Bιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Νίκος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα τελευταία χρόνια διδάσκει σε δημοτικά σχολεία κοινωνικά ευαίσθητων ομάδων (τσιγγανόπαιδες, παλιννοστούντες). Το μεγάλο πάθος της ζωής του από τα πολύ μικρά του χρόνια ήταν και παραμένει ο αθλητισμός. Μέχρι και σήμερα δραστηριοποιείται αγωνιστικά στο ολυμπιακό αγώνισμα της σκοποβολής. Τις εμπειρίες και το πάθος τους αυτό, καθώς και τις αξίες ζωής, που βιώνει κάποιος στον χώρο του αθλητισμού, θέλησαν να μοιραστούν με τα παιδιά, κυκλοφορώντας τα δύο πρώτα τους βιβλία το 2006 από τη σειρά "Ονειρεύομαι, Θέλω, Μπορώ", "Το όνειρο της Άννας" και "Η περιπέτεια του Νικόλα", που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Άγκυρα. Ακολούθησαν το 2008 "Οι πέντε σωματοφύλακες κλεισμένοι στο ψυγείο", ένα βιβλίο για το καυτό θέμα της διατροφής και το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας. Το βιβλίο γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία, πολύ σύντομα συμπλήρωσε τις 12 εκδόσεις, έγινε θεατρικό έργο από το Ινστιτούτο παιδαγωγικού θεάτρου "Θεατρομάθεια", παρουσιάστηκε για ένα χρόνο στον Άγκυρα Πολυχώρο στο κέντρο της Αθήνας και περιόδευσε σε πολλές παραστάσεις σε σχολεία, δήμους και συλλόγους όλης της χώρας. Τα Χριστούγεννα του 2008 κυκλοφόρησε το οικολογικό παραμύθι "Ο Αη-Βασίλης φέτος είναι πράσινος", ένα βιβλίο, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία και άγγιξε τις 35.000 αντίτυπα στους δύο μόλις μήνες κυκλοφορίας του, ενώ αποτέλεσε και το κύριο εκπαιδευτικό κομμάτι του Συλλόγου Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού (ΣΠΑΥ). Μια συνεργασία, που απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Οργανισμών Δημοσίου "Οικόπολις" από την επιστημονική επιτροπή του ECOCITY. "Οι Νεράιδες της οικογένειας Φέγγο Ντε Λα Στέκο" είναι το πέμπτο βιβλίο των συγγραφέων και επεκτείνει το σύνολο των θεμάτων που παρουσιάζουν στις διαδραστικές παρουσιάσεις τους, που σε λιγότερο από τρία χρόνια έχουν ξεπεράσει τις 100 σε όλη την Ελλάδα. Κατόπιν κυκλοφόρησε και το παραμύθι του Νίκου Μιχαλόπουλου, "Το δρομάκι που ήθελε να γίνει λεωφόρος". Είναι παντρεμένος με την Άννα Βερούλη από το 1997. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.
Ακούστε τη συνέντευξη που έδωσε ο συγγραφέας στην εκπομπή μας Βιβλιοσημεία, που μεταδίδεται από τον Boem Radio.
Ακολουθούν παρουσίαση και απόψεις συντακτών της σελίδας Βιβλιοσημεία για μερικά από τα έργα του Νίκου Mιχαλόπουλου:
Θες να παίξουμε;:
...όμως όλα τα πράγματα στη ζωή δεν είναι παιχνίδι!
Η ζωή θα μπορούσε να είναι ένα υπέροχο παιχνίδι για όλους, όμως όλα τα πράγματα στη ζωή δεν είναι παιχνίδι. Η Αρετή χρειάστηκε κάποτε να φάει το γλυκό της από το πάτωμα, ο Άγγελος έμαθε να κρύβεται και να φεύγει μακριά, ο Τζαράχ άφησε έναν πόλεμο πίσω στην πατρίδα του και βρήκε έναν άλλο εδώ -αν όχι χειρότερο, σίγουρα πιο ύπουλο- κι ο Τριαντάφυλλος δεν έμοιαζε με κανέναν και δεν έφταιγε γι’αυτό, αλλά δεν το καταλάβαινε, ούτε αυτός, ούτε οι άλλοι.
Τέσσερις δρόμοι που περνάνε μπροστά από ένα σχολείο, ένα νηπιαγωγείο, ένα στάδιο και μια κατασκήνωση ενώνονται με έναν περίεργο τρόπο στο πριν, στο τώρα και στο μέλλον. Οκτώ ήρωες μοιράζονται αυτό που ίσως όλοι μας έχουμε βιώσει. Κάποιους που μας συστήθηκαν ως Νταήδες, Ξερόλες, Καμπόσοι και Μάγκες. Ήταν πράγματι; Πολλές φορές στη ζωή μας τα πάντα μετριούνται με μια μεζούρα, αλλά κάποιοι πάντα περισσεύουν και τα θύματα γίνονται εύκολα θύτες -και το αντίθετο- σε ένα παιχνίδι ρόλων, που μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί δυστυχώς όλα τα πράγματα στη ζωή δεν είναι παιχνίδι.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Graphic Novels & Comics
Θεματολογία: Σχολικός Εκφοβισμός
Συγγραφέας: Νίκος Μιχαλόπουλος
Εικονογράφηση: Μιχάλης Λουκιανός
Ηλικία: 12-14, 15-17 ετών
Σελίδες: 58 / Διαστάσεις: 16,5x24
Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2016
ISBN13: 9789605473136
---------------------------------------------------
Πέντε σωματοφύλακες κλεισμένοι στο ψυγείο:
Είναι ποτέ δυνατόν να χωρέσουν πέντε σωματοφύλακες σ’ένα ψυγείο; Είναι ποτέ δυνατόν μέσα στη νύχτα να ακούγεται μουσική από το ίδιο αυτό ψυγείο;
Aκολουθήστε το περιπετειώδες ταξίδι του Mάνου στο πάρτι του ψυγείου του, στο πάρτι της ζωής του, και γνωρίστε μαζί του τους σημαντικότερους φύλακες του σώματός μας και της υγείας μας.
Aνακαλύψτε την ενέργεια που κρύβεται σε κάθε επιλογή της διατροφής μας και μετατρέψτε το καθημερινό ταξίδι της τροφής σε ταξίδι γνώσης, εμπειρίας, νοστιμιάς, δύναμης και υγείας.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Εικονογραφημένα βιβλία
Είδος: Ιστορίες - Παραμύθια / Υγιεινή & Διατροφή
Συγγραφέας: Νίκος Μιχαλόπουλος, Άννα Βερούλη
Εικονογράφηση: Ιούλιος Μαρουλάκης
Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών
Σελίδες: 40 / Διαστάσεις: 23.5x25
Ημερ. έκδοσης: 2009
ISBN13: 9789604226115
---------------------------------------------------
Το δρομάκι που ήθελε να γίνει λεωφόρος:
Τι μπορεί να συμβεί όταν ένα κόκκινο όνειρο σε ξεσηκώνει; Τι μπορεί να συμβεί όταν το ίδιο το όνειρό σου σε ξεπερνάει; Τι μπορείς να κάνεις όταν θες να γυρίσεις πίσω και να τα αλλάξεις όλα;
Η εξέλιξη του μικρού, ταπεινού μας δρόμου προς μια υπέρλαμπρη λεωφόρο είχε όλα εκείνα τα στοιχεία, που κάνουν το όνειρο σημαντικό, τον ονειροπόλο αλαζόνα και την επιστροφή προς την πραγματικότητα απαραίτητη.
Ένα παραμύθι για τη ματαιοδοξία, που καμιά φορά χρειάζεται τη σκόνη του μικρού μας δρόμου, για να κρύψει την υπερβολή της και τη δύναμη των φώτων, για να δείξει την ψευτιά της. Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, που κάποιες φορές παρασύρονται από τη δύναμη των προβαλλόμενων προτύπων, τα οποία συνήθως είναι για αποφυγή και σπανίως για μίμηση.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Πεταλούδα
Κατηγορία: Παιδική - Νεανική Λογοτεχνία
Θεματολογία: Περιβάλλον - Bιολογία - Ζωολογία - Διάστημα
Συγγραφέας: Νίκος Μιχαλόπουλος
Εικονογράφηση: Ειρήνη Καραλέκα
Ηλικία: Για παιδιά 7-8, 9-11 ετών
Σελίδες: 64 / Διαστάσεις: 15.5x20.5
Ημερ. έκδοσης: 2010
ISBN13: 9789604228225
---------------------------------------------------
Οι κορυφές μέσα μας:
"Οδοιπόρε, δεν υπάρχει δρόμος. Ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας".
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Κάπως έτσι ξεκινάνε πάντοτε όλα. "Οι κορυφές μέσα μας" θα μπορούσε να είναι μυθιστόρημα ή η εξιστόρηση μιας προσωπικής εμπειρίας. Θα μπορούσε να είναι μόνο η αφήγηση μιας πραγματικής ιστορίας. Όμως, πάνω απ'όλα είναι ένα βιβλίο θετικής σκέψης και ώθησης με 18 ιστορίες, 18 αλληγορίες πίστης και ελπίδας, τοποθετημένες ακριβώς στα σημεία εκείνα που ο δρόμος πάει να κλείσει και εσύ πρέπει να βρεις τη δύναμη να τον ανοίξεις. Όπως ακριβώς και στην ίδια τη ζωή. Εκεί, δηλαδή, που όσο ψηλά και αν φτάσει κάποιος, στο τέλος συνειδητοποιεί πως η μεγαλύτερη κορυφή βρίσκεται πάντα μέσα του!!!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία / Προσωπικές αφηγήσεις
Θεματολογία: Αυτοβελτίωση
Συγγραφέας: Νίκος Μιχαλόπουλος
Σελίδες: 192 / Διαστάσεις: 14x20.5
Ημερ. έκδοσης: 2013
ISBN13: 9789605470999
---------------------------------------------------
Το όνειρο της Άννας:
Η μικρή Aννούλα ξεκίνησε από μια μικρή επαρχιακή πόλη για να κατακτήσει όλο τον κόσμο, όπως ακριβώς το είχε φανταστεί. Ήταν κάτι που το ήθελε τόσο πολύ.
Aκολουθήστε τον δυνατό βηματισμό της μέσα στο στάδιο και πετάξτε μαζί με το ακόντιό της σε ένα ταξίδι που έχει απ’όλα: απογοητεύσεις που έγιναν ελπίδες, αρνήσεις που έγιναν «συγχαρητήρια», φόβοι που μετατράπηκαν σε δύναμη, δάκρυα λύπης που άλλαξαν σε κλάμα ευτυχίας, αδυναμίες που ξεπεράστηκαν και εμπόδια που υπερπηδήθηκαν.
Zήστε με την καρδιά σας αυτό το σύγχρονο βιογραφικό παραμύθι, που μας κάνει να σκεφτούμε πως κάποιες φορές τα όνειρα είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό, από το οποίο είναι φτιαγμένη και η ζωή. Kαλό ταξίδι, λοιπόν!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Εικονογραφημένα βιβλία
Σειρά: Ονειρεύομαι-Θέλω-Μπορώ / Δραστηριότητες - Χόμπι - Αθλητισμός
Συγγραφείς: Νίκος Μιχαλόπουλος, Άννα Βερούλη
Εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη
Ηλικία: Για παιδιά 5-6, 7-8 ετών
Σελίδες: 32 / Διαστάσεις: 21x27.5
Ημερ. έκδοση: 2006
ISBN13: 9789604224876
---------------------------------------------------
Η άποψή μου / "Θες να παίξουμε;":
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Ένα εξαιρετικό βιβλίο που απεικονίζει διάφορες μορφές παρενόχλησης, τις οποίες συναντάμε στις σχολικές εγκαταστάσεις, στο στρατό ή ακόμα και στους εργασιακούς χώρους και στην οικογένεια! Η δράση "bullying" είναι γνωστή από παλαιοτάτους χρόνους, αλλά μόνο στη σημερινή εποχή έχει βρει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί. Ο συγγραφέας Νίκος Μιχαλόπουλος με τη βοήθεια του Μιχάλη Λουκιανού στην εικονογράφηση, παραδίδει ένα σοβαρό μάθημα σε μορφή κόμικ, τόσο σε παιδιά που ενδεχομένως βιώνουν μορφές παρενόχλησης, όσο και σε γονείς και εκπαιδευτικούς, προκειμένου να είναι πάντα σε ετοιμότητα και να μπορούν να αναγνωρίσουν σημάδια οποιουδήποτε τύπου κακοποίησης. Ο συγγραφέας με τέσσερα χαρακτηριστικά παραδείγματα παιδιών (του άβουλου, του παχουλού, του μοναχικού, του πρόσφυγα) προσπαθεί να δείξει ότι ο τρόπος που ο "παρενοχλητής" κακοποιεί το εκάστοτε παιδί, εκτός από τα σωματικά τραύματα, του αφήνει και ψυχικά, τα οποία μεγαλώνοντας ίσως δημιουργήσουν έναν... "παρενοχλητή". Φανταστείτε ένα παιδί που το πειράζουν για το βάρος του, αργότερα κι εκείνο θα καταλήξει να πειράζει κάποιο άλλο παιδί για το πάχος του! Δηλαδή, δημιουργούνται και εκδικητικά συναισθήματα -όχι μόνο βαθύς πόνος...
Μια τραγωδία στο βιβλίο αφήνει πικρή γεύση στα παιδιά-παρενοχλητές που κάποτε ήταν "σκλαβάκια". Και περνώντας τα χρόνια, μετανιώνουν για τον τρόπο που ως "σκλαβάκια" δεν αντέδρασαν ποτέ και ως "παρενοχλητές" φερόντουσαν άσχημα σε άλλα παιδιά. Σαφέστατα υπάρχουν κι άλλες μορφές παρενόχλησης και κακοποίησης. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει στις ειδήσεις για άρρωστους πατέρες να ασελγούν στα ίδια τους τα παιδιά, ανεξαρτήτου φύλου; Ή για μητέρες να κρατούν τις κόρες τους φυλακισμένες σε κελάρια; Το σημαντικό είναι να μην αφήνουμε να διαιωνίζεται η κατάσταση!
Το βιβλίο -στην ουσία- περιγράφει τον τρόπο που ένα παιδί από "σκλαβάκι" έγινε "νταής" και πώς αυτό το γεγονός επηρέασε τη μετέπειτα ζωή του ως γονιός. Το να μεταννοούμε αργότερα για πράξεις του παρελθόντος δε μας βοηθά σε τίποτα. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε, πώς αντιδρούμε τη δεδομένη στιγμή! Πρέπει να εμπνεύσουμε στα παιδιά το αίσθημα της ισότητας, ότι "κανείς δεν είναι ανώτερος του άλλου" και άρα "κανείς δε θα παίξει το σκλάβο κανενός"! Εκτός αυτού, τα παιδιά θα πρέπει να έχουν πολύ καλές σχέσεις τόσο με τα άτομα της οικογένειάς τους όσο και με τους δασκάλους τους, προκειμένου να προσφεύγουν σε αυτούς άμεσα, με την πρώτη απόπειρα εναντίον τους! Αλλά αυτό δεν αφορά μόνο τα δικά μας παιδιά... Το ίδιο να κάνουμε όταν έχουμε υποψίες και για παιδιά συγγενών ή φίλων. Το ίδιο να κάνουν και τα ίδια τα παιδιά όταν βλέπουν να κακοποιούνται φίλοι τους... Να μη φοβούνται να μιλήσουν! Να μην επιτρέπουν στον τρόμο να εισχωρεί μέσα τους και να μην αφήνουν τους νταήδες να τα απειλούν. Και βεβαίως, να μην προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα μόνα τους. Από τις εμπειρίες μου ως τώρα, σίγουρα είναι λίγα τα παραδείγματα που ένα βίαιο γεγονός έχει σταματήσει με τη βοήθεια της Πολιτείας, των εκπαιδευτικών, των γονιών. Δυστυχώς, ο ωχαδερφισμός που κυριαρχεί, αποτρέπει τους πολλούς από το να δράσουν και να αντιδράσουν. Υπάρχει ακόμα η αντίληψη "τι με νοιάζει εμένα για τον διπλανό;" Είναι στο χέρι μας όμως, να δώσουμε το παράδειγμα και ίσως και άλλοι να συνεχίσουν μετά... Ο συγγραφέας αυτό κάνει: ξεκινά κάτι -ας το συνεχίσουμε εμείς... εσείς... όλοι μας...
---------------------------------------------------
Η άποψή μου / "Πέντε σωματοφύλακες κλεισμένοι στο ψυγείο":
(γράφει η Δήμητρα Παναρίτη)
Πρόκειται για ένα βιβλίο που αφορά στη διατροφή και στο πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας. Είναι γεγονός, πως τα τελευταία χρόνια τα ποσοστά της παιδικής παχυσαρκίας έχουν αυξηθεί. Η διατροφή του παιδιού τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι είναι σημαντική και ο γονιός θα πρέπει να το γαλουχήσει από πολύ μικρή ηλικία έτσι ώστε να συνειδητοποιεί από μόνο του τι τρώει. Και το κυριότερο, επειδή τα παιδιά μιμούνται τους μεγάλους, θα πρέπει οι ίδιοι πρωτίστως να τρέφονται σωστά και υγιεινά ώστε να ακολουθήσουν στη συνέχεια και εκείνα το παράδειγμά τους.
Ο ήρωας του βιβλίου, ο μικρός Μάνος, είναι ένα παιδί όπως όλα της ηλικίας του. Του αρέσουν τα γλυκά, οι σοκολάτες, τα κρουασάν και οι μακαρονάδες. Και σε ποιον δεν αρέσουν, άλλωστε! Τον έχουν πείσει -γιαγιάδες, παππούδες κ.α.- ότι η φουσκωμένη του κοιλίτσα, είναι το αυριανό του μπόι και ανυπομονεί να ψηλώσει για να τον θέλουν στην ομάδα του μπάσκετ οι συμμαθητές του -γιατί εξαιτίας των περιττών του κιλών είναι πολύ αργός.
Ένα βράδυ, ξυπνάει διψασμένος και καθώς ετοιμάζεται να ανάψει το φως της κουζίνας, ακούει περίεργους θορύβους από το ψυγείο. Τα τρόφιμα του ψυγείου κάνουν πάρτι. Τα λίπη, τα γλυκά, τα φρούτα, τα ψάρια, τα κρέατα και όλων των ειδών τα τρόφιμα αρχίζουν να του παρουσιάζουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Ο Μάνος εντυπωσιάζεται από τις πληροφορίες που μαθαίνει και το επόμενο πρωί ξημερώνει για εκείνον μια άλλη μέρα. Μια μέρα, που οι αποφάσεις του -σχετικά με τις διατροφικές του συνήθειες- θα τον κάνουν μελλοντικά έναν υγιή ενήλικα.
Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολη αποστολή είναι να μυήσεις ένα μικρό παιδί στην υγιεινή διατροφή. Από αυτή τη δυσκολία έρχεται να μας βγάλει το συγκεκριμένο βιβλίο, αφού θα οδηγήσει τα παιδιά από μόνα τους στο να μάθουν να τρώνε υγιεινά, εξηγώντας τους παράλληλα την αξία της σωστής διατροφής. Μέσα από την ιστορία του Μάνου, το παιδί θα αγαπήσει τα πολύχρωμα λαχανικά, όσπρια και όσα μέχρι χθες του έβαζε η μαμά του στο πιάτο και αρνιόταν να φάει και θα καταλάβει πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά για την υγεία και την ανάπτυξή του.
Οι «Πέντε σωματοφύλακες κλεισμένοι στο ψυγείο» μαζί με τους «Πέντε σωματοφύλακες σε αποστολή» -που αποτελείται από κουΐζ, παιχνίδια, κρυπτόλεξα, σταυρόλεξα, αινίγματα και άλλα παιχνίδια- αποτελούν βιβλία, που μέσα από τις ιστορίες και τις εικόνες τους περνούν το μήνυμα της σωστής και ισορροπημένης διατροφής Δε θα πρέπει λοιπόν να διστάζουμε να τα αγοράσουμε γιατί βάζουν κι αυτά το λιθαράκι τους στο να μάθουν τα παιδιά να τρώνε υγιεινές τροφές και να θωρακίζουν έτσι την υγεία τους για όλη τη ζωή τους.
---------------------------------------------------
Η άποψή μου / "Το δρομάκι που ήθελε να γίνει λεωφόρος":
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Ένα χωμάτινο δρομάκι είναι μόνο. Μέσα του νιώθει ανικανοποίητο, ασήμαντο, νιώθει σαν κάτι να του λείπει. Το ενοχλούν ακόμα και τα αποτυπώματα που αφήνουν οι ρόδες από τα κάρα και το κάνουν να μοιάζει παραφουσκωμένο. Έτσι αρχίζει και κάνει όνειρα όταν αυτό το κόκκινο του ξεσηκώνει τα μυαλά. Το αστραφτερό αυτοκίνητο μπήκε από λάθος στο «ασήμαντο» δρομάκι και το δρομάκι πρώτη φορά στη ζωή του έβλεπε κάτι τόσο όμορφο, γρήγορο και θα πει κανείς και αλαζονικό γιατί σημασία δεν του έδωσε όπως έκαναν οι φίλοι του τα ζώα και τα λουλούδια. Από εκείνη τη στιγμή όμως άλλαξε η ζωή του ολόκληρη. Ονειρευόταν να γίνει μεγάλη λεωφόρος για να δει και άλλα τέτοια όμορφα πράγματα που τα ονομάζουν αυτοκίνητα, έχασε το κέφι του, την όρεξή του, δεν μιλούσε πια στους φίλους του. Ήταν όμως σίγουρα αυτό το όνειρο που μπορούσε να το κάνει ευτυχισμένο; Όπως μας εξηγεί και ο ίδιος ο συγγραφέας υπάρχουν όνειρα που δεν είναι φτιαγμένα για εμάς, ούτε μας ταιριάζουν μόνο και μόνο επειδή είναι εντυπωσιακά και φανταχτερά. Κι όμως, πολλές φορές κάνουμε το λάθος να «δανειζόμαστε» το λάθος όνειρο, αυτό που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας, που δεν γαληνεύει την ψυχή μας αλλά αντίθετα μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες. Πρέπει να διαλέξουμε προσεκτικά το όνειρο που θα μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ακούσουμε την εσωτερική μας φωνή, του εαυτού μας. Σε καμιά περίπτωση βέβαια, δεν πρέπει να πάψουμε να ονειρευόμαστε αλλά δεν βιαζόμαστε. Σιγουρευόμαστε ότι αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι το σωστό για εμάς. Πρέπει να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας χωρίς να παρασυρόμαστε από τους άλλους. Η εικονογράφηση είναι απλή και λιτή και σκοπός της είναι να ζωντανέψει με την εικόνα όλες τις περιπέτειες που είχε το δρομάκι ακολουθώντας τα όνειρά του και το κάνει με επιτυχία. Παρατηρώντας κάποιος μόνο τις εικόνες χωρίς να διαβάσει το κείμενο ταξιδεύει στο πριν και μετά του μικρού δρόμου. Η ιστορία κατέχει το μεγαλύτερο μέρος σε σχέση με τις εικόνες, καθώς απευθύνεται σε παιδιά από οκτώ χρονών και άνω που έχουν εξοικειωθεί αρκετά με την ανάγνωση. Ένα τρυφερό βιβλίο που μας μαθαίνει να μην ακολουθούμε λάθος πρότυπα και να μην κρίνουμε επιφανειακά όλα όσα βλέπουμε. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να πάψουμε να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε γι’αυτά που πιστεύουμε.
---------------------------------------------------
Η άποψή μου / "Οι κορυφές μέσα μας":
(γράφει η Κατερίνα Βερίγκα)
Δεκαοκτώ ιστορίες θετικής σκέψης και μια αληθινή ιστορία προσωπικής υπέρβασης γράφει ο τίτλος, μόνο που αυτή η μία αληθινή ιστορία ξεπερνάει και τις δεκαοκτώ!
Ο Νίκος Μιχαλόπουλος, όπως έχει αποδείξει τόσο από την χρυσή αθλητική του πορεία όσο και από την πετυχημένη επαγγελματική του, είναι ένας άνθρωπος αισιόδοξος, με θέληση για ζωή και επίτευξη στόχων. Στο συγκεκριμένο βιβλίο γράφει για έναν στόχο που στα μάτια των περισσότερων από εμάς φαντάζει κάτι το άπιαστο. Και είναι! Αν δεν ήταν, δεν θα τα κατάφερναν τόσο λίγοι άνθρωποι. Ο λόγος για την κατάκτηση της κορυφής στο όρος Κιλιμάτζαρο (6.000μ). Μέλος της Laureus Sport For Good Foundation, μαζί με μια ομάδα αθλητών, Ολυμπιονικών και Παραολυμπιονικών από όλο τον κόσμο ξεκίνησαν αυτό το μεγάλο ταξίδι ζωής. Σκοπός του εγχειρήματος ήταν η συγκέντρωση χρημάτων για το Νόμπελ Ειρήνης Mathare Youth Sport Association στο Ναϊρόμπι, όπου φιλοξενούνται παιδιά που έχουν υποστεί βία, που είναι θύματα του πολέμου και ασθενειών.
Αναρωτιέμαι: είναι ο σκοπός που δίνει δύναμη ή η δύναμη που έχουν μέσα τους κάποιοι άνθρωποι που ωθεί τον σκοπό; Ή μήπως πρόκειται για μια διαρκή ανατροφοδότηση;
Μέσα από το προσωπικό του ημερολόγιο, διηγείται κάθε μέρα την εμπειρία του, μας παίρνει μαζί του σε αυτό το δύσκολο ταξίδι. Μας βάζει στους φόβους και τις αγωνίες του (κι όμως έχει κι εκείνος!), μοιράζεται στιγμές που του δίνουν κουράγιο, ελπίδα και δύναμη. Μας μεταδίδει την ατμόσφαιρα που επικρατεί στην διοργάνωση, τους ανθρώπους της ομάδας και τους βοηθούς τους που δίνουν κι εκείνοι τον αγώνα τους για να στηρίξουν τον μεγάλο σκοπό. Παράλληλα, μας εξιστορεί κάποιες ιστορίες θετικής σκέψης για προβληματισμό από άλλους συγγραφείς. Στο τέλος, είναι τόσο συγκινητική η στιγμή, που φτάνει την κορυφή μετά από τόσες αντιξοότητες, τα συναισθήματά του... Διακρίνεις μια ευαίσθητη ψυχή πίσω από έναν τόσο δυνατό και δυναμικό άνθρωπο. Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν οι πολυσέλιδες Ευχαριστίες, που νομίζω δεν έχω ξαναδεί σε όσα βιβλία έχω διαβάσει! Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά, για μια ακόμα αρετή που διαθέτει ο Νίκος Μιχαλόπουλος: ευγνωμοσύνη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζουν οι κορυφές, γιατί δεν τις κρατάνε μόνο για τους εαυτούς τους, μας δίνουν κίνητρα και παρακίνηση να κατακτήσουμε και τις δικές μας κορυφές, όποιες και αν είναι αυτές...
---------------------------------------------------
Η άποψή μου / "Το όνειρο της Άννας":
(γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου)
Το ιδανικό βιβλίο για παιδιά προσχολικής ηλικίας ή και μεγαλύτερα που αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάποιο άθλημα. Εικονογραφημένο έτσι, που να δημιουργεί στο παιδί όμορφα συναισθήματα. Περιέχει αυτοκόλλητα με διάφορα αθλήματα, που πρέπει να τοποθετηθούν στη σωστή θέση κι έχει επιπλέον δραστηριότητες στο τέλος του βιβλίου, με μικρά παραδείγματα του "εύ-αγωνίζεσθε".
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο καταλαβαίνουμε τα εξής: πρώτον, όλοι κάνουμε λάθη και δεύτερον, πρέπει να κυνηγάμε με πείσμα και αυτοπεποίθηση τα όνειρά μας.
Το τρίτο πράγμα που καταλαβαίνουμε είναι πώς πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σχετικά με τον τρόπο που μιλάμε στα μικρά παιδιά. «Λυπάμαι Αννούλα, αλλά δεν κάνεις για αθλήτρια»: αυτά ήταν τα λόγια της δασκάλας, όταν η Άννα απέτυχε να περάσει το όριο στο άλμα εις μήκος. Ε, και τι έγινε... θα αναρωτηθεί κάποιος. Ξεκινώντας από το γεγονός ότι όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια, δεν μεγαλώνουν το ίδιο κι έχουν τη δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα, συμπεραίνω ότι η αντίδραση της δασκάλας ήταν καταστροφική! Ένα άλλο κορίτσι θα τα παρατούσε. Ένα άλλο κορίτσι θα ένιωθε απαίσια για τον εαυτό του. Ένα άλλο κορίτσι θα ένιωθε παντελώς άχρηστο, ακόμα και στα πράγματα που έκανε καλά. Η Άννα όμως, ήταν τυχερή. Ζούσε σε μια καλή οικογένεια που δε φαίνεται στιγμή να την κατακρίνουν, αλλά ούτε να την εμποδίζουν να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Έχω ακούσει πολλές φορές γονείς να συμφωνούν με το δάσκαλο και να μην ψάχνουν τα θέματα λίγο παραπάνω, για το καλό του παιδιού τους. Συνηθίζουν να λένε «Για να το λέει ο δάσκαλος έτσι θα είναι». Ο δάσκαλος όμως είναι και αυτός άνθρωπος, δεν είναι αυθεντία όπως πιστεύαμε έναν αιώνα πριν! Ευτυχώς στην περίπτωση της Άννας, η απόρριψη ήταν το έναυσμα για να πετύχει. Η Άννα πεισμώνει, θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και συμπτωματικά ανακαλύπτει την πραγματική της κλίση. Γιατί το να ΜΗΝ είσαι καλός σε ένα άθλημα, δεν αποκλείει να ΕΙΣΑΙ καλός σε κάποιο άλλο! Έτσι, δοκιμάζεις μέχρι να βρεις αυτό που σου ταιριάζει και φυσικά δεν τα παρατάς με την πρώτη δυσκολία. Η Άννα κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, είτε εμπόδια της ζωής, είτε τον ψυχολογικό παράγοντα που παίζει τον κυρίαρχο ρόλο σε έναν αθλητή. Η Άννα τα κατάφερε! Αν βγάζει ένα μήνυμα το βιβλίο, είναι ότι μπορείς κι εσύ, μπορούμε όλοι μας! Αρκεί να μην το βάζουμε κάτω...
.jpg)
