---Δημοσίευση: 04/11/2021---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Θέλω τη βοήθειά σου, ντετέκτιβ. Φωτιά ή νερό;»
Ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ, της Διεύθυνσης Ληστειών και Ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας του Λος Άντζελες, δέχεται ένα ανώνυμο τηλεφώνημα το οποίο τον στέλνει σε μια διεύθυνση στο διαδίκτυο. Πρόκειται για μια ζωντανή μετάδοση. Ο Χάντερ μπαίνει στη σελίδα και η παράσταση που δημιουργήθηκε για τα μάτια του μόνο αρχίζει αμέσως. Όμως ο άγνωστος δε θέλει να αναγκάσει τον ντετέκτιβ Χάντερ μονάχα να την παρακολουθήσει, αλλά απαιτεί και τη συμμετοχή του.
Και δεν του δίνει κανένα περιθώριο άρνησης.
Αναγκασμένος να πάρει μια απαίσια απόφαση, ο Χάντερ πρέπει να παρακολουθήσει το άγνωστης ταυτότητας θύμα να βασανίζεται και να δολοφονείται σε ζωντανή μετάδοση στο διαδίκτυο.
Η Αστυνομία του Λος Άντζελες σε συνεργασία με το FBI θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να εντοπίσουν τα ηλεκτρονικά ίχνη του δράστη, ο οποίος όμως δεν είναι ερασιτέχνης και έχει φροντίσει να τα καλύψει από την αρχή μέχρι το τέλος. Και προτού ο Χάντερ μαζί με τον συνεργάτη του, τον Γκαρσία, προλάβουν να αρχίσουν την έρευνα, έρχεται και δεύτερο τηλεφώνημα. Άλλη μια ιστοσελίδα. Άλλο ένα θύμα. Αλλά αυτή τη φορά ο δολοφόνος έχει μετατρέψει την παράσταση σε ένα δολοφονικό ριάλιτι, στο οποίο ο κάθε χρήστης του ίντερνετ μπορεί να ψηφίσει και να αποφασίσει για τη μοίρα του θύματος.
Η πέμπτη υπόθεση του ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ είναι ένα καθηλωτικό αστυνομικό θρίλερ που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα.
Η άποψή μου:
Ο συγγραφέας συνεχίζει να παίζει τόσο με το μυαλό όσο και με τα νεύρα μας. Ο λόγος του καταιγιστικός, η γραφή του όσο πάει γίνεται και καλύτερη, όλο και μεγαλύτερες εκπλήξεις, όλο και μεγαλύτερες ανατροπές. Μια διεισδυτική ματιά στην κοινωνία του σήμερα αλλά και του απρόσωπου Λος Άντζελες. Το προφίλ του δολοφόνου μοιάζει διαφορετικό αυτή τη φορά. Διαστροφικό, σαδιστικό, απαθές είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό. Σχεδόν υποφέρω που οι φόνοι μοιάζουν τυχαίοι και αναίτιοι. Ο αναγνώστης περιμένει μια λογική -έστω και με το μυαλό του δολοφόνου- εξήγηση. Όσο αυτή καθυστερεί, τόσο μεγαλώνει και ο οικτιρμός για τα θύματα αλλά και η αγωνία μας.
Το δολοφονικό αυτό παιχνίδι αυτή τη φορά παίζεται διαδικτυακά -άγνωστος κόσμος αποφασίζει όχι αν θα ζήσει το θύμα ή αν θα πεθάνει, αλλά τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνει! Φυσικά η εκτέλεση μεταδίδεται ζωντανά και έχει χιλιάδες viewers. Εδώ προστίθεται ένα άλλο ερώτημα στον αναγνώστη: ποιοι ψηφίζουν και γιατί ψηφίζουν. Και καλά στην αρχή. Όταν αργότερα γίνεται γνωστό ότι το παιχνίδι αυτό είναι αληθινό, ποιος είναι αυτός που παίρνει την ευθύνη να ψηφίσει; Με ποια κριτήρια μπορείς να πάρεις απόφαση για κάποιον που σου είναι παντελώς άγνωστος; Κι αν ψηφίσεις δεν γίνεσαι συνένοχος στο έγκλημα;
Αυτά κι άλλα πολλά περνούσαν από το μυαλό μου καθώς ο κλοιός γύρω από τους δύο ντετέκτιβ σφίγγει. Αυτή τη φορά δεν έχουν κανένα χειροπιαστό στοιχείο στα χέρια τους. Ο δολοφόνος είναι ευφυής και δεν αφήνει διαδικτυακά ίχνη. Τα πτώματα (όποτε επιτρέψει να βρεθούν) σχεδόν δεν αναγνωρίζονται. Μα ο δολοφόνος είναι εκεί, καραδοκεί και απολαμβάνει το έργο του, παίζει με τους αστυνομικούς όπως η γάτα με το ποντίκι. Είναι αναπόφευκτη λοιπόν η παρέμβαση του FBI που μαζί με τη δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος ψάχνουν το πρώτο λάθος, αυτό που θα τους κάνει να εντοπίσουν το δράστη πριν είναι πολύ αργά.
Καινούργια πρόσωπα εμφανίζονται, όπως αυτό της Μισέλ Κέλι που στην κυριολεξία κλέβει την παράσταση. Η Μισέλ δεν είναι μια συνηθισμένη συνεργάτης του FBI. Πίσω από την πανκ-ροκ εμφάνισή της (τατουάζ, πίρσινγκ, μαύρο βερνίκι, μαύρο βαμμένο μαλλί), κρύβεται μια δυναμική προσωπικότητα που με πείσμα και αυταπάρνηση δεν ησυχάζει αν δεν τελειώσει αυτό που αρχίζει. Θα βρει την άκρη, έστω κι αν πρέπει να παρακολουθήσει τις αποτρόπαιες δολοφονίες ξανά και ξανά. Ακόμα κι αν χάσει τον ύπνο και την όρεξή της! Της αρέσει να δουλεύει μόνη. Αυτά τα χαρακτηριστικά την κάνουν να μοιάζει αρκετά με τον ντετέκτιβ Χάντερ.
Δράση κι αγωνία λοιπόν χαρακτηρίζει το βιβλίο από την αρχή ως το τέλος! Μας ξαφνιάζει που ο συγγραφέας για άλλη μια φορά πέτυχε το στόχο του: να μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον αλλά να έχει και τις απαραίτητες εξηγήσεις για όλα όσα διαδραματίζονται.
Θα προσθέσω επίσης ότι λατρεύω τα εξώφυλλα που μοιάζουν γρίφοι σε μαύρο φόντο -διαφωνώ σε όσους φαίνονται αδιάφορα ή μονότονα. Πιστεύω ότι έχουν γίνει σήμα κατατεθέν του Κάρτερ γιατί ακόμα κι αν δεν υπήρχε το όνομα, θα’ξερα ποιος έγραψε το βιβλίο.
Τέλος, θέλω να αναφέρω τους αφανείς, συνήθως, ήρωες: τους μεταφραστές. Τη μετάφραση του παρόντος την έχει κάνει ο Βαγγέλης Γιαννίσης κι όχι μόνο έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη αλλά νιώθω κι έναν ενθουσιασμό όταν Έλληνες συγγραφείς αναλαμβάνουν αυτό το δύσκολο και χρονοβόρο έργο.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Ρόμπερτ Χάντερ #5
Συγγραφέας: Chris Carter
Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης
Σελίδες: 448
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2020
ISBN: 978-960-507-138 -7
Ο Κρις Κάρτερ, ιταλικής καταγωγής και γεννημένος στη Βραζιλία, σπούδασε ψυχολογία με ειδίκευση στην εγκληματική συμπεριφορά στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ως μέλος της ομάδας Εγκληματολογικής Ψυχολογίας της Εισαγγελίας της Πολιτείας του Μίσιγκαν πήρε συνεντεύξεις από πολλούς εγκληματίες, μεταξύ των οποίων σίριαλ κίλερς και δράστες πολλαπλών ανθρωποκτονιών καταδικασμένους σε ισόβια κάθειρξη, και είχε την ευκαιρία να τους μελετήσει. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Κρις Κάρτερ εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου πέρασε μια δεκαετία ως κιθαρίστας πολυάριθμων γκλαμ ροκ συγκροτημάτων, πριν εγκαταλείψει το επάγγελμα του μουσικού για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή. Σήμερα ζει στο Λονδίνο. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.
