Βιβλιοάποψη: "Το νησί"

---Δημοσίευση: 14/03/2024---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Δεν έπρεπε να φέρεις την οικογένειά σου στο νησί...

Δεν έπρεπε να τρέχεις με το αυτοκίνητο...

Δεν έπρεπε να προσπαθήσεις να κρύψεις το πτώμα...

Δεν έπρεπε να υποσχεθείς στα παιδιά σου ότι θα τα προστατεύσεις...

Ίσως τώρα δεν καταφέρεις να γυρίσεις σπίτι...

Το νησί ήταν μόνο η αρχή...

Η άποψή μου:

(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)

Οικογενειακές διακοπές στην Αυστραλία. Ακούγεται ειδυλλιακό. Ή έστω υποσχόμενο. Καλά, υποφερτό. Όταν είσαι νεαρή μητριά που προσπαθεί να κάνει τα θετά της παιδιά στην καλύτερη περίπτωση να τη συμπαθήσουν και στη χειρότερη να μην τη μισούν, το υποφερτά είναι μια ικανοποιητική προοπτική.

Η Χέδερ, ο Τομ και τα παιδιά του από τον γάμο του με την πρώτη του σύζυγο, η οποία δε βρίσκεται πια στη ζωή, ταξιδεύουν στην Αυστραλία, όπου μία παρορμητική απόφαση αποδεικνύεται αρκετή για να καταστρέψει τις ζωές τους. Οι τέσσερις τους, παρέα με ένα ζευγάρι Ολλανδών που συνάντησαν τυχαία, ακολουθούν δύο αγνώστους σε ένα απομονωμένο νησί λίγο έξω από τη Μελβούρνη. Τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά από τον πολιτισμό, οι πρώτες κιόλας ώρες παραμονής στο νησί Ντατς καταλήγουν σε τραγωδία και η συνέχεια αποδεικνύεται ακόμα πιο εφιαλτική. Οι κάτοικοι του νησιού, μια αδίστακτη οικογένεια που έχει τον απόλυτο έλεγχό του, έξω από νόμους και κανόνες, είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανέναν τους να επιστρέψει στην πόλη. Το λάθος που έκαναν ήταν μοιραίο και πρέπει να το πληρώσουν με τη ζωή τους.

Το κύριο μέρος της υπόθεσης θυμίζει το κυνήγι της γάτας με το ποντίκι (αν και οι δικές μου γάτες αν έβλεπαν ποντίκι, μάλλον θα το έβαζαν στα πόδια). Την ώρα που οι Ο’Νιλ επιδίδονται σε ένα ανελέητο κυνηγητό, η Χέδερ προσπαθεί να προστατέψει τα παιδιά σχεδιάζοντας το πιο ριψοκίνδυνο κρυφτό της ζωής της: αν τους ανακαλύψουν, είναι νεκροί. Οι διώκτες τους έχουν το πάνω χέρι, μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας, κυνηγετικά σκυλιά, όπλα, αριθμητική υπεροχή. Εκείνη έχει μόνο το κοφτερό μυαλό της και το ένστικτο επιβίωσης.

Παρά το γεγονός ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα στην καυτή αυστραλέζικη ύπαιθρο, η ένταση από την ασταμάτητη καταδίωξη σε έναν ανοιχτό χώρο μεν, χωρίς διαφυγή δε, είναι τόσο μεγάλη, που προκαλεί κλειστοφοβία. Ο αναγνώστης νιώθει συνεχώς ότι ακολουθεί τους ήρωες στην περιπέτειά τους, υποφέρει μαζί τους λόγω καύσωνα, νιώθει τη δίψα τους, κρύβεται για να γλιτώσει, αγωνιά για την τύχη τους. Πέρα από το σασπένς, που χτίζεται σταδιακά και κορυφώνεται όσο περνούν οι σελίδες, ο McKinty προσφέρει αρκετές ιδιαίτερα βίαιες περιγραφές, ανεκτές μόνο στους λάτρεις του είδους.

Η σχέση μεταξύ των χαρακτήρων (της 24χρονης Χέδερ και του 40χρονου Τομ, του πατέρα με τα παιδιά του, του Τομ με την πρώην σύζυγό του) έχει κενά, απορίες -σχετικά με το υπόβαθρο κάποιων γεγονότων που ξεφυτρώνουν ξαφνικά και δεν εξηγούνται επαρκώς- γεννώνται, ωστόσο δε με ενόχλησαν. Αυτό που -ένιωσα ότι- έπρεπε να μου προσφέρει το βιβλίο ως κυρίαρχη αίσθηση, το πήρα και ήταν αδρεναλίνη. Η ιστορία οπτικοποιείται διαρκώς στο μυαλό του αναγνώστη, κάνοντάς την ιδανική για κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό σενάριο, που από μόνο του αποτελεί απόλυτη επιτυχία για μυθιστόρημα του είδους.

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Adrian McKinty

Μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής

Σελίδες: 448

Ημερ. έκδοσης: 12 Οκτωβρίου 2022

ISBN: 978-960-190-953-0