---Δημοσίευση: 14/11/2021---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η πολυτάραχη και έντονη ατμόσφαιρα, που αλλάζει την καθημερινότητα και ξεσηκώνει τη Βιγκάτα, θυμίζει πανηγύρι ή λούνα παρκ. Στην πόλη πραγματοποιούνται τα γυρίσματα μιας σειράς για τη σουηδική τηλεόραση. Για ν’ αλλάξει το αστικό τοπίο και τα κτίρια να μοιάζουν μ’ εκείνα της δεκαετίας του ’50, οι τεχνικοί συγκέντρωσαν πληροφορίες και στοιχεία από ερασιτεχνικά φιλμ που είχαν γυριστεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Στο κινηματογραφικό μασκάρεμα εμπλέκεται ακόμη και το αστυνομικό τμήμα, διακινδυνεύοντας να γελοιοποιηθεί εξαιτίας μιας πινακίδας που το παρουσιάζει σαν «Αίθουσα χορού». Μέσα από σκονισμένους φακέλους προκύπτουν κατά τη διάρκεια της αναζήτησης των παλιών φιλμ, που αποτύπωναν εκείνη την εποχή, έξι χρονολογημένα φιλμάκια που επί έξι χρόνια, την ίδια πάντα ώρα, την ίδια μέρα και τον ίδιο μήνα, κινηματογραφούν με εμμονή τη θαμπή λευκότητα ενός τοίχου.
Ο Μονταλμπάνο καλείται ν’ αναγνώσει σ’ εκείνο το κενό, λευκό πλαίσιο την πλοκή, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εμφανίζεται και χάνεται: οδυνηρά εσωστρεφές και αινιγματικό, ίσως αβάσταχτο. Με διαφορετικό τρόπο προχωρά διστακτικά η παράλληλη έρευνα, που αφορά ένα επεισόδιο εκφοβισμού στο οποίο περιπλέκεται μυστηριωδώς μια ένοπλη εισβολή σε σχολείο. Ο Μονταλμπάνο αναγκάζεται ν’ αναμετρηθεί για τα καλά με το φωτεινό και έξυπνο μυαλό εφήβων που έχουν σχέσεις μόνο μέσα από το skype και που με τη ζωντάνια και την ορμητικότητά τους, σαν νέοι Αργοναύτες, εμπιστεύονται την εύθραυστη τρυφερότητά τους στην περιπέτεια του διαδικτύου.
Η άποψή μου:
«Στο ψυγείο βρήκε μια τεράστια σαλάτα με θαλασσινά, φρεσκότατη κι ευωδιαστή. Έστρωσε στη βεράντα, το ολόγιομο φεγγάρι φώτιζε τόσο, ώστε δε χρειάστηκε ν’ ανάψει φως. Είχε τόση ησυχία, που μπορούσες να την κόψεις με το μαχαίρι, το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ρυθμικός ήχος της μηχανής ενός ψαροκάικου πέρα μακριά. Ήταν σαν τους χτύπους της καρδιάς της θάλασσας».
Στη Μεσόγειο τα πάντα είναι διαφορετικά: το φως, το φεγγάρι, οι μυρωδιές, οι γεύσεις, η θάλασσα· ακόμα και τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Όταν διαβάζετε Αντρέα Καμιλλέρι (1925-2019), τον πολυγραφότατο μετρ του είδους, ξεχάστε τη σύγχρονη μόδα των Σκανδιναβών συναδέλφων του ή του Γαλλικού νουάρ. Οι ήρωες του Ιταλού συγγραφέα, ο πασίγνωστος Μονταλμπάνο και η παρέα του, είναι παρορμητικοί και ευέξαπτοι, καλοφαγάδες και ερωτύλοι, ράθυμοι και κοπανατζήδες. Η υγιεινή ζωή και διατροφή, η απρόσωπη καθημερινότητα, η ατελείωτη ενδοσκόπηση δεν έχουν φτάσει μέχρι τη Βιγκάτα, τη φανταστική πόλη όπου στήνει το σκηνικό των ιστοριών του ο συγγραφέας.
Ο Μονταλμπάνο-Καμιλλέρι ανήκει στην παλιά σχολή και δε φοβάται να το παραδεχτεί. Δεν έχει ιδέα από τεχνολογία και επιστήμη, από email και υπολογιστές, από την αχανή θάλασσα του internet και των κοινωνικών δικτύων. Η αδελφοποίηση της Βιγκάτα με μια σουηδική πόλη (αμάν, κι εδώ Σκανδιναβοί!) και η ταινία που γυρίζεται στην πόλη, μετατρέποντάς τη σε ένα υπαίθριο κινηματογραφικό πλατό, τον ενοχλεί και τον κάνει να κλείνεται σπίτι του· ακόμα κι αν τα γυρίσματα γίνονται στη βεράντα του! Δεν καταλαβαίνει επίσης κι άλλες ασθένειες της σύγχρονης εποχής: το σχολικό bullying, τους διαδικτυακούς εκβιασμούς, τους «anonymous» εκδικητές. Αλλά το μυαλό του παιδεύει και μια παλιά ιστορία ασθένειας, αγάπης και θανάτου, μεταξύ δύο αδελφών που δε ζουν πια.
Πού είναι το έγκλημα, θα αναρωτηθεί κανείς. Μα σε δεύτερο πλάνο και με ελάχιστο δράμα και αίμα στην πλοκή και την αφήγηση. Άλλωστε η Βιγκάτα είναι Μεσόγειος. Εδώ δε σκοτώνουν από μίσος· ίσως μόνο από αγάπη...
Το "Δίχτυ ασφαλείας" εκδόθηκε το 2017 και είναι ένα από τα τελευταία βιβλία που έγραψε ο Καμιλλέρι, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2019. Αν ο αναγνώστης δεν έχει διαβάσει άλλα βιβλία του, ίσως να τον ξενίσει που ο συγγραφέας αμελεί να συστήσει τους ήρωές του. Η σύντροφος του Μονταλμπάνο, Λίβια, οι αστυνομικοί Αουτζέλλο και Καταρέλλα, η οικιακή βοηθός Αντελίνα κ.ά. εμφανίζονται στην πλοκή σαν να ήταν πάντα εκεί. Τον Καμιλλέρι όμως προφανώς δεν τον ενοχλούν τέτοιες λεπτομέρειες, όπως δεν ενοχλούν και τον ήρωά του, τον αστυνόμο Μονταλμπάνο. Όλα μπορεί να πάνε στραβά μέσα στην ημέρα, όταν όμως έρχεται το βράδυ η διάθεσή του μπορεί να φτιάξει σε μια στιγμή: αρκεί να ανοίξει το ψυγείο του και να βρει ένα πιάτο νοστιμότατα μπαρμπούνια να τον περιμένουν.
Ε ναι, είναι «δικοί» μας άνθρωποι αυτοί οι Ιταλοί της Βιγκάτα...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Αντρέα Καμιλλέρι
Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού
Σελίδες: 352
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2019
ISBN: 978-960-168-444-4
Ο Αντρέα Καμιλλέρι γεννήθηκε στη Σικελία το 1925 και πέθανε στη Ρώμη το 2019. Ο πιο πολυδιαβασμένος Ιταλός συγγραφέας του καιρού μας, άργησε ν’ αφοσιωθεί στο γράψιμο, κι όταν το αποφάσισε, στα εξήντα του, έγινε αμέσως ένα μοναδικό εκδοτικό φαινόμενο. Ολόκληρη η Ιταλία, και όχι μόνο η ιδιαίτερη πατρίδα του, η Σικελία, αιχμαλωτίστηκε απ’ αυτόν τον μεγάλο τεχνίτη της πλοκής και της γλώσσας, του «πατρικού» σικελικού ιδιώματος. Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα βιβλία του: "Το σχήμα του νερού", "Σκύλος από τερακότα", "Ο κλέφτης της μεσημβρίας", "Η φωνή του βιολιού", "Τριάντα ημέρες με τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο", "Το άρωμα της νύχτας", "Eκδρομή στο Τίνταρι", "Τα πορτοκάλια του Μονταλμπάνο", "O ζυθοποιός του Πρέστον", "Υποχρεωτική πορεία", "Η υπομονή της αράχνης", "H άλωση του Μακαλλέ", "Πανσιόν Εύα", "Ήλιος του Αυγούστου", "Χάρτινο φεγγάρι", "Το χρώμα του ήλιου", "Οι έρευνες του αστυνόμου Κολλούρα", "Tα φτερά της πεταλούδας", "Ίχνη στην άμμο", "Το ματωμένο χωράφι", "Η ηλικία της αβεβαιότητας", "Σιωπή" (σε συνεργασία με τον Κάρλο Λουκαρέλλι), "Δικαστές" (σε συνεργασία με τους Κάρλο Λουκαρέλλι και Τζανκάρλο Ντε Κατάλντο), "Ο χορός του γλάρου", "Προσωρινή διακοπή", "Το κυνήγι του θησαυρού", "Το χαμόγελο της Αντζέλικα", η επετειακή έκδοση "Τρεις υποθέσεις για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο", "To παιχνίδι με τους καθρέφτες", "Ακτίνα φωτός", "Μια φωνή τη νύχτα", "H φωλιά της οχιάς", "Πυραμίδα από λάσπη", "O χορός των παρεξηγήσεων", "Θάνατος στα ανοιχτά", "Η αναφορά του Μάουρο", "Η άλλη άκρη του νήματος", "Δίχτυ ασφαλείας", "Η πινακίδα", "Η μέθοδος Καταλανόττι", "Γράμμα στη Ματίλντα", "Ο μάγειρας του «Αλκυόνη»".
.jpg)
