---Δημοσίευση: 10/05/2024---
Η Ντίνα Γεωργαντοπούλου γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας και ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Αθόρυβοι Μύθοι (εκδόσεις Ζάθεον Πυρ 2015), Carressing Myths [δίγλωσση έκδοση, ελληνικά-αγγλικά] (Libros Libertad 2015) και Απροσποίητα (εκδόσεις Βακχικόν 2017). Παράλληλα, συμμετείχε σε ανθολογίες ποίησης, ενώ ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα γερμανικά. Οι Αθόρυβοι κύκλοι είναι η τέταρτη ποιητική της συλλογή.
Συνομιλήσαμε με την ποιήτρια Ντίνα Γεωργαντοπούλου, με αφορμή την έκδοση της ποιητικής της συλλογής από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;
Ν.Γ.: Γίνεται αυτόματα. Θέλω να πω δεν υπάρχει κάποιος μηχανισμός. Εκείνη τη στιγμή που θέλω να γράψω, ξέρω πως μόνο αυτό μπορώ να κάνω και δεν μπορώ να καταπιαστώ με τίποτα άλλο. Πρέπει οι σκέψεις μου και τα συναισθήματα να αποτυπωθούν στο χαρτί. Ξέρετε, είναι ακόμα οι στιγμές που θέλεις να βρεθείς πραγματικά με σένα, να σε ακούσεις να σου μιλήσεις. Είναι κάτι που δεν μπορώ ακριβώς να περιγράψω με λόγια.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;
Ν.Γ.: Δεν θα ήταν δύσκολο να εκφραστώ πάνω στο χαρτί αν πάντα είχα τις λέξεις. Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να μην του αρκούν οι λέξεις για ένα δυνατό συναίσθημα. Είναι σαν τον στίχο του Γ. Ρίτσου "ξέρεις καμιά φορά θαυμάζοντας ξεχνάς ό,τι θαυμάζεις, σου φτάνει μόνο ο θαυμασμός σου".
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Ν.Γ.: Η καθημερινότητα που βιώνω εγώ και πολλοί άλλοι. Τα όνειρα η φύση, ο έρωτας, τα αδιέξοδα, η χαρά και η λύπη. Ο άνθρωπος πάνω απ΄ όλα με όλες τις αγωνίες και τα συναισθήματά του. Η παιδική ηλικία, ό,τι με έφτιαξε και μου άνοιξε δρόμους με ευχάριστο ή οδυνηρό τρόπο. Η ίδια η ζωή μου μα και οι ζωές των άλλων.
Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;
Ν.Γ.: Ο άνθρωπος μέσα στη γήινη φύση του. Μεγάλο ρόλο παίζει η γυναίκα. Η φύση της γυναίκας, η θέση της στο κοινωνικό γίγνεσθαι, η μοναξιά της και βέβαια η ίδια η ποίηση και οι ποιητές. Η μοναξιά της ποίησης είναι κάτι που απασχολεί το μυαλό μου πολλά χρόνια και προσπαθώ να το μεταφέρω στο χαρτί.
.jpg)
Ν.Γ.: Στη ζωή μας όλα σχηματικά είναι κύκλοι. Κύκλοι γεμάτοι από ζωή και συναισθήματα. Κάποιοι κύκλοι κλείνουν για να ανοίξουν άλλοι καινούριοι και ο καθένας επηρεάζει την ύπαρξη του επόμενου. Η αλυσίδα της ζωής και το αίνιγμα τι θα γίνει μύθος (θαρρώ η εποχή μας δεν προσφέρεται για μαγεία και μύθους). Γι'αυτό μιλώ ρεαλιστικά. Τέτοιους κύκλους περιγράφω. Βιωματικούς που όλοι περιέχουν αυτό που είμαι.
Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Ν.Γ.: Γεννιέσαι με μια κλίση όπως κάποιος π.χ μπορεί να ζωγραφίζει με ευκολία. Αυτό όμως από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Συγγραφέας γίνεσαι με το χρόνο που αφιερώνεις στο χαρτί από την συνέπεια και συνέχεια. Αν αυτή η ανάγκη είναι διαρκής και εξελίσσεσαι μαζί της.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;
Ν.Γ.: Δε νομίζω πως μπορώ να αλλάξω τίποτα. Απλά και αληθινά. Ιδεατά θα μου άρεσε να έχω τη δύναμη να δώσω τόπο και χρόνο σε συγγραφείς να επικοινωνούν περισσότερο απ’ όλα τα μέσα. Να είναι η ποίηση μια καθημερινή φωνή που ακούγοντας την να φέρνει στους ανθρώπους ένα χαμόγελο ευτυχίας.
Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Ν.Γ.: Πάντα υπάρχουν σχέδια, υπάρχουν πάντα συναισθήματα, σκέψεις που περιμένουν τη σειρά τους να αποτυπωθούν.
(©Λιάνα Τζιμογιάννη, Γιάννης Παπαδόπουλος για τα Βιβλιοσημεία)
