Η άποψη της Γιώτας για το βιβλίο «Η μαντάμ» εδώ.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
1. Τι σημαίνει Μαντάμ, για εσάς κυρία Νικολοπούλου;
Α.Ν.: Κυρία. Με όλη τη σημασία της λέξεως. Το να στέκεσαι στο ύψος των περιστάσεων, ακόμη και σε πολύ δυσμενείς συνθήκες. Το να παραμείνεις αλώβητος, από τις άσχημες καταστάσεις και να μη χάσεις τον εαυτό σου. Μέσα από το βιβλίο μου προσπαθώ να περάσω αυτό ακριβώς το μήνυμα. Ότι μπορεί μια γυναίκα να παραμείνει Κυρία του εαυτού και της ζωής της, ακόμη κι όταν βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα.
2. Και τι σημαίνει αυτή η πρώτη σας εκδοτική προσπάθεια για εσάς;
Α.Ν.: Βασικά, το λιγότερο που θα μπορούσα να πω είναι ότι, ήταν επιθυμία ζωής. Ότι πάντα έγραφα. Και με την έκδοση του πρώτου αυτού βιβλίου μου αισθάνομαι περήφανη και χαρούμενη κι ενθουσιασμένη. Ίσως ακουστεί βαρύγδουπο, μα αισθάνομαι ότι αφήνω μια παρακαταθήκη σε αυτόν τον κόσμο και στην κόρη μου. (Γελάει)...
3. Δύσκολο θέμα για να ασχοληθεί κανείς. Αυτό του εγκλεισμού στις φυλακές. Πως και αποφασίσατε να γράψετε για αυτό; Τι σας έδωσε το ερέθισμα;
Α.Ν.: Ήταν κάτι που με ιντρίγκαρε ανέκαθεν. Ο δρόμος μου μέσα από τη δημοσιογραφία, με βοήθησε στο να ανοίξω διαύλους επικοινωνίας με τους ανάλογους φορείς και ν' ασχοληθώ μ' αυτό το θέμα εκτενέστερα. Δεν σας κρύβω ότι ήταν δύσκολο. Μάλιστα, συνάντησα πολλά εμπόδια μέχρι να καταφέρω να βρω τον τρόπο να "διεισδύσω" στον χώρο των φυλακών και να μιλήσω με τις έγκλειστες γυναίκες. Κι αυτό είχε το τίμημά του.
4. Μιλήστε μας λίγο γι' αυτό που είπατε μόλις. Ποιο μπορεί να ήταν το τίμημα που πληρώσατε, εσείς ή οι κρατούμενες, προκειμένου να ακουστεί η ιστορία αυτή;
Α.Ν.: Κοίτα... δεν είναι εύκολο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις. Δεν βγαίνεις αλώβητος. Προσωπικά, δεν ήταν λίγες οι φορές που γυρνούσα στο σπίτι και έκλαιγα. Πονούσα κι ακόμα πονώ, για αυτά τα πλάσματα, που είτε έφταιξαν είτε όχι κι απλά έπεσαν θύματα των συγκυριών, ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Γιατί μην έχεις καμιά αμφιβολία ότι το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας μας πάσχει σε πολύ μεγάλο βάθος.
5. Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε να μπαίνετε στη θέση της ηρωίδας σας; Ταυτιστήκατε μαζί της;
Α.Ν.: Σίγουρα έχει κομμάτια μου. Δεν πιστεύω ότι μπορείς να γράψεις για κάτι αν πρώτα δεν μπεις στο πετσί του ρόλου. Να το «ζήσεις» με όλη σου τη δύναμη.
6. Ιδιαίτερο πλάσμα η Μαργαρίτα. Νέα γυναίκα, μοντέρνα, έξυπνη, επιχειρηματίας. Κι όμως την πάτησε και μάλιστα εις διπλούν, από επιτήδειους. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι πρόκειται για ιστορία η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Μαργαρίτα είναι υπαρκτό πρόσωπο. Αν ήσασταν φίλη της, αδελφή της, τι θα την συμβουλεύατε;
Α.Ν.: Αν ήμουν φίλη της, να είσαι σίγουρη ότι θα προτιμούσα να τη δέσω στην καρέκλα, παρά να την αφήσω να πάει σε αυτό το ραντεβού! (Γελάει)... Για να σοβαρευτούμε όμως. Όσο περνούσε από το χέρι μου, θα προσπαθούσα να τη βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορούσα. Οικονομικά, ηθικά... με όποιον τρόπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι πάντα κάνουμε αυτό που μας προστάζουν λογική και συναίσθημα και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Οπότε δεν είμαι σίγουρη ότι οι όποιες προσπάθειές μου θα εμπόδιζαν την φίλη μου να κάνει αυτό το βήμα.
7. Το βιβλίο σας είναι περισσότερο δημοσιογραφικά γραμμένο. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τρόπο γραφής και όχι πιο μυθιστορηματικό;
Α.Ν.: Τι να σου πω... Δεν είναι κάτι που το έκανα συνειδητά, εγώ απλά έγραφα. Θεωρώ σίγουρο ότι η πορεία μου στη δημοσιογραφία έχει βάλει το λιθαράκι της στον τρόπο έκφρασής μου. Πλην αυτού όμως, γενικότερα είμαι λακωνική στα λόγια μου. Ίσως και αυτό το χαρακτηριστικό μου, να επηρέασε τον τρόπο γραφής μου.
8. Αν και πρόσφατη η έκδοση της Μαντάμ, έχετε δεχτεί αρνητικές κριτικές ή σχόλια; Κι αν ναι, πως τις αντιμετωπίσατε;
Α.Ν.: Τώρα που το αναφέρεις, ναι... σχολιάστηκε πράγματι αυτός ο -όπως τον αποκάλεσες- δημοσιογραφικός τρόπος γραφής. Μάλιστα από αρκετά άτομα, πράγμα το οποίο έλαβα σοβαρά υπόψη. Γενικά χρησιμοποιώ τη γνώμη του κοινού ως "εργαλείο", προκειμένου να βελτιώσω την τεχνική μου. Το σίγουρο πάντως είναι ότι το επόμενο δεν θα έχει καμιά σχέση με το πρώτο.
9. Παρόλα όμως τα όποια αρνητικά σχόλια υπήρξαν, η αλήθεια είναι ότι το κοινό αγκάλιασε την προσπάθειά σας. Πώς δέχεστε όλη αυτή την αγάπη του κόσμου;
Α.Ν.: Η αλήθεια είναι ότι ζω κάτι πρωτόγνωρο. Με σταματούν στο δρόμο και με ρωτούν αν είμαι η συγγραφέας της Μαντάμ. Πολλές φορές στενοχωριούνται που δεν έχουν μαζί τους το αντίτυπο του βιβλίου για να το υπογράψω. Πώς θα μπορούσα αλλιώς να δεχτώ τόση αγάπη, παρά μόνο με ακόμα περισσότερη αγάπη; Πραγματικά είμαι ευγνώμων.
10. Και μιας και το αναφέρατε προηγουμένως. Γνωρίζω ότι βρίσκεστε ήδη σε διαδικασία γραφής του επόμενου βιβλίου σας. Τι αλλάζει εκεί;
Α.Ν.: Όπως είπα και πριν, οι αρνητικές κριτικές που δέχτηκα, με έκαναν να δω το όλο θέμα, από άλλη οπτική γωνία. Νοιώθω πιο ώριμη συγγραφικά τώρα. Πιο σίγουρη. Ναι, θεωρώ ότι στο επόμενο βιβλίο το στυλ είναι διαφορετικό. Δεν θέλω όμως να πω περισσότερα. Θα ήθελα να το διαβάσει ο κόσμος και να ακούσω τις δικές τους απόψεις.
11. Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσής σας;
Α.Ν.: Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Ακόμα και μία βόλτα που μπορεί να πάω τον σκύλο μου τον Ντίνο, μπορεί να σταθεί αφορμή για κάτι καινούργιο. Μία εικόνα που χαράχτηκε στο μυαλό και την ψυχή μου πρόσφατα ήταν σε ένα κοντινό μας πάρκο. Καθόμουν σε ένα παγκάκι και παίζαμε με τον Ντίνο με ένα μπαλάκι. Στο αριστερό παγκάκι καθόταν ένα ζευγαράκι που φλερτάριζε εμφανώς, ενώ ακριβώς απέναντι ήταν ένας γεράκος που μπροστά του είχε δύο κουβάδες. Έναν με νερό και έναν γεμάτο ψωμάκια που τάιζε τα περιστέρια. Μπροστά μου ήταν ξαπλωμένος, πάνω στο γρασίδι ένας άστεγος... Αλμοδοβαρική σκηνή. Τόσες πολλές εικόνες και ανόμοιες μεταξύ τους. Μα είναι όλες τους κάθε μία ξεχωριστά, πηγή έμπνευσης πραγματικά.
12. Πιστεύετε πως στην Ελλάδα ο δρόμος ενός συγγραφέα είναι εύκολος;
Α.Ν.: Αν με ρωτούσες πριν την έκδοση του βιβλίου μου, θα απαντούσα σίγουρα ναι. Μα τώρα, μπαίνοντας και εγώ σε αυτό το ρόλο, θα απαντήσω πως είναι πολύ, έως πάρα πολύ δύσκολος. Σίγουρα μεγάλο και πρωταρχικό ρόλο παίζει το βιβλίο, αυτό καθ' αυτό. Να έχεις την ιστορία έτοιμη στο μυαλό σου. Να μην την φτιάχνεις στην πορεία. Να γνωρίζεις ήδη το τέλος από την αρχή. Κι απλά, γράφοντας τις σελίδες του, να το αναπτύσσεις. Να το ξεδιπλώνεις. Στη συνέχεια σπουδαίο ρόλο παίζει ο εκδοτικός οίκος που το έχει αναλάβει. Αλλά και μετά την έκδοση, χρειάζεται πολλή προσωπική δουλειά, όσον αφορά την προώθησή του.
13. Ποιος είναι κατά την δική σας εμπειρία ο μεγαλύτερος ύφαλος που συναντά στην πορεία του ένας συγγραφέας ή πιο συγκεκριμένα, ποιος ήταν ο δικός σας δυσκολότερος ύφαλος;
Α.Ν.: Νομίζω ότι τα εμπόδια που συνάντησα στις προσπάθειές μου για να "παρησφρείσω" στα "έγκατα" των φυλακών του Κορυδαλλού, ήταν πρακτικά, το δυσκολότερο σημείο. Επιπροσθέτως, από ηθικής άποψης, οφείλω να ομολογήσω ότι με δυσκόλεψε ιδιαίτερα και το να αφήσω πίσω τη φυσική μου συστολή και να ξεγυμνώσω την αλήθεια μου μπροστά στο κοινό. Γιατί κακά τα ψέματα, δεν έχει σημασία αν γράφεις την αυτοβιογραφία σου ή αν γράφεις μυθοπλασία. Επί της ουσίας αφήνεις τα σώψυχά σου σε κοινή θέα.
14. Ποια θα λέγατε ότι είναι τα καλύτερα και πιο δυνατά στοιχεία της Μαντάμ; Γιατί θα πρέπει κατά τη γνώμη σας να το προτιμήσουν οι αναγνώστες;
Α.Ν.: Η Μαντάμ είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία και διανθισμένη με μυθοπλαστικά στοιχεία. Αυτό και μόνο νομίζω ότι το κάνει πολύ δυνατό. Συν τοις άλλοις, είναι μια ιστορία που κάλλιστα μπορεί να ταυτιστεί ένας άνθρωπος. Είναι βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική και καταρρίπτει ταμπού και προκαταλήψεις.
15. Ποιες είναι οι μεγάλες αγάπες της Αλεξίας Νικολοπούλου;
Α.Ν.: Πρώτα από όλα η κόρη μου. Είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Μετά ο Ντίνος μου, που αν και σκύλος, μέσα στο βλέμμα του έχω δει την πιο αγνή και άδολη αγάπη.
16. Ποια είναι η εικόνα για τον εαυτό σας μετά από αρκετά χρόνια;
Α.Ν.: Καθισμένη σε μία πολυθρόνα, να αγναντεύω τη θάλασσα και γύρω μου να παίζουν τα εγγόνια μου. Είναι κάτι που θα το ήθελα τρελά και μακάρι η ζωή να μου το δώσει.
17. Τι να περιμένουμε να δούμε από εσάς, από εδώ και μπρος;
Α.Ν.: Μα τη συνέχεια της «Μαντάμ» φυσικά!!!
(©Γιώτα Βασιλείου για τα Βιβλιοσημεία)
Α.Ν.: Κυρία. Με όλη τη σημασία της λέξεως. Το να στέκεσαι στο ύψος των περιστάσεων, ακόμη και σε πολύ δυσμενείς συνθήκες. Το να παραμείνεις αλώβητος, από τις άσχημες καταστάσεις και να μη χάσεις τον εαυτό σου. Μέσα από το βιβλίο μου προσπαθώ να περάσω αυτό ακριβώς το μήνυμα. Ότι μπορεί μια γυναίκα να παραμείνει Κυρία του εαυτού και της ζωής της, ακόμη κι όταν βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα.
2. Και τι σημαίνει αυτή η πρώτη σας εκδοτική προσπάθεια για εσάς;
Α.Ν.: Βασικά, το λιγότερο που θα μπορούσα να πω είναι ότι, ήταν επιθυμία ζωής. Ότι πάντα έγραφα. Και με την έκδοση του πρώτου αυτού βιβλίου μου αισθάνομαι περήφανη και χαρούμενη κι ενθουσιασμένη. Ίσως ακουστεί βαρύγδουπο, μα αισθάνομαι ότι αφήνω μια παρακαταθήκη σε αυτόν τον κόσμο και στην κόρη μου. (Γελάει)...
Α.Ν.: Ήταν κάτι που με ιντρίγκαρε ανέκαθεν. Ο δρόμος μου μέσα από τη δημοσιογραφία, με βοήθησε στο να ανοίξω διαύλους επικοινωνίας με τους ανάλογους φορείς και ν' ασχοληθώ μ' αυτό το θέμα εκτενέστερα. Δεν σας κρύβω ότι ήταν δύσκολο. Μάλιστα, συνάντησα πολλά εμπόδια μέχρι να καταφέρω να βρω τον τρόπο να "διεισδύσω" στον χώρο των φυλακών και να μιλήσω με τις έγκλειστες γυναίκες. Κι αυτό είχε το τίμημά του.
4. Μιλήστε μας λίγο γι' αυτό που είπατε μόλις. Ποιο μπορεί να ήταν το τίμημα που πληρώσατε, εσείς ή οι κρατούμενες, προκειμένου να ακουστεί η ιστορία αυτή;
Α.Ν.: Κοίτα... δεν είναι εύκολο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις. Δεν βγαίνεις αλώβητος. Προσωπικά, δεν ήταν λίγες οι φορές που γυρνούσα στο σπίτι και έκλαιγα. Πονούσα κι ακόμα πονώ, για αυτά τα πλάσματα, που είτε έφταιξαν είτε όχι κι απλά έπεσαν θύματα των συγκυριών, ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Γιατί μην έχεις καμιά αμφιβολία ότι το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας μας πάσχει σε πολύ μεγάλο βάθος.
5. Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε να μπαίνετε στη θέση της ηρωίδας σας; Ταυτιστήκατε μαζί της;
Α.Ν.: Σίγουρα έχει κομμάτια μου. Δεν πιστεύω ότι μπορείς να γράψεις για κάτι αν πρώτα δεν μπεις στο πετσί του ρόλου. Να το «ζήσεις» με όλη σου τη δύναμη.
6. Ιδιαίτερο πλάσμα η Μαργαρίτα. Νέα γυναίκα, μοντέρνα, έξυπνη, επιχειρηματίας. Κι όμως την πάτησε και μάλιστα εις διπλούν, από επιτήδειους. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι πρόκειται για ιστορία η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Μαργαρίτα είναι υπαρκτό πρόσωπο. Αν ήσασταν φίλη της, αδελφή της, τι θα την συμβουλεύατε;
Α.Ν.: Αν ήμουν φίλη της, να είσαι σίγουρη ότι θα προτιμούσα να τη δέσω στην καρέκλα, παρά να την αφήσω να πάει σε αυτό το ραντεβού! (Γελάει)... Για να σοβαρευτούμε όμως. Όσο περνούσε από το χέρι μου, θα προσπαθούσα να τη βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορούσα. Οικονομικά, ηθικά... με όποιον τρόπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι πάντα κάνουμε αυτό που μας προστάζουν λογική και συναίσθημα και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Οπότε δεν είμαι σίγουρη ότι οι όποιες προσπάθειές μου θα εμπόδιζαν την φίλη μου να κάνει αυτό το βήμα.
Α.Ν.: Τι να σου πω... Δεν είναι κάτι που το έκανα συνειδητά, εγώ απλά έγραφα. Θεωρώ σίγουρο ότι η πορεία μου στη δημοσιογραφία έχει βάλει το λιθαράκι της στον τρόπο έκφρασής μου. Πλην αυτού όμως, γενικότερα είμαι λακωνική στα λόγια μου. Ίσως και αυτό το χαρακτηριστικό μου, να επηρέασε τον τρόπο γραφής μου.
8. Αν και πρόσφατη η έκδοση της Μαντάμ, έχετε δεχτεί αρνητικές κριτικές ή σχόλια; Κι αν ναι, πως τις αντιμετωπίσατε;
Α.Ν.: Τώρα που το αναφέρεις, ναι... σχολιάστηκε πράγματι αυτός ο -όπως τον αποκάλεσες- δημοσιογραφικός τρόπος γραφής. Μάλιστα από αρκετά άτομα, πράγμα το οποίο έλαβα σοβαρά υπόψη. Γενικά χρησιμοποιώ τη γνώμη του κοινού ως "εργαλείο", προκειμένου να βελτιώσω την τεχνική μου. Το σίγουρο πάντως είναι ότι το επόμενο δεν θα έχει καμιά σχέση με το πρώτο.
9. Παρόλα όμως τα όποια αρνητικά σχόλια υπήρξαν, η αλήθεια είναι ότι το κοινό αγκάλιασε την προσπάθειά σας. Πώς δέχεστε όλη αυτή την αγάπη του κόσμου;
Α.Ν.: Η αλήθεια είναι ότι ζω κάτι πρωτόγνωρο. Με σταματούν στο δρόμο και με ρωτούν αν είμαι η συγγραφέας της Μαντάμ. Πολλές φορές στενοχωριούνται που δεν έχουν μαζί τους το αντίτυπο του βιβλίου για να το υπογράψω. Πώς θα μπορούσα αλλιώς να δεχτώ τόση αγάπη, παρά μόνο με ακόμα περισσότερη αγάπη; Πραγματικά είμαι ευγνώμων.
10. Και μιας και το αναφέρατε προηγουμένως. Γνωρίζω ότι βρίσκεστε ήδη σε διαδικασία γραφής του επόμενου βιβλίου σας. Τι αλλάζει εκεί;
Α.Ν.: Όπως είπα και πριν, οι αρνητικές κριτικές που δέχτηκα, με έκαναν να δω το όλο θέμα, από άλλη οπτική γωνία. Νοιώθω πιο ώριμη συγγραφικά τώρα. Πιο σίγουρη. Ναι, θεωρώ ότι στο επόμενο βιβλίο το στυλ είναι διαφορετικό. Δεν θέλω όμως να πω περισσότερα. Θα ήθελα να το διαβάσει ο κόσμος και να ακούσω τις δικές τους απόψεις.
11. Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσής σας;
Α.Ν.: Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Ακόμα και μία βόλτα που μπορεί να πάω τον σκύλο μου τον Ντίνο, μπορεί να σταθεί αφορμή για κάτι καινούργιο. Μία εικόνα που χαράχτηκε στο μυαλό και την ψυχή μου πρόσφατα ήταν σε ένα κοντινό μας πάρκο. Καθόμουν σε ένα παγκάκι και παίζαμε με τον Ντίνο με ένα μπαλάκι. Στο αριστερό παγκάκι καθόταν ένα ζευγαράκι που φλερτάριζε εμφανώς, ενώ ακριβώς απέναντι ήταν ένας γεράκος που μπροστά του είχε δύο κουβάδες. Έναν με νερό και έναν γεμάτο ψωμάκια που τάιζε τα περιστέρια. Μπροστά μου ήταν ξαπλωμένος, πάνω στο γρασίδι ένας άστεγος... Αλμοδοβαρική σκηνή. Τόσες πολλές εικόνες και ανόμοιες μεταξύ τους. Μα είναι όλες τους κάθε μία ξεχωριστά, πηγή έμπνευσης πραγματικά.
Α.Ν.: Αν με ρωτούσες πριν την έκδοση του βιβλίου μου, θα απαντούσα σίγουρα ναι. Μα τώρα, μπαίνοντας και εγώ σε αυτό το ρόλο, θα απαντήσω πως είναι πολύ, έως πάρα πολύ δύσκολος. Σίγουρα μεγάλο και πρωταρχικό ρόλο παίζει το βιβλίο, αυτό καθ' αυτό. Να έχεις την ιστορία έτοιμη στο μυαλό σου. Να μην την φτιάχνεις στην πορεία. Να γνωρίζεις ήδη το τέλος από την αρχή. Κι απλά, γράφοντας τις σελίδες του, να το αναπτύσσεις. Να το ξεδιπλώνεις. Στη συνέχεια σπουδαίο ρόλο παίζει ο εκδοτικός οίκος που το έχει αναλάβει. Αλλά και μετά την έκδοση, χρειάζεται πολλή προσωπική δουλειά, όσον αφορά την προώθησή του.
13. Ποιος είναι κατά την δική σας εμπειρία ο μεγαλύτερος ύφαλος που συναντά στην πορεία του ένας συγγραφέας ή πιο συγκεκριμένα, ποιος ήταν ο δικός σας δυσκολότερος ύφαλος;
Α.Ν.: Νομίζω ότι τα εμπόδια που συνάντησα στις προσπάθειές μου για να "παρησφρείσω" στα "έγκατα" των φυλακών του Κορυδαλλού, ήταν πρακτικά, το δυσκολότερο σημείο. Επιπροσθέτως, από ηθικής άποψης, οφείλω να ομολογήσω ότι με δυσκόλεψε ιδιαίτερα και το να αφήσω πίσω τη φυσική μου συστολή και να ξεγυμνώσω την αλήθεια μου μπροστά στο κοινό. Γιατί κακά τα ψέματα, δεν έχει σημασία αν γράφεις την αυτοβιογραφία σου ή αν γράφεις μυθοπλασία. Επί της ουσίας αφήνεις τα σώψυχά σου σε κοινή θέα.
14. Ποια θα λέγατε ότι είναι τα καλύτερα και πιο δυνατά στοιχεία της Μαντάμ; Γιατί θα πρέπει κατά τη γνώμη σας να το προτιμήσουν οι αναγνώστες;
Α.Ν.: Η Μαντάμ είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία και διανθισμένη με μυθοπλαστικά στοιχεία. Αυτό και μόνο νομίζω ότι το κάνει πολύ δυνατό. Συν τοις άλλοις, είναι μια ιστορία που κάλλιστα μπορεί να ταυτιστεί ένας άνθρωπος. Είναι βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική και καταρρίπτει ταμπού και προκαταλήψεις.
15. Ποιες είναι οι μεγάλες αγάπες της Αλεξίας Νικολοπούλου;
Α.Ν.: Πρώτα από όλα η κόρη μου. Είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Μετά ο Ντίνος μου, που αν και σκύλος, μέσα στο βλέμμα του έχω δει την πιο αγνή και άδολη αγάπη.
16. Ποια είναι η εικόνα για τον εαυτό σας μετά από αρκετά χρόνια;
Α.Ν.: Καθισμένη σε μία πολυθρόνα, να αγναντεύω τη θάλασσα και γύρω μου να παίζουν τα εγγόνια μου. Είναι κάτι που θα το ήθελα τρελά και μακάρι η ζωή να μου το δώσει.
17. Τι να περιμένουμε να δούμε από εσάς, από εδώ και μπρος;
Α.Ν.: Μα τη συνέχεια της «Μαντάμ» φυσικά!!!
