---Δημοσίευση: 18/11/2020---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Τρεις άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι μεταξύ τους, σαν τα κομμάτια ενός περίτεχνου ψηφιδωτού: η αρχαιολόγος Ελένη, η οικονομολόγος Μάρω και ο συλλέκτης Πέτρος ζουν, παθιάζονται, μαλώνουν, συμφιλιώνονται, εξελίσσονται και λυτρώνονται κυνηγώντας τα όνειρα και τους στόχους τους.
Τρία ανθρώπινα νήματα ζωής άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους με στιγμές πολύτιμες, με αναμνήσεις αλησμόνητες, με εμπειρίες μοναδικές και συναισθήματα αναλλοίωτα στον χρόνο που, παρά τις αναμενόμενες αντιθέσεις, τις απρόσκλητες έριδες και τις επιφανειακές διαφορές τους, συμπορεύονται αμετάβλητα διαχρονικά σαν μία ψυχή, με εφόδια τη βαθιά φιλία και την αμείωτη αγάπη τους. Μέχρι το ένα από τα τρία νήματα να κοπεί απρόσμενα, άδικα και πρόωρα.
Ένα σαγηνευτικό χρονικό περιπλάνησης και ταξιδιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέσα σε μια πραγματικότητα που μεταβάλλεται διαρκώς, από την ανεμελιά της δεκαετίας του ’80 μέχρι την εξέλιξη και την ωρίμανση της δεκαετίας του 2000, αλλά κυρίως στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής και των πιο κρυφών και ανεκπλήρωτων πόθων της.
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Είμαι άνθρωπος που του αρέσουν τα μυθιστορήματα, κυρίως σε πρωτοπρόσωπη γραφή, καθώς με αυτόν τον τρόπο νιώθω πως συμμετέχω περισσότερο στην υπόθεση που διαβάζω -συμπάσχω ένα πράγμα. Επιπλέον, ένα ΣΥΝ για μένα αποτελεί το κείμενο να είναι γραμμένο αφηγηματικά, με μικρά κεφάλαια, σαν σε ημερολόγιο.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Σταμάτη Σουφλέρη, κατέληξα πως η εποχή που αναβιώνεται δεν είναι άγνωστη για μένα. Αποτελεί την πιο όμορφη -ανέμελη και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα- χρονική περίοδο στην Ελλάδα κι αποτυπώνεται εξαιρετικά από τον συγγραφέα, τόσο στο κοινωνικό επίπεδο, όσο και στο οικονομικό-πολιτισμικό κομμάτι. Με ημερολογιακό τρόπο (όπως μου αρέσει) περιγράφει διάφορα γεγονότα της εικοσαετίας 1980-2000, που κι εγώ έχω βιώσει, άρα ήμουν σε θέση να φέρω στη μνήμη μου ξανά, να τα συγκρίνω, να τα δω με το μάτι της ηρωίδας, καθώς τα δικά μου μάτια έτρεχαν στις λέξεις της. Θα έλεγα, πως ταξίδεψα πίσω στον χρόνο, νιώθοντας μια νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια που έφυγαν ανεπιστρεπτί, αισθανόμενη ακριβώς ό,τι θα αισθανόταν η Ελένη του βιβλίου, όταν τα αποτύπωνε στο ημερολόγιό της.
Δεν γνωρίζω αν η ιστορία είναι πραγματική -αν δηλαδή, το εν λόγω ημερολόγιο είναι υπαρκτό. Είναι σαφές όμως, πως δεν καταθέτεις γεγονότα τόσο χρονικά σωστά με ιδιαίτερες λεπτομέρειες αν δεν τα έχεις ζήσει ο ίδιος ή αν δε στα έχει μεταφέρει κάποιος άλλος. Υποθέτω λοιπόν πως ο συγγραφέας είτε βίωσε κάποια γεγονότα και τα αποτύπωσε στο χαρτί, είτε τα δανείστηκε από δική του πηγή. Εννοείται πως δεν αμφισβητώ και μια τρίτη πιθανότητα, αυτή της έρευνας και φυσικά, της μυθοπλασίας.
«Till death do us part», λέει η γνωστή φράση και πράγματι, μόνο ο θάνατος χωρίζει τα ζευγάρια, τους συγγενείς, αλλά και τους αδελφικούς φίλους. Η Μάρω, η Ελένη κι ο Πέτρος ήταν τέτοιοι φίλοι. Ερχόμαστε σε επαφή με το ημερολόγιο της Ελένης, καθώς εκείνη έχει αποδημήσει εις Κύριον, όταν αυτό καταφτάνει στα χέρια της Μάρως (μετά την κηδεία της ιδιοκτήτριάς του) κι εμείς το διαβάζουμε, ενώ το διαβάζει εκείνη. Θλίψη, νοσταλγία, χαρά, μνήμες παλιές ξεπηδούν με την ανάγνωση, ανοίγοντας ένα παράθυρο στις προσωπικές σκέψεις της θανούσας και τις κοινές περιπέτειες των τριών, καθώς η παρέα των δύο κολλητών γυναικών συμπληρώνεται με τον γκέι άντρα, που στο πλαίσιο της εποχής δυσκολεύεται να «δείξει» ελεύθερα τη σεξουαλική του ταυτότητα. Από το σχολείο στο Πανεπιστήμιο κι από εκεί στην έξω ζωή, οι τρεις τους ζουν ανέμελα χρόνια, περνούν και ξεπερνούν τσακωμούς και προβλήματα που τυχαίνουν, αποκαθίστανται επαγγελματικά και ωριμάζουν με τον καιρό, όπως είναι φυσικό. Όλα αυτά, μέχρι τον θάνατο της γραφούσας.
Το σημαντικό στοιχείο στο κείμενο του Σουφλέρη είναι ότι μια γυναίκα μπορεί να αφηγείται τις περιπέτειες που έζησε με τους φίλους της και τους κοινούς γνωστούς, αλλά ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του καθενός διαφαίνεται σαν γάργαρο νερό. Αυτό πετυχαίνει ο συγγραφέας, βάζοντας την Ελένη, σε θέση αφηγήτριας και παρατηρήτριας ταυτόχρονα. Συνδυάζονται έτσι, οι μύχιες/προσωπικές σκέψεις της (υποκειμενικότητα) με την εξιστόρηση/κατάθεση (αντικειμενικότητα) των γεγονότων. Το πλούσιο λεξιλόγιο του συγγραφέα και η απλή γραφή του καθιστούν την ανάγνωση ομαλή, δημιουργώντας εικόνες που συγκινούν ή φέρνουν γέλιο στα χείλη.
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που περιγράφει συμβάντα και χαρακτήρες σχεδόν δυο δεκαετιών. Κλείνοντάς το, απλά αναστενάζετε με ευχαρίστηση και νόστο και... αναζητείτε το επόμενο πόνημα του Σταμάτη Σουφλέρη!!!
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Σταμάτης Σουφλέρης
Συγγραφέας: Σταμάτης Σουφλέρης
Σελίδες: 386 / Διαστάσεις: 14x20,5cm
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2018
ISBN: 978-960-9585-95-8
Ο Σταμάτης Σουφλέρης γεννήθηκε το 1968 στη Χαλκίδα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τις αρχές του ’90 ξεκίνησε να δημοσιεύει ποίηση, διηγήματα και κριτικά δοκίμια σε Ευβοϊκά περιοδικά όπως Ρόπτρο και Πορθμός, ενώ έκανε και μεταφράσεις. Στα μέσα του 2000 κράτησε την αρχισυνταξία του λογοτεχνικού και πολιτικού εντύπου Γέφυρα. Ποίηση, και δοκίμιά του έχουν, επίσης, δημοσιευτεί σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο: Manifesto, Ποιητική, Παπαδιαμαντικά τετράδια, Αντίφωνο, bibliotheque, anemos Magazine, λογοτεχνικό Bistrot. Έχει τιμηθεί με αρκετά βραβεία και διακρίσεις για διηγήματα και ποίηση. Zει και εργάζεται σ’ ένα μικρό χωριό της Κύμης.
