Περίληψη οπισθόφυλλου:
Μια αληθινή ιστορία εγκλήματος, ένας άνισος αγώνας επιβίωσης πίσω από κλειστές πόρτες. Κάποιες ιστορίες είναι δύσκολο να ειπωθούν. Μέχρι να γίνει η αρχή...
Απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, πάντα κατέστρεφα τις ευκαιρίες που μου δίνονταν. Δεν ξέρω ακόμα αν έφταιγα εγώ γι’ αυτό ή ήμουν θύμα των περιστάσεων. Ίσως, αν μπορέσω να διηγηθώ κάποτε ολόκληρη την ιστορία μου, να μπορέσω να καταλάβω τι έφταιξε. Βέβαια, θα είναι πλέον αργά. Ελάχιστα πριν από το πολύ αργά. Οι ευκαιρίες έφυγαν και δεν άφησαν τίποτα πίσω. Ίσως όμως αυτή να είναι η πραγματική ευκαιρία μου. Να γίνω ηρωίδα. Με την εξιστόρησή μου να καταφέρω να συγκινήσω ανθρώπους που δεν ξέρω. Να εκδικηθώ ανθρώπους που ξέρω. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Να αλλάξω τόσο ανεπαίσθητα τοποθεσίες και ονόματα, που να μην αφήσω καμία αμφιβολία ως προς αυτό για το οποίο μιλάω κι εκείνους στους οποίους αναφέρομαι.
Η ιστορία μιας γυναίκας που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της απομονωμένη από όλους και όλα. Εκεί που η πραγματικότητα συναντά τη μυθιστοριογραφία και το κοινωνικό δράμα το αληθινό, συνεχιζόμενο έγκλημα, βρίσκονται τα Θαμμένα Λόγια.
Η άποψή μου:
Η αλήθεια ξεπερνάει τη φαντασία πολύ περισσότερες φορές από αυτές που θα θέλαμε, σίγουρα περισσότερες από όσες αντέχουμε. Στο βιβλίο της Έρικας Αθανασίου υπήρξαν περιγραφές που έκαναν το στομάχι μου να ανακατεύεται, αναλογιζόμενη πως η ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Είναι η ενστικτώδης αντίδραση του σώματος όταν το μυαλό δυσκολεύεται να συλλάβει τη νοσηρότητα της ανθρώπινης φύσης.
Το όνομα της ηρωίδας δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο του βιβλίου (υπονοείται μονάχα στην αναφορά της γιορτής της, στις 21 Δεκεμβρίου). Ως ανώνυμη έζησε ολόκληρη τη ζωή της, μια ζωή γεμάτη πόνο, βία, κακοποίηση και περιφρόνηση. Μια ζωή που ξεκινά με την εγκατάλειψη από τη μητέρα της, η οποία την αφήνει με τον αλκοολικό σύζυγό της χωρίς να κοιτάξει ποτέ πίσω. Η παιδική της ηλικία στιγματίζεται από τον κατ’ εξακολούθηση βιασμό και την εκμετάλλευση από τον πατέρα της. Όταν εκείνος καταλήγει στη φυλακή, η ίδια προσπαθεί να επιβιώσει στο ορφανοτροφείο, από όπου το σκάει για να διεκδικήσει την ελευθερία της.
.jpg)
Το βιβλίο είναι ωμό, σκληρό, αλλά και γοητευτικό. Σχεδόν προκλητικό, στον τρόπο με τον οποίο η πρωταγωνίστρια αφηγείται την ιστορία της, στον τρόπο που θέλει, απαιτεί σχεδόν, να βάλει το δικό της τέλος. Μεταπηδώντας χρονικά από το τραυματικό παρελθόν στο πιο συνειδητό παρόν, η συγγραφέας παρουσιάζει μια εξαιρετικά βασανισμένη ψυχή, διαταραγμένη προσωπικότητα και η ίδια, να προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο της ζωής της, έστω και στα 65 της χρόνια.
Αφού κλώτσησε την ευκαιρία να απελευθερωθεί από τα δεσμά του γάμου της, τυπικό παράδειγμα συνδρόμου της Στοκχόλμης, δε νιώθει πια θύμα. Ο στόχος της είναι ένας: να δει την ιστορία της τυπωμένη, να πληγώσει όσους την έβλαψαν, να κάνει την κραυγή της να ακουστεί μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου -του βιβλίου της ζωής της. Με το τέλος που εκείνη θα δώσει στο μοναδικό στοίχημα που υπάρχει ελπίδα να κερδίσει.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Έρικα Αθανασίου
Σελίδες: 256
Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2022
ISBN: 978- 960-620-909-3
Η Έρικα Αθανασίου αγαπάει να γράφει βιβλία, ενώ εμπειρίες για να τα πλουτίζει αποκομίζει εργαζόμενη ως δημοσιογράφος, ως εκπαιδεύτρια σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, ως συγγραφέας, ως επιστημονική υπεύθυνη σε εκπαιδευτικά προγράμματα ενηλίκων. Στην Ελλάδα των διαρκών κρίσεων δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια είναι τα βιοποριστικά της εφόδια. Όσο για τα πνευματικά, έχουν εμπλουτιστεί με ένα πτυχίο από το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), ένα μεταπτυχιακό στην παραγωγή βίντεο, οπτικοακουστικών μέσων και κινούμενων γραφικών από τη Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ένα πτυχίο ακορντεόν και πολλά σεμινάρια. Ανάμεσα στις δραστηριότητές της η κριτική βιβλίων, η συμμετοχή σε δράσεις φιλαναγνωσίας, καθώς και η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων.
.jpg)
