Περίληψη οπισθόφυλλου:
Κάθονται δίπλα στο παράθυρο όταν έρχομαι ήσυχα.
Η συνομιλία μας αναμιγνύεται με στατικούς ήχους
στην τηλεόραση, και ακούγεται άδεια.
Με ρωτάς τι γράφω.
Κοιτάς τις εικόνες στον τοίχο.
Μου χαμογελούν, λες.
Σαν τους μοναδικούς προγόνους του γνωστού.
Όπως τις τελευταίες αναμνήσεις που δεν έχουν κλαπεί.
Με ρωτάς τι γράφω.
Με καλοσύνη ρίχνεις στα λουλούδια νερό
πίσω από την πόρτα του μπαλκονιού.
Τον χειμώνα το κρύο τα σκοτώνει εν αγνοία τους.
Με καλοσύνη μού προσφέρεις σάπια φρούτα.
Ανακαλύπτεις εν αγνοία σου έναν αποχρωματισμό
της παιδικής ηλικίας.
Με ρωτάς τι γράφω.
Για τέταρτη φορά με ρωτάς τι γράφω.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Οι εκδόσεις Βακχικόν, μας δίνουν ένα αρίστης αισθητικής βιβλίο με ένα υπέροχο εξώφυλλο, όπως μας έχουν συνηθίσει.
Η εισαγωγή είναι εντυπωσιακή, εξαιρετική και ευφυέστατη! Ο ποιητής μας μιλά για την αυτογνωσία που θα πρέπει να έχουμε ή που θα πρέπει να αποκτήσουμε. Για την σπατάλη σε ανούσια πράγματα.
Από την οπτική της αιωνιότητας, δεν έχει σημασία σε τούτο
τον κόσμο, πλάι-πλάι με τούτο το σώμα (ή κάποιο άλλο), απ’ αυτήν
την οπτική: διάλεξε το κενό. Και ανάμενε.
Μας παροτρύνει να σκεφτόμαστε και να ακούμε περισσότερο, ενώ αντίθετα να μιλάμε λιγότερο και με περισσότερη σύνεση.
...εκατοντάδες συζητήσεων
αντί αυτού καλύτερα η σιωπή.
Μας αναφέρει πως ο άνθρωπος είναι ασήμαντος σε σχέση με το απέραντο σύμπαν, μα και υπεράνθρωπος συνάμα, μια που σωματικά είμαστε τέλειοι. Υπάρχει όμως αρκετός δρόμος για βελτίωση...
Προσπαθούμε, μάταια, να κρύψουμε τον εαυτό μας και υποδυόμαστε ρόλους χωρίς λόγο και αιτία, κι ύστερα περιμένουμε κάποιον για να αποκαλυφτούμε.
Στην Ανατομία της Οικογένειας έχουμε την αρχή της δημιουργίας, σαν μια άλλη Κοσμογονία, ίσως έναν από τους λόγους ύπαρξης.
Είναι η ανάσα σου που εκπνέω.
Είναι το κενό μου που σε καταπίνει.
Στη Σύγχρονη οικογένεια αναλύεται ένας πατέρας, μια μητέρα και ένας γιος. Κλείνει η ενότητα αυτή με ένα Μυστικό δείπνο, όπου ο συγγραφέας προφανώς αναφέρει τα όσα του βασανίζουν τη σκέψη, κατ’ επέκταση και των περισσοτέρων ανθρώπων. Ο θάνατος του σώματος, της ψυχής, μα και των σχέσεων.
Ακολουθεί η Ανατομία της μνήμης, όπου το τέλος έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο θάνατος γενικά, η απώλεια, τα γηρατειά και όλες εκείνες οι πράξεις που τελείωσαν και δεν θα επαναληφθούν ποτέ ξανά. Όλα εκείνα που πέθαναν για να γεννηθεί κάτι καινούργιο.
Στην Ανατομία του Παράσιτου θα δούμε τον κύκλο της ζωής, της μνήμης ως ανθρωπότητας. Είμαστε όλοι ένα! Γη και νερό, πηγές ζωής και θανάτου, μέρη της ανακύκλωσης και μετουσίωσης σε κάτι άλλο. Ο ποιητής μας μιλά για την κοινωνία και θέτει ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξη και την ανυπαρξία, με όμορφες εικόνες, μα με σκληρές άλλες φορές και δεν διστάζει να τα βάλει με διάφορες κοινωνικές ομάδες. Έχει αυτογνωσία, αναφέροντας πως με τα ποιήματα δεν θα σώσει τα ορφανά από την Συρία, μα έρχομαι και προσθέτω εγώ, πως ένας κόσμος δίχως τέχνες θα ήταν κενός και οι τέχνες στο τέλος είναι αυτές που μας σώζουν, καθώς και ο έρωτας που δεν γνωρίζει ούτε ειρήνη, ούτε πόλεμο.
Κλείνω με ένα απόσπασμα που μου άρεσε πολύ.
όλα τελειώνουν σε συμβιβασμό
για χρόνια, ζούμε
ανάμεσα σε αυτές τις θολές πόρτες και την ευγένεια
τις βραδινές ώρες με τη φωτιά των σκέψεών μας
που θέλει να
είναι κάπου αλλού (παντού)
και πάντα κάποιος άλλος (με κάποιον άλλο)
είμαστε άνθρωποι και δεν είναι ανθρώπινο να κοιτάμε μακριά.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Ποιητής: Αλίαζ Κοπριβνίκαρ
Μετάφραση: Αγγελική Δημουλή
Σελίδες: 80
Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2019
ISBN: 978-960-638-033-4
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Αλίαζ Κοπριβνίκαρ (1987) είναι ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στη Λιουμπλάνα της Σλοβενίας. Εξασκεί συχνά τη «μοναχικότητα του Ρίλκε» και λατρεύει τη σλοβενική γραμματική. Ο ήχος των πλήκτρων της γραφομηχανής είναι ο αγαπημένος του και είναι εθισμένος στη μυρωδιά των φρεσκοτυπωμένων βιβλίων. Ζει μεταξύ Πράγας, Λιουμπλιάνας και Βερολίνου. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα κροατικά, στα σερβικά, στα ελληνικά, στα τσεχικά και στα γερμανικά. Είναι συνυπεύθυνος του Μικροφεστιβάλ της Πράγας και ένας από τους διοργανωτές του Διεθνούς Συμποσίου Κριτικής της Σλοβενίας. Το φθινόπωρο του 2019 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή από τον σλοβένικο εκδοτικό οίκο Skuc.
