---Δημοσίευση: 29/02/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Σε ένα δυστοπικό μέλλον, λόγω της έλλειψης τροφίμων και εξαιτίας μιας εκτεταμένης οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση έχει νομιμοποιήσει τον κανιβαλισμό μέσω της βρώσης των μη-παραγωγικών πολιτών της. Φυσικά, αυτό γίνεται βάσει του Νόμου Ενενήντα Είκοσι Τρία και υπό την αιγίδα του κράτους, δημιουργώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία μεταφέρονται οι πολίτες, όπου μπαίνουν στο πρόγραμμα προετοιμασίας και σφαγιάζονται με απώτερο στόχο το κρέας τους να μοιρασθεί στα κρατικά συσσίτια. Η κοινωνία, έχοντας ζήσει δύσκολες συνθήκες, έχει αποδεχθεί σιωπηλά αυτήν την κατάσταση, αλλά υπάρχει και μια ομάδα πολιτών που αντιδρούν σε όλες αυτές τις δράσεις και έχουν σχηματίσει μια ομάδα ανταρτών με κύριο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο Στέφανος, επιστάτης σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, και η Λία, ηγετική μορφή ομάδας ανταρτών, προσπαθούν να επιβιώσουν από τη δυστοπία γύρω τους. Άλλωστε, είναι δύο αδέρφια που έχουν χάσει επαφές εδώ και χρόνια, όμως η μοίρα τούς φέρνει και πάλι κοντά μέσα από ένα παιχνίδι συμπτώσεων. Σε αυτό το βιβλίο βασίστηκε το σενάριο της βραβευμένης ταινίας μικρού μήκους 9023.
Η άποψή μου:
Είναι από τα ελάχιστα βιβλία που ο συγγραφέας είναι και σεναριογράφος και από τα λίγα που σοκάρει σε τέτοιο βαθμό! Δεν είναι οι εικόνες που το κάνουν τόσο τρομακτικό, αλλά αυτά που υπονοούνται πίσω από την εικόνα. Μιλάμε για μία καθαρά αμοραλιστική κοινωνία, όπου προφανώς η επιβίωση παίζει πρωτεύοντα ρόλο και έτσι μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρότερο", μόνο που παίρνει έννοια διαφορετική, αν μιλάμε για ανθρώπινο κρέας. Αν φτάσαμε ως εκεί άραγε, πώς γίνεται να εκλείψουν οι υπόλοιπες βρώσιμες μορφές ζωής; Κι αν δεν με απατάει η μνήμη μου, είναι ελάχιστα τα είδη που κανιβαλλίζουν. Ο άνθρωπος όμως είναι ένα ον έλλογο, με μια ιστορία και με μια φιλοσοφία αιώνων πίσω του. Μου φαίνεται αδιανόητο να το κάνει αυτό άνθρωπος σε άνθρωπο, αν όμως μιλάμε για Νόμο ψηφισμένο από το κράτος τότε το πράγμα γίνεται εξωφρενικό!
Στο βιβλίο δεν αναφέρεται το πώς ξεκίνησαν όλα. Εκλείψαν άραγε τα φυτά; Τα ψάρια; Οι καλλιέργειες; Τα πάντα; Μα υποθέτω πως κάπως έτσι χτίζεται το θρίλερ. Σκοπός του δεν είναι να μας δείξει τον τρόπο που φτάσαμε ως εκεί αλλά να μας δείξει πόσο εύκολο είναι σε μια κατάσταση δυστοπίας να εκφυλιστούν όλες οι αξίες καθώς και η κριτική σκέψη και η αντίληψη, που μας διαχωρίζουν ως είδος. Από αυτή την σκοπιά θεωρώ ότι ο συγγραφέας πέτυχε τον σκοπό του.
Ο συγγραφέας με μια γραφή λιτή και απέριττη προσπαθεί να αποδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή την παράνοια. Συνάμα να μην δώσει περιττές λεπτομέρειες όσον αφορά στην παρασκευή και στη διανομή του κρέατος, καθώς το θέμα του είναι να προκαλέσει τον αναγνώστη, κι όχι να τον αηδιάσει σε βαθμό κακουργήματος. Δια ταύτα, το αν θα το διαβάσει κανείς ή όχι, έγκειται στη δική του κρίση και μόνο. Αν κρίνει ότι το θέμα είναι εντελώς απαγορευτικό για τα γούστα του, καλύτερα να μην το κάνει. Οφείλω να ομολογήσω ότι κι εγώ το άρχισα με κάποιον δισταγμό, ωστόσο του αναγνωρίζω την πρωτοτυπία.
Εδώ θα σας πω ότι παρακολούθησα και την ταινία μικρού μήκους και με εξέπληξε το πώς μέσα σε κάπου επτά λεπτά ο συγγραφέας καταφέρνει να περάσει το μύνημα που θέλει, με τρόπο συγκλονιστικό! Ο θάνατός σου-η ζωή μου. Κι εδώ πρέπει να αναλογιστούμε, άραγε έτσι έπρεπε να είμαστε; Κι αν το παράδειγμα του συγγραφέα σας φαίνεται ακραίο, για σκεφτείτε λίγο... Πόσοι από μας έχουν το θάρρος να καταγγείλουν μια όχι τόσο νόμιμη συναλλαγή, μια αποτρόπαια πράξη; Πόσοι σπεύδουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο που γλίστρησε ή λιποθύμησε ή έπεσε θύμα ληστείας; Ποιοι μάρτυρες τροχαίου καλούν την Άμεση Δράση και ασθενοφόρο; Ποιοι απαντούν σε μια έκκληση βοήθειας σε μια κατά τα φαινόμενα ήρεμη νύχτα; Πόσοι προσπέρασαν τον ανθρώπινο πόνο από φόβο μην μπλέξουν ή ακόμα χειρότερα μην πέσουν οι ίδιοι σε ενέδρα και γίνουν θύματα;
Αυτά και άλλα πολλά μπορεί να προκύψουν κατά την ανάγνωση του βιβλίου καθώς και το τι είναι ηθικό και τι πρέπον τελικά για την κοινωνία μας, γιατί όπως μπορεί να είναι κάτι πρέπον αλλά όχι ηθικό, άλλο τόσο να ισχύει και το αντίστροφο και τελικά ποιος καθοριστικός παράγοντας διαμορφώνει τόσο την ηθική όσο και τους νόμους.
Κεντρικός ήρωας ο Στέφανος. Έχει την ατυχία να είναι επιστάτης σε ένα από τα πολλά στρατόπεδα συγκέντρωσης κρέατος και ταυτόγχρονα έχει την τύχη να έχει εργασία και να αποδίδει στην κοινωνία σε τέτοιο βαθμό που να θεωρείται χρήσιμος και όχι άχρηστος (και άρα βρώσιμος). Κι έτσι, αυτό που έμαθε να κάνει πολύ καλά είναι να κλείνει τα μάτια και τα αυτιά του ενάντια στην αδικία. Δεν τον δικαιολογώ, ωστόσο τον καταλαβαίνω. Σε μια κοινωνία που κυριαρχεί ο φόβος, φεύγει η λογική από το παράθυρο, άρα αυτό τον κάνει άνθρωπο ανήθικο ή φαινομενικά αδιάφορο;
Πολύ πιθανόν κάτι που σήμερα θεωρείται ηθικό και ίσως αυτονόητο να θεωρείται ανήθικο σε μια άλλη κοινωνία ή σε μια άλλη παρελθοντική ή μελλοντική στιγμή. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες σταθερές αξίες απαραβίαστες, που μάλιστα να μην μπορεί να τις καταπατήσει κανένας νόμος, όπως αυτή λόγου χάρη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κοινωνικότητας και συνύπαρξης με τους άλλους ανθρώπους. Εμμέσως πλην σαφώς κάποιες θεμελιώδεις αξίες καταπατώνται μόνο και μόνο από τον "Νόμο 9023". Εσείς θα τολμήσετε να μπείτε στις σελίδες του; Αν θέλετε τη γνώμη μου, κατά βάθος είμαι ενθουσιασμένη που ανακάλυψα κάτι διαφορετικό και ως προς την γραφή και ως προς τις ιδέες.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Σωτήρης Πετρίδης
Σελίδες: 278
Ημερ. έκδοσης: 2023
ISBN: 978-618-210-108-7
Ο Σωτήρης Πετρίδης είναι κινηματογραφιστής και σεναριογράφος, ενώ έχει στο ενεργητικό του αρκετές ταινίες μικρού μήκους, μία ταινία μεγάλου μήκους και επιλεγμένα οπτικοακουστικά σποτ. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου και μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Είναι ακαδημαϊκός ερευνητής κινηματογραφικών σπουδών με διδακτορικό από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα διδάσκει κινηματογράφο σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές σχολές. Έχει εκδώσει πληθώρα ακαδημαϊκών βιβλίων και άρθρων σχετικά με τα οπτικοακουστικά μέσα. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν το «Αιματηρές Απόκριες» (εκδόσεις Υδροπλάνο), ενώ το «Νόμος 9023» (εκδόσεις Ελκυστής) αποτελεί τη δεύτερη λογοτεχνική του απόπειρα.
