Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Μεγκ, η Μπεθ, η Τζο και η Έιμι είναι οι τέσσερις αδερφές Μαρτς, που αγαπούν τρυφερά η μια την άλλη. Ζουν από κοντά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, αφού ο πατέρας τους υπηρετεί στον στρατό. Η ζωή τους είναι δύσκολη και τα οικονομικά μέσα λιγοστά, αλλά με τη βοήθεια της προικισμένης μητέρας τους καταφέρνουν να δίνουν χρώμα στην αβεβαιότητα και τη στέρηση, να ανακαλύπτουν την καλή πλευρά κάθε πράγματος και να χαίρονται με αυτά που τους προσφέρει η ζωή. Νικούν τις ματαιοδοξίες και τις επιπολαιότητες της νιότης, τα λάθη και τα ελαττώματά τους και επικεντρώνονται στο να βοηθούν φτωχούς και άρρωστους γείτονες αγνοώντας τις αντιδράσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος. Οι δοκιμασίες και οι δυσάρεστες περιπέτειες δεν σταματούν ποτέ, αλλά εκείνο που τις κρατά ενωμένες είναι η αγάπη που πλημμυρίζει το φτωχό σπιτικό τους.
Η άποψή μου:
(γράφει η Μαριάννα Φλέσσα)
Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία στην αρχή της εφηβείας μου ήταν οι «Μικρές Κυρίες» της Λουίζα Μέι Άλκοτ. Η νέα μετάφραση από την Πόλυ Μοσχοπούλου και τις εκδόσεις Φουρφούρι, ήταν η αφορμή να το ξαναδιαβάσω ύστερα από πολλά χρόνια και να ταξιδέψω πάλι στην Αμερική του τέλους του 19ου αιώνα...
Κάπου κοντά στη Μασαχουσέτη, την εποχή που διεξάγεται ο αμερικανικός εμφύλιος, ζουν οι τέσσερις αδελφές Μαρτς, η Μέγκαν, η Τζο, η Μπεθ και η Έιμι. Είναι μια δεμένη οικογένεια με τον πατέρα τους να απουσιάζει λόγω του πολέμου, στον οποίο συμμετέχει. Για το λόγο αυτό τα εισοδήματα της οικογένειας είναι πολύ περιορισμένα και τα δυο μεγαλύτερα κορίτσια εργάζονται για να ενισχύσουν τα οικονομικά της οικογένειας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ζούμε τις καθημερινές δυσκολίες που συναντούν οι τέσσερις αδελφές, τις βλέπουμε να ωριμάζουν, να μεγαλώνουν, να μαθαίνουν τον κόσμο γύρω τους, να ερωτεύονται. Η Μέγκαν είναι η μεγαλύτερη, η πιο όμορφη. Ονειρεύεται να φτιάξει τη δική της οικογένεια, να κάνει πολλά παιδιά. Η Τζο είναι ένα αγοροκόριτσο. Ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας και να κερδίζει τη ζωή της γράφοντας μυθιστορήματα. Στο χαρακτήρα της Τζο θα μπορούσε κάποιος να αναγνωρίσει χαρακτηριστικά της Λουίζα Μέι Άλκοτ. Η Μπεθ, είναι ένα καλοσυνάτο, ευαίσθητο πλάσμα. Είναι η θετική αύρα της οικογένειας, πάντα καλοπροαίρετη, πάντα η πρώτη που θα προσφέρει τη βοήθειά της σε αυτούς που την έχουν ανάγκη, δίνοντας το καλό παράδειγμα και στις αδελφές της. Η μικρότερη, η Έιμι, είναι ένας μάλλον αρνητικός χαρακτήρας, εγωίστρια και ίσως επειδή είναι η μικρότερη, λίγο κακομαθημένη. Είναι όμως μια μικρή καλλιτέχνης, η οποία μεγαλώνοντας, και μέσα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντούν στη ζωή τους, ωριμάζει και αποκτά πιο συμπαθητικό χαρακτήρα.
Είναι ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης με κάθε ένα από τα κορίτσια να κρατά μία στερεοτυπική θέση: η όμορφη Μέγκαν, το αγοροκόριτσο Τζο, η καλοσυνάτη Μπεθ, η εγωίστρια Έιμι. Πάντοτε κρίνοντας την ιστορία λαμβάνοντας υπόψη την εποχή που γράφτηκε και τις συνθήκες που επικρατούσαν, η εξέλιξη του χαρακτήρα τους είναι μια μικρή μελέτη για τη θέση της γυναίκας στα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι εμφανής η αλλαγή, ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου της από αδύναμη νοικοκυρά σε ανεξάρτητη και αυτεξούσια, εργαζόμενη γυναίκα, που η ίδια λαμβάνει αποφάσεις για τη ζωή της σπάζοντας όλο και περισσότερα δεσμά της πατριαρχικής οικογένειας.
Οι περιπέτειες των τεσσάρων κοριτσιών είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Δυνατές περιγραφές, ομαλή περιπετειώδης ροή, χαρακτήρες άμεσοι. Ιδιαίτερα συμπαθούσα, πάντα, την Τζο. Αυτή θεωρούσα ότι μου ταίριαζε περισσότερο. Δεν ήθελα όμως να είμαι φίλη της Τζο. Ήθελα να ΕΙΜΑΙ η Τζο! Θαύμαζα την εξυπνάδα της, την τόλμη της, το ταλέντο της και ιδιαίτερα την προσήλωσή της στις αρχές της. Αυτό που κάποιος δεν την ήξερε, το ονόμαζε ξεροκεφαλιά και πείσμα και της το καταλόγιζε.
Έγινα έφηβη και γύρισα πίσω στο χρόνο. Ξενύχτησα διαβάζοντας αχόρταγα το βιβλίο έχοντας την αίσθηση ότι σε λίγο θα ανοίξει η πόρτα και η μητέρα μου θα μου κάνει παρατήρηση γιατί ξενυχτάω και δεν κοιμάμαι, ενώ πρέπει την άλλη μέρα να ξυπνήσω νωρίς για το σχολείο. Οι «Μικρές Κυρίες» δεν είναι μόνο ένα διασκεδαστικό ανάγνωσμα για τους νεαρούς αναγνώστες αλλά και ένα μοναδικό ταξίδι στο χρόνο για εμάς τους μεγαλύτερους που το διαβάσαμε μικρότεροι. Ευκαιρία να το ξαναδιαβάσετε κι εσείς μαζί με τα παιδιά σας!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Λουίζα Μέι Άλκοτ
Μετάφραση: Πόλυ Μοσχοπούλου
Σελίδες: 368 / Διαστάσεις: 14 X 21
Ημερ. έκδοσης: 10 Ιουνίου 2019
ISBN: 978-618-84244-6-3
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Λουίζα Μέι Άλκοτ (1832-1888) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Τη δεκαετία του 1860 άρχισαν να δημοσιεύονται παιδικές ιστορίες της στην Atlantic Monthly. Λόγω της απήχησής τους, της ζητήθηκε να γράψει ένα μυθιστόρημα για κορίτσια. Αρχικά αρνήθηκε, αντιδρώντας περίπου όπως η Τζο, το αγοροκόριτσο του βιβλίου. Έχοντας μεγαλώσει μαζί με πνευματικές μορφές όπως ο Ρ. Γ. Έμερσον, ο Ν. Χόθορν ή ο Χ. Ντ. Θόρω, θεωρούσε ότι δεν της άρμοζε κάτι τέτοιο. Τα χρέη της οικογένειας, όμως, την ανάγκασαν να αλλάξει γνώμη. Έτσι, το 1868 γράφτηκαν οι πολύ γνωστές πλέον "Μικρές κυρίες", έργο εμπνευσμένο από τη ζωή της, που αγαπήθηκε από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του. Η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη και τόσο άμεση, ώστε την επόμενη χρονιά η Άλκοτ έγραψε στο ημερολόγιό της: «Δόξα τω Θεώ. Εξόφλησα όλα μας τα χρέη και έχουμε πια αρκετά για να ζούμε καλά... Τώρα μπορώ να πεθάνω ήσυχη».
