---Επαναδημοσίευση: 27/07/2023
Αρχική δημοσίευση: 12/03/2017---
Περίληψη οπισθοφύλλου:
Δύο γυναίκες, δύο μοίρες ενωμένες όπως τα υλικά μιας συνταγής με γεύση γλυκόπικρη. Μια κληρονομιά, ένα τετράδιο με συνταγές γλυκών και ένα παράδοξο παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού φέρνουν την Έλλη στην Κεφαλλονιά. Σκοπός της να παρασκευάσει τη γιορτινή κερασόπιτα της θείας Μάρθας πραγματοποιώντας έτσι την τελευταία επιθυμία της αινιγματικής γυναίκας που καθόρισε τη μοίρα της... Οι τρυφερές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία μπλέκονται με τη ζοφερή ανάμνηση μιας απόπειρας δηλητηρίασης και το μίσος που φώλιασε μέσα της. Όμως πού τελειώνει το ψέμα και πού ξεκινά η αλήθεια; Στη σκιά της αδερφής της μητέρας της, η Έλλη καλείται να εκτελέσει έξι συνταγές-γρίφους και να ξεκλειδώσει ένα προς ένα τα μυστικά που στοιχειώνουν τη ζωή και πολλών άλλων. Με σύμμαχο τον Μάνο και τους φίλους που αποκτά στο νησί θα έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της, θα αναμετρηθεί με τις θολές μνήμες και θα ανασύρει από το μακρινό παρελθόν μια ιστορία που ήρθε η ώρα να βγει στο φως. Η ζωή της Μάρθας γίνεται ο καμβάς που κάνει τη συνταγή της κερασόπιτας να σημαίνει πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να πουν οι λέξεις... Άραγε οι νεκροί μπορούν να ζητήσουν συγγνώμη;
Η άποψή μου:
Ανέκαθεν μου άρεσαν τα κυνήγια θησαυρού, τα αινίγματα και τα... κεράσια! Όταν η Βάσια μου εξιστόρησε περιληπτικά το περιεχόμενο του νέου της βιβλίου, κάμποσους μήνες πριν την κυκλοφορία του, είχα ήδη μπριζωθεί να το διαβάσω, καθώς περιείχε τα τρία αναφερόμενα, αγαπημένα μου πράγματα.
Στα αποκαλυπτήρια του εξωφύλλου, τα κλειστά μάτια και το ταξίδι προς το άγνωστο αποτέλεσαν ένα ακόμα κερασάκι-δόλωμα στο να ξεκινήσω το βιβλίο, αμέσως με το που το προμηθεύτηκα! Ανοίγοντας «Το αίνιγμα της κερασόπιτας», μου’ρθε η ευωδιά του καλοκαιρινού φρούτου των παιδικών μου χρόνων, ενώ τα μάτια μου έβλεπαν παντού κεράσια! Όχι, στάσου, όντως υπήρχαν κεράσια στο βιβλίο!! Φυλλαράκια ζωγραφιστά διακοσμούσαν τους αριθμούς των σελίδων, ενώ ζευγάρια κεράσια την αρχή κάθε κεφαλαίου: πανέξυπνη ιδέα, που μου χάριζε πλατιά χαμόγελα σε κάθε σελίδα. Τελείωσα την ανάγνωση πολύ σύντομα, καθώς και η υπόθεση του βιβλίου ήταν άκρως ενδιαφέρουσα...
Στο βιβλίο παρακολουθούμε δυο ιστορίες που εκτυλίσσονται παράλληλα: στα μονά κεφάλαια το σήμερα της Έλλης και στα ζυγά, το χτες της Μάρθας. Η Έλλη καλείται να εκτελέσει την τελευταία επιθυμία της νεκρής θείας της. Μια διαθήκη που εμμέσως, μεταφέρει το ερώτημα για το αν «Μπορούν οι νεκροί να ζητήσουν συγνώμη;» όπως αναρωτιέται η συγγραφέας μας. Μια παράδοξη διαθήκη στην οποία η ζαχαροπλάστης Μάρθα ζητά να παρασκευαστεί η περίφημη συνταγή της για κερασόπιτα, από την Έλλη, που όχι μόνο δεν τρώει, αλλά αδυνατεί να φτιάξει γλυκά! Ποιος κληρονόμος όμως, δε θα δεχόταν να πραγματοποιήσει την τελευταία επιθυμία ενός νεκρού, όσο περίεργη κι αν είναι αυτή; Πόσω μάλλον όταν οι ξεχασμένες αναμνήσεις στο νου της Έλλης έρχονται σε αντίθεση με τα γεγονότα στη ζωή της και ως αντίδραση, τη στέλνουν στο νησί του Ιονίου, την Κεφαλλονιά: ένα νησί που κι εγώ έχω επισκεφτεί στο παρελθόν (σίγουρα, σύντομα και στο μέλλον) αφήνοντάς μου μόνο καλές αναμνήσεις από σπήλαιο Μελισσάνης, παραλίες Ξι και Μύρτου, Φισκάρδο με κρεατόπιτα της Τασίας, παιχνίδια με φουσκωτά στη θάλασσα, ύπνο και ξεκούραση.
Η Μάρθα είναι η ατίθαση γυναίκα, που ουσιαστικά κλέβει την παράσταση σε όλο το βιβλίο, με το ήθος, το ελεύθερο πνεύμα της, τον χαρακτήρα και την υπέροχη προσωπικότητά της. Η χαρά, η εγκαρδιότητα και η αφοσίωση που η Έλλη συναντά σε φίλους και γείτονες της νεκρής, σε συνδυασμό με τις χαμένες μνήμες της, μεταδίδουν περιέργεια και θέληση στην κοπέλα να ανακαλύψει κρυμμένες αλήθειες και στον αναγνώστη την αγωνία για τη λύση του παράξενου μυστηρίου. Πολλά «γιατί» του παρελθόντος ζητούν απαντήσεις στο σήμερα και κανείς δεν έχει να πει κάτι κακό για τη γυναίκα που λίγο-πολύ σημάδεψε κάθε δευτεραγωνιστικό πρόσωπο της ιστορίας, την Ευγενία, την Αγγέλα, τον Μάνο, τον Ανέστη, την Καλλιόπη, μα καθώς μαθαίνουμε, και την ίδια την Έλλη. Και η νεκρή θέλοντας να τους ευχαριστήσει, έστω από εκεί που είναι, στέλνει την ανιψιά της με «δώρα» ζωής, αφού κάθε συνταγή στο τετράδιο που κληρονόμησε η Έλλη, έχει παραλήπτη ένα από αυτά τα πρόσωπα. Εξαιρετικά πετυχημένη η προσπάθεια να τυπωθεί στο βιβλίο η κάθε συνταγή, σαν να είναι παρμένη από χειρόγραφο τετράδιο μαγειρικών συνταγών, που ο αναγνώστης ξεφυλλίζει και παρασκευάζει υπομονετικά με την Έλλη κι εκτός αυτού, παρουσιάζονται σε στυλ παιχνιδιάρικου ποιήματος.
Παράνομες ιστορίες αγάπης περιγράφονται, ανατροφές, ταξικές διαφορές και ωκεανοί χωρίζουν εραστές, αλλά και η θέληση για επικράτηση του δικαίου κυριαρχεί. Πόσο ωραίο είναι να αγαπάς και να σε αγαπάνε αγνά, αληθινά, αλλά να μην έχεις αυταπάτες πως η σχέση σου είναι ό,τι πιο σωστό έχεις κάνει στη ζωή σου... Και βεβαίως, μην ξεχνάμε πως αντίδοτο στη θλίψη και στην ανυπαρξία είναι ο έρωτας...
Γράφει η συγγραφέας στη σελίδα 181: «Όταν πληγώνεσαι από έναν άνθρωπο που αγαπάς πολύ, η απόρριψη που βιώνεις, σε σημαδεύει για πάντα, ειδικά όταν είσαι μικρό παιδί». Τα πάντα λοιπόν, έχουν την αφετηρία τους στα παιδικά χρόνια των ηρώων και όσο τραγικά τα περάσουν, εγκυμονούν κινδύνους για την εξέλιξή τους στο βάθος χρόνων, αλλά και ευχάριστες εκπλήξεις κι αλλαγές, μόνο όταν η αγάπη χρίζεται πρωταγωνίστρια από νωρίς.
...ενώ στη σελίδα 324: «θέλει σωστή κρίση η ζωή, να αξιολογείς φιλίες και ανθρώπινες σχέσεις που αποτελούν τον κόσμο σου», μας συμβουλεύει η Βάσια Ακαρέπη, διά στόματος Μάρθας, καθώς μόνο τότε πορευόμαστε στη ζωή, διατηρώντας σχέσεις που αξίζουν και αποδεικνύονται ισχυρές στο πέρασμα των ετών.
Η συγγραφέας κεντάει με τις λέξεις της, μεταφέροντάς μας αλήθειες, που ίσως δεν είχαμε σκεφτεί πρωτύτερα. Πολύ όμορφη η απεικόνιση της μνήμης (σελ. 56) ως κωδικοποιημένες λέξεις σε έναν πάπυρο, τον οποίο καταχωνιάζεις σε μπαούλο στο μυαλό σου και που όταν ανοίξεις -κάποια στιγμή στη ζωή σου- ίσως να μη θυμάσαι τι έγραφες, προκειμένου να προστατευτείς από την τρέλα! Όσο για τα γλυκά κεράσματα, είναι αλήθεια πως ακολουθούν τον άνθρωπο καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του, είτε σε γάμους (μπομπονιέρες), είτε βαφτίσεις (παστάκια), είτε σε κηδείες (κόλλυβα), όπως περιγράφεται στη σελίδα 84. Συγκατανεύουμε στο ότι τον άνθρωπο που αγαπάμε σαν θεό, δεν τον φυλακίζουμε στο σπίτι μας, παρά τον αφήνουμε ελεύθερο και άρα μόνο έτσι, τον έχουμε δικό μας (σελ. 86).
Σε γενικές γραμμές, η προσπάθεια της Βάσιας Ακαρέπη στέφεται με επιτυχία, δίνοντάς μας ένα μεστό πεζογράφημα χωρίς λυρικά στοιχεία, εκτός από τις ομοιοκαταληξίες στις συνταγές-ποιηματάκια-αινίγματα, μια νότα που χαρίζει κέφι και όρεξη να λύσεις το γρίφο (άρα να παρασκευάσεις το γλυκό με τα σωστά υλικά στη σωστή δοσολογία) με χαρά. Εκτός αυτού, όλες οι συνταγές κρύβουν μηνύματα και γι'αυτό ξεκινάς ένα κυνήγι θησαυρού, ώστε όταν τα συγκεντρώσεις, να αποκαλύψεις ένα τραγικό γεγονός, που θα σε ταράξει! Γενικά «Το αίνιγμα της κερασόπιτας» ήταν μια ιδέα πρωτότυπη, φρέσκια -και αχ, πόσο θέλω να διαβάζω βιβλία με τελείως νέο και διαφορετικό περιεχόμενο!- και όχι «μια από τα ίδια»! Το λεξιλόγιο της συγγραφέως περισσότερο από δεινό, η γραφή της γεμάτη γλύκα, στρωτή και πανέμορφα καταθέτει σκέψεις και συναισθήματα, ενώ ταυτόχρονα -και το πιο σημαντικό- περιέχει συμβουλές που περνάνε υποσυνείδητα! Μας παρασύρει στις ομορφιές του νησιού, είτε τοποθεσίες, είτε γεύσεις κι αρώματα και σαφέστατα περνά μηνύματα για τη θέση της γυναίκας και τις δυσκολίες στο να διατηρήσει μόνη της τη δική της επιχείρηση. Η αγνή φιλία είναι το ατού της υπόθεσης, καθώς στην περίπτωση της Ευγενίας και Μάρθας, η φιλία τους είναι πιο δυνατή και από τους δεσμούς αίματος, χωρίς να θέλω να επιπλήξω την Πηνελόπη (αδελφή της Μάρθας) για τη στάση της. Τελικά, χωρίς το παρελθόν της η Έλλη δε μπορεί να προχωρήσει μπροστά, γι’αυτό και η Μάρθα τη στέλνει να «κοιτάξει πίσω». Κι αυτό είναι το σωστό: μη μένοντας στο παρελθόν, πηγαίνουμε μονάχα μπροστά!
Στοιχεία του βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Βάσια Ακαρέπη
Σελίδες: 424
Ημερ. έκδοσης: 08/02/2017
ISBN: 978-960-605-204-0
Η Βασιλική Ακαρέπη γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στον Κορυδαλλό. Είναι απόφοιτος του Tμήματος Nηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή και την αρθρογραφία. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχουν κυκλοφορήσει τα έργα της «Μια νύχτα που κράτησε χρόνια», «Πάνθηρας Μαυρόγατος» και «Πάνθηρας Μαυρόγατος 2», από τις εκδόσεις Μίνωας, και «Το αίνιγμα της κερασόπιτας» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Το μυθιστόρημα «Μνημοσύνη» είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή. Επικοινωνία με τη συγγραφέα: Ιστοσελίδα, Blog, E-mail, Instagram, Facebook.
