Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι

---Δημοσίευση: 18/09/2024---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Η ζωή δεν τελειώνει. Κυλάει πάντα σαν το ποτάμι. Αν δεν κρατήσεις γερά τα κουπιά, η βάρκα σου θα γίνει κλαράκι, που θα πλέει ακυβέρνητο στα θολά νερά του.

Η Μελισσάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ’ ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα σ’ ένα ποτάμι. Αυτό που επιθυμούν και οι πέντε είναι να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους. Και θα το καταφέρουν! Η μοίρα θα τις στείλει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα. Μόνο που, καμιά φορά, τα όνειρα γίνονται εφιάλτες που στοιχειώνουν και κυνηγούν...

Πέντε γυναίκες, πέντε ζωές συγκλονιστικές, γεμάτες έρωτα και ανατροπές, ενώ το σπίτι δίπλα στο ποτάμι περιμένει υπομονετικά αυτό που ξέρει ότι θα συμβεί.

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Ο χρόνος κύλησε σαν το ποτάμι. Είκοσι χρόνια μετά, το σπίτι δίπλα του κρατάει το πιο πικρό του ποτήρι για τις πέντε γυναίκες του. Το τέλος μιας εποχής πλησιάζει.

Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Πάντα εκεί για τη Θεοδώρα, τις πέντε κόρες της και τα παιδιά τους. Ορκίστηκαν να μη φύγουν ποτέ ξανά. Να μη χωρίσουν. Ν’ αντιμετωπίσουν ενωμένες τις προκλήσεις. Δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τις υποσχέσεις τους...

Είκοσι χρόνια μετά, το ποτάμι τιμωρεί ή διδάσκει; Κυλάει αέναα, αμέτοχο σε χαρές και λύπες, και θαυμάζει το σπίτι που παραμένει όρθιο... Για πόσο ακόμη;

Η άποψή μου:

(γράφει η Νέλλη Καμινάρη)

Δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω την ανάγνωση, διαβάζοντας για πολλοστή φορά το πρώτο βιβλίο, που τότε (στο μακρινό 2009), με είχε συγκινήσει και ταξιδέψει με τις -τόσο γεμάτες εικόνες!- σελίδες του...

Το εν λόγω πόνημα αποδεικνύει περίτρανα πως τίποτα δεν μπορεί να τσακίσει τη γερή σχέση μιας θεμελιώδους οικογένειας. Μια γυναίκα-κολώνα για όλους κι άλλες πέντε σκορπισμένες σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα επί χρόνια, επέστρεψαν μαζί με τις ρίζες που εκείνες δημιούργησαν, κάνοντας τα δικά τους λάθη.

Στο καινούργιο βιβλίο τη θέση των πέντε θυγατέρων της Θεοδώρας πήραν οι εγγονές της... Με μεγάλο ενδιαφέρον και συγκίνηση, διάβαζα σελίδα-τη σελίδα τι είχαν υφάνει οι Μοίρες για καθεμιά ξεχωριστά. Όσο το βιβλίο έφτανε στο τέλος, συνειδητοποίησα για ακόμα μια φορά πως μέσα από τα βιβλία της, η Λένα Μαντά θίγει κοινωνικά θέματα, που υφίσταται ακόμα και σήμερα. Με τη δική της μαγεία, η συγγραφέας καταφέρνει να δώσει τη λύτρωση στους ήρωές της.

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για ένα ακόμα ρομαντικό βιβλίο, αλλά είναι για όλους εμάς, που η οικογένειά μας ήταν-είναι και θα είναι το λιμάνι μας... Το δικό μας ποτάμι που κάνει τη ζωή μας να κυλά, άλλοτε σαν νεράκι κι άλλοτε σαν ένας χείμαρρος, που σε παρασέρνει, αλλά πάντα θα είναι εκεί μια ρίζα από ένα δέντρο για να πιαστείς και να συρθείς στην όχθη, βγαίνοντας από μέσα πιο δυνατός από πριν...

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ και εδώ

Συγγραφέας: Λένα Μαντά

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Λένα Μαντά γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασε νηπιαγωγός χωρίς ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επί τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθέατρου, με έργα δικής της συγγραφής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και για δύο χρόνια διετέλεσε διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό των βορείων προαστίων. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι. Βραβεύτηκε «Συγγραφέας της Χρονιάς» το 2009 και το 2011 από το περιοδικό Life & Style. To 2016 της απονεμήθηκε το Βραβείο Κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ηρωίδα-Έμπνευση», για το μυθιστόρημά της"Μια συγγνώμη για το τέλος". Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά, στα τουρκικά, στα κινεζικά, στα αλβανικά, στα σερβικά και στα βουλγαρικά, ενώ συνολικά έχουν πουλήσει περισσότερο από 2,3 εκατομμύρια αντίτυπα.