Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Αν το βάρος είναι τόσο μεγάλο και κρατά τόσο πολύ, ακόμα κι η αγάπη λυγίζει, ραγίζει, είναι έτοιμη να σπάσει και μερικές φορές σπάει. Αλλά ακόμα κι αν γίνει χίλια κομμάτια στα πόδια σου, δεν σημαίνει πως δεν είναι πια αγάπη».
Στη Νιγηρία της δεκαετίας του ’80 ένα νέο κι ερωτευμένο ζευγάρι, η Γετζιντέ και ο Ακίν, ξεκινούν την κοινή τους ζωή γεμάτοι όνειρα κι ελπίδες. Αλλά η δυσκολία τους να κάνουν παιδί -και το παραδοσιακό καθεστώς της πολυγαμίας- σφίγγει τον κλοιό της κοινωνίας γύρω τους και τραντάζει τη σχέση τους συθέμελα...
Μέσα στη δίνη των κοινωνικοπολιτικών αναταραχών της εποχής στη Νιγηρία, το «Μείνε μαζί μου» ξεδιπλώνει τις φωνές, τα χρώματα, τις χαρές και τους φόβους του λαού της. Η Αγιομπάμι Αντεμπάγιο υφαίνει μια συγκλονιστική ιστορία για την εύθραυστη αγάπη εντός του γάμου, τη διάλυση της οικογένειας, την οδύνη της απώλειας και τους άρρηκτους δεσμούς που δημιουργεί η μητρότητα. Μια ιστορία για τις απεγνωσμένες μας προσπάθειες να σώσουμε τον εαυτό μας και όσους αγαπάμε από τον πόνο και τη θλίψη. Το bestseller της Αγιομπάμι Αντεμπάγιο -βιβλίο της χρονιάς για τους New York Times- κυκλοφορεί στα ελληνικά.
Η άποψή μου:
(γράφει η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου)
Η συγγραφέας γράφει απλά. Πολύ απλά. Τόσο, ώστε πιστεύεις πως το γραπτό ανήκει σε ένα παιδί. Κι όμως, η γραφή της σ’αφήνει άπνοο, έκπληκτο, ενεό. Τα γραφόμενα έχουν την δύναμη του κεραυνού, την ώρα της ηλιοφάνειας, όταν όλα φαίνονται και προμηνύονται ήρεμα, ανώδυνα και, ίσως, ασήμαντα, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Αιμομιξίες, δολοφονίες εν ψυχρώ, κοινωνική κατάρρευση πέφτουν σαν βόμβες, μας ανατριχιάζουν. Η Νιγηρία που παρελαύνει στις σελίδες του βιβλίου είναι μια χώρα τραγική, παραπαίει ανάμεσα στις παλιές της παραδόσεις και τη σημερινή βία.
Πίσω απ’όλα κρύβεται αριστοτεχνικά η αγάπη και εμφανίζεται αργότερα, σαν βάλσαμο, σαν ξόρκι στο κακό.
Ένα ανάγνωσμα πρωτόγνωρο, δυνατό και τολμηρό.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Η πρώτη στο σπίτι που ξύπνησε το επόμενο πρωί ήταν η Ολαμίντ. Το κλάμα της με ξύπνησε απότομα. Την έκανα μπάνιο και τη θήλασα. Σε λίγο αποκοιμήθηκε στο στήθος μου, θηλάζοντας ακόμα. Περίμενα μέχρι το στοματάκι της να χαλαρώσει και να ξεκολλήσει απ’τη θηλή μου και μετά την έδεσα στην πλάτη μου μ’ένα πανί. Κατέβηκα κάτω να τσιμπήσω κάτι.
Στο πρώτο σκαλοπάτι έβγαλα μια κραυγή τρόμου. Κατέβηκα τρεκλίζοντας, ουρλιάζοντας ακόμα και κρατώντας γερά την κουπαστή για να μην πέσω. Στη βάση της σκάλας κειτόταν άψυχη η Φούνμι. Φορούσε ένα ροζ νυχτικό, που όμοιό του δεν είχα ξαναδεί. Είχε μόνο μια τιράντα στον αριστερό ώμο κι η δεξιά πλευρά του νυχτικού σταματούσε πάνω από τον αφαλό της, αφήνοντας γυμνό το κίτρινο στήθος της. Αυτό λοιπόν χρειάζεται για να κλέψεις έναν άντρα απ’το κρεβάτι της γυναίκας του, σκέφτηκα, καθώς φώναζα για βοήθεια και σήκωνα το κεφάλι της Φούνμι από τη μικρή λίμνη του αίματος, ένα γυμνό κίτρινο στήθος κι ένα ροζ νυχτικό.
Το σώμα της Φούνμι είχε παγώσει ήδη. Ούρλιαζα τ’ όνομά της κουνώντας το κεφάλι μου χωρίς να το πιστεύω.
Η άποψή μου:
Η συγγραφέας γράφει απλά. Πολύ απλά. Τόσο, ώστε πιστεύεις πως το γραπτό ανήκει σε ένα παιδί. Κι όμως, η γραφή της σ’αφήνει άπνοο, έκπληκτο, ενεό. Τα γραφόμενα έχουν την δύναμη του κεραυνού, την ώρα της ηλιοφάνειας, όταν όλα φαίνονται και προμηνύονται ήρεμα, ανώδυνα και, ίσως, ασήμαντα, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Αιμομιξίες, δολοφονίες εν ψυχρώ, κοινωνική κατάρρευση πέφτουν σαν βόμβες, μας ανατριχιάζουν. Η Νιγηρία που παρελαύνει στις σελίδες του βιβλίου είναι μια χώρα τραγική, παραπαίει ανάμεσα στις παλιές της παραδόσεις και τη σημερινή βία.
Πίσω απ’όλα κρύβεται αριστοτεχνικά η αγάπη και εμφανίζεται αργότερα, σαν βάλσαμο, σαν ξόρκι στο κακό.
Ένα ανάγνωσμα πρωτόγνωρο, δυνατό και τολμηρό.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Η πρώτη στο σπίτι που ξύπνησε το επόμενο πρωί ήταν η Ολαμίντ. Το κλάμα της με ξύπνησε απότομα. Την έκανα μπάνιο και τη θήλασα. Σε λίγο αποκοιμήθηκε στο στήθος μου, θηλάζοντας ακόμα. Περίμενα μέχρι το στοματάκι της να χαλαρώσει και να ξεκολλήσει απ’τη θηλή μου και μετά την έδεσα στην πλάτη μου μ’ένα πανί. Κατέβηκα κάτω να τσιμπήσω κάτι.
Στο πρώτο σκαλοπάτι έβγαλα μια κραυγή τρόμου. Κατέβηκα τρεκλίζοντας, ουρλιάζοντας ακόμα και κρατώντας γερά την κουπαστή για να μην πέσω. Στη βάση της σκάλας κειτόταν άψυχη η Φούνμι. Φορούσε ένα ροζ νυχτικό, που όμοιό του δεν είχα ξαναδεί. Είχε μόνο μια τιράντα στον αριστερό ώμο κι η δεξιά πλευρά του νυχτικού σταματούσε πάνω από τον αφαλό της, αφήνοντας γυμνό το κίτρινο στήθος της. Αυτό λοιπόν χρειάζεται για να κλέψεις έναν άντρα απ’το κρεβάτι της γυναίκας του, σκέφτηκα, καθώς φώναζα για βοήθεια και σήκωνα το κεφάλι της Φούνμι από τη μικρή λίμνη του αίματος, ένα γυμνό κίτρινο στήθος κι ένα ροζ νυχτικό.
Το σώμα της Φούνμι είχε παγώσει ήδη. Ούρλιαζα τ’ όνομά της κουνώντας το κεφάλι μου χωρίς να το πιστεύω.
Στοιχεία βιβλίου:
Tίτλος πρωτοτύπου: Stay with me
Συγγραφέας: Αγιομπάμι Αντεμπάγιο
Μετάφραση: Νοέλα Ελιασά
Σελίδες: 288
Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2018
ISBN: 978-618-838-812-3
Η Αγιομπάμι Αντεμπάγιο (Ayọ̀bámi Adébáyọ̀) γεννήθηκε το 1988 στο Λάγος της Νιγηρίας. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά και ανθολογίες, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Έχει πτυχίο στην αγγλική λογοτεχνία από το Πανεπιστήμιο Ομπαφέμι Αβολόβο και στη δημιουργική γραφή από το Πανεπιστήμιο Ιστ Άνγκλια. Το 2012 ήταν μέλος του Ledig House της Νέας Υόρκης (μη κερδοσκοπικός οργανισμός συγγραφέων).
Εργάζεται ως αρχισυντάκτρια στο περιοδικό Saraba. Το «Μείνε μαζί μου», το πρώτο της μυθιστόρημα, ήταν υποψήφιο στα Wellcome Book Prize και Baileys Women’s Prize for Fiction.
Γνωρίστε καλύτερα τη συγγραφέα και το βιβλίο της, παρακολουθώντας μια βίντεο-συνέντευξή της.
.jpg)
