Περίληψη οπισθόφυλλου:
Τι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να μπει στο αεροπλάνο με προορισμό την άλλη άκρη του κόσμου; Οι εμπειρίες που βίωσε ή αυτές που δεν έχει ζήσει ακόμη; Προσωπικά οράματα ή ακαταμάχητη έλξη για τον κίνδυνο; Οι άνθρωποι που τον κούρασαν ή αυτοί που ακόμη δεν γνώρισε; Τα επιτεύγματα ή οι αποτυχίες του; Ίσως για τον Αδάμ να ήταν όλα αυτά μαζί.
Στη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ, η γνωριμία και η μετέπειτα σχέση του με την αινιγματική Εύα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για τις εμπειρίες που ζει ή θέλει να ζήσει.
Παρ’ όλα αυτά, οι ιστορίες του καθενός τους έχουν γραμμένες μόνο λίγες σελίδες κοινές, που στην πραγματική ζωή αντιστοιχούν σε 23 μήνες σχέσης, μέσα από εσωτερικές αναζητήσεις και συγκρούσεις, πάλη με την κατάθλιψη και την εξάρτηση από ουσίες. Σκαμπανεβάσματα πυροδοτούμενα από δημιουργικά πάθη, που κοντράρονται με ψυχικές αδυναμίες, εγκληματικές ευαισθησίες και τα οποία εντέλει καθρεφτίζουν αυτό που κανείς τους δεν παραδέχτηκε, παρά μόνο όταν ήταν πια αργά: όταν η Εύα συνειδητοποίησε ότι είχε παραμελήσει τον εαυτό της για χάρη των κοινωνικών της υποχρεώσεων. Κι όταν ο Αδάμ αποφάσισε να ακούσει αυτά που «ούρλιαζαν» στο κεφάλι του για καιρό.
Ο «Σκοτεινός Παράδεισος» του Στράτου Πόντη, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, είναι ένα μυθιστόρημα που αποτυπώνει τα έντονα και μοιραία ανθρώπινα πάθη, τα οποία συνήθως οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις και συνθήκες.
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Δεν είναι άλλη μία ερωτική ιστορία, αλλιώς θα την προσπερνούσα. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι στα κατάβαθα των ψυχών των ηρώων.
Όλα ξεκινούν από τη μεγάλη απόφαση: ένα ταξίδι στην Αμερική που δημιουργεί στον ήρωα ανάμικτα συναισθήματα, ενθουσιασμό και τρόμο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ήρωας, ο Αδάμ, αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι, κάθε του βήμα το είχε δουλέψει πολύ πριν μες το μυαλό του, πέρασε ώρες αγναντεύοντας τη θάλασσα, άκουγε την φωνή της που τον προέτρεπε να φύγει. Ένας νεαρός άνδρας ρομαντικός, ονειροπόλος, τυχοδιώκτης που ακούσια ταυτίστηκα μαζί του. Γιατί πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να πάμε αλλού; Η ιδέα του άγνωστου μας φοβίζει μα συνάμα μας συναρπάζει και ποτίζει όλες μας τις αισθήσεις με ενθουσιασμό.
Ήταν μοιραίο ένα βράδυ στο Νιου Τζέρσει ο Αδάμ να γνωρίσει την Εύα. Μυστηριώδης, Ακαταμάχητη, Άπιαστη θαρρείς ήταν μοιραίο να τον αιχμαλωτίσει από την πρώτη ματιά. Το υποψήφιο ζευγάρι πλαισιώνουν άχρωμοι ήρωες όπως ο Τζον (μιλάει πολύ και επικεντρώνεται μόνο στα υλικά αγαθά), μια παρέα Πολωνών φοιτητών, ένας κουστουμαρισμένος τύπος που ακούει στο όνομα Μαρκ. Η κατανάλωση ουσιών στα μεγάλα κλαμπ μοιάζει τόσο συνηθισμένο γεγονός, που περνάει απαρατήρητο.
Μου αφήνει την αίσθηση ότι το ζευγάρι παρασύρεται από τους ρυθμούς των υπολοίπων και δεν αφήνει χώρο για να ευδοκιμήσει μια υγιή σχέση. Κάπου με ενοχλεί αυτό. Καταλαβαίνω την ανάγκη των Ελλήνων του εξωτερικού να βιώσουν, να γευτούν, να καταλάβουν και να ενσωματωθούν ίσως σε μια ξένη κοινωνία. Να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της, την κουλτούρα της και το ρεύμα της εποχής αλλά επειδή είναι κάτι ξένο από αυτούς δεν το καταφέρνουν με επιτυχία. Κάποια ευτράπελα ελαφρύνουν την ιστορία, όπως μια νύχτα που τους ανακρίνει η αστυνομία διότι μια περίεργη γειτόνισσα. Ή όταν ο Αδάμ πάτησε κάποια διαχωριστική γραμμή και του δόθηκε κλήση για επικίνδυνη οδήγηση. Οι νόμοι σχετικά με τις παραβάσεις είναι πάρα πολύ αυστηροί ενώ εκείνος βρισκόταν απλά σε πανικό, επειδή είχε χάσει το δρόμο προς το σπίτι του.
Η εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία δεν είναι ξεκάθαρη. Εμένα μου θυμίζει έντονα δεκαετία του ενενήντα. Η άποψή μου αυτή ενισχύεται αφού η κρίση δεν φαίνεται να έχει χτυπήσει ακόμα στην Ελλάδα. Ο θείος του ήρωα, ο οποίος τον φιλοξενεί στο Νιου Τζέρσει, ζει με μια γυναίκα νεότερή του, αλλά κάπου δεν ταιριάζουν. Χωρίζουν λίγο πριν ο θείος φύγει για την Ελλάδα γιατί πρέπει να προσέξει την άρρωστη μητέρα του. Εκεί βρίσκει εύκολα γυναίκα και δουλειά! Αποφασίζει να μην ξαναγυρίσει.
Καθώς ο καιρός περνά, η σχέση των ηρώων δοκιμάζεται. Ένα ταξίδι στις Μπαχάμες δε θα πραγματοποιηθεί εξαιτίας μιας ειδικής βίζας που δεν ήταν εφικτό να εκδοθεί. Το ζευγάρι υιοθετεί ένα μικρό σκυλάκι κι η διάθεσή του φτιάχνει, προσωρινά όμως. Ο σκοτεινός τους παράδεισος δημιουργεί έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω τους.
Η ατμόσφαιρα βαραίνει. Νιώθω μια στενοχώρια. Η διήγηση από μόνη της δεν είναι αρκετή για να περιγράψει το κενό της Εύας. Δεν μπορώ να καταλάβω τις αντιδράσεις της, δεν ξέρω αν φταίει η κατάθλιψη που την ταλαιπωρεί. Ασυναίσθητα απομακρύνομαι. Δεν την κατάλαβα ποτέ και δεν μπορώ να πάρω το μέρος της. Από τη μια, μου φαίνεται πουριτανή και από την άλλη απελευθερωμένη -είναι ένα κράμα αντιφατικών συναισθημάτων. Νομίζω ότι τίποτα δεν την ευχαριστεί πραγματικά γιατί δεν έχει βρει τα πραγματικά της "θέλω". Κι ο Αδάμ μόνο αγάπη έχει να της προσφέρει, που προφανώς δεν μπορεί να θρέψει το σκοτεινό εγώ της.
Μα όπως είπα, ο Αδάμ είναι ονειροπόλος και η Εύα ένα άπιαστο όνειρο, κι οι δύο περαστικοί από μια χώρα ξένη που δεν τους αγκάλιασε. Μοιάζουν περισσότερο σαν δυο αγριόχορτα σε ένα καλοφροντισμένο γκαζόν. Την κατάληξη λίγο πολύ τη γνωρίζουμε από την αρχή, εμένα μου άφησε μια πικρή επίγευση.
Η άποψή μου:
Δεν είναι άλλη μία ερωτική ιστορία, αλλιώς θα την προσπερνούσα. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι στα κατάβαθα των ψυχών των ηρώων.
Όλα ξεκινούν από τη μεγάλη απόφαση: ένα ταξίδι στην Αμερική που δημιουργεί στον ήρωα ανάμικτα συναισθήματα, ενθουσιασμό και τρόμο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ήρωας, ο Αδάμ, αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι, κάθε του βήμα το είχε δουλέψει πολύ πριν μες το μυαλό του, πέρασε ώρες αγναντεύοντας τη θάλασσα, άκουγε την φωνή της που τον προέτρεπε να φύγει. Ένας νεαρός άνδρας ρομαντικός, ονειροπόλος, τυχοδιώκτης που ακούσια ταυτίστηκα μαζί του. Γιατί πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να πάμε αλλού; Η ιδέα του άγνωστου μας φοβίζει μα συνάμα μας συναρπάζει και ποτίζει όλες μας τις αισθήσεις με ενθουσιασμό.
Ήταν μοιραίο ένα βράδυ στο Νιου Τζέρσει ο Αδάμ να γνωρίσει την Εύα. Μυστηριώδης, Ακαταμάχητη, Άπιαστη θαρρείς ήταν μοιραίο να τον αιχμαλωτίσει από την πρώτη ματιά. Το υποψήφιο ζευγάρι πλαισιώνουν άχρωμοι ήρωες όπως ο Τζον (μιλάει πολύ και επικεντρώνεται μόνο στα υλικά αγαθά), μια παρέα Πολωνών φοιτητών, ένας κουστουμαρισμένος τύπος που ακούει στο όνομα Μαρκ. Η κατανάλωση ουσιών στα μεγάλα κλαμπ μοιάζει τόσο συνηθισμένο γεγονός, που περνάει απαρατήρητο.
Μου αφήνει την αίσθηση ότι το ζευγάρι παρασύρεται από τους ρυθμούς των υπολοίπων και δεν αφήνει χώρο για να ευδοκιμήσει μια υγιή σχέση. Κάπου με ενοχλεί αυτό. Καταλαβαίνω την ανάγκη των Ελλήνων του εξωτερικού να βιώσουν, να γευτούν, να καταλάβουν και να ενσωματωθούν ίσως σε μια ξένη κοινωνία. Να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της, την κουλτούρα της και το ρεύμα της εποχής αλλά επειδή είναι κάτι ξένο από αυτούς δεν το καταφέρνουν με επιτυχία. Κάποια ευτράπελα ελαφρύνουν την ιστορία, όπως μια νύχτα που τους ανακρίνει η αστυνομία διότι μια περίεργη γειτόνισσα. Ή όταν ο Αδάμ πάτησε κάποια διαχωριστική γραμμή και του δόθηκε κλήση για επικίνδυνη οδήγηση. Οι νόμοι σχετικά με τις παραβάσεις είναι πάρα πολύ αυστηροί ενώ εκείνος βρισκόταν απλά σε πανικό, επειδή είχε χάσει το δρόμο προς το σπίτι του.
Η εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία δεν είναι ξεκάθαρη. Εμένα μου θυμίζει έντονα δεκαετία του ενενήντα. Η άποψή μου αυτή ενισχύεται αφού η κρίση δεν φαίνεται να έχει χτυπήσει ακόμα στην Ελλάδα. Ο θείος του ήρωα, ο οποίος τον φιλοξενεί στο Νιου Τζέρσει, ζει με μια γυναίκα νεότερή του, αλλά κάπου δεν ταιριάζουν. Χωρίζουν λίγο πριν ο θείος φύγει για την Ελλάδα γιατί πρέπει να προσέξει την άρρωστη μητέρα του. Εκεί βρίσκει εύκολα γυναίκα και δουλειά! Αποφασίζει να μην ξαναγυρίσει.
Καθώς ο καιρός περνά, η σχέση των ηρώων δοκιμάζεται. Ένα ταξίδι στις Μπαχάμες δε θα πραγματοποιηθεί εξαιτίας μιας ειδικής βίζας που δεν ήταν εφικτό να εκδοθεί. Το ζευγάρι υιοθετεί ένα μικρό σκυλάκι κι η διάθεσή του φτιάχνει, προσωρινά όμως. Ο σκοτεινός τους παράδεισος δημιουργεί έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω τους.
Η ατμόσφαιρα βαραίνει. Νιώθω μια στενοχώρια. Η διήγηση από μόνη της δεν είναι αρκετή για να περιγράψει το κενό της Εύας. Δεν μπορώ να καταλάβω τις αντιδράσεις της, δεν ξέρω αν φταίει η κατάθλιψη που την ταλαιπωρεί. Ασυναίσθητα απομακρύνομαι. Δεν την κατάλαβα ποτέ και δεν μπορώ να πάρω το μέρος της. Από τη μια, μου φαίνεται πουριτανή και από την άλλη απελευθερωμένη -είναι ένα κράμα αντιφατικών συναισθημάτων. Νομίζω ότι τίποτα δεν την ευχαριστεί πραγματικά γιατί δεν έχει βρει τα πραγματικά της "θέλω". Κι ο Αδάμ μόνο αγάπη έχει να της προσφέρει, που προφανώς δεν μπορεί να θρέψει το σκοτεινό εγώ της.
Μα όπως είπα, ο Αδάμ είναι ονειροπόλος και η Εύα ένα άπιαστο όνειρο, κι οι δύο περαστικοί από μια χώρα ξένη που δεν τους αγκάλιασε. Μοιάζουν περισσότερο σαν δυο αγριόχορτα σε ένα καλοφροντισμένο γκαζόν. Την κατάληξη λίγο πολύ τη γνωρίζουμε από την αρχή, εμένα μου άφησε μια πικρή επίγευση.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Στράτος Πόντης
Σελίδες: 242
Ημερ. έκδοσης: Αύγουστος 2018
ISBN: 978-618-5286-74-3
Ο Στράτος Πόντης (Ευστράτιος Ποντισίδης) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έχει καταγωγή από τον Έβρο. Έχει σπουδάσει τεχνικός αεροσκαφών, δουλειά που κάνει τα τελευταία χρόνια.
Έζησε κατά καιρούς στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη, Βόλο, Χανιά), στην Κύπρο (Αγία Νάπα, Λεμεσό), στην Αγγλία (Λονδίνο) και στις ΗΠΑ (Νιου Τζέρσεϋ, Νέα Υόρκη) όπου εργάστηκε ως μεταφορέας, πλασιέ, μπάρμαν, ελαιοχρωματιστής, υπάλληλος καταστήματος, μάνατζερ σε καφέ-μπαρ και ζωγράφος.
Αγαπάει τη θάλασσα, το διάβασμα, τη ζωγραφική, την αρχαία ελληνική ιστορία, τα χιονισμένα βουνά, τα ταξίδια, τις δήθεν βαθυστόχαστες συζητήσεις και την άσκηση της πυγμαχίας. Ο «Σκοτεινός Παράδεισος» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Από τις εκδόσεις Βακχικόν, κυκλοφορεί και η ποιητική του συλλογή «Το ημερολόγιο ενός ονειροπόλου».
.jpg)
