Περίληψη οπισθόφυλλου:
Σε μια μικρή ειδυλλιακή πόλη της Καλιφόρνιας, όπου η ζωή κυλάει ανέφελα και ήρεμα, εκείνη την Άνοιξη κάτι περίεργο συμβαίνει. Ένας δρομέας πέφτει φαρδύς πλατύς στο πεζοδρόμιο, ένας δασοφύλακας βρίσκεται κουλουριασμένος με υποθερμία σε ένα απόμερο μονοπάτι του δάσους... Κάποιοι έφηβοι του κολεγίου πέφτουν σε ύπνο βαθύ και βλέπουν όνειρα... Όνειρα που κουβαλούν μέσα τους έναν περίεργο θανατηφόρο ιό... Πανδημία.
Ολόκληρη η πόλη μπαίνει σε καραντίνα... Όσοι προσπαθούν να φύγουν από την καταραμένη πόλη, εμποδίζονται από την αστυνομία, που οπλισμένη και απειλητική κλείνει όλες τις εξόδους διαφυγής... Δεν πρέπει να δραπετεύσει κανείς, γιατί ο θανατηφόρος ιός θα μολύνει ολόκληρη τη χώρα. Και τώρα τί; Οι απομονωμένοι κάτοικοι βρίσκονται σε απόγνωση και πανικό, περιμένοντας το αναπόφευκτο, βλέποντας τους δικούς τους να βυθίζονται σε έναν ύπνο-θάνατο...
Η άποψή μου:
Κοιμάσαι και πεθαίνεις. Κάποιος μπορεί να πει "ωραίος τρόπος θανάτου"! Όχι όμως όταν μιλάμε για μια γενικευμένη κατάσταση, για μία πανδημία και σαφώς όχι όταν ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια διαρκή ονειρική κατάσταση (εξ'ού και ο τίτλος) που κανείς δεν ξέρει που θα τους βγάλει. Ξεκινά από την πανεπιστημιούπολη και φτάνει τα όρια της πανδημίας. Ένας αερόβιος ιός που δεν ξέρει κανείς την προέλευσή του. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί να το πιστέψει. Νομίζει πως ο ιός απλά δεν υπάρχει.
Από άποψη γραφής το βρήκα ωραίο. Δε με ικανοποίησε όμως, από άποψη πλοκής. Ουσιαστικά οι περιγραφές είναι το κλειδί που σε κάνει να συνεχίσεις την ανάγνωση. Η Μαίη και ο Μάθιου, δύο από τους φοιτητές, τραβάνε το ενδιαφέρον μας. Έχουν εκτεθεί τόσες φορές σε κόσμο. Το πρώτο θύμα έτυχε να είναι και συγκάτοικος της Μαίη και όμως, αυτούς τους δύο δεν φαίνεται να τους αγγίζει τίποτα. Κάποιο γονίδιο ή κάτι άλλο είναι αυτό που τους κάνει να μην κολλάνε τη συγκεκριμένη αρρώστια; Εξηγήσεις δεν δίνονται παρά μόνο περιγραφή των γεγονότων, οπότε λογικά δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Μου έκανε εντύπωση που η συγγραφέας δεν εμβαθύνει αρκετά όσον αφορά στην ψυχολογία των ηρώων της. Οι ήρωές της μοιάζουν να δέχονται στωικά την κατάσταση και να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους, εκτός από δύο νεαρά κορίτσια, τη Σάρα και τη Λίμπι, τα οποία φαίνεται ότι μοχθούν να τα βγάλουν πέρα ύστερα από την αρρώστια του πατέρα τους.
Ένα ασαφή πορτραίτο μάς δίνεται και για τον Ναθαναήλ. Πρόκειται για έναν διακεκριμένο βιολόγο, που μας εξηγεί περισσότερα για τα αγαπημένα του δέντρα, παρά για τον ίδιο. Είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που προφανώς έγκειται στην φαντασία του εκάστοτε αναγνώστη. Τη στιγμή που στο βιβλίο έχει μια έντονη παρουσία, απογοητεύτηκα που δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες γι'αυτόν. Θα τον χαρακτήριζα έναν χάρτινο ήρωα και τίποτα παραπάνω.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το 2019, άρα γράφτηκε πριν την πανδημία. Σωστή μαντεψιά ή προφητεία; Καταφέρνει ωστόσο να σου κρατήσει το ενδιαφέρον. Σίγουρα περίμενα κάτι παραπάνω. Μια περισσότερη ανάπτυξη της κατάστασης REM (rapid eye movement) στην οποία βρίσκονται τα θύματα και ίσως -γιατί όχι;- να βρει αφορμή να μας μιλήσει για συνειδητά όνειρα, πράγμα που επίσης δεν έγινε. Επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στην κατάσταση καραντίνας και στις απαγορεύσεις παρά στο τι προκάλεσε το ίδιο τον ιό και το τι μέλλει γενέσθαι. Μπορείς να επιλέξεις να το διαβάσεις για να δεις πώς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να έρθουν στη ζωή σου τα πάνω-κάτω, με την ίδια ευκολία όμως μπορείς να το αγνοήσεις. Δεν αλλάζει τίποτα. Μερικοί δεν θέλουν μια υπενθύμιση μιας κατάστασης, που ήδη ζούνε κι άλλοι το επιλέγουν γι'αυτόν ακριβώς το λόγο.
Εγώ ωστόσο ωφελήθηκα από αυτό. Μου δίδαξε τι πρέπει να κάνω και τι να αποφεύγω όσον αφορά στην συγγραφή. Κι αυτό νομίζω είναι υπεραρκετό.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Κάρεν Τόμσον Γουόκερ
Σελίδες: 384
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2021
ISBN: 978-960-643-073-2
Η Κάρεν Τόμσον Γουόκερ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, είναι απόφοιτη του UCLA και του COLUMBIA MFA. Το πρώτο της μυθιστόρημα "Η Εποχή των Θαυμάτων", όπως και "Οι Ονειρευτές", έχουν μεταφραστεί σε 27 γλώσσες.
Είναι καθηγήτρια δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον. Είναι σύζυγος του επίσης συγγραφέα Κάσεϊ Γουόκερ, έχουν δύο κόρες και ζουν στο Πόρτλαντ.