Περίληψη οπισθόφυλλου:
Μπέλφαστ, Σεπτέμβριος 1983. Ο Σον Ντάφι μένει άπρακτος μετά τον υποβιβασμό του σε αρχιφύλακα. Ξέρει όμως ακριβώς τι θέλει απ’ αυτόν η ΜΙ5 όταν του χτυπά την πόρτα. Όπως ξέρει και τι θα τους ζητήσει ως αντάλλαγμα. Ασφαλώς και έχει ακούσει για την απόδραση του διαβόητου βομβιστή του ΙΡΑ Ντέρμοτ ΜακΚαν από τις φυλακές Μέιζ και πάντα είχε την ψυχρή βεβαιότητα πως οι δρόμοι τους θα διασταυρώνονταν ξανά. Αλλά οι έρευνές του σκοντάφτουν μοιραία σ’ έναν μυστηριώδη θάνατο που μοιάζει με άλυτο γρίφο. Η διαλεύκανσή του δεν του εξασφαλίζει τίποτα -στην καλύτερη περίπτωση, έναν αγώνα δρόμου χωρίς αύριο απέναντι στο πιο ικανό και εκπαιδευμένο στέλεχος του ΙΡΑ.
Αρκούν η επιμονή και το σαρδόνιο πνεύμα του Ντάφι για να τον κρατήσουν όρθιο μέσα στα συντρίμμια των βορειοϊρλανδικών Ταραχών. Ή μήπως το παρελθόν θα τον προλάβει πάλι πρώτο;
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Αγαπημένη χώρα η Ιρλανδία! Όμορφα τοπία, ενδιαφέρουσα ιστορία, αγαπημένοι U2 και λατρεμένος Adrian McKinty! Το τρίτο βιβλίο του McKinty, με τίτλο «Το πρωί θα έχω φύγει», από τη σειρά με πρωταγωνιστή τον Σον Ντάφι, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα δύο πρώτα («Κρύο χώμα» και «Ακούω τις σειρήνες στο δρόμο»). Πρόκειται για ένα μυστήριο κλειδωμένου δωματίου, από τα καλύτερα που έχω διαβάσει. Μάλιστα, τιμήθηκε με το βραβείο Ned Kelly ως το καλύτερο μυθιστόρημα για τη χρονιά 2014.
Η ιστορία διαδραματίζεται και πάλι στο Μπέλφαστ, τον Σεπτέμβριο του 1983. Η βόρεια Ιρλανδία βρίσκεται υπό βρετανική κατοχή και η κοινωνία μαστίζεται από τη φτώχεια, την ανεργία, την πείνα και το φόβο. Με φόντο αυτό το ζοφερό σκηνικό, ο ντετέκτιβ Σον Ντάφι, καλείται να δώσει λύση στο μυστήριο μιας δολοφονίας. Έχοντας προσφάτως δεχτεί έναν ατιμωτικό υποβιβασμό σε αρχιφύλακα, η ψυχολογία του Ντάφι δεν είναι στα καλύτερά της. Έτσι λοιπόν, όταν η ΜΙ5 του προτείνει μια δουλειά, εκείνος την καλοδέχεται, αφού αυτή είναι το κλειδί για την επαναφορά του στην ενεργό δράση.
Κατά την προσωπική μου άποψη, «Το πρωί θα έχω φύγει» είναι μακράν καλύτερο από τα δυο προηγούμενα του συγγραφέα. Με πιο ώριμη και κατασταλαγμένη γραφή, μάς περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο, την ταραγμένη ατμόσφαιρα που επικρατεί στην Ιρλανδία. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο McKinty, εξακολουθεί και είναι πολύ επίπεδη (έως στεγνή θα μπορούσε να πει κανείς), «χωρίς φρου-φρού κι αρώματα» και περιττές ωραιοποιήσεις. Από την άλλη, η αστυνομική πλοκή είναι εξαιρετικά στιβαρή, κυλάει άνετα και ξεκούραστα, χωρίς «κοιλιές» και πισωγυρίσματα.
Το σκηνικό που έχει στήσει ο McKinty είναι πολύ ατμοσφαιρικό και ζωντανό. Στο πρόγραμμα έχει απ’όλα: βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονίες, αποδράσεις καταδίκων, παγίδες αλλά και ποταπά, πολιτικά παιχνίδια σε βάρος των αφελών που πιθανώς τους πιστεύουν.
«Το πρωί θα έχω φύγει» του Adrian McKinty, είναι ένα locked room mystery, με πολιτικές και ιστορικές προεκτάσεις. Ευκολοδιάβαστο και με γρήγορο τέμπο, δεν κουράζει αλλά αντίθετα ιντριγκάρει τον αναγνώστη, καθηλώνοντάς τον μπρος στις σελίδες του. Είναι μια άριστη επιλογή για τους λάτρεις του είδους.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Πρωτότυπος τίτλος: In the morning I'll be gone
Συγγραφέας: Adrian Mc Kinty
Μετάφραση: Θάνος Καραγιαννόπουλος
Σελίδες: 392 / Διαστάσεις: 14×21
Ημερ. έκδοσης: 25/11/2019
ISBN: 978-960-436-648-4
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Adrian McKinty γεννήθηκε το 1968 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Μετακόμισε το 2003 στη Νέα Υόρκη. Από το 2008 ζει στη Μελβούρνη της Αυστραλίας με τη γυναίκα του και τα παιδιά τους. Το "Κρύο χώμα", το πρώτο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον αστυνόμο Σον Ντάφι, κέρδισε το 2013 το βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού Spinetingler για το καλύτερο μυθιστόρημα ανερχόμενου συγγραφέα. "Το πρωί θα έχω φύγει" απέσπασε το 2014 το βραβείο Ned Kelly καλύτερου μυθιστορήματος. Το 2017 ο McKinty τιμήθηκε με βραβείο Edgar για τα "Σκυλιά της βροχής", το πέμπτο από τα έξι βιβλία της σειράς, που θα κυκλοφορήσουν όλα από τις εκδόσεις Οξύ. Τα πρώτα δύο βιβλία της σειράς "Κρύο χώμα" και "Ακούω τις σειρήνες στον δρόμο" κυκλοφορούν ήδη από τις εκδόσεις Οξύ.
.jpg)
