Περίληψη οπισθόφυλλου:
Σεπτέμβριος του 1992: Ο Αλέξανδρος είναι ένας νεαρός δάσκαλος και η καινούργια σχολική χρονιά τον βρίσκει με μετάθεση σε ένα άγνωστο, απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου. Από την πρώτη στιγμή που πατάει το πόδι του στη Μακάρια αντιλαμβάνεται ότι οι λιγοστοί κάτοικοι είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι απέναντί του. Και καθώς οι μέρες περνούν, ο Αλέξανδρος συνειδητοποιεί ότι πίσω από τις φαινομενικά ήσυχες ζωές τους οι ντόπιοι κρύβουν πολλά και επικίνδυνα μυστικά.
Η περιέργειά του θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση της αλήθειας και όταν τα θαμμένα στα βάθη του χρόνου σκοτεινά μυστικά της Μακάριας αρχίσουν να αποκαλύπτονται, όχι μονάχα θα κλονίσουν όλα τα πιστεύω του, αλλά και θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του.
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Το βιβλίο μού κέντρισε τόσο πολύ το ενδιαφέρον ώστε να κάνω τη δική μου έρευνα για τους Μακάριους. Τα αποτελέσματα της έρευνάς μου με έκαναν να συνεχίσω την ανάγνωση με περισσότερο ενθουσιασμό!
1. Με το όνομα Μακάρες, ή Μάκαρες, ή Μακάριοι, φέρεται ένα σύμπλεγμα τριών ακατοίκητων βραχονησίδων που βρίσκονται περίπου 3,75 μίλια ανατολικότερα του Ακρωτηρίου Μουτσούνα, της ανατολικής ακτής της νήσου Νάξου, σχεδόν απέναντι από τον οικισμό Αζαλά.
2. Στην ελληνική μυθολογία, με το όνομα Νήσοι των Μακάρων ή Μακάρων Νήσοι είναι γνωστά κάποια φανταστικά νησιά στα οποία μετέβαιναν οι ψυχές των ηρώων και άλλων επιφανών ανδρών μετά τον θάνατό τους. Ο Στράβωνας, Έλληνας γεωγράφος και ιστορικός ταυτίζει τα νησιά αυτά με τα νησιά των Εσπερίδων.
Ο Αλέξανδρος δέχθηκε την μετάθεσή του με στωικότητα. Τα συναισθήματά του ήταν ανάμεικτα. Από τη μια θα έβγαινε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και θα ηρεμούσε στο απομονωμένο νησί και από την άλλη είχε μια ανησυχία που του έφερνε θλίψη. Φτάνοντας στο νησί από τη Θεσσαλονίκη, μετά από ώρες ταλαιπωρίας περίμενε μια θερμή υποδοχή -κύριο χαρακτηριστικό όλων των νησιωτών. Αντίθετα, αντιμετώπισε μια φανερή καχυποψία, αν όχι δυσαρέσκεια και ήταν σαν χιλιάδες μάτια να παρακολουθούν την κάθε του κίνηση. Όσο περνούσε ο καιρός η στάση των κατοίκων δεν άλλαζε, πράγμα που τον έβαλε σε χίλιες δυο σκέψεις, γιατί εκτός από τη μυστήρια συμπεριφορά τους αντιμετώπιζε και πράγματα που δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Ο Ευριπίδης, που αναλαμβάνει όλες τις τεχνικές ανάγκες του νησιού είναι ο πρώτος που προσεγγίζει φιλικά τον Αλέξανδρο αλλά ακόμα κι αυτός αποφεύγει να μιλήσει ανοιχτά για τους κατοίκους και τις συνήθειές τους. Ο Αλέξανδρος μπερδεύεται χειρότερα με όλη αυτή τη μυστικοπάθεια και βάζει σκοπό να ξεδιαλύνει την ομίχλη που καλύπτει αυτό το μυστήριο έστω κι αν γυρίσει το νησί από άκρη σε άκρη. Ένα παραμορφωμένο πρόσωπο έξω από το σπίτι του γιατρού, με τραχιά επιδερμίδα σαν να καλύπτεται από λέπια, τον γεμίζει τρόμο. Ο γιατρός δικαιολογεί την παραμόρφωση σαν αίτιο πυρκαγιάς αλλά δεν καταφέρνει να πείσει τον Αλέξανδρο, που πεισμώνει ακόμα χειρότερα. Το ομορφότερο σημείο που τον γαληνεύει είναι ο φάρος κι εκεί γνωρίζει τον φαροφύλακα που κάνει και χρέη πυροσβέστη. Με αυτόν αποκτά μια οικειότητα και μια στοιχειώδη επικοινωνία αλλά κάτι δεν του πάει καλά. Οι κάτοικοι ζουν μόνο με τα απολύτως απαραίτητα. Δεν υπάρχει τεχνολογία, ούτε τηλεόραση, ούτε ραδιόφωνο. Πλοία δεν έρχονται συχνά και οι κάτοικοι μοιάζουν τελείως ξεκομμένοι από τον έξω κόσμο. Πουθενά στο νησί δεν έχει δει εκκλησία και στην αρχή της σχολικής χρονιάς δεν έγινε ο καθιερωμένος αγιασμός. Επιπλέον, δεν υπάρχει ίχνος τουρισμού καθώς φαίνεται ότι οι κάτοικοι αντιπαθούν οποιονδήποτε ξένο.
Κάπου σε αυτό το σημείο ο αναγνώστης φέρνει στο νου την τελευταία μέρα του Αλέξανδρου στη Θεσσαλονίκη, όπου ευδιάθετος και ανέμελος γλεντούσε με άλλους φίλους του δασκάλους, και κάνει την εύλογη σκέψη ‘Μα που πήγε και έμπλεξε;’. Ο ήρωας όμως δεν το βάζει κάτω. Ακόμα δεν έχει βρει τις απαντήσεις που θέλει και με το θάρρος που σίγουρα τον διακρίνει, ψάχνει ακόμα περισσότερο για να βρει στοιχεία τόσο για την ιστορία του νησιού, όσο και για τους κατοίκους. Στο δρόμο για την αλήθεια βρίσκει πολλά εμπόδια αλλά συνεχίζει. Μέσα σε ένα κλίμα ιδιαίτερα κλειστοφοβικό και μυστικιστικό ο αναγνώστης κάνει τις δικές του υποθέσεις και θέτει τα δικά του ερωτηματικά μα πάνω απ’όλα αναρωτιέται μήπως, ένας άνθρωπος σαν τον Αλέξανδρο που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του, αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο; Το μόνο θετικό στοιχείο είναι ότι μέσα στην αναζήτησή του βρίσκει ένα σύμμαχο. Ο Παύλος φέρνει στο νησί διάφορες προμήθειες από το γειτονικό ξερονήσι της Λήθης. Είναι ανοιχτόκαρδος, εξαιρετικά φιλικός και δεν μοιάζει με κανέναν από τους Μακάριους. Μάλιστα φιλοξενεί τον Αλέξανδρο στο λιτό σπίτι του για Σαββατοκύριακο. Αυτή είναι μια ευχάριστη νότα που μας επιτρέπει να πάρουμε βαθιές ανάσες και να ηρεμήσουμε. Το πρόβλημα όμως παραμένει: τι κρύβουν οι Μακάριοι;
Ένα βιβλίο που δεν στερείται πρωτοτυπίας, διαβάζεται απνευστί και μας κάνει να εκτιμήσουμε κάθε στιγμή της ζωής μας αλλά και να προβληματιστούμε με ανθρώπους και συμπεριφορές.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Τι μυστικά μπορεί να κρύβει ένα φαινομενικά ήσυχο και ήρεμο κυκλαδίτικο νησί; Αυτό καλείται να απαντήσει ο ήρωας που βρίσκεται εκεί για πρώτη φορά, καθώς βλέπει και παρατηρεί τις αλλοπρόσαλλες και ανεξήγητες συμπεριφορές των κατοίκων του.
Η ιστορία ξεκινά απλά. Ένας δάσκαλος που μετατίθεται σε ένα νησί των Μακάριων νήσων, έρχεται σε επαφή με διάφορες ενέργειες και με παράξενους ανθρώπους που φαίνεται πως κρύβουν κάποια μυστικά.
Πρόκειται για μια μεταφυσική ιστορία που έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική μυθολογία, μια που με το όνομα Νήσοι των Μακάρων ή Μακάρων Νήσοι, είναι γνωστά κάποια φανταστικά νησιά, στα οποία μετέβαιναν οι ψυχές των ηρώων και άλλων επιφανών ανδρών μετά τον θάνατό τους. Το ξεκίνημα του βιβλίου είναι δυνατό και από τις πρώτες κιόλας λέξεις φαίνεται η ωραία και ιδιαίτερη γραφή· ασυνήθιστες παρομοιώσεις και πολύ καλή χρήση της γλώσσας. Στην δε έναρξη κάθε κεφαλαίου υπάρχουν αποφθέγματα γνωστών ανθρώπων ή αρχαίες ελληνικές ρήσεις που σε βάζουν σε σκέψεις.
Δεν υπάρχει λόγος να επεκταθώ στην ιστορία, γιατί δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα, θα σταθώ όμως στα πολλά και σοβαρά θέματα που θίγονται, όπως είναι ο αποκλεισμός και η έλλειψη κονδυλίων στα νησιά με λίγους κατοίκους και γενικά στις άγονες γραμμές. Έλλειψη μηχανημάτων, δρόμων, φαρμάκων κλπ. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι η έλλειψη νέων ανθρώπων, μια που εγκαταλείπουν αυτά τα μέρη για μια διαφορετική ζωή, με αποτέλεσμα οι εναπομείναντες να παντρεύονται μεταξύ τους και εκτός από ενδογαμία να έχουμε ακόμα και αιμομικτικές συγγένειες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σπάνιες και μη ιάσιμες ασθένειες.
Οι νέοι άνθρωποι θέλουν να ταξιδέψουν, να ανακαλύψουν τον κόσμο, να διασκεδάσουν, να συγχρωτιστούν με άλλους νέους ανθρώπους και να ανταλλάξουν απόψεις και δυστυχώς σε αυτά τα μέρη δεν προσφέρεται τίποτε άλλο από την ομορφιά της φύσης και την ηρεμία της ψυχής, που συνήθως αναζητούν οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας.
Αγαπώ να διαβάζω οτιδήποτε έχει να κάνει με την ελληνική μυθολογία και αυτή η ιστορία μου έδωσε κάποιες καινούργιες πτυχές, που δεν είχαν περάσει ποτέ από το μυαλό μου και αυτό είναι ιδιαίτερα καλό.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Μάριος Δημητριάδης
Σελίδες: 384
Ημερ. έκδοσης: 26 Οκτωβρίου 2018
ISBN: 978-960-620-755-6
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Μάριος Δημητριάδης κατάγεται από τον Ασκό Θεσσαλονίκης και έχει κάνει σπουδές γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα με τη σύζυγό του. Διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι λάτρης της heavy metal, των ταξιδιών και των ταινιών τρόμου. Είναι ένας από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria και αρθρογραφεί στον ιστότοπο Nyctophilia. Του αρέσει η λογοτεχνία τρόμου και μυστηρίου και έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα "Σκοτεινές μέρες" (λογεῖον), "Αγκαλιάζοντας το έρεβος" (Το ανώνυμο βιβλίο) και τα συνεργατικά βιβλία "Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών" (Λυκόφως) και "The metal chapters vol. one" (Πηγή) με τον Γιώργο Δάμτσιο. Διηγήματά του έχουν διακριθεί στους διαγωνισμούς "Κόρες της Νύχτας" (Nightread-Diavasame.gr), "Larry Niven 2015" (Συμπαντικές Διαδρομές), "Άγνωστο" (Ανάτυπο), "Με κομμένη την ανάσα" (120 λέξεις) και "Ζόμπι στην Ελλάδα" (i-Write), τα οποία εκδόθηκαν στις αντίστοιχες συλλογές, και ιστορίες του περιλαμβάνονται στις ανθολογίες διηγημάτων "Ψίθυροι μέσα στη νύχτα" (Nyctophilia.gr), "Τρόμος" (Ανάτυπο), "Αντίθετο ημισφαίριο 4" (Gamecraft) και "Ημερολόγια ψυχοπλάνης" (Rising Star).
