---Δημοσιεύτηκε: 28/06/2021---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Πορτρέτα ανθρώπων των γραμμάτων, των τεχνών, της τηλεόρασης και του περιθωρίου συνυπάρχουν σε αυτές εδώ τις σελίδες, οι οποίοι μας διηγούνται τις εξαίσιες αλλά και ανατρεπτικές τους ιστορίες.
Αβανγκάρντ χώροι, καλλιτεχνικά στέκια, ετερόκλιτοι ήρωες και τα πρώτα ντεκαντάνς ντραγκ σόου της Αθήνας περασμένων δεκαετιών αναδεικνύουν μια Ελλάδα που αλλάζει, που μεταλλάσσεται συνεχώς στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ενώ φίλοι και διανοούμενοι αναζητούν απεγνωσμένα τα χρόνια εκείνα της χαράς, της μέθεξης, του έρωτα και των εκρηκτικών συναισθημάτων.
Αυτοσχέδια επιθεωρησιακά νούμερα από ραδιοφωνικές εκπομπές, αναμνήσεις φίλων συναγωνιστών που έζησαν συγκλονιστικά χρόνια ευτυχίας στα σκυλάδικα της παραμεθορίου και, γενικά, ό,τι περίσσεψε απ’ το ηρωικό έπος τού Αυτή η νύχτα μένει.
Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνει κείμενα δημοσιευμένα πριν από δεκαπέντε χρόνια, στην Athens Voice, το Penthouse και πρόσφατα στο ΑΛΜΑΝΑΚ της Lifo, στα οποία περιγράφονται, με τολμηρό και καυστικό χιούμορ, οι συνήθειες, τα πάθη και τα ήθη των τηλεοπτικών μας αστεριών, που -δόξα τω Θεώ- υπάρχουν και αναφύονται σαν τα γιούκα διαρκώς. Φυσικά, υπάρχουν και καινούργια κείμενα που αναφέρονται στη βασιλεία των μαγείρων, των ηλεκτρολόγων, του Ντάνου και όλων των υδραυλικών που, ξαφνικά, σαν τη Γαλλική Επανάσταση, ξεχύθηκαν στο τηλεοπτικό πεδίο να αρπάξουν αυτό που δικαιωματικά τούς ανήκει.
Το βιβλίο συνοδεύεται από δεκάδες φωτογραφίες των πραγματικών ηρώων που συνάντησε ο συγγραφέας. Μας συστήνει το σύμπαν αυτό, το σχεδόν αλμοδοβαρικό, που είναι ένα παλίμψηστο της καψούρας, των άνομων πράξεων, του γλεντιού, του πάθους και της νύχτας -ένας δηλαδή ύμνος στη ζωή.
Η άποψή μου:
«Οι ήρωες μιας γενιάς είναι οι γελωτοποιοί μιας άλλης. Η τέχνη του ενός είναι το κιτς κάποιου άλλου. Έχω ήδη υπάρξει κιτς, τώρα είμαι και πάλι τέχνη.»
-Leonard Cohen, 1934-2016, Καναδός τραγουδοποιός-
Οι τηλεοπτικές περσόνες που έχουν περάσει κατά καιρούς από την ελληνική τηλεόραση έχουν από τη μία λοιδορηθεί και απαξιωθεί, και από την άλλη, έχουν λατρευτεί σε βαθμό ειδώλων. Όχι τόσο λόγω της παρουσίας τους -αν και αυτή έχει παίξει καταλυτικό ρόλο- όσο για αυτό το περιεχόμενο των εκπομπών τους. Για να φτάσουν όμως, στο σημείο να «απασχολήσουν» σε τέτοιο βαθμό το κοινό, που μεταξύ μας δεν θεωρείται και ένα από τα καλύτερα της υφηλίου, στο να μπορεί να διακρίνει το αληθινό από το κάλπικο, σημαίνει ότι η αξία τους υπήρξε αδιαμφισβήτητη.
Ο Θάνος Αλεξανδρής αποτελεί μία κατηγορία από μόνος του. Η θητεία του δίπλα στον Γιώργο Μαρίνο, πιστεύω τον καθόρισε, όπως και η διαπροσωπική σχέση που είχε αναπτύξει με την μοναδική Μαλβίνα Κάραλη. Αυτές οι δύο προσωπικότητες, που «έγραψαν» ανεξίτηλα στην ελληνική πραγματικότητα, δημιούργησαν την μετέπειτα πορεία του Θάνου Αλεξανδρή. Το βιβλίο αυτό εξιστορεί την πορεία του, περιγράφοντας με αιχμηρά λόγια τα όσα διαδραματίστηκαν από την αφετηρία της ζωής του στη Νέα Αρτάκη Ευβοίας έως και την παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση. Μέσα από τα κείμενά του περνάει όλη η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, και θεωρώ ότι στάθηκε τυχερός που γνώρισε, βίωσε και συναναστράφηκε την ίδια την Ιστορία, σε αρκετές των περιπτώσεων. Θα μπορούσε να ήταν ένας σχεδόν «βολεμένος» δημοσιογράφος με δική του εκπομπή και σε «μεγάλο» κανάλι. Προτίμησε όμως να καταδυθεί στην ανθρώπινη συναναστροφή των ανθρώπων, που πολλοί από εμάς τη δεκαετία του ’90, θεωρήσαμε trash & kitsch. Αλλά εντέλει τι είναι kitsch; Πώς καθορίζεται το trash και ποιος το «ευτελίζει» ως δεύτερη επιλογή ή άποψη; Το να δραπετεύεις από νόρμες, κανόνες, αισθητικούς αυταρχισμούς και εντολές χρειάζεται γενναιότητα και επίπεδο αυτογνωσίας. Το να επιλέγεις να δείξεις, χωρίς την υποστήριξη Μαικηνών στο ελληνικό κοινό, παρουσίες πέρα από το αποδεκτό, δείχνει προσωπική ταυτότητα και παρρησία.
Θα τολμήσω να πω ότι πολλές φορές κι εγώ πέρασα από τη φάση της απαξίωσης αυτών των εκπομπών. Θεώρησα ότι η «αισθητική» μου δεν μπορεί να συνταυτιστεί με αυτό που μου πρόσφεραν. Ωστόσο δεν μπόρεσα τότε να κατανοήσω αυτό που κατ’ ουσίαν έβλεπα: την αυθεντικότητα των προσώπων. Την τόλμη τους να σηκώνουν ανάστημα απέναντι σε αυτό που όλη η κοινωνία της Ελλάδας φοβόταν. Στο «τι θα πει ο κόσμος. Τι θα πει ο γείτονας και οι γνωστοί μας». Αυτό το θάρρος τους έγινε το λίπασμα αρκετών μετέπειτα τηλεοπτικών εκπομπών, που δεν μπόρεσαν όμως να «αναπτυχθούν» σε υγιή «δέντρα» αλλά παρέμειναν, πολλές από αυτές, καχεκτικά μορφώματα ενός πρότυπου απλησίαστου. Η διαδρομή λοιπόν του Θάνου Αλεξανδρή, όπως ο ίδιος μας την εξιστορεί, είναι ζηλευτή. Δύσκολες πολλές φορές οι επιλογές του, αλλά αναντίλεκτα μοναδικές. Πολλοί δημοσιογράφοι σήμερα θα ήθελαν να έχουν πάρει μία τέτοια συνέντευξη από την ανυπέρβλητη Ταϋγέτη, ή από τη Μπέμπα Μπλάνς και την Παλόμα. Να είχαν διασταυρώσει τις ζωές τους με τους θαμώνες των επαρχιακών σκυλάδικων αλλά και της αθηναϊκής νύχτας των οδών Λιοσίων, Καβάλας και Πέτρου Ράλλη, όχι ως παρατηρητές αλλά ως μέρος τους, ως σάρκα εκ της σαρκός των.
Όταν διαβάσετε αυτό το βιβλίο θα διαπιστώσετε ότι η πραγματική Ελλάδα δεν πορεύτηκε μέσα από τα Μέγαρα. Δε γιγαντώθηκε μέσα σε κλειστές και πριβέ πίστες, ούτε και εξελίχθηκε εντός των άνοστων σημερινών κέντρων διασκεδάσεως. Η Ελλάδα των ’70 και εντεύθεν πορεύτηκε, πέρασε και επέζησε μέσα από τα «μπουζούκια», τον Έλατο της Πλατείας Λαυρίου, τα «Αραπάκια», τις σχεδόν σκοτεινές και μυστικιστικές επαρχιώτικες λαϊκές πίστες, όπως έχει ήδη παρουσιάσει ο Θάνος Αλεξανδρής και στο άλλο του βιβλίο «Αυτή η νύχτα μένει».
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Θάνος Αλεξανδρής
Σελίδες: 384 / Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερ. έκδοσης:
ISBN: 978-960-382-019-2
.jpg)
