---Δημοσιεύτηκε: 10/06/2021---
Ένας γιος / Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Ο μπαμπάς μ’ έπιασε από τους ώμους κι έγινε κατακόκκινος. ‘‘Μη φορέσεις ποτέ ξανά γυναικεία ρούχα, ακούς τι σου λέω; Ακούς τι σου λέω, Γκίγε;’’ Και είπε: ‘‘Την επόμενη φορά που θα σ’ ακούσω να λες μπροστά στους θείους ότι όταν μεγαλώσεις θέλεις να γίνεις Μαίρη Πόππινς, σου τ’ ορκίζομαι ότι... σου τ’ ορκίζομαι ότι...’’».
Ο Γκίγε δίνει την εικόνα ενός παιδιού χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Δείχνει ευτυχισμένος, είναι επιμελής και φρόνιμος μαθητής της Δ΄ δημοτικού και κάνει πολύ στενή παρέα με μια συμμαθήτριά του από το Πακιστάν, τη Ναζία. Η μαμά του Γκίγε εργάζεται στο Ντουμπάι και είναι εντελώς απούσα, ο μπαμπάς του έχει προσφάτως βγει στην ανεργία, και ο μικρός -που δεν μιλάει για τη μητέρα του- έχει ως μοναδικό πρότυπο τη Μαίρη Πόππινς. Η δασκάλα του αρχίζει να διαισθάνεται πως κάτι δεν πάει και τόσο καλά. Πιστεύει πως η εξάρτησή του από την -εξιδανικευμένη στη φαντασία του μικρού- Μαίρη Πόππινς είναι μόνον η ορατή κορυφή ενός παγόβουνου, και ζητά τη βοήθεια της ψυχολόγου του σχολείου. Με τη σειρά της, η ψυχολόγος ζητά από τον Γκίγε να της ζωγραφίσει κάποιες εικόνες από την καθημερινότητά του, κι έτσι απλώνονται μπροστά της τα κομμάτια ενός πολύ σύνθετου παζλ...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Αλεχάνδρο Παλόμας
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου
Σελίδες: 224
Ημερ. έκδοσης: 23/11/2018
ISBN: 978-960-8397-98-9
«Ο πατέρας σου δεν είναι όλοι οι άνδρες του κόσμου, αγάπη μου» λέει δίχως να περιμένει την απάντησή μου. «Ούτε εγώ είμαι όλες οι γυναίκες. Κανείς δεν είναι όλος ο κόσμος και κανείς δεν επαναλαμβάνεται. Να μοιάζει, ναι, αυτό μπορεί να συμβεί. Να επαναλαμβάνεται, όμως, όχι. Κι αυτό είναι η ζωή, παιδί μου: να βρίσκεις αυτούς που μοιάζουν και ν’ αποφεύγεις αυτούς που επαναλαμβάνονται. Τα υπόλοιπα, είτε έρχονται είτε όχι. Είτε εμφανίζονται είτε όχι. Είτε πονούν είτε όχι. [...] Εγώ συγχώρεσα τον σύζυγό μου. Τον πατέρα σας, όχι.»
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Αλεχάνδρο Παλόμας
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου
Σελίδες: 320
Ημερ. έκδοσης: 13/07/2020
ISBN: 978-618-5400-19-4
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Στο δρόμο μου έχω συναντήσει εκπληκτικά βιβλία και το «Ένας γιος» του Alejandro Palomas, συμπεριλαμβάνεται σίγουρα σε αυτά! Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κοινωνικό/μελοδραματικό μυθιστόρημα, το οποίο με άγγιξε ως τα βάθη της καρδιάς μου! Είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, η οποία περιλαμβάνει και τα «Μια μητέρα» (για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω) και το «Ένας σκύλος», που ευελπιστώ να κυκλοφορήσει σύντομα. Αν κι έχει βραβευτεί στην Ισπανία με το Βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας, το συγκεκριμένο πόνημα απευθύνεται σε αναγνώστες κάθε ηλικίας, που δε φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με το συναίσθημά τους.
Η ιστορία αφορά στο Γκίγε, ένα 9χρονο αγόρι, το οποίο ζει μόνο με το μπαμπά του, μιας κι η μητέρα του βρίσκεται μακριά. Αν και του λείπει πολύ η μαμά του κι ο πατέρας του είναι μάλλον απόμακρος και αδιάφορος, ο Γκιγέρμο είναι φαινομενικά ένα ευτυχισμένο παιδί. Ένα ήσυχο αγόρι, επιμελής μαθητής του δημοτικού και χαμηλών τόνων ως προσωπικότητα. Ωστόσο, ο Γκίγε έχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι «κολλημένος» με τη Μαίρη Πόππινς κι έχει βαθιά ριζωμένη την πεποίθηση ότι η λέξη «Σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλιντόσιους» είναι μαγική. Στην πραγματικότητα, θέλει να γίνει, όχι σαν τη Μαίρη Πόππινς αλλά η ίδια η Μαίρη Πόππινς! Η καθηγήτριά του, που τη θορυβεί η εμμονή αυτή του παιδιού, ζητά τη βοήθεια μιας παιδοψυχολόγου, η οποία βήμα-βήμα, κατορθώνει να πετύχει την καταβύθιση στον εσωτερικό κόσμο του Γκίγε και να εντοπίσει το βαθύτερο πρόβλημα που ταλανίζει την παιδική ψυχούλα.
Προσωπικά πιστεύω ότι το «Ένας γιος» είναι από τα ωραιότερα βιβλία αυτού του είδους, που έχω διαβάσει. Αγγίζει θέματα που ακόμη και στη σύγχρονη κοινωνία είναι ταμπού. Μιλάει για την ευαισθησία της ψυχής, την διαφορετικότητα, την κουλτούρα, τις αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή, την απώλεια, τη σχέση μεταξύ γονέων και τέκνων και εν γένει τις ανθρώπινες σχέσεις. Η πλοκή κυλάει ομαλά, έχει -όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό- πολλή αγωνία και εντέλει οδηγείται στην κάθαρση, με ένα τέλος το οποίο αν και αναμενόμενο, δε θα μπορούσε να είναι άλλο.
Η ιστορία του Γκίγε και του πατέρα του είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβαίνει στον καθένα από εμάς. Νιώθω ότι είναι βιωματική η εξιστόρησή του. Θα τολμήσω να πω ότι ίσως και να έχει κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία το βιβλίο. Βιώματα του ίδιου του συγγραφέα. Ίσως...
Το «Ένας γιος» του Alejandro Palomas, δεν είναι απλά ένα βιβλίο που μιλάει για την αγάπη και την ελπίδα. Είναι η καλογραμμένη ιστορία ενός 9χρονου αγοριού και του πατέρα του, που θα συγκινήσει και θα προβληματίσει. Σας το προτείνω με το χέρι στην καρδιά!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Ο καλός σχοινοβάτης γνωρίζει πως το πραγματικό κενό βρίσκεται επάνω.»
Η γνωριμία μου με τον Alejandro Palomas έγινε όταν δεν το περίμενα αλλά έγινε και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό, αφού μου δίνει την αίσθηση ότι τα βιβλία του έχουν κάτι ιδιαίτερο, κάτι που μένει μαζί μου, κάθε φορά που ολοκληρώνω κάποιο. Δε ξέρω πώς τα καταφέρνει, αλλά και στα δυο του βιβλία έχει κατορθώσει να με γεμίσει συναίσθημα με τις πιο απλές λέξεις και με τον ελάχιστο τρόπο.
Έχοντας λοιπόν, πολύ πρόσφατο στο μυαλό και στην καρδιά μου το πρώτο μέρος της τριλογίας του, αρχικά, δυσκολεύτηκα να παρακολουθήσω την ιστορία που πραγματεύεται στο «Μια μητέρα». Ωστόσο, μερικά κεφάλαια παρακάτω, με κέρδισε απόλυτα και καταλυτικά! Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα τη λατρεμένη μου μανούλα!
Το «Μια μητέρα» είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, το οποίο επίσης ανήκει στην κατηγορία «μελό». Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας δεν απέχει πολύ με εκείνη που γνωρίσαμε στο «Ένας γιος», με τη μόνη διαφορά ότι σε αυτό του το πόνημα έχει προσθέσει κι αρκετές δόσεις χιούμορ. Μάλιστα, έχει χρησιμοποιήσει μερικές πολύ επιτυχημένες εκφράσεις, οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ δημοφιλείς.
Ο ρυθμός της αφήγησης είναι εξαιρετικός, δεν κάνει «κοιλιά» πουθενά. Επιπροσθέτως, μας προσφέρει και το αίσθημα της αγωνίας και του μυστηρίου -πραγματικά το βρίσκω αξιοθαύμαστο, πώς το καταφέρνει αυτό, ενώ πρόκειται για ένα μελοδραματικό μυθιστόρημα! Ίσως, κάποια στιγμή να ένιωσα ότι θα με αφήσει «με την όρεξη», ωστόσο σύντομα με κατέκτησε με το θέμα του, με μάγεψε με τη γραφή του και τέλος με εξέπληξε με την κατάληξή του. Είναι από τα βιβλία που όταν τελειώσεις, μένεις με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.
«Δεν μπορεί κανείς να βρει την Ειρήνη, αποφεύγοντας τη ζωή.»
Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια νύχτα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Η αφήγηση έχει έναν γλυκόπικρο κι ενίοτε χιουμοριστικό τόνο και τον παλμό της δίνει ο Φερ, ο οποίος «αναρρώνει» από μια ερωτική σχέση η οποία έληξε άδοξα. Ωστόσο, το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι η μητέρα του, η υπέροχη Αμάλια, η οποία είναι σαν τον Ήλιο κι έχει δορυφόρους γύρω της, τα παιδιά, τον αδελφό και το σκύλο της. Δε μιλάει πολύ αλλά παρατηρεί τα πάντα. Καταγράφει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Όταν χρειαστεί να μιλήσει, αυτά που λέει είναι η επιτομή της σοφίας. Στέκεται στο πλευρό της οικογένειάς της σα βράχος. Μητέρα και πατέρας συγχρόνως. Τα παιδιά της τής μοιάζουν πολύ. Είναι δυνατά, έχοντας λάβει από τη μητέρα τους, όλα τα εφόδια και την άνευ όρων υποστήριξη που χρειάζονται, για να προχωρήσουν στη ζωή τους. Λατρεύουν τη γυναίκα που τους έφερε στον κόσμο και με τον τρόπο ο καθένας της δείχνει την στοργή του. Την αγάπησα αυτή την οικογένεια, που με την τόσο καθημερινή ιστορία της, έφερε το φως στο δρόμο μου!
Το «Μια μητέρα» είναι, στρωτό, με όμορφα δομημένους ήρωες και πολύ συναισθηματικό μυθιστόρημα, το οποίο με τον πρισματικό του χαρακτήρα θα κατακτήσει κάθε αναγνώστη. Τη μια στιγμή θα μειδιάσει, την επόμενη θα γελάσει τρανταχτά και την αμέσως επόμενη θα σφιχτεί το στομάχι του. Προτείνεται χωρίς δεύτερη κουβέντα!
Ολοκληρώνοντας την άποψή μου για τα δυο βιβλία του Alejandro Palomas, θα ήθελα να μιλήσω για τις εκδόσεις αυτές καθ’ αυτές: όχι μόνο είναι πολύ φροντισμένα από πλευράς μετάφρασης και επιμέλειας αλλά έχουν και τα δυο, από τα πιο όμορφα εξώφυλλα που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Λατρεύω την Catrin Welz Stein, είναι από τους αγαπημένους digital artists και θεωρώ ότι η επιλογή των έργων της για τα βιβλία του Παλόμας ήταν η ιδανικότερη. Πολλά συγχαρητήρια στις εκδόσεις Opera, για τη φροντίδα που δείχνουν στα βιβλία τους!
Ο Αλεχάντρο Παλόμας (Alejandro Palomas) γεννήθηκε το 1967 στη Βαρκελώνη. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και ολοκλήρωσε τις σπουδές του με ένα Master in Poetics στο New College του Σαν Φρανσίσκο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μετέφρασε έργα σημαντικών συγγραφέων όπως η Κάθριν Μάνσφιλντ, ο Όσκαρ Ουάιλντ, η Γερτρούδη Στάιν, ο Τζακ Λόντον κ.ά. Το 2018 έλαβε το βραβείο Nadal για το βιβλίο του "Un amor". Το μυθιστόρημα "Ένας γιος" έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων και το Εθνικό Βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας της Ισπανίας (2016). Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.
.jpg)
