωπή του λόγου του συγγραφέα, μένοντας μόνιμα άναυδος, ανίκανος ν’ αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του.

Η επαναλαμβανόμενη παράθεση ιστορικών -και όχι μόνον- γεγονότων από όλη τη γη σε συγκεκριμένες χρονιές, ηχούν παράξενα σαν εξωτερικές παρεμβολές στη ζωή του πρωταγωνιστή, ήχοι που πέφτουν στο κενό και χάνουν τη σημασία τους.

Εκτενείς, σκληρές και βίαιες, γεμάτες θάνατο σελίδες καλύπτουν με μοναδικό τρόπο τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο μέσα από τα μάτια των Γάλλων -όπου και ο ήρωάς μας, με μια πένθιμη εκτενή αναφορά-μνημόσυνο σε νεκρούς- και τον καταδικάζουν. Ποίηση, ρεαλισμός, κυνισμός, έρωτας, μουσική, ρέουσα γραφή, εναλλάσσονται, ξαφνιάζουν και γοητεύουν, ως τον «πυροβολισμό» του τέλους.

"Θάλαττα, θάλαττα!", είχαν κραυγάσει οι αρχαίοι Έλληνες όταν την αντίκρισαν. Ωστόσο, ο πρωταγωνιστής μας την αντικρίζει για πρώτη φορά, τού είναι άγνωστη και, το κυριότερο, όποια συναισθήματα γεννιούνται δεν είναι δυνατόν να εκφραστούν δυνατά, με λόγια. Γιατί τα λόγια είναι άγνωστα και γιατί νομίζει ότι βλέπει θάλασσα, ενώ στην πραγματικότητα βλέπει μια λιμνοθάλασσα.

Αυτές τις σκέψεις έκανα, διαβάζοντας το παρακάτω κομμάτι που παραθέτω.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:

Και σε λίγο την ακούει. Να βρυχάται σιγανά καθώς εκείνος πλησιάζει. Κι ύστερα, όταν τη βλέπει, να καταλαμβάνει όλο του το οπτικό πεδίο, απλωμένη με όλη της τη μάζα, με όλη της την υπερβολή, μέχρι τα σύνορα του γνωστού κόσμου. Η επιφάνειά της αυλακώνεται και κυματίζει, σε κάποια σημεία ανατριχιάζει. Μαύρη σαν μελάνι,αλλά γυαλίζοντας ανεξήγητα κάτω απ’ τον ασέλληνο ουρανό.

Αυτή τη φορά, το αγόρι δε φοβάται. Αυτό που αισθάνεται είναι χαρά και ανακούφιση. Σταματάει σ’ έναν μικρό αμμόλοφο, φουσκώνει τα πνευμόνια του και τεντώνει το χέρι προς τον ορίζοντα. Για να δείξει ή για να προσφέρει.

Θάλασσα.

Η γυναίκα στην πλάτη του δε σηκώνει το κεφάλι. Δεν ανοίγει τα μάτια. Μένει βουβή.

Το αγόρι είναι τόσο ικανοποιημένο, ώστε δεν έχει αντιληφθεί ότι η ανάσα στο λαιμό του σταμάτησε. Λίγα λεπτά, λίγα βήματα νωρίτερα. Η καρδιά της γυναίκας έπαψε να χτυπάει. Δε θα ξαναχτυπήσει.

Η μάνα του είναι νεκρή, αυτό είν’ όλο. Τούτη την ώρα, εκείνη κι εκείνος δε βρίσκονται πια στην ίδια όχθη.

Το αγόρι δεν το ξέρει ακόμα.

Με κίνηση καμήλας, λυγίζει το ένα του γόνατο και κάθεται μαλακά. Λύνει το λουρί γύρω απ’ τη μέση του, περνάει πάνω απ’ το κεφάλι του αυτό που έζωνε το στήθος του. Μόλις λυθεί, το φορτίο του γέρνει προς τα πίσω και πέφτει χωρίς καμιά αντίσταση. Το αγόρι ξαφνιάζεται. Γυρίζει. Μένει για λίγο στα τέσσερα, κοιτάζοντας το άψυχο σώμα. Απ’ τη γυναίκα διακρίνεται μόνο η χλωμή κηλίδα του προσώπου. Μια παλιά σελίδα περγαμηνής όπου είναι γραμμένοι οι πόνοι και τα βάσανα της ζωής της. Για όποιον ξέρει να διαβάζει.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Μαλτ Μάρκους

Μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου

Σελίδες: 576

Ημερ. έκδοσης: 14/12/2018

ISBN: 978-960-8397-99-6

Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Μάρκους Μαλτ (Marcus Malte) αυτοβιογραφείται ως εξής:

«Γεννήθηκα το 1967 στη Seyne-sur-Mer κι εκεί έμεινα. Μπρος στη θάλασσα. Έκανα σπουδές κινηματογράφου, αλλά δεν πήγε καλά. Έκανα λίγο τον μουσικό, αλλά δεν πήγε καλά. Σήμερα, προσπαθώ να γράψω ιστορίες. Θα δείξει».

Read more »