Βιβλιοάποψη: "Το ρόδο της ερήμου"

---Δημοσίευση: 06/06/2024---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Μια διάσημη χορεύτρια με σκοτεινό παρελθόν, που επιστρέφει στην Αθήνα για να κλείσει παλιούς λογαριασμούς. Ένας φέρελπις δικηγόρος, που η ζωή του αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη και καλείται να αναθεωρήσει όλα όσα ήξερε και πίστευε μέχρι τότε. Μια νεαρή κοπέλα με το σώμα καλυμμένο από τατουάζ, που φλερτάρει με τα όρια της νομιμότητας. Ένας θάνατος γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχθεί ένα κουβάρι περίεργων υποθέσεων και οδηγεί την αστυνομία στα ίχνη μιας μυστηριώδους ομάδας με ασυνήθιστη αποστολή. Τρεις παράλληλες ιστορίες τέμνονται, επιφυλάσσοντας απρόσμενες εκπλήξεις στους πρωταγωνιστές τους, που θα βρεθούν αντιμέτωποι με γυρίσματα της τύχης, τα οποία αδυνατούν να ελέγξουν. Η τιμωρία είναι γραμμένη με μελάνι, και τον τελευταίο λόγο έχει το ρόδο της ερήμου.

Η άποψή μου:

(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)

Το ρόδο της Ερήμου δεν είναι κάποια αιθέρια ύπαρξη, όπως νόμιζα αρχικά, μα ούτε και κάποιο κωδικό όνομα. Το Ρόδο της Ερήμου είναι μια μορφή Σεληνίτη που δημιουργεί κρυσταλλικούς σχηματισμούς και μοιάζουν με τριαντάφυλλο! Το έψαξα και πληροφορήθηκα ότι το εντυπωσιακό είναι πως δεν βρίσκεις ποτέ ξανά τον ίδιο σχηματισμό! Αυτό για να λυθεί η περιέργειά σας σχετικά με τον τίτλο. Τώρα ας γνωρίσουμε τους ήρωές μας.

Ο Αδαμίδης Αργυριάδης μεγαλοδικηγόρος -εν αποστρατεία θα έλεγα εγώ- και πατέρας του Θάνου, δεν αναλαμβάνει και πολλές υποθέσεις και μάλιστα αναθέτει μια συγκεκριμένη υπόθεση στο γραφείο του Γεράσιμου και του Δημήτρη. Η Τζόρτζια, μια μικροκαμωμένη και πανέξυπνη νεαρή εργάζεται σαν υπάλληλος σε στούντιο τατουάζ. Η Ελεονόρα μια ευγενική και πλούσια κληρονόμος από το Παρίσι ψάχνει τρόπο να διαχειριστεί την περιουσία της στην Ελλάδα. Ο Δημήτρης είναι δικηγόρος. Λίγο εγωιστής, λίγο πεισματάρης και προπάντων θεωρεί στη ζωή του πολλά πράγματα δεδομένα. Πιο μικρή για καιρό είχα συνώνυμη τη λέξη δικηγόρος με τον ποινικολόγο, κι έτσι μου δημιουργούνταν συμπάθειες κι αντιπάθειες, κυρίως μέσα από τα βιβλία. Φυσικά δεν είναι έτσι οι δικηγόροι στο παρελθόν αλλά και σήμερα ασχολούνται με εταιρείες ή και με αστικά θέματα που στις περισσότερες των περιπτώσεων ουδεμία επαφή έχουν με τα δικαστήρια.

Ο Δημήτρης είναι από τους ήρωες που εύκολα συμπαθείς. Μπορεί να έχει κάποια ελαττώματα όπως όλοι αλλά τα διαχειρίζεται καλά, μέχρι που η συγκεκριμένη υπόθεση της μυστηριώδους Ελληνίδας από το Παρίσι ανάβει κάποιο λαμπάκι στο μυαλό του. Από την άλλη, μια μυστήρια ένωση γυναικών ενεργεί σύμφωνα με τα πρότυπα από «Το κορίτσι με το Τατουάζ» του αείμνηστου Λάρσον.

Η αλήθεια είναι ότι πέρασαν χρόνια και δεν θυμάμαι κάτι από το πόνημα του Λάρσον, ωστόσο η συγκεκριμένη ομάδα γυναικών-τιμωρών προσθέτει δράση και ενδιαφέρον στο παρόν βιβλίο, με αποτέλεσμα παρά τον όγκο του να διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα. Παράλληλα προβληματίζει η επιπολαιότητα και ίσως η ελαστικότητα της κοινωνίας όσον αφορά στην κατανόηση του θύματος. Το θύμα κακοποίησης ή bullying ή βιασμού είναι λες και φέρει για πάντα την ταμπέλα αυτή, χωρίς μάλιστα να έχει αποδοθεί δικαιοσύνη (διότι πληθώρα τέτοιων περιπτώσεων δεν καταγγέλλονται, ιδίως αν ο δράστης είναι πρόσωπο προσφιλές) και από την άλλη, ελλιπής δικαιοσύνη όταν καταγγέλλεται το περιστατικό. Είναι γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση αυτών των ατόμων παρά αν είναι και ο ίδιος θύμα. Μα και σε περίπτωση -λέω εγώ τώρα- που απαγγελθούν κατηγορίες και υπάρξει δίκαιο αποτέλεσμα, η ψυχολογία του θύματος δεν αλλάζει, αφού οι πληγές μένουν για πάντα νωπές και δεν υπάρχει τρόπος να γυρίσει ο χρόνος πίσω, σβήνοντας τη στιγμή, μα ούτε και να ξεχάσει. Όλη αυτή η παρένθεση για να πω ότι ναι, βλέπω με συμπάθεια τις γυναίκες της ιστορίας που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους δράστες και να τους αποκαλύψουν.

Αλλά ας έρθουμε πάλι στον Δημήτρη. Ο Δημήτρης συστεγάζεται με έναν σπουδαίο δικηγόρο, τον Γεράσιμο και με τον καιρό γίνονται φίλοι. Επίσης, συζεί με την Αθηνά και όλα φαίνονται τόσο τακτοποιημένα. Ο ίδιος μου μοιάζει κάπως κλειστός τύπος. Ίσως το γεγονός ότι έχασε και τους δύο γονείς του τον έκανε τόσο εσωστρεφή. Απόδειξη ότι έχει κρατήσει μόνο έναν φίλο από την περίοδο των σπουδών του, τον Θάνο.

Εδώ να πω ότι οι ήρωες του βιβλίου ανεξάρτητα από τη σειρά εμφάνισης μου μοιάζουν όλοι πρωταγωνιστές, φαίνεται σαν να δρουν ανεξάρτητα κι αυτόνομα μέσα στο βιβλίο πράγμα που το κάνει αρκετά ενδιαφέρον.

Η ιστορία κατά το μεγαλύτερο μέρος της εξελίσσεται στο τώρα αλλά γίνεται και κάποια αναφορά σε πράγματα που είχαν συμβεί παλαιότερα. Αυτές οι αναδρομές στο παρελθόν μου αρέσουν, προσπαθώ να λάβω όσες πληροφορίες μπορώ για όσα δεν γνωρίζω και να δω με κάποια νοσταλγία αυτά που ξέρω. Θέλω να πιστεύω -όχι φυσικά ότι ο κόσμος ήταν καλύτερος, ο κόσμος λειτουργεί πάντα το ίδιο, αλλά- ότι η έλλειψη τεχνολογίας μας έκανε πιο επικοινωνιακούς, πιο χαρούμενους και πιο ανθρώπινους. Κάθε φορά λοιπόν που πέφτω σε ανάγνωσμα με αναφορές σε χρόνια προηγούμενα, το υποδέχομαι με χαρά.

Σε αυτή την ιστορία οι ήρωές μας δοκιμάζονται, αγωνιούν κι έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν αφού -ποιος ξέρει- κάποια τρελή μοίρα τους έβαλε να συναντηθούν.

Ευχάριστο ανάγνωσμα, ιδανικό τώρα που ανοίγει ο καιρός, θέτει κάποια ερωτήματα με τακτ, χωρίς να προσβάλλει, χωρίς να κουράζει και χωρίς περιττές λεπτομέρειες. Θα το πρότεινα γι'αυτούς που δεν τους αρέσει η ωμή βία και τα ιδιαίτερα αιματηρά αναγνώσματα.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Χριστίνα Καλλιγιάννη

Σελίδες: 444

Ημερ. έκδοσης: 2023

ISBN: 978-618-225-048-8