Βιβλιοάποψη: "Τα σπασμένα φτερά της νιότης μου"

---Επαναδημοσίευση: 14/06/2023---

---Αρχική δημοσίευση: 10/09/2018---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Παραμονή Χριστουγέννων 1920 και το χιόνι είχε αποκλείσει τα περισσότερα χωριά. Αυτή την ευλογημένη ημέρα γεννήθηκε η Ειρήνη. Όμως την ώρα που τα μάτια της αντίκριζαν το φως, η μάνα της ξεψυχούσε. Δυο ορφανά άφησε πίσω της η αδικοχαμένη μάνα, που ο πατέρας, άκαρδος και επιπόλαιος, ένιωθε πως του ήταν βάρος και τα εγκατέλειψε στο ίδρυμα. Η Μοίρα χαμογέλασε στην Ειρήνη οδηγώντας τη στην αγκαλιά μιας στοργικής και πλούσιας οικογένειας, ενώ ο αδελφός της έζησε τη σκληρότητα της απόρριψης και της φτώχειας, χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσει...

1940. Οι κατακτητές εισβάλλουν στην πατρίδα μας, σπέρνοντας παντού τον τρόμο και γκρεμίζοντας τις ζωές των ανθρώπων που τόλμησαν να ονειρευτούν ένα καλύτερο αύριο. Η Ειρήνη χάνει ό,τι αγαπούσε περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο και μέσα σε ένα γερμανικό φορτηγό μεταφέρεται μαζί με άλλους κρατούμενους στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στο κολαστήριο του Άουσβιτς. Σε ένα ταξίδι μακρινό με προορισμό το άγνωστο, αναπολεί κάθε στιγμή της ζωής της, ό,τι της χάρισε απλόχερα και ό,τι της στέρησε χωρίς οίκτο...

Τα σταυροδρόμια της Μοίρας, όμως, κάνουν τους ανθρώπους που αγαπιούνται πολύ να ανταμώνουν... Γιατί αν η βαλίτσα της ζωής μείνει γεμάτη με όνειρα, βρίσκεις το θάρρος να ξεπεράσεις ακόμα και τον εαυτό σου, για να αντικρίσεις ξανά εκείνον που αγάπησες πραγματικά.

Μια ιστορία αληθινής αγάπης σε μια πορεία ζωής όπου οι μνήμες παραμένουν ακόμα ζωντανές...

Η άποψή μου:

(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Τον Μάρτιο '18 φιλοξένησα τη συγγραφέα Μαρία Γαβριελάτου στη ραδιοφωνική μου εκπομπή "Βιβλιοσημεία" που μεταδιδόταν στον διαδικτυακό σταθμό Boem radio κι είχαμε μια πολύ όμορφη κουβέντα, την οποία μπορείτε να ακούσετε εδώ. Συζητήσαμε για πολλά θέματα, επαγγελματικά και προσωπικά, και φυσικά για τα βιβλία της.

Έχοντας διαβάσει τα έργα της Μαρίας, μπορώ να πω ότι σε κάθε καινούργιο της, βάζει και κάτι παραπάνω! Και αυτό είναι το ζητούμενο, με κάθε νέο βιβλίο ο συγγραφέας να γίνεται καλύτερος και να μη μένει στάσιμος.

Για το βιβλίο της "Μυστική Δαντέλα" διαβάστε την άποψή μου εδώ.

Στο πόνημα "Τα σπασμένα φτερά της νιότης μου" η Μαρία Γαβριελάτου έχει δημιουργήσει ρεαλιστικούς χαρακτήρες με αντοχές, παρά τα όσα δεινά περνάνε. Ο Στράτος είναι υπόδειγμα αυτοθυσίας, αφοσίωσης και γενναιότητας, μα και οι γυναίκες του μυθιστορήματος μπορεί να φαίνονται εύθραυστες, αλλά κρύβουν τρομερά αποθέματα δύναμης.

Η συγγραφέας χρησιμοποιεί ιστορικές πληροφορίες για να χτίσει το υπόβαθρο του βιβλίου της. Είμαι σίγουρη ότι έκανε την έρευνά της -όπως πάντα- αλλά προσωπικά μου άφησε την εντύπωση ότι ίσως και να μετέφερε και κάποια πράγματα από γνωστό της ή δικό της άνθρωπο, που τα έζησε και της τα διηγήθηκε. Δηλαδή, ήταν τόσο όμορφα ενσωματωμένα στην πλοκή, που δε θύμιζαν εγκυκλοπαιδικά γεγονότα. Φάνηκαν ως πληροφορίες που μόνο κάποιος που'χε ζήσει, θα μπορούσε να μεταφέρει στοιχεία που σε κάνουν να ανατριχιάζεις, με τέτοια λεπτομέρεια. Όπως η ίδια αναφέρει και στη συνέντευξή μας, βασίστηκε σε μαρτυρίες του παππού της για να περιγράψει το πρώτο μέρος του βιβλίου. Τα υπόλοιπα -και κυρίως το δεύτερο μέρος του, δηλαδή, το κομμάτι με το κολαστήριο του Άουσβιτς- ήταν μυθοπλασία. Εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με σκηνές πολέμου, αποχαιρετισμού, κακουχίες, από τη μια περηφάνια για την πατρίδα που υπερασπιζόμαστε, από την άλλη, πόνο, εξαθλίωση, θάνατο.

Αν η θέληση του ανθρώπου είναι δυνατή, τότε τίποτα δε θα τον σταματήσει από το να πράξει αυτό που έχει στο μυαλό του. Το βιβλίο για μένα, αποτελεί  ένα «οδοιπορικό αδερφού», καθώς η συγγραφέας περιγράφει τα όσα πέρασε ο Στράτος για να βρει τη χαμένη του αδελφή. Όπως λέει κι ο πρωταγωνιστής της «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και προκειμένου να πραγματοποιήσει τον στόχο του, δε διστάζει ακόμα και να σκοτώσει! Μετά από φρικιαστικές στιγμές που θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις ως «πέρασμα από την κόλαση», γίνεται ξεκάθαρο πως άνθρωποι που αγαπιούνται, θα βρεθούν ξανά.

Φράσεις που ξεχώρισα:
√ Σελίδα 148: "όταν η ψυχή πονάει, κάνει τη δική της επανάσταση θέλοντας να απωθήσει όσα την τραυμάτισαν βαθιά".

√ Σελίδα 150: "το μίσος είναι σαν το θεριό έχει πολλά κεφάλια έτοιμα να σε κατασπαράξουν".

√ Σελίδα 182: "ο χρόνος είναι γιατρός, δαμάζει τις πληγωμένες καρδιές, καταλαγιάζει το θυμό και τον μεταμορφώνει σε γλύκα".

√ Σελίδα 204: "μεγάλη γιατρειά η αγάπη της ψυχής επουλώνει πληγές χωρίς να αφήνει σημάδια, σβήνει σαν σφουγγάρι ό,τι πόνεσε και ό,τι κακό έσπειρε η ζωή".

Μαζί με όλα τα παραπάνω, η συγγραφέας (όπως σε κάθε βιβλίο της) ενσωματώνει και κοινωνικά, σοβαρά θέματα και μας δίνει τροφή για σκέψη. Αναφερόμενη λοιπόν στην υιοθεσία παιδιού, η Μαρία Γαβριελάτου αποτυπώνει τις δικές της απόψεις στη σελίδα 205: "γονιός δεν είναι αυτός που γεννάει, αλλά αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί". Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε γυναίκες που έχουν γεννήσει παιδιά, να τα εγκαταλείπουν κι άλλες που αναλαμβάνουν το μεγάλωμά τους -οι οποίες δεν είναι βιολογικές μητέρες τους- να αποδεικνύονται πιο ικανές από τις φυσικές μανάδες τους! Αυτό διαπιστώνουμε και στο βιβλίο, στο αγαπημένο πρόσωπο της Ροζαλίας...

Η συγγραφέας με τριτοπρόσωπη γραφή ξετυλίγει το κουβάρι μιας περιπέτειας, που θα μπορούσε να είναι αληθινή, καθώς η ζωή γράφει τις καλύτερες ιστορίες. Δε θα σε κουράσει καθόλου, καθώς η απλότητα του λόγου της Μαρίας Γαβριελάτου θα σε ταξιδέψει σε άνετη θέση, πότε στον παράδεισο και πότε στην κόλαση, αφήνοντάς σου μόνο συναισθήματα. Οι ήρωές της βρίσκουν την πρέπουσα θέση τους στην ιστορία και ειδικά για τους κακούς, την τιμωρία τους, αφού η θεία Δίκη έχει την τιμητική της κι έτσι θα έπρεπε να είναι το σωστό. Η αδερφική αγάπη τιμάται ξεχωριστά και διπλά, καθώς ο Στράτος ψάχνει και βρίσκει την αδερφή του ΔΥΟ φορές, χωρίς να βαρυγκομήσει, χωρίς καν να σκεφτεί "τι κάνω εγώ εδώ; γιατί τυρρανιέμαι για ένα άτομο που γνώρισα λίγο ως μωρό;"

Η συγγραφέας αποθεώνει σε τούτο το βιβλίο και κλείνει την αφήγησή της με την αγάπη ως φάρμακο για όλα τα δεινά στις σχέσεις ανθρώπων. Μεγάλο μάθημα ζωής το εν λόγω βιβλίο, που ως επιστέγασμα, θα μπορούσε να έχει και την εξής φράση: "Όσο και να πληγωνόμαστε, θρηνούμε και προχωράμε με αισιοδοξία".

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Μαρία Γαβριελάτου

Σελίδες: 435

Ημερ. έκδοσης: Δεκέμβριος 2017

ISBN: 978-618-5240-12-7

Βιογραφικό της συγγραφέως:

Η Μαρία Γαβριελάτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Σπούδασε και εργάστηκε στον τομέα της αισθητικής κοσμετολογίας. Αγαπημένη της ενασχόληση αποτελούσε ανέκαθεν η κατασκευή έργων τέχνης. Όμως πάντα τη διεκδικούσε η συγγραφή. Από τα εφηβικά της χρόνια κατέγραφε τις σκέψεις της, αλλά και τις ιστορίες που ξεπηδούσαν από τη φαντασία της.

Επικοινωνήστε μαζί της στο e-mail της ή στη σελίδα της στο Facebook.