Μαριονέτες (Ουάσιγκτον Πόου #1) / περίληψη:
Ένας σίριαλ κίλερ καίει τα θύματά του ζωντανά στους προϊστορικούς λίθινους κύκλους στο Λέικ Ντίστρικτ της Αγγλίας. Δεν αφήνει πίσω του κανένα στοιχείο και η αστυνομία τα έχει χαμένα. Όταν ανακαλύπτει πως το όνομά του έχει χαραχτεί στο απανθρακωμένο πτώμα του τρίτου θύματος, ο ατιμασμένος ντετέκτιβ Ουάσινγκτον Πόου επιστρέφει από τη διαθεσιμότητα και βρίσκεται απρόθυμα στο μάτι της υπόθεσης.
Συνεργάτιδά του θα τοποθετηθεί η ιδιοφυής αλλά κοινωνικά αδέξια αναλύτρια Τίλι Μπράντσο και μαζί θα ανακαλύψουν ένα ίχνος που κανείς άλλος δεν μπορούσε να δει. Ο δολοφόνος έχει κάποιο σχέδιο και ο Πόου είναι μέρος του.
Καθώς τα θύματα πληθαίνουν, ο Πόου ανακαλύπτει πως είναι περισσότερο μπλεγμένος στην υπόθεση απ' όσο μπορούσε να φανταστεί. Και καθώς πλησιάζει την αλήθεια που θα συντρίψει όλα όσα πίστευε για τον εαυτό του, ο Πόου θα μάθει πως υπάρχει κάτι χειρότερο από το να σε καίνε ζωντανό...
Στη βραχεία λίστα των βραβείων αναγνωστών του Amazon Publishing για το Αστυνομικό Μυθιστόρημα της Χρονιάς (2019) και με Βραβείο CWA Gold Dagger 2019: Το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα της χρονιάς!
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Οι "Μαριονέτες είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο σε γραπώνει από την πρώτη του κιόλας σελίδα. Ξεκινάει πάρα πολύ δυνατά, με μια καυτή (κυριολεκτικά) σκηνή εγκλήματος. Είναι στο σύνολό του πολύ ατμοσφαιρικό, με υποβόσκουσα την αίσθηση του κινδύνου που καραδοκεί. Γρήγορο και υποχθόνιο επαρκώς, τροφοδοτεί με... κάρβουνο την αγωνία του αναγνώστη καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης.
Η γραφή του Craven είναι απλή και χωρίς φιοριτούρες, βοηθάει πολύ στο να σαρώνει το μάτι τις αράδες του. Η πλοκή είναι σφιχτά πλεγμένη και τα κεφάλαια μικρά και κοφτά. Ταπ. Ταπ. Ταπ. Με ρυθμό και με τέμπο, ο M.W. Craven μάς οδηγεί στις εξελίξεις των γεγονότων! Η μετάφραση δε, του Βαγγέλη Γιαννίση, για ακόμη μια φορά "έδωσε ρέστα". Εξαιρετική και "to the point" που λεν και στο χωριό μου!
Οι πρωταγωνιστές του έργου...
Ουάσιγκτον Πόου: Αδικημένος, ατιμασμένος, αποκαθηλωμένος και με ξηλωμένα τα γαλόνια του, απολαμβάνει την ήρεμη ζωή του στην εξοχή της Κάμπρια, μέχρι που η ιστορία τον φέρνει αντιμέτωπο με ένα απανθρακωμένο πτώμα, το οποίο φέρει το όνομά του στο στήθος. Με αυτό το ισχυρό κίνητρο αναλαμβάνει ξανά τη θέση του στην NCA (National Crime Agency-Εθνική Υπηρεσία Δίωξης Εγκλήματος). Κάνει διαρκώς του κεφαλιού του, φέρνοντας τους ανώτερούς του σε δύσκολη θέση, να πρέπει να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, στους δικούς τους ανώτερους. Ωστόσο, κατά έναν περίεργο τρόπο, πάντα καταφέρνει να τη σκαπουλάρει, πράγμα που δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει: ή ότι οι γαλονάδες της αστυνομίας της Αγγλίας είναι πάρα πολύ υπομονετικοί ή ότι ο Πόου έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας!
Ματίλντα (Τίλι) Μπράντσο: Πιθανότατα έχει σύνδρομο Asperger (δεν αναφέρεται κάπου, απλά έχω διαβάσει πολλά γι' αυτό και αναγνώρισα "συμπτώματα"). Και παρόλο που το μυαλό της τρέχει με 1000, η ίδια είναι κάπως απροσάρμοστη θα λέγαμε κι οι κοινωνικές της δεξιότητες ξεπερνούν ίσα-ίσα αυτές της αλεπούς! Μοναχικό πλάσμα, χωρίς φίλους, βρίσκει στο πρόσωπο του Πόου τον μέντορα-υποστηρικτή και τον έμπιστο κι αγαπημένο φίλο, που τόσο έχει ανάγκη. Φύτουλας και computer freak. Δύσκολα θα βρεθεί κομπιουτερίστικο πρόβλημα, στο οποίο να μη μπορεί να βρει την απάντηση. Η Τίλι είναι ένα γλυκύτατο και πολύ χαριτωμένο πλάσμα πραγματικά. Αυτή όμως η γλυκύτητα και η χαριτωμενιά, τουλάχιστον μέχρι το πρώτο μισό του βιβλίου, δεν με πολυέπεισαν σε ό,τι είχε να κάνει με την αστυνομική έρευνα στο πεδίο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένα "τέτοιο παιδί", κοιτώντας φωτογραφίες από μια σκηνή εγκλήματος, σαν αυτές που περιγράφονται στις "Μαριονέτες", θα μπορούσε να μείνει αλώβητο και να συνεχίσει να κάνει ψυχρά και υπολογισμένα τη δουλειά του. Αργότερα, όταν ενεπλάκη βαθύτερα στην έρευνα κι ήρθε αντιμέτωπη με όλη αυτή την φρικαλεότητα, την είδαμε να ξεσπά, όπως θα ήταν αναμενόμενο. Με αυτό της το ξέσπασμα αντιστράφηκε η αρνητική αίσθηση που μου είχε δώσει αρχικά. Όπως και να έχει όμως, η Ματίλντα Μπράντσο είναι η "δροσερή πνοή του ανέμου" σε αυτό το μυθιστόρημα.
Στεφάνι Φλιν: Παλαιά υφιστάμενη του Πόου και νυν προϊστάμενή του. Βασικά δεν ξέρω για ποιο λόγο την τοποθέτησε στην ιστορία του ο Craven. Δεν έπαιξε κανέναν ουσιαστικό ρόλο, αν κι έκανε συχνά-πυκνά την εμφάνισή της. Ίσως οι "Μαριονέτες" να είναι ο προπομπός και στα επόμενα βιβλία να την δούμε να έχει πιο ενεργό ρόλο. Πάντως εδώ λειτουργούσε απλά στο παρασκήνιο...
Κίλιαν Ριντ: Παλαιός συνάδελφος και καλός φίλος του Πόου. Κυκλοφορεί πάντα σικ και καλοντυμένος. Ανέχεται δε τις "ιδιοτροπίες" του Πόου και τον σιγοντάρει στις παράτολμες αποφάσεις του. Αλλά και ο Πόου φαίνεται ότι κατανοεί τον χαρακτήρα του Ριντ καλύτερα από τους υπόλοιπους. Επίσης ο ρόλος του επικουρικός, χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα, κατά το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Ωστόσο, τον συναντάμε συχνότερα από την Φλιν στις σκηνές δράσης κι ιδίως προς το τέλος, οπότε και συμβαίνουν διάφορα. Δεν λέω περισσότερα υπό τον φόβο των spoilers. Θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου...!
Η έκπληξη...!
Φτάνοντας στη σελίδα 221 κι ενώ η ιστορία έχει φτάσει σε ένα σημείο, όπου απ' ότι φαίνεται ο δολοφόνος βρέθηκε, η ιστορία κάνει ένα reload κι αρχίζει σχεδόν από την αρχή. Και καμιά πενηνταριά σελίδες πιο κάτω, στο κεφάλαιο 50, με ένα... μήνυμα στον τηλεφωνητή, μού αποκαλύφθηκαν όλα! Σε 'κείνο ακριβώς το σημείο κατάλαβα ποιος είναι ο "πυρπολητής", πώς και γιατί το έκανε. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις, που από το πουθενά σού έρχεται η Θεία Φώτιση! Όμως, αν και 100 περίπου σελίδες πριν το τέλος, η αποκάλυψη αυτή δεν χάλασε το τελικό αποτέλεσμα, όπως θα περίμενε κανείς. Δεν αποδυναμώθηκε η ιστορία και δεν έχασε το ενδιαφέρον μου. Αντιθέτως μάλιστα, ήταν τέτοια η έξαψή μου, που αν η ώρα δεν ήταν μιάμιση τα μεσάνυχτα, θα έπαιρνα τηλέφωνο όποιον ξέρω ότι το έχει διαβάσει, για να συζητήσω μαζί του την ανακάλυψή μου. Πραγματικά τεράστια ανατροπή κι έκπληξη!!!
Εν κατακλείδι, οι "Μαριονέτες" είναι ένα γρήγορο κι ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα, το οποίο μου άρεσε πολύ. Διαθέτει δε, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που καθιστούν ένα βιβλίο καλό αστυνομικό: δολοφόνους κι αστυνόμους, αίμα, μυστικά, ψέματα, αγωνία, μυστήριο, τρόμο, ανατροπές. Επιπλέον διαθέτει ένα ατού, σε σχέση με τα άλλα της κατηγορίας του: τον Ουάσινγκτον Πόου και την Ματίλντα Μπράντσο, ένα διαφορετικό, εντελώς αντιφατικό μα άκρως αποτελεσματικό δίδυμο που κερδίζει τις εντυπώσεις από την αρχή.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Ουάσιγκτον Πόου #1
Συγγραφέας: M. W. Craven
Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης
Σελίδες: 376
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2019
ISBN: 978-960-507-131-8
