Βιβλιοάποψη: "Μισός Θεός"

---Δημοσίευση: 11/11/2021---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Το μέλλον της πίστης μου άλλαξες,

τώρα μετέχω στη θρησκεία των παιδιών

σε ελευθέρωση των σπλάχνων από γέρμα,

σε άντληση μοναδική ήπιου ήλιου

κλίνω στην παιδική ροή

όπως προσκύνημα αγίων ζωντανών,

είμαι τώρα γέννημα Σου εγώ,

με πηγαίνεις στην λύση του φόβου.

Η άποψή μου:

(γράφει η Μαριάννα Φλέσσα)

Η Μαρία Τζίκα μας παραδίδει τη δεύτερη ποιητική συλλογή της με το μυστηριώδη τίτλο «Μισός Θεός». Την πάντα εξαιρετικής ποιότητας έκδοση του Βακχικόν, κοσμεί στο εξώφυλλο η εικαστική δημιουργία του Σάκη Μπίτσιου.

Την αφήγηση αυτή του ζωγράφου επιχειρεί να μετατρέψει σε λέξεις η ποιήτριά μας μέσα από ένα ανοιχτό, μεταμοντέρνο, ελεύθερο στίχο.

Ο κεντρικός θεματικός άξονας είναι ο: γυναίκα-μητρότητα-παιδί. Η εκκίνηση γίνεται στο πρώτο μέρος της συλλογής από το παιδί:

«Κάτω από τα μάγουλά σου φέγγει

συστάδα από τα μάτια του Θεού

που σε κοιτά όπως πλέεις το αποτύπωμα σου

στον γεωμετρικό αέρα, [...]»

«[...] γίνεσαι ορατότητα 

σε ένα ξεθωριασμένο κύκλο [...]»

Η νέα αρχή, η νέα ζωή γεννιέται μέσα από τρυφερές λέξεις, γλυκά λόγια. 

Στο δεύτερο μέρος, η γυναίκα παίρνει αυτή τον πρώτο λόγο. Με εξαίσια λεπτότητα και προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις, τοποθετείται στο κέντρο: είναι κόρη, μητέρα, ερωμένη. Τα βιώματά της στις θέσεις που της προσδίδουν, είναι οι μικρές ιστορίες που γύρω τους περιστρέφεται ο ποιητικός λόγος. Οι εικόνες της ζωής, οι αντιθέσεις, μετουσιώνονται με ευαισθησία σε αφήγηση ποιητική, δίνοντας αφορμή να αντλήσει έμπνευση η ποιήτρια μέσα από τις προσωπικές της εμπειρίες, που κάνουν κάνουν ακόμα πιο εκφραστικό τον ποιητικό της λόγο. Όπως εδώ όπου περιγράφει μια μάλλον μειονεκτική και αδύναμη γυναικεία θέση υποταγής:

 «Οι γυναίκες ποτέ δε μιλούν, 

στο ανάστημά τους σωριάζονται 

όταν ύψη ονειρεύονται 

ξενοκίνητων κόσμων. [...]»

Όλα τα ποιήματα αναφέρονται είτε στη γυναίκα, είτε εστιάζουν στο παιδί με τη μητρική φύση να ευαισθητοποιείται από εικόνες όπου τα παιδιά υποφέρουν. Εισάγεται έτσι η έννοια, του πόσο σημαντικό είναι το παιδί. Κάθε παιδί. Όλα τα παιδιά. Αγανάκτηση και οργή εκφράζεται όταν πέφτουν θύματα βίας, όταν κακοποιούνται, όταν διώκονται, χάνουν τις εστίες τους λόγω πολέμου και δεν προστατεύονται από τις «πολιτισμένες» κοινωνίες μας. Υψώνει τότε φωνή φωνή στο Θεό:

«[...] χαλασμένη όραση του Θεού [...]» που δε βλέπει το διωγμό των παιδιών.

Ποιος είναι, όμως, ο Μισός Θεός του τίτλου της συλλογής; Το παιδί, ο συνεχιστής της ζωής, που πρέπει να χαίρει σεβασμού και προστασίας ως το μέλλον αυτού του κόσμου; Η ελπίδα για τον καλύτερο κόσμο; Ή η δημιουργός της ζωής γυναίκα-μητέρα; Αυτή που δημιουργεί στα σπλάχνα της ως Μισός Θεός τη ζωή;

Μήπως ο Μισός Θεός είναι τα 

«[...] από κακή ενηλικίωση αρσενικά [...]»

που βάρβαρα καταστρέφουν την ειρηνική εικόνα της μητρικής αγκαλιάς; Μήπως πάλι, ο Μισός Θεός είναι ο Θεός εκείνος που αποστρέφει το βλέμμα του από την αδικία των πιο πάνω αρσενικών και δεν αξίζει το σεβασμό μας;

Με γλωσσικό πλούτο και μεστό, ώριμο ύφος, η Μαρία Τζίκα μας δίνει μια λεπτοδουλεμένη και σφιχτή θεματολογικά ποιητική συλλογή. Ως μητέρα, ταυτίστηκα με κάθε της λέξη. Βρήκα κοινό τόπο επικοινωνίας, πολύ συγκινητικό. Πραγματικά, θεωρώ ότι είναι μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια!

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Ποιήτρια: Μαρία Τζίκα

Σελίδες: 50

Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2019

ISBN: 978-960-638-025-9

Βιογραφικό της ποιήτριας:

Η Μαρία Τζίκα γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1980 στην Θεσσαλονίκη. Κατάγεται από τη Χαλκιδική και μεγάλωσε στον Πολύγυρο όπου και διαμένει με την οικογένειά της. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Πάτρας και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στη Δημιουργική Γραφή του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Το 2015 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της με τον τίτλο Ελαττωματικό χώμα (εκδόσεις Το Κεντρί).