Περίληψη οπισθόφυλλου:
Όταν ένας νεαρός διανομέας εφημερίδων βρίσκει νεκρό στο διαμέρισμά του έναν 68χρονο αλκοολικό -χτυπημένο με το καπάκι μιας κατσαρόλας κι ένα σφυρί, και μετά στραγγαλισμένο- όλοι θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με μια απλή υπόθεση. Όλοι εκτός από τον ντετέκτιβ Μπέκστρεμ, τον εγωκεντρικό, σεξιστή και εξαιρετικά κακόγουστο επιθεωρητή, που ορίζεται επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Σε αυστηρή δίαιτα με εντολή γιατρού, ο Μπέκστρεμ έχει ξεκινήσει να σέρνεται με τα πόδια μέχρι τη δουλειά, ακόμα και να τρώει λαχανικά. Η αστυνομία όμως δεν είναι πια αυτή που ήταν και τώρα που έχει γεμίσει γυναίκες και ξένους, είναι πιο δύσκολο παρά ποτέ να αντισταθείς σ’ ένα ποτηράκι.
Κι όταν ο διανομέας των εφημερίδων εξαφανίζεται, οι υποψίες του Μπέκστρεμ αποδεικνύονται σωστές, δίνοντας στο ακαταμάχητο κράμα τύχης και τεμπελιάς που τον διακρίνει την ευκαιρία να λάμψει για άλλη μια φορά, μην παραλείποντας να κάνει τους πάντες άνω κάτω.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Αν κάποιος επιθυμεί να μάθει και να ταξιδέψει σε μια αστυνομική ιστορία, που οι αστυνομικοί εξυγιαίνουν πραγματικά και ρεαλιστικά μια υπόθεση, τότε αυτό είναι το σωστό βιβλίο. Αν κάποιος ψάχνει υπερπαραγωγές, ελικόπτερα, υπερόπλα, ταξίδια από τη μια χώρα στην άλλη, αστυνομικούς που παθαίνουν τα πάνδεινα και εξακολουθούν να είναι ατσαλάκωτοι, τότε ας προχωρήσει παρακάτω.
Μια αστυνομική ιστορία χρειάζεται ένα έγκλημα και έναν τουλάχιστο αστυνομικό-ντετέκτιβ για να ξεκινήσει κι εδώ ο κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Μπέκστρεμ.
Ο Μπέκστρεμ φαίνεται να είναι αλκοολικός, ομοφοβικός, αγροίκος, άξεστος, σεξιστής, ρατσιστής και ένα σωρό άλλα κακά, όμως όλα αυτά βρίσκονται μέσα στο μυαλό του, μια που δεν εξωτερικεύει ποτέ αυτά που σκέφτεται, αλλά τα κρατά για τον εαυτό του, εκτός από ελάχιστα που του ξεφεύγουν. Δεν τον βλέπουμε ποτέ να μεθά, να βρίζει ή να φέρεται άσχημα σε οποιονδήποτε.
Η γραφή κινείται σε ένα επίπεδο και δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, προβληματισμοί ή φιλοσοφικές ανησυχίες.
Ο συγγραφέας φαίνεται να αγαπά την δικαιοσύνη και την ισότητα, δίνοντας μας δυναμικές γυναικείες παρουσίες, αντισταθμίζοντας έτσι τον «μισητό» πρωταγωνιστή. Η συγκεκριμένη ιστορία έχει αργή ροή, κατ’επέκταση και εξέλιξη, απαιτεί την απόλυτη προσήλωση του αναγνώστη, δεδομένου πως έχει απίστευτες λεπτομέρειες -και δικαιολογείται, μια που ο συγγραφέας είναι διάσημος εγκληματολόγος- είναι υπερβολικά αναλυτικός και μας αραδιάζει αμέτρητα ονόματα. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να κυλάνε όλα σε φυσιολογικό ρυθμό, η έρευνα να είναι αληθοφανής, χωρίς να έχει κενά και εξωπραγματικά στοιχεία, ώστε να είναι αρεστή στον κόσμο.
Είναι μια κλιμακωτή ιστορία που έχει ίντριγκες, μίση και πάθη, αμέτρητα παρακλάδια και ίσως σε μερικούς φανεί άνευρη, μα δεν της λείπει το χιούμορ, καθώς άλλα σκέφτεται ο ήρωας και άλλα απαντά. Ο Μπέκστρεμ φαίνεται να έχει μερικώς το γνώθι σ’εαυτόν, παρόλο που αρκετά συχνά σκέφτεται: Πού πάει η ανθρωπότητα; Πού πάει η Σουηδία;
Θα κλείσω με μια φράση-διάλογο που μου άρεσε και τα συμπεράσματα δικά σας.
«Δηλαδή ο νεαρός είναι μεγαλοφυία;» Τι διάολο λέει; σκέφτηκε ο Μπέκστρεμ.
«Σίγουρα μαθηματική μεγαλοφυία» είπε η Νάντια. Κοινωνικά ανάπηρος; Ασφαλώς, αν τον μετράμε με τα δικά μας κριτήρια...»
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Τίτλος πρωτοτύπου: Den som dödar draken
Συγγραφέας: Persson Leif G. W.
Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη
Σελίδες: 512 / Διαστάσεις: 21x14 cm
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2018
ISBN: 9789601675725
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Λέιφ Πέρσον γεννήθηκε το 1945 στη Στοκχόλμη. Είναι διάσημος εγκληματολόγος, κορυφαίος μελετητής ψυχολογικών προφίλ στη Σουηδία και μυθιστοριογράφος. Έχει χρηματίσει σύμβουλος στο σουηδικό Υπουργείο Δικαιοσύνης. Εργάστηκε ως καθηγητής εγκληματολογίας στην αστυνομική υπηρεσία της Σουηδίας από το 1992 μέχρι το 2008. Είναι γνωστός για τα αστυνομικά του μυθιστορήματα και για τις συχνές εμφανίσεις του στην τηλεόραση ή τις παρεμβάσεις του στις εφημερίδες ως ειδικός σχολιαστής σε περιπτώσεις αξιοσημείωτων εγκλημάτων. Τα μέσα ενημέρωσης ζητούν συχνά τη γνώμη του ως του επιφανέστερου ειδικού της χώρας γύρω από το έγκλημα. Το 1987 έχασε τη δουλειά του εξαιτίας των αποκαλύψεων που έκανε για ένα σκοτεινό πολιτικό σκάνδαλο. Ο Πέρσον έφτασε στα όρια της αυτοκτονίας, αλλά σύντομα αποκαταστάθηκε και επέστρεψε ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Η περιπέτεια αυτή αποτέλεσε την έμπνευση για το πρώτο του μυθιστόρημα. Η τριλογία του με γενικό τίτλο "Ιστορία ενός εγκλήματος" τοποθετεί στο επίκεντρο τη μεγαλύτερη αστυνομική έρευνα του εικοστού αιώνα, αυτή που διεξήχθη -χωρίς αποτέλεσμα- γύρω από τη δολοφονία του Πρωθυπουργού της Σουηδίας Ούλοφ Πάλμε. Με αυτό το επικό έργο ο Πέρσον διεκδικεί επάξια μια θέση ανάμεσα στους πιο σημαντικούς σύγχρονους δημιουργούς παγκοσμίως. Έχει γράψει πολλά μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το "Ο ετοιμοθάνατος ντετέκτιβ", που απέσπασε τόσο το βραβείο Συγγραφέων Αστυνομικών Μυθιστορημάτων της Σουηδικής Ακαδημίας για το Καλύτερο Αστυνομικό Μυθιστόρημα του 2010 όσο και το "Γυάλινο κλειδί" για το Καλύτερο Αστυνομικό Μυθιστόρημα του 2010. Η "Λίντα" απέσπασε το βραβείο Petrona 2014 του καλύτερου σκανδιναβικού αστυνομικού μυθιστορήματος στη Μεγάλη Βρετανία.
