Η Μαρσέλα, η ψηλή καμηλοπάρδαλη,
ζει ευτυχισμένη με τους φίλους της στη ζούγκλα.
Όλα φαίνονται να κυλούν ήσυχα στη ζωή της,
μέχρι που στο σχολείο έρχεται η Φρύνη,
η μεγαλόσωμη ζέβρα με τις μακριές βλεφαρίδες...
Η Φρύνη δεν πολυσυμπαθεί τη Μαρσέλα, όταν ξαφνικά...
ένα ζευγάρι παπούτσια με ψηλά, κόκκινα τακούνια
κάνει την εμφάνισή του!!!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Γιώργος Μπουμπούσης
Εικονογράφηση: Μαριάννα Φραγκούλη
Σελίδες: 48 / Διαστάσεις: 22 x 30 εκ.
Σελίδες: 48 / Διαστάσεις: 22 x 30 εκ.
Ημερ. έκδοσης: Δεκέμβριος 2018
ISBN: 978-960-563-247-2
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Κιάτο, σε μια εποχή που τα παιδιά μπορούσαν να ακούνε ακόμα παραμύθια από τους παππούδες και τις γιαγιάδες, να παίζουν στις γειτονιές μέχρι αργά το βράδυ και να διαβάζουν βιβλία. Από μικρός ήθελα να γράφω ιστορίες και να γίνω δάσκαλος. Έπαιρνα τα βιβλία του σχολείου μου και έκανα μάθημα σε αόρατους μαθητές. Οπότε, όταν μεγάλωσα, ακολούθησα το παιδικό μου όνειρο και έγινα δάσκαλος, για να κάνω επιτέλους μάθημα σε «πραγματικούς» μαθητές. Επειδή όμως αγαπούσα πολύ τα παιδιά και ήθελα να τα καταλαβαίνω καλύτερα, συνέχισα τις σπουδές μου στην Ψυχολογία με εξειδίκευση σε εκείνη των παιδιών. Έμαθα, έμαθα, έμαθα... και τι δεν έμαθα!!! Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ποτέ δεν είναι αρκετά όσα μαθαίνεις για τα παιδιά, γιατί τα παιδιά πολύ απλά είναι «ανεξερεύνητα παραμύθια», που πάντα έχουν να σου πουν και κάτι άλλο. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου τις περνώ δίπλα στους μικρούς μου φίλους. Νιώθω ότι ανήκω στους τυχερούς ανθρώπους, γιατί κάνω ακριβώς αυτό που αγαπώ... και νιώθω ακόμα πιο τυχερός, γιατί αισθάνομαι ότι με τόσα παιδιά γύρω μου... δεν θα γεράσω ποτέ!!! Λέτε να ’ναι έτσι; Έχω γράψει τα βιβλία: "Η αγάπη της Μυρμηγκίνας και του Τζίτζικα" (εικονογράφηση Βανέσσας Ιωάννου, 2o βραβείο στον Διαγωνισμό του Ελληνικού Τμήματος ΙΒΒΥ, «Κύκλος του ελληνικού παιδικού βιβλίου»), "Μάτα, η γουρλομάτα μαύρη γάτα" (εικονογράφηση Μαριλένας Αγγελλίδου), "Η τάξη που νίκησε την κρίση!" (εικονογράφηση Θανάση Γκιόκα), "Κερδιστανοί, Χανιστανοί και... μια χαδιάρα φάλαινα!" (εικονογράφηση Νίκου Γιαννόπουλου), "Πιο πολύ κι από... βιντεοπαιχνίδι!" (εικονογράφηση Χρήστου Δήμου), "Γράμμα στον μπαμπά και τη μαμά που μαλώνουν" (εικονογράφηση Μαριάννας Φραγκούλη). Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.
Βιογραφικό της εικονογράφου:
Η Μαριάννα Φραγκούλη γεννήθηκε στην Αθήνα, μιαν ηλιόλουστη μέρα του Αυγούστου. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, κρατούσε μολύβια και πινέλα στα χέρια της. Ζωγράφιζε ασταμάτητα καθετί, αφήνοντας το καλλιτεχνικό της αποτύπωμα παντού. Όσο μεγάλωνε, τόσο μεγάλωνε και το όνειρό της να εικονογραφεί βιβλία για παιδιά. Το 2010 αποφοίτησε από τη σχολή ΑΚΤΟ με ειδικότητα Sketch, Comic, Cartoon. Παράλληλα με τις σπουδές της, παρακολούθησε εντατικά μαθήματα στην εικονογράφηση παιδικού βιβλίου. Το 2016 συμμετείχε σε έκθεση ζωγραφικής στη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά και δίδαξε σε ολιγομελή τμήματα ζωγραφικής για παιδιά. Με τις εικόνες της έχει ζωντανέψει βιβλία της Ελληνοεκδοτικής που γέμισαν χρώματα και χαρά τη φαντασία των παιδιών: "Οι Oμπρελίτσες", "Νταν Νταν Τέλης, ο σοφός Κουνέλης", "Ένα αστέρι για την Ευτυχία", "Γράμμα στον μπαμπά και στη μαμά που καπνίζουν", "Γράμμα στον μπαμπά και στη μαμά που μαλώνουν", "Dreamland, η μεγάλη περιπέτεια", "Το χρυσαφένιο κουκούτσι", "Αστυπάλαια με λένε". Πάντα με πολλή αγάπη δημιουργεί φανταστικούς φίλους και ήρωες που ξεπηδούν μέσα σε όμορφες ιστορίες.
---------------------------------------------
Αστυπάλαια με λένε / περίληψη:
Τι κρύβουν οι βράχοι που’ναι σκορπισμένοι στις θάλασσες;
Ποιος φυλάγει την κόρη με την άδολη καλοσύνη στην καρδιά;
Τι σχήμα έχει η καρδιά της, ποια χρώματα αναβλύζει;
Ποιος μπορεί να πει τ’όνομα του κοριτσιού, ποιος να το αντικρίσει;
Γιατί να γίνει η «αγάπη» φυλακή, γιατί να γίνει φόβος;
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Φωτεινή Κωνσταντοπούλου
Εικονογράφηση: Μαριάννα Φραγκούλη
Ηλικία: Για παιδιά 4+ ετών
Σελίδες: 32 / Διαστάσεις: 22 x 30
Ημερ. έκδοσης: Μάιος 2018
ISBN: 978-960-563-209-0
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου, γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι αστυνομικός και τον ελεύθερο χρόνο της αναλαμβάνει να βοηθάει τους ήρωες των ιστοριών της να φέρουν εις πέρας πότε τις ζαχαρένιες και πότε τις αλμυρές αποστολές τους. Ως παιδί ξετρελαινόταν με τα παραμύθια και ως έφηβη να ταξιδεύει με πυξίδα πάντα το όνειρο. Όλες αυτές τις εικόνες και τα συναισθήματα που αποκόμισε από τα ταξίδια της αποτύπωσε και στην πρώτη της συγγραφική προσπάθεια, στο διήγημα με τίτλο: "Στιγμές που ταξίδεψαν στις Πρέσπες" (εκδ. Άπαρσις, α’ έκδοση 2009, β’ έκδοση 2010). Τον Φεβρουάριο του 2016 έγινε η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που έλαβε τον τίτλο της 'Υψηλού προφίλ υποστηρίκτριας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες', μία διάκριση πολύ σημαντική που ήρθε να επιβραβεύσει την πολύτιμη προσφορά της στην παγκόσμια εκστρατεία 'Back 2 School', η οποία στηρίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων. Η τιμητική αυτή αναγνώριση αφορά στο δεύτερο βιβλίο της με τίτλο "Μια ζαχαρένια συνταγή", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιανός τον Νοέμβριο του 2015. Ο τίτλος High Profile Supporter απονέμεται σε προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο που με την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο συμβάλλουν τα μέγιστα στο έργο της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε., αποτελώντας πηγή έμπνευσης για όλους τους ανθρώπους.
---------------------------------------------
Ο Θυμιατούλης μάς γνωρίζει την Εκκλησία / περίληψη:
Παιδιά, μ’ακούτε που πλησιάζω;
Χτυπώ τα κουδουνάκια μου
και σας αγκαλιάζω.
Είμαι ο Θυμιατούλης
με την κοιλίτσα την κοκκινωπή,
που καίει από της αγάπης σας
την προσευχή.
Πιαστείτε από τα χέρια μου τα συννεφένια
και μαζί με τους Κερένιους, τους Καντηλένιους
και την Καμπανένια
ελάτε να γνωρίσουμε
την Εκκλησιά μας τη μελένια.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Νικολέττα Σκάλκου - Διαμαντίδη
Εικονογράφηση: Πέγκυ Φούρκα
Ηλικία: Για παιδιά 4+ ετών
Σελίδες: 40 / Διαστάσεις: 22 x 30
Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2018
ISBN: 978-960-563-186-4
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Νικολέττα Σκάλκου γεννήθηκε το 1974. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ με κατεύθυνση Μεσαιωνικής και Νεοελληνικής Φιλολογίας.
Έχει παρακολουθήσει φροντιστήριο στελεχών Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια, σε ραδιοφωνικές εκπομπές, σχολεία και βιβλιοθήκες για παρουσίαση βιβλίων κλπ. Είναι επίσης υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ερυθραίας.
Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
---------------------------------------------
(γράφει η Δήμητρα Παναρίτη)
Ένα παραμύθι για την αξία της φιλίας και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, με φόντο άγρια ζωάκια που μιλούν, πηγαίνουν σχολείο, παίζουν κρυφτό και ζουν, όπως ακριβώς όλοι εμείς, μικροί και μεγάλοι. Η υπέροχη εικονογράφηση γεμίζει το μάτι με τα ζεστά χρώματα και δίνει χαρά στη φαντασία των παιδιών, ζωντανεύοντας με μοναδικό τρόπο το παραμύθι. Τα διασκεδάζει και ταυτόχρονα τα μαθαίνει χρήσιμες έννοιες.
Τα παιδιά χρειάζονται όμορφες ιστορίες με μηνύματα και αξίες και το συγκεκριμένο παραμύθι διδάσκει αυτά ακριβώς, που πρέπει να μάθει ένα παιδί από μικρή ηλικία, προκειμένου να γίνει σκεπτόμενος ενήλικας: την αποδοχή για το διαφορετικό, τον σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου, το «ευ αγωνίζεσθαι». Μέσα από τη δράση των ηρώων, μαθαίνει ότι το να γκρινιάζει, το να μην είναι φιλικό με τους γύρω του και να δείχνει εγωισμό, δεν είναι καλό. Βλέποντας τους τρόπους της Μαρσέλας και της Φρύνης, συνειδητοποιεί την αξία της συγχώρεσης και της συγνώμης. Θα μάθει να συγχωρεί, να μη θυμώνει, και τέλος, να ενισχύει την ομαδικότητα και τη συλλογικότητα, πετυχαίνοντας περισσότερα τότε, από όταν αγωνίζεται μόνο του.
Η άποψή μου για το "Αστυπάλαια με λένε":
Τα παιδιά χρειάζονται όμορφες ιστορίες με μηνύματα και αξίες και το συγκεκριμένο παραμύθι διδάσκει αυτά ακριβώς, που πρέπει να μάθει ένα παιδί από μικρή ηλικία, προκειμένου να γίνει σκεπτόμενος ενήλικας: την αποδοχή για το διαφορετικό, τον σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου, το «ευ αγωνίζεσθαι». Μέσα από τη δράση των ηρώων, μαθαίνει ότι το να γκρινιάζει, το να μην είναι φιλικό με τους γύρω του και να δείχνει εγωισμό, δεν είναι καλό. Βλέποντας τους τρόπους της Μαρσέλας και της Φρύνης, συνειδητοποιεί την αξία της συγχώρεσης και της συγνώμης. Θα μάθει να συγχωρεί, να μη θυμώνει, και τέλος, να ενισχύει την ομαδικότητα και τη συλλογικότητα, πετυχαίνοντας περισσότερα τότε, από όταν αγωνίζεται μόνο του.
Η άποψή μου για το "Αστυπάλαια με λένε":
Δεν είχα την τύχη να ταξιδέψω στην Αστυπάλαια. Κάθε φορά που έβλεπα φωτογραφίες γνωστών μου από το νησί αυτό, μου προκαλούσε έντονο ενδιαφέρον.
Το παραμύθι της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου, ντυμένο εξαιρετικά από την εικονογράφηση της Μαριάννας Φραγκούλη, μας ταξιδεύει νοερά στο ιδιαίτερο αυτό νησί. Η γραφή της κεντημένη από όμορφες λέξεις, αναδύει γαλήνια συναισθήματα, σαν εκείνα που είχες, όταν διάβαζες παλιά τα αγαπημένα σου κλασικά παραμύθια, συναισθήματα που σπανίζουν σήμερα.
Θα το χαρακτήριζα «λυρικό» και «νεραϊδένιο». Ο σκοπός του βιβλίου, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος, καθώς δημιουργήθηκε για να στηρίξει τις άπορες οικογένειες του νησιού.
Η άποψή μου για το "Ο Θυμιατούλης μάς γνωρίζει την Εκκλησία":
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Το παραμύθι της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου, ντυμένο εξαιρετικά από την εικονογράφηση της Μαριάννας Φραγκούλη, μας ταξιδεύει νοερά στο ιδιαίτερο αυτό νησί. Η γραφή της κεντημένη από όμορφες λέξεις, αναδύει γαλήνια συναισθήματα, σαν εκείνα που είχες, όταν διάβαζες παλιά τα αγαπημένα σου κλασικά παραμύθια, συναισθήματα που σπανίζουν σήμερα.
Θα το χαρακτήριζα «λυρικό» και «νεραϊδένιο». Ο σκοπός του βιβλίου, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος, καθώς δημιουργήθηκε για να στηρίξει τις άπορες οικογένειες του νησιού.
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Ειλικρινά ήρθα σε μεγάλο δίλημμα αν θα σχολιάσω θρησκευτικό βιβλίο ή όχι. Κι αυτό, επειδή πιστεύω ότι ο Θεός είναι μέσα μας, από πάντα και για πάντα κι αρκεί μόνο να θέλουμε να Τον ανακαλύψουμε. Έτσι, πήρα αυτό το βιβλίο στα χέρια μου με απίστευτη επιφυλακτικότητα.
Αυτό που με κέρδισε τελικά, είναι η απίστευτη εικονογράφησή του! Κάθε εικόνα και κάθε σελίδα του φαίνεται ότι είναι φτιαγμένη με αγάπη. Ο Θυμιατούλης και όλοι οι φίλοι του (οι Καντηλένιοι και οι Κερένιοι) ζωντανεύουν μπροστά μας σαν να είναι πλάσματα, που λατρεύουν το μεγαλείο του Θεού. Με αυτό τον τρόπο, βοηθά τους μικρούς μας φίλους να δουν τον Ναό με άλλο μάτι. Να τον περιεργαστούν, να τον μάθουν και να μην αισθάνονται δέος μπροστά σε κάτι άγνωστο.
Ουσιαστικά αποτελεί μια ευχάριστη περιήγηση μέσα στην εκκλησία. Αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει εμείς να φυτέψουμε στα παιδιά τον σπόρο της αγάπης και όχι τον φόβο. Δηλαδή, «δεν πηγαίνω στην εκκλησία από το φόβο κάποιας τιμωρίας», αλλά «πηγαίνω για να επικοινωνήσω με το θείο». Το βιβλίο προσπαθεί να εμφυτεύσει αυτή την αίσθηση του Θείου, που μας προστατεύει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Το αν θα πιστέψει κάποιος ή όχι, είναι δική του επιλογή. Μια επιλογή που προέρχεται μέσα από τα βιώματά μας και τις αισθήσεις μας. Ουρανός και γη συναντιούνται μέσα στον Ναό κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης γιορτής (Πάσχα). Η καμπάνα χτυπά και καλεί τους πιστούς να προσέλθουν δεν τους το επιβάλλει.
Ως μητέρα, παρακολουθώ τα παιδιά και θέλω να πιστεύω ότι είναι η χαρά της εκκλησίας, γιατί έχουν τον αυθορμητισμό και την αθωότητα που δεν διαθέτουν οι μεγάλοι. «Αφήστε τα παιδιά να έρθουν κοντά μου, γιατί σε αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών», είπε ο Χριστός και δεν είναι τυχαίο που τα ξεχώρισε μέσα από τόσες «κατηγορίες» ανθρώπων. Το βιβλίο αυτό είναι μια μεγάλη αγκαλιά για να υποδεχθεί τα παιδιά, όπως τους αξίζει.
Αυτό που με κέρδισε τελικά, είναι η απίστευτη εικονογράφησή του! Κάθε εικόνα και κάθε σελίδα του φαίνεται ότι είναι φτιαγμένη με αγάπη. Ο Θυμιατούλης και όλοι οι φίλοι του (οι Καντηλένιοι και οι Κερένιοι) ζωντανεύουν μπροστά μας σαν να είναι πλάσματα, που λατρεύουν το μεγαλείο του Θεού. Με αυτό τον τρόπο, βοηθά τους μικρούς μας φίλους να δουν τον Ναό με άλλο μάτι. Να τον περιεργαστούν, να τον μάθουν και να μην αισθάνονται δέος μπροστά σε κάτι άγνωστο.
Ουσιαστικά αποτελεί μια ευχάριστη περιήγηση μέσα στην εκκλησία. Αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει εμείς να φυτέψουμε στα παιδιά τον σπόρο της αγάπης και όχι τον φόβο. Δηλαδή, «δεν πηγαίνω στην εκκλησία από το φόβο κάποιας τιμωρίας», αλλά «πηγαίνω για να επικοινωνήσω με το θείο». Το βιβλίο προσπαθεί να εμφυτεύσει αυτή την αίσθηση του Θείου, που μας προστατεύει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Το αν θα πιστέψει κάποιος ή όχι, είναι δική του επιλογή. Μια επιλογή που προέρχεται μέσα από τα βιώματά μας και τις αισθήσεις μας. Ουρανός και γη συναντιούνται μέσα στον Ναό κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης γιορτής (Πάσχα). Η καμπάνα χτυπά και καλεί τους πιστούς να προσέλθουν δεν τους το επιβάλλει.
Ως μητέρα, παρακολουθώ τα παιδιά και θέλω να πιστεύω ότι είναι η χαρά της εκκλησίας, γιατί έχουν τον αυθορμητισμό και την αθωότητα που δεν διαθέτουν οι μεγάλοι. «Αφήστε τα παιδιά να έρθουν κοντά μου, γιατί σε αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών», είπε ο Χριστός και δεν είναι τυχαίο που τα ξεχώρισε μέσα από τόσες «κατηγορίες» ανθρώπων. Το βιβλίο αυτό είναι μια μεγάλη αγκαλιά για να υποδεχθεί τα παιδιά, όπως τους αξίζει.
