---Δημοσίευση: 13/11/2023---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Κάθε χρόνο, περίπου είκοσι άνθρωποι εξαφανίζονται από κρουαζιερόπλοια στην ανοιχτή θάλασσα. Ποτέ δεν έχει επανεμφανιστεί κάποιος απ’ αυτούς. Μέχρι τώρα...
Ο Μάρτιν Σβαρτς, μυστικός πράκτορας της αστυνομίας, έχασε πριν από πέντε χρόνια τη σύζυγο και τον γιο του, οι οποίοι ταξίδευαν με το κρουαζιερόπλοιο «Sultan of the Seas», και κανένας δεν ήταν σε θέση να του πει τι ακριβώς συνέβη. Έκτοτε ο Μάρτιν είναι ένα ράκος και προσπαθεί να ξεχάσει τον πόνο του συμμετέχοντας σε θανάσιμα επικίνδυνες μυστικές αποστολές της αστυνομίας. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επιχείρησης δέχεται ένα τηλεφώνημα από μια παράξενη ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία δηλώνει συγγραφέας θρίλερ. Του λέει ότι πρέπει να επιβιβαστεί οπωσδήποτε στο «Sultan», καθώς υπάρχουν αποδείξεις σχετικά με το τι συνέβη στους δικούς του. Ο Μάρτιν δεν σκόπευε να πατήσει ποτέ ξανά το πόδι του σε πλοίο, αλλά τελικά το κάνει. Έτσι, μαθαίνει ότι ένα κορίτσι που είχε εξαφανιστεί από το κρουαζιερόπλοιο πριν από μερικές εβδομάδες επανεμφανίστηκε -και στην αγκαλιά της κρατούσε το αρκουδάκι του γιου του...
Η άποψή μου:
Αν το “Τελεσίγραφο” σας συγκλόνισε, τούτο εδώ θα σας σοκάρει και μάλλον θα αποτελέσει και το λόγο που θα με κάνει πιστή αναγνώστρια του Φίτζεκ για πάντα! Γιατί αυτός είναι για μένα ο ορισμός του καλού συγγραφέα. Ξεκινάει από ένα απλό γεγονός: κάθε χρόνο εξαφανίζεται ένας ορισμένος αριθμός ανθρώπων πάνω σε κρουαζιερόπλοια και βάση αυτού φτιάχνει ένα πολυεπίπεδο θρίλερ, που σου κόβει την ανάσα. Για ένα διάστημα παρακολουθούσα στενά αναρτήσεις του (κι ας μην ξέρω Γερμανικά) και ξέρω ότι ο συγγραφέας κάνει ενδελεχή έρευνα, πριν γράψει κάτι. Έτσι, δεν χρειάζεται καν να ψάξω για πληροφορίες -τον εμπιστεύομαι απόλυτα κι ίσως να είναι αυτή η έρευνα που κάνει τη διαφορά.
Αυτό που ζητώ (και νομίζω ότι πολλοί από εσάς) είναι στοιχεία αληθοφάνειας σε οποιοδήποτε είδος κι αν διαβάζω. Η μαεστρία του συγγραφέα είναι να με πείσει ότι “ζουν ανάμεσά μας” όποιοι κι αν είναι αυτοί. Αυτό ακριβώς κάνει τον Φίτζεκ μαέστρο της συμφωνίας των ηρώων του! Βαθιά μέσα μου έσπειρε την αμφιβολία, παρότι λατρεύω τη θάλασσα, αν θα θελήσω ποτέ να πάω κρουαζιέρα στη ζωή μου!
Σας διαβεβαιώνω πως μια τέτοια κρουαζιέρα καθόλου δεν τη θέλω! Ξεκινά με μια εντυπωσιακή εισαγωγή που δεν ξέρεις αν σημαίνει, εμπόριο οργάνων, πειράματα, απόπειρα θανάτωσης ή προσπάθεια μετάβασης στον άλλον κόσμο (θα καταλάβετε τι εννοώ όταν το διαβάσετε) και μετά σιωπή...
Μπαίνουμε απλά στον κόσμο του Μάρτιν. Σίγουρα υπάρχουν πληγές που δεν επουλώνονται ποτέ. Ο Μάρτιν ζει τη ζωή του στα όρια. Ακούω συνεχώς τον εαυτό μου να σκέφτεται: "Μα τι κάνει αυτός ο τύπος;"... Έχοντας πλήρη συνείδηση, χωρίς να είναι εξαρτημένος από οποιεσδήποτε ουσίες, ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου, μην έχοντας πλέον κίνητρο να κρατηθεί στη ζωή, εκτός του να αναλαμβάνει αποστολές, που το μυαλό του ανθρώπου δεν τολμά να σκεφτεί! Αυτό μας κάνει να νιώθουμε βαθιά συμπόνοια, θαυμασμό αλλά κι εκτίμηση προς το πρόσωπό του. Αυτός ο άνθρωπος έχει τα κότσια, όχι μόνο να κινδυνεύσει αλλά και να τσαλακωθεί σωματικά και ψυχικά, προκειμένου να μην υπάρξουν άλλα παιδιά-θύματα.
Νομίζω πως αυτό είναι το ευαίσθητο σημείο του: τα παιδιά. Έχοντας χάσει άδοξα το μικρό του αγοράκι αναγκάζεται να ξανανέβει για άλλη μια φορά στο “Sultan” προκειμένου να συναντήσει την Μiss Marple. Έτσι φαντάστηκα τη γηραιά κυρία, η οποία διαμένει πάνω στο κρουαζιερόπλοιο, εδώ και καιρό, προκειμένου να ξεσκεπάσει οτιδήποτε δόλιο και τρομερό που συμβαίνει εκεί, γράφοντας παράλληλα το βιβλίο της.
Ο Μάρτιν δελεάζεται να αναλάβει την υπόθεση, έχοντας σαν δόλωμα το αρκουδάκι που κρατά η Ανούκ. Ποιά είναι η φανερά κακοποιημένη Ανούκ, πώς εξαφανίστηκε και πώς επανεμφανίστηκε στο πλοίο, αρκετό καιρό μετά την αναζήτησή της; Πώς γίνεται να κρατά το αρκουδάκι του νεκρού γιου του Μάρτιν; Μήπως αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας, ο βιαστής της, ένας ή περισσότεροι, βρίσκονται πάνω στο πλοίο;
Πράγματι, το πλοίο σταματά για λίγο αλλά οι διακριτικές έρευνες προκειμένου να μην δημιουργηθεί σκάνδαλο, οδηγούνται σε αδιέξοδο. Το κορίτσι εμφανώς σοκαρισμένο δεν μιλάει και κάποιες στιγμές δείχνει να μην έχει επαφή με το περιβάλλον του. Φυλάσσεται στα κατώτερα καταστρώματα, εκεί που απαγορεύεται να περιφέρεται κάποιος χωρίς άδεια -σε ένα μέρος που κατ΄ ευφημισμό είναι γνωστό στο πλήρωμα ως Hell’s kitchen.
Από την άλλη μεριά, ο ίδιος καπετάνιος που τον βαραίνει το ίδιο γεγονός που σημάδεψε τον Μάρτιν, έχει να ασχοληθεί όχι μόνο με την επανεμφάνιση της Ανούκ αλλά και με τις αυτοκτονικές τάσεις της κόρης της μνηστής του. Πώς μπλέκουν τις τύχες τους όλοι αυτοί οι άνθρωποι;
Ένας λατίνος παραθεριστής, ο Τιάγκο, λάτρης του ωραίου φύλου και της καλής ζωής καταφέρνει να συντηρείται με μικροκλοπές που δε γίνονται αντιληπτές από κανέναν, αφού αφαιρεί προσεκτικά μόνο ένα μικρό μέρος των μετρητών κάποιων ανθρώπων που, ούτως ή άλλως, είναι βαθύπλουτοι. Το ίδιο μοτίβο ακολουθεί και στο “Sultan” μόνο που γίνεται μάρτυρας σε κάτι, που δεν έπρεπε ποτέ να έχει δει! Από τους πλέον συμπαθείς δευτεραγωνιστές, που μπλέκει άσχημα και η αγωνία χτυπάει κόκκινο για την τύχη του.
Ένα ταξίδι τόσο εφιαλτικό που δείχνει ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις από το παρελθόν σου, όσο μακριά κι αν πας.
Το πλέον σοκαριστικό κομμάτι το άφησα για το τέλος. Τα βασανιστήρια! Ο συγγραφέας με έκανε να αντιληφθώ μια μεγάλη αλήθεια! Υπάρχουν βασανιστήρια χειρότερα από αυτά που προκαλούν σωματικό πόνο κι αυτός είναι άλλος ένας λόγος που θεωρώ το βιβλίο από τα πλέον πιο πετυχημένα του. Σε τρομάζει μέχρι θανάτου αλλά δίνοντας τις πιο λογικές εξηγήσεις. Μακάρι να μπορούσα να σας εξηγήσω τι ήταν αυτό που προκάλεσε την μεταστροφή των συναισθημάτων μου, από οίκτο σε δικαίωση αλλά δεν θέλω να κάνω spoiler για ένα τέλος συνταρακτικό και μη αναμενόμενο.
Και πρώτη φορά στη ζωή μου που συμβαίνει αυτό: θέλω να ζητήσω συγνώμη από τους δευτεραγωνιστές (άραγε υπάρχουν τέτοιοι στον Φίτζεκ ή μήπως όλοι είναι πρωταγωνιστές της δικής τους ζωής;). Συγνώμη στο σοβαρά διαταραγμένο μέλος του πληρώματος, στον Δόκτωρ, στην Έλενα, στον Ντίζελ, στη Γιούλια και κάμποσους άλλους...
Τέλος, παρατήρησα και μια άλλη καινοτομία: οι τίτλοι τέλους πέφτουν κι εσύ μένεις με ερωτηματικά αναπάντητα. Μπαίνουν οι ευχαριστίες, που πάντα διαβάζω και μετά ο επίλογος που κάνει τα πάντα να φαίνονται πιο ξεκάθαρα. Ύστερα κι από αυτό... I rest my case -ό,τι είχα να πω, το είπα!
Αν τολμήσετε αυτήν την κρουαζιέρα σας εύχομαι καλή διαμονή.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Sebastian Fitzek
Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου
Σελίδες: 480
Ημερ. έκδοσης: 04/10/2023
ISBN: 978-618-220-355-2
Ο Sebastian Fitzek γεννήθηκε το 1971 και είναι ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ στη Γερμανία. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Η θεραπεία" κυκλοφόρησε το 2006 κι έγινε αμέσως best seller. Έκτοτε τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 24 γλώσσες κι έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Ο Sebastian Fitzek ζει με την οικογένειά του στο Βερολίνο. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα βιβλία του: "Το δέμα" (Βραβείο Κοινού στα Βραβεία Public 2019 για το Καλύτερο Μεταφρασμένο Μυθιστόρημα), "Η θεραπεία", "Η θέση 7Α", "Το πείραμα", "Ο τρόφιμος", "Πείραμα μνήμης", "Τα ψάρια που σκαρφαλώνουν στα δέντρα", "Ο αναλφάβητος", "Μάτια I: Ο Συλλέκτης", "Μάτια ΙΙ: Ο Κυνηγός" και "Το τελεσίγραφο". Ανακαλύψτε περισσότερα για τον συγγραφέα στο Facebook κι επικοινωνήστε μαζί του στο e-mail του.
