Τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2019 εγκαινιάστηκε η νέα στήλη της ιστοσελίδας Βιβλιοσημεία, που περιλαμβάνει μίνι-συνεντεύξεις με ΕΚΔΟΤΕΣ, που θα συζητηθούν.
Οι εκδότες στα... 10 βήματα!!!
Δέκα ερωτήσεις για λογαριασμό της σελίδας μας και δέκα απαντήσεις εκδοτών, τις οποίες όλοι θα θέλαμε να διαβάσουμε.
Η πρώτη συνέντευξη έγινε με τον κ. Γιάννη Χουτόπουλο (εκδ. Κύφαντα / διαβάζετε εδώ), η δεύτερη με τον κ. Γιάννη Τσαχουρίδη (εκδ. Γράφημα / διαβάζετε εδώ). Η τρίτη έγινε με την κα. Μαρία Κοκκίνου (εκδ. Πορφύρα / διαβάζετε εδώ). Παραθέτουμε σήμερα 18 Μαρτίου 2019, την τέταρτη συνέντευξη της στήλης, με τον κ. Νέστορα Πουλάκο, από τις εκδόσεις Βακχικόν.
1. Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγετε ποιους Έλληνες συγγραφείς θα εκδώσετε ή από ποιους ξένους θα αγοράσετε τα δικαιώματα για να εκδοθούν στην Ελλάδα;
Ν.Π.: Πρέπει να μας αρέσει το βιβλίο και να πληροί μερικά -αν όχι όλα- από τα εμπορικά κριτήρια, που έχουμε θέσει. Όσον αφορά στην ξένη αγορά, οι εκδόσεις μας κινούνται κυρίως στο χώρο της ποίησης, ως εκ τούτου τα κριτήρια είναι πρωτίστως ποιοτικά.
2. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αφθονία παραγωγής τίτλων σε κάθε σεζόν. Θεωρείτε ότι αυτό βοήθησε και εμπορικά το Βιβλίο;
Ν.Π.: Όπως ανέφερα παραπάνω, αυτή η αφθονία που σημειώνετε, είναι «μύθος». Έχουμε την παραγωγή που πρέπει και μπορούμε να σηκώσουμε. Ούτε λιγότερη ούτε περισσότερη (σε σύγκριση και με τα χρόνια πριν την κρίση).
3. Θεωρείτε ότι οι Έλληνες διαβάζουν αρκετά για να στηρίξουν όλη αυτή τη βιβλιοπαραγωγή κάθε χρόνο;
Ν.Π.: Το ελληνικό αναγνωστικό κοινό (που είναι εκπαιδευμένο σωστά στην ανάγνωση) είναι αυτό που αναλογεί στον πληθυσμό της χώρας και στην εκδοτική παραγωγή, που υπάρχει αυτή τη στιγμή.
4. Υπάρχει χώρος για νέους εκδότες ή έχει έρθει η ώρα των συγχωνεύσεων και των… αποχαιρετισμών;
Ν.Π.: Δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση ΔΕΝ έπληξε τον εκδοτικό χώρο, αλλά εκείνο των βιβλιοπωλείων κυρίως. Όπως επίσης, δεν είναι τυχαία γεγονότα ότι δεν έκλεισαν εκδοτικοί οίκοι αλλά και άνοιξαν πολλοί καινούριοι. Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι «συμμάζεψαν» την παραγωγή τους κι επιβίωσαν. Και οι καινούριοι εκμεταλλεύθηκαν τις νέες τεχνολογίες, την ψηφιακή εκτύπωση και την τάση για αυτοδιάθεση και συνεταιρισμό των νέων επιχειρηματιών για να ξεκινήσουν.
5. Τελικά η επαναφορά της «ενιαίας τιμής βιβλίου» βοήθησε ή έβλαψε την αγορά του βιβλίου στην Ελλάδα, δεδομένου ότι υπάρχουν φαινόμενα καταστρατήγησής της από «νέους παίκτες» ξένους προς το Βιβλίο (αλυσίδες πολυκαταστημάτων που πωλούν και βιβλία);
Ν.Π.: Η νέα «ενιαία» τιμή βιβλίου έσωσε τα ελάχιστα που θα μπορούσε να σώσει από την καταστροφή, που προκάλεσε η κατάργησή της στα χρόνια της κρίσης. Επανήλθε κατά το 1/10 του τότε, για τα μάτια του κόσμου, όπως λέμε.
6. Ηλεκτρονικό βιβλίο: Θεωρείτε ότι τα μερίδια αγοράς του είναι ικανοποιητικά; Υπάρχει μέλλον ή δεν θα αγγίξει την Ελλάδα η εξέλιξη;
Ν.Π.: Ουσιαστικά δεν υπάρχει ηλεκτρονικό βιβλίο στην Ελλάδα. Έγινε μια δυνατή προσπάθεια από τις αρχές έως τα μέσα αυτής της δεκαετίας, αλλά ήταν τόσο ελάχιστα τα κέρδη που οι εκδότες σιγά-σιγά το εγκαταλείπουν ή ελαχιστοποιούν την παραγωγή του.
7. Δραστηριοποιήστε και στο χώρο του ηλεκτρονικού βιβλίου; Αν ναι, διατηρείτε ενιαία πλατφόρμα πωλήσεων και έντυπων βιβλίων ή είναι χωριστές δραστηριότητες;
Ν.Π.: Οι εκδόσεις Βακχικόν ξεκίνησαν το 2011 ως εκδόσεις e-books. Ένα χρόνο μετά, εκδίδαμε τα βιβλία μας και print και e-books. Από το 2015 και μετά εγκαταλείψαμε τα e-books. Τσάμπα έκαιγε η λάμπα.
8. Η επέλαση των νέων τεχνολογιών μοιραία συμπαρέσυρε και το Βιβλίο τουλάχιστον ως προς τους τρόπους επικοινωνίας του στο αναγνωστικό κοινό. Θεωρείτε ότι σας προσφέρεται πλέον ένα νέο εργαλείο ή προτιμάτε κυρίως τους παραδοσιακούς τρόπους επαφής με τον αναγνώστη, που βέβαια κοστίζουν περισσότερο και σε κόπο και σε χρήμα;
Ν.Π.: Οι νέες τεχνολογίες, και δη τα social media, είναι πλέον το απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση των βιβλίων. Χωρίς αυτά, η υπόθεση marketing είναι σχεδόν «κούφια».
9. Υπάρχουν περιπτώσεις συγγραφέων που μετανιώσατε τη μη έκδοση πονημάτων τους εσείς εξ’αρχής και τους «διεκδικήσατε» στη συνέχεια;
Ν.Π.: Όταν αποφασίζεις να μη συνεργαστείς με έναν συγγραφέα αρχικά κι εκ των υστέρων το μετανιώνεις, αυτό που σίγουρα δεν κάνεις, είναι να τον διεκδικήσεις. Όταν γίνεται ένα λάθος, δεν χρειάζεται να κάνεις κι άλλο μετά.
10. Έχετε κάτι να προτείνετε που θα μπορούσε να βελτιώσει κάτι από τα κακώς κείμενα ήδη από αύριο;
Ν.Π.: Χωρίς σοβαρή κρατική πολιτική για το βιβλίο, τόσο οι εκδότες όσο και οι συγγραφείς πλέουν μόνοι τους, με ένα «ιδιωτικό» σωσίβιο, σε αχαρτογράφητα νερά. Δεν μιλάμε για κρατικοδίαιτες καταστάσεις, αλλά για στήριξη. Εμείς εδώ πρωτοτυπούμε: δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΑ. Και η εμπειρία από την επαφή μου με ξένους συγγραφείς κι εκδότες δείχνει ότι αυτό που γίνεται στη χώρα μας λέγεται Παθογένεια, με Π κεφαλαίο.
