---Δημοσίευση: 15/3/2022---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Καλοκαίρι του 1944. Το Δίστομο φλέγεται και οι αδίστακτοι ναζί ξεκληρίζουν ανθρώπους, ζώα και περιουσίες. Μέσα από τον όλεθρο και την καταστροφή, ένα δεκατετράχρονο κορίτσι γλυτώνει σαν από θαύμα. Η ορφανή, πλέον, Αντιγόνη καταλήγει ως ψυχοκόρη σε μια εύπορη οικογένεια αγροτών στη Λιβαδειά, αδυνατώντας να διανοηθεί όσα δεινά τής επιφυλάσσει η Μοίρα. Εξαρτημένη από τα αφεντικά της, θα γνωρίσει τον σωματικό και τον ψυχικό βιασμό, την ταπείνωση και την κακοποίηση σε κάθε της έκφανση. Μοναδικός συμπαραστάτης και σύντροφός της ο έφηβος γιος τους, ο Λάμπρος.
Φθινόπωρο του 1950. Η εικοσάχρονη Αντιγόνη ταξιδεύει για τη Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω της όλα όσα την πόνεσαν και την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα, όπως και όλα όσα αγάπησε περισσότερο στη ζωή της. Έχοντας πέσει θύμα μιας ακόμα δολοπλοκίας των ασυνείδητων και αδίστακτων αφεντικών της, η ζωή της ανατρέπεται εκ νέου καθώς οδεύει σε έναν ακούσιο γάμο με τον κατά πολύ μεγαλύτερό της ομογενή επιχειρηματία Στράτο, που προαποφασίστηκε εν αγνοία της. Θα ακολουθήσουν όλα την προσχεδιασμένη πορεία τους ή η ζωή θα αποδειχτεί και πάλι απρόβλεπτη;
Ορισμένες από τις σκοτεινότερες στιγμές της Ιστορίας, ποταπά ανθρώπινα ένστικτα, ανηλεής εκμετάλλευση των ανίσχυρων, ένας νέος και ελπιδοφόρος κόσμος και μια αγάπη που θα μπορούσε να αποδειχτεί ισχυρότερη όλων των εμποδίων, είναι μερικά μόνο από τα συστατικά μιας καθηλωτικής και αλησμόνητης αναγνωστικής περιπλάνησης από την πένα του Γιάννη Φιλιππίδη.
Η άποψή μου:
«Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν»
-Στίχος 532 / Αντιγόνη, Ευριπίδου-
Πρέπει κάποτε να διδαχθούμε. Όχι με την έννοια του μαθαίνω, ξέρω, καταλαβαίνω ή σπουδάζω, αλλά με αυτή του «αντιλαμβάνομαι». Έχουν περάσει κοντά 2.500 χιλιάδες χρόνια που ο σοφός Ευριπίδης, έβαλε αυτές του τις λέξεις στο στόμα της Αντιγόνης του, έχοντας κρούσει, ήδη από εκείνα τα χρόνια, τον κώδωνα κινδύνου για τη σχέση Εξουσίας/Ανθρώπου.
Κι έρχεται σήμερα, να μπει στη σειρά πολλών άλλων συγγραφέων και ο Γιάννης Φιλιππίδης για να μας επισημάνει το πλέον απλούστερο: την αγάπη. Την αγάπη προς τον πλησίον, τον/την σύντροφο, την οικογένεια και κατ’ επέκταση την ίδια μας την κοινωνία. Αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας του σοφά και στοχευμένα. Βάζει ως αρχή του μύθου του το πιο σκληρό πρόσωπο του ανθρώπου. Τη στιγμή του εκείνη που παύει να θεωρείται έλλογο ον και μεταμορφώνεται σε σημείο πόνου, καταστροφής και απόλυτης οδύνης, στον πόλεμο.
Δίστομο 10 Ιουνίου 1944, μία από τις σκληρότερες στιγμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ηρωίδα του Φιλιππίδη, η Αντιγόνη δεν έχει την πολυτέλεια της συνονόματής της, αυτής της γειτονικής Αρχαίας Θήβας, να αντισταθεί στην εξουσία των Ναζί. Η Αντιγόνη του Δίστομου θα συνεχίζει να αντιμετωπίζει «κατακτητές», «ισχυρούς» και «εξουσιαστές» στη ζωή της, και θα καλεστεί να ζήσει μαζί τους υποταγμένη και ολοκληρωτικά δοσμένη σε αυτούς. Στην τραγωδία του Ευριπίδη ο «έρωτας», αυτός όμως ο υπερβατικός, ο πέρα της ανθρώπινης σάρκας, ο μεταρσιωτικός, θα παίξει καταλυτικό ρόλο. Έτσι και ο έρωτας στο «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι», θα μας προτείνει την υπομονή. Μία υπομονή όμως σχεδόν ιωβική και καθ’ ολοκληρίαν χριστιανική, ως το μόνο μέσο λύτρωσης. Ο έρωτας της Αντιγόνης του είναι απόλυτα συνυφασμένος με την εγκαρτέρηση και την προσμονή της προσωπικής της ανάστασης.
Εν κατακλείδι, το βιβλίο αυτό του Γιάννη Φιλιππίδη, αν και ως συγγραφέας αντλεί για πολλοστή φορά το θέμα του από τον ελληνικό κοινωνικό ιστό, αγγίζει βαθύτατα τις λεπτές αυτές χορδές της ανθρώπινης ψυχής, ταυτίζοντάς τις με το απόλυτο και άρρηκτο είναι του ανθρώπου.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Γιάννης Φιλιππίδης
Σελίδες: 362
Ημερ. έκδοσης: Σεπτέμβριος 2021
ISBN: 978-960-642-070-2
Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτικής. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου.
Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στην ιστοσελίδα των εκδόσεων.
.jpg)
