Όταν οι νεκροί καλούν... ο Τσάρλι Πάρκερ απαντά.
Είναι άνοιξη, και το πτώμα μιας νεαρής Εβραίας ανακαλύπτεται θαμμένο, και σχεδόν διατηρημένο, στα δάση του Μέιν. Είναι φανερό πως είχε γεννήσει λίγο πριν πεθάνει. Όμως δεν υπάρχει ούτε ίχνος του μωρού.
Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Τσάρλι Πάρκερ προσλαμβάνεται από το δικηγόρο Μόξι Κέιστιν για να παρακολουθεί τις έρευνες της αστυνομίας και να βρει το παιδί, αλλά ο Πάρκερ δεν είναι ο μόνος που ψάχνει. Κάποιος άλλος ακολουθεί τα ίχνη που άφησε η γυναίκα, κάποιος που ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω από ένα αγνοούμενο παιδί, κάποιος διατεθειμένος ν' αφήνει πτώματα στο πέρασμά του.
Και σ'ένα σπίτι κοντά στο δάσος, ένα τηλέφωνο-παιχνίδι αρχίζει να χτυπάει. Γιατί ένα μικρό αγόρι δέχεται κλήση από μια νεκρή γυναίκα...
Η άποψή μου:
(γράφει ο Βαγγέλης Τάτσης)
Πρόκειται για μια ιστορία που εξελίσσεται στην αμερικανική ύπαιθρο, για ένα πτώμα που βρίσκεται στο δάσος και η προσπάθεια εξιχνίασης της υπόθεσης από τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τσάρλι Πάρκερ.
Σαν διαβάζεις τις λίγες αράδες στο οπισθόφυλλο του βιβλίου δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις τον πλούτο των εικόνων και των χαρακτήρων που ζουν κρυμμένοι στον κόσμο του αριστουργηματικού Connolly! Οι ιστορίες του πάντα κάτι θα έχουν να πουν και τα μάτια των αναγνωστών πάντα θα είναι έτοιμα να ρουφήξουν την κάθε λέξη του...
Πολλές φορές μια ιστορία έχει πολύ καλές βάσεις για να εξελιχθεί αλλά της λείπει η φαντασία και ενδεχομένως η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τον εκάστοτε συγγραφέα. Εδώ ο Connolly είναι σαν κρυστάλλινο νερό. Ευθύς, καίριος, με χαρακτήρες που λατρεύεις και μισείς. Θυμίζει καλό, παλιό Stephen King, μόνο που εδώ ο συγγραφέας δεν σε «πουλάει» στο τέλος. Χειρίζεται με υπέροχο τρόπο τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και όταν χρειάζεται να αναφέρει και ένα ισχυρό μεταφυσικό στοιχείο, το κάνει με πολύ μεγάλη προσοχή χωρίς να «καίει» την ιστορία.
Οι «κακοί» είναι πολύ κακοί με απίστευτη προσωπικότητα, που σε κάνουν να τους απεχθάνεσαι για τον τρόπο που δρουν και να τους θαυμάζεις συνάμα. Οι «καλοί» είναι τόσο καλοί που ξεσπούν στους εαυτούς τους κι αγαπάς να τους λυπάσαι.
Ένα στοιχείο ακόμη που πρέπει να αναφερθεί για τους λάτρες του είδους είναι η κινηματογραφική δυναμική του κειμένου σε σχέση με τον εύγλωττο τρόπο γραφής . Το “The Woman in the Woods” (που είναι και ο πρωτότυπος τίτλος του εν λόγω βιβλίου) με τη μετάφραση της Χριστίνας Ριζοπούλου είναι καλό να βρίσκεται σε όλες τις βιβλιοθήκες των αναγνωστών που «χάνονται» με τις ώρες διαβάζοντας έργα αστυνομικής λογοτεχνίας.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: John Connolly
Μετάφραση: Χριστίνα Ριζοπούλου
Σελίδες: 480
Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2019
ISBN: 978-960-507-124-0
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Τζον Κόνολι γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1968, σπούδασε αγγλική φιλολογία και δημοσιογραφία και εργάστηκε για πέντε χρόνια στους Irish Times, όπου αρθρογραφεί τακτικά μέχρι σήμερα.
Σε ηλικία είκοσι εννέα ετών, υπέβαλε προς έκδοση το πρώτο του μυθιστόρημα "Κάθε νεκρό πράγμα". Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1999. Σε χρόνο ρεκόρ, μπήκε σε όλες τις λίστες των μπεστ σέλερ και στη συνέχεια απέσπασε το αμερικανικό Βραβείο Σέιμους καλύτερου αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο για πρώτη φορά απονεμόταν σε μη-Αμερικανό συγγραφέα.
Ο Κόνολι συνέχισε την εντυπωσιακή πορεία του με τα έργα "Το δέντρο του θανάτου", "Φονικό είδος", "Στο λευκό δρόμο", "Οι κακοί", "Ο μαύρος άγγελος", "Το βιβλίο των χαμένων πραγμάτων", "Οι κούφιοι άνθρωποι", "Οι θεριστές" και "Οι εραστές". Όλα έγιναν μπεστ σέλερ των Sunday Times, των Irish Times και των New York Times, εκδόθηκαν σε δεκαεννέα γλώσσες και τον καθιέρωσαν οριστικά ως έναν από τους καλύτερους νέους συγγραφείς θρίλερ. Τον αποκαλούν συχνά "ο Δουβλινέζος, που γράφει σαν Αμερικανός", επειδή τοποθετεί τη δράση των μυθιστορημάτων του στις ΗΠΑ με απίστευτη άνεση και αυθεντικότητα. Ιδιοφυής σκηνοθέτης της φρίκης αλλά και εξαιρετικός τεχνίτης της γραφής, ξεχωρίζει απ’ όλους τους ομότεχνούς του για το μοναδικό του στυλ, που συνδυάζει το νουάρ με το μεταφυσικό στοιχείο και την αγωνιώδη πλοκή της περιπέτειας με την κατάδυση στα σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχής.