---Δημοσίευση: 12/11/2021---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ποιο είναι το χειρότερο παιχνίδι που μπορεί να παίξει το μυαλό σου;
Το μόνο που θυμάμαι είναι θολές εικόνες, ανθρώπους σαν σκιές να περιφέρονται βιαστικά γύρω μου ψάχνοντας τη θέση τους στο χωροχρόνο, και ήχους να μπερδεύονται ανάμεσά μας, να μας τυλίγουν, μέχρις ότου ένα πελώριο κόκκινο, σαν κύμα που γιγαντώνεται, ορμάει επάνω μας και μας σκεπάζει. Σιγή για λίγο, κι έπειτα ο ήχος έρχεται υπόκωφος.
1-8-7, επαναλαμβάνω, 1-8-7, καλώ ενισχύσεις.
Νεκρό παιδί στο Καθολικό Δημοτικό Σχολείο Η Ιωάννα της Λωρραίνης.
Στο σημείο η ύποπτη. Η διευθύντρια Άγκα Ρέμικ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ. Το παιδί της τραγωδίας του Σαν Αντόνιο του Τέξας τα Χριστούγεννα του 1989. Ο πατριός μου πυροβόλησε τη μητέρα μου κι έπειτα έδωσε τέλος στη ζωή του. Η μικρή μας Μάργκο από την τρομάρα της το έσκασε και δεν είναι πλέον παρά ένας φάκελος που έκλεισε, ενός παιδιού που δε βρέθηκε ποτέ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ. Η κατάρα πίσω από κάθε τραγωδία. Η γυναίκα που απελπισμένα προσπαθεί να σας μοιάσει. Έχω μια όμορφη γάτα, τη Ζόι, και μια έξυπνη κούκλα, τη Ζακλίν. Έχω μια γειτόνισσα που πουλάει τη ζωή μου στον Τύπο. Έχω ένα βασανιστικό ερώτημα που με στοιχειώνει.
Ποια είμαι; Τι είμαι; Απεγνωσμένα, πλέον, σας ζητάω να με βοηθήσετε να το ανακαλύψω.
Η άποψή μου:
Επουλώνονται τα τραύματα; Μπορείς άραγε να τα απωθήσεις τόσο βαθιά στο υποσυνείδητό σου σαν να μην έγιναν ποτέ; Ποια είναι η Άγκα Ρέμικ στην πραγματικότητα; Έχει διαπράξει τα εγκλήματα που της καταμαρτυρούν ή είναι απλώς ένα φοβισμένο παιδί μέσα στο περίβλημα γυναίκας;
Ένα μυθιστόρημα που σου δημιουργεί από τις πρώτες κιόλας σελίδες ερωτήματα, κατά κανόνα είναι πολύ καλό. Ένα σκληρό, προκλητικό εξώφυλλο σου παγώνει το αίμα. Η ζυγαριά πότε γέρνει υπέρ της και πότε εναντίον της. Τελικά θα μάθουμε ποιο είναι το αμάρτημά της; Αθώα ή ένοχη και πώς γίνεται όλα τα εγκλήματα να λαμβάνουν χώρα γύρω από αυτήν;
Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή ένιωσα γνήσια συμπόνια. Είδα μπροστά μου όχι τη διευθύντρια του σχολείου αλλά ένα παιδί γεμάτο πληγές. Μα ούτε εγώ ήξερα τι να αποφασίσω -από τη μια, η προσωρινή της αμνησία, τα κενά μνήμης. Από την άλλη, με βασάνιζε η επιμονή της να κοιμάται στη ντουλάπα καθώς κι η αλλοπρόσαλλη και αντικοινωνική συμπεριφορά της. Συνεχώς σκεφτόμουν μήπως έχει συνεργό και το μυαλό μου δεν μπορούσε να ησυχάσει.
Ανέραστη κι αλλόκοτη η Ρέμικ με μια εμφάνιση που δεν βοηθάει καθόλου το κοινωνικό προφίλ της μοιραία δέχεται ακραίο bullying, κάτι που καταδικάζω.
Τόσο η γραφή, όσο και η πλοκή σε κερδίζουν από την αρχή. Με μια εξαιρετική άνεση η συγγραφέας παίζει με τον χωροχρόνο και περιγράφει παραστατικά το τότε και το τώρα. Η ηρωίδα της κάποιες στιγμές μοιάζει να τα έχει εντελώς χαμένα. Αλλά αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι ο κόσμος γύρω της. Πόσο θεμιτό είναι άραγε να καταδικάζεις κάποιον πριν τη δίκη και μάλιστα χωρίς επαρκή στοιχεία; Πόσο καλύτεροι νομίζουν ότι είναι αυτοί που ασκούν bullying σε μια γυναίκα ήδη καταρρακωμένη; Ναι, ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το έγκλημα ή και μια σειρά εγκλημάτων αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει πριν παρουσιαστούν στη δημοσιότητα τα ακριβή γεγονότα.
Θα μείνω στο γεγονός που εμένα προσωπικά με συγκλόνισε -όταν η χαροκαμένη μάνα χτυπάει την πόρτα της διευθύντριας. Γιατί πήγε εκεί; Ψάχνει εξηγήσεις; Θέλει να αντικρίσει ιδίοις όμμασι τη δολοφόνο του παιδιού της; Θέλει να βγάλει η ίδια την ετυμηγορία της; Ποια άγνωστη δύναμη ώθησε ως εκεί τα βήματά της;
Κατά κάποιον τρόπο αυτή η σκηνή μου φάνηκε συγκλονιστική. Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά και την αγωνία μου να εκτοξεύεται στο κόκκινο. Η συγγραφική δεινότητα της συγγραφέως ευθύνεται για την πίεση που υπάρχει στα σωστά σημεία. Οι λέξεις είναι οι κατάλληλες. Η ένταση αμείωτη. Ήδη από την αρχή του βιβλίου μού έκανε τρομερή εντύπωση πόσο εύκολα μπορεί να περιγράψει τον θυμό, την οργή, την απογοήτευση, τον πόνο χωρίς να εκστομίσει ούτε μια βρισιά. Κι αυτό το θεωρώ τέχνη. Επίσης πάλι με τη δύναμη της γραφής κατάφερε να με κάνει να νιώσω μια οικειότητα με τα μέρη όπου διαδραματίζεται το έργο, παρά το γεγονός ότι δεν τα έχω επισκεφτεί ποτέ μου.
Τέλος, το μυθιστόρημα δεν αφήνει κενά κι ερωτηματικά, πράγμα που με εκπλήσσει καθώς είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της συγγραφέως. Σίγουρα κάποια στιγμή θα αναζητήσω και το πρώτο.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Σόνια Σαουλίδου
Σελίδες: 368
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2021
ISBN: 978-960-620-871-3
Η Σόνια Σαουλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Επικοινωνίες καθώς και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Slippery Rock University στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά ως δημοσιογράφος. Επίσης ανέλαβε την παρουσίαση τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών παραγωγών σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Το 2013 μετακόμισε στο Κέιπ Κόραλ της Φλόριντα, όπου η μόνη επαγγελματική επιλογή που είχε στη μικρή αυτή παραθαλάσσια πόλη ήταν να εργαστεί ως μεσίτρια. Εκεί ξεκίνησε στα μέσα του 2017 να γράφει το πρώτο της αστυνομικό θρίλερ "Το ακρωτήρι των κοραλλιών", το οποίο ολοκλήρωσε την ίδια χρονιά, με την επιστροφή της στην Ελλάδα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2019 από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. "Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ" είναι το δεύτερό της αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ. Πλέον ζει στη γενέτειρά της με το γιο της. Βρείτε τη στο Facebook και στο Instagram.
.jpg)
