---Δημοσίευση: 09/01/2025---
Η Μαρία Ράπτη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία και -σε μεταπτυχιακό επίπεδο- Θέατρο. Εργάζεται ως φιλόλογος στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με ειδίκευση στην εφαρμογή της τεχνολογίας στην εκπαίδευση. Έχει εκδώσει ένα μυθιστόρημα και δύο συλλογές διηγημάτων. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Θέατρο του Άλλοτε, από την οποία έχουν παρουσιαστεί εφτά θεατρικά της έργα.
Κυρίες και κύριοι... η Μαρία Ράπτη ανακρίνεται από τη Λιάνα και τη Μάγδα!!!
Σας καλωσορίζουμε στα Βιβλιοσημεία. Διαβάσαμε και προτείνουμε στο αναγνωστικό κοινό ανεπιφύλακτα το τελευταίο σας βιβλίο με τίτλο "Το σπίτι της". Ένα βιβλίο που συνδυάζει στοιχεία αστυνομικής λογοτεχνίας και ψυχολογικού θρίλερ. Ποια ήταν η αφορμή για να γραφτεί;
Μ.Ρ.: Οι αφορμές ήταν δύο: αρχικά, η ιστορία της εξαφάνισης που ήθελα να διηγηθώ και στη συνέχεια ο χώρος και ο χρόνος, δηλαδή το σφαγείο μέσα στο φαράγγι, στο κέντρο ενός χωριού και το καλοκαίρι του 2000. Αποφάσισα να συνδυάσω τα τρία αυτά στοιχεία γιατί η συνύπαρξή τους μου φάνηκε συναρπαστική. Δουλεύω πολύ με ερεθίσματα που μαζεύω -από ταξίδια, ιστορίες, ανθρώπους και τόπους. Κάπως σαν να μαζεύω σκόρπια κομμάτια από παζλ που δεν ξέρω σε πιο σύνολο ανήκουν, αλλά που κάποια στιγμή έρχεται για μερικά από αυτά η ώρα να βρούνε τη θέση τους σε ένα από τα βιβλία μου.
Μ.Ρ.: Όταν συνδυαστούν τα βασικά στοιχεία που ανέφερα προηγουμένως, ξεκινάει το πλάνο της ιστορίας, όπου δουλεύεται η πλοκή. Χρησιμοποιώ πάντα πλάνο και περιγραφές-διαγράμματα ηρώων. Αυτό διαρκεί κάποιους μήνες, είναι μάλλον το πιο απαιτητικό και κρίσιμο κομμάτι της δουλειάς, γιατί εκεί οικοδομείται όλος ο σκελετός της αφήγησης. Είναι, όμως, μια πολύ γοητευτική διαδικασία, ένα στάδιο στο οποίο ο συγγραφέας είναι ένας μικρός θεός.
Τι σας ώθησε προς τη συγγραφή ψυχολογικών θρίλερ και ποια είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιείτε για να τα δημιουργήσετε;
Μ.Ρ.: Διαβάζω πολύ και πολλά είδη βιβλίων, αλλά σίγουρα έχω μια αδυναμία στο θρίλερ και στον τρόμο, οπότε νομίζω ήταν μοιραίο να στραφώ τελικά σε αυτό. Το θρίλερ χρειάζεται δύο βασικά συστατικά και αυτά είναι η πλοκή και η ατμόσφαιρα, πρέπει να είναι και τα δύο ενδιαφέροντα, πολύ συγκεκριμένα και δυνατά, για να βγει ένα αποτέλεσμα που θα αφορά τον αναγνώστη.
Ποιο, πιστεύετε, είναι το μυστικό ενός επιτυχημένου βιβλίου που συνδυάζει το μυστήριο και τον απόλυτο τρόμο;
Μ.Ρ.: Νομίζω αυτά που προανέφερα. Πέρα από το ξάφνιασμα ή το ανατρίχιασμα που πρέπει να προσφέρουν αυτού του είδους τα βιβλία, τα θρίλερ -όπως και όλες οι τρομακτικές ιστορίες- έχουν επίσης σκοπό να είναι διασκεδαστικές, όσο παράξενο κι αν φαίνεται ίσως σε κάποιους. Οι άνθρωποι διασκεδάζουν με τρομακτικές ιστορίες εδώ και αιώνες. Από τα παλιά φρικιαστικά παραμύθια δίπλα στο τζάκι μέχρι τις ταινίες θρίλερ, ο τρόμος είναι ένα από τα κομμάτια της συλλογικής μας κληρονομιάς ως ανθρωπότητα. Είναι διασκεδαστικό το να μην ξέρεις τι θα γίνει στην επόμενη σελίδα, όταν εσύ φυσικά δεν κινδυνεύεις, γιατί βρίσκεσαι σπίτι σου. Ένα βιβλίο που δεν θα το υπηρετούσε αυτό, ένα βιβλίο που θα είχε μόνο σκοτάδι και θα σε έφτανε στα όριά σου, νομίζω ότι δεν θα υπηρετούσε τον στόχο του. Δεν θα το άντεχαν πολλοί άνθρωποι. Ακόμη κι αν ήταν ένα αριστούργημα.
Μ.Ρ.: Η Άννα είναι με διαφορά ο πιο πολυδιάστατος χαρακτήρας που δημιούργησα ως τώρα. Το τραύμα και η ενοχή που κουβαλάει είναι πολύ βαθιά και το γεγονός ότι έχει αφεθεί να τα διαχειριστεί εντελώς μόνη έχει επηρεάσει βαθιά όλη τη ζωή της με τρόπο κατακλυσμιαίο. Παρόλο που είναι και αυτή θύμα, αρνείται να το αποδεχτεί και -όταν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει τρόπος να μάθει την αλήθεια- κάνει τα πάντα για αυτό. Φτάνει μέχρι το τέλος και ξεπερνά ακόμη και αυτό, τολμά να κοιτάξει στο πιο βαθύ σκοτάδι, ακόμη κι αν φοβάται. Και αυτό το κάνει επειδή αγαπά. Νομίζω πως αυτό ένιωθα όταν έγραφα για αυτή: την αγάπη που είχε για την αδερφή της. Για αυτό νομίζω ότι το βιβλίο, αν και διηγείται μια εξαιρετικά σκληρή ιστορία, έχει μέσα του φως.
Αναμφίβολα, ένα στοιχείο που ξεχωρίσαμε στην ιστορία της Λίνας είναι τα έντονα στοιχεία κινηματογραφικής γραφής, η οποία παρασέρνει τον αναγνώστη στη δίνη των εξελίξεων. Θα θέλατε να μεταφερθεί το οικείο σας δημιούργημα στην μεγάλη οθόνη;
Μ.Ρ.: Φυσικά και θα ήθελα -και εύχομαι- να μεταφερθεί. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να προκύψει κάτι εξαιρετικό. Σχεδόν το βλέπω.
Διαβάζετε κάποιο βιβλίο αυτή την περίοδο που θα θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας;
Μ.Ρ.: Αυτή την περίοδο διαβάζω «Το μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής Ακτής» του Jean-Patrick Manchette, ένα πολύ γοητευτικό, αστυνομικό μυθιστόρημα που ανήκει στο είδος του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος.
Μ.Ρ.: Αυτή τη στιγμή ολοκλήρωσα ένα νέο ψυχολογικό θρίλερ και ανυπομονώ να τελειώσω την τελική (δική μου) επιμέλεια, έτσι ώστε να ξεκινήσω να σχεδιάζω το επόμενο. Οι ιδέες είναι πολλές και ο χρόνος δυστυχώς λίγος.
Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας και την άμεση επικοινωνία μας. Θα θέλατε να δώσετε ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες των Βιβλιοσημείων;
Μ.Ρ.: Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και τις ερωτήσεις! Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι να συνεχίσουμε να διαβάζουμε και να στηρίζουμε το βιβλίο -κάθε είδους βιβλίο.
---Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στο αρχείο του συγγραφέως και δόθηκαν κατά αποκλειστικότητα στα Βιβλιοσημεία.---
(©Λιάνα Τζιμογιάννη, Μάγδα Μπάσιου για τα Βιβλιοσημεία)
.jpg)
