Περίληψη οπισθόφυλλου:
Όλα μπερδεύονται γλυκά στην εύφορη κοιλάδα του μυαλού μου, όπου ένα αγγελάκι κυκλοφορεί με άδειο κεφάλι, μια οικογένεια αποκοιμιέται με ψέματα και ξυπνάει με αλήθειες, ένας συγγραφέας ακροβατεί στην ετοιμόρροπη γέφυρα που ενώνει το Χαλάνδρι με τον Δήμο Ουτοπίας. Στον ίδιο τόπο αλλά σε διαφορετικούς χρόνους, η Ανθή θυμώνει με τον Θωμά αλλά στο τέλος τού κάθεται, μια φίλη βολεύεται με τον φορτηγατζή που έφτυνε εδώ και χρόνια, η Βάσω είναι ζευγάρι με τον Τάκη αλλά αγαπάει και τον Δημοσθένη την αδελφή, ο Φίλιππος παίζει το κεφάλι του με τον διάολο, ο Λεωνίδας πορεύεται με τους... τριακόσιους φόβους του, ενώ πάνω από τα κεφάλια όλων, πετάει ένα τσοπανόσκυλο ελληνικό. Α! Να μην ξεχάσω να σας ξεναγήσω σε μια εφορία γεμάτη ευφορία και να σας εξηγήσω πώς μια αγκαλιά αγκάθια μπορεί να χωρέσει σε μια επιστολή...
Όλα δοσμένα με λόγο άμεσο, γεμάτο χιούμορ, ανθρωπιά και φαντασία, σε ένα βιβλίο τρυφερό και σκανδαλιάρικο, που λειτουργεί σαν καλειδοσκόπιο, μέσα από το οποίο βλέπουμε τους χαρακτήρες να ζουν και να αναπνέουν, να συρρικνώνονται και να ποδοπατιούνται, να διαστέλλονται και να ασφυκτιούν, να ερωτεύονται και να ανασταίνονται.
Η άποψή μου:
(γράφει η Ανδρομάχη Κοκόση)
Εικοσιπέντε διηγήματα, εικοσιπέντε ιστορίες, με πρωταγωνιστές όλους εμάς, εσένα, εμένα, φίλους, συνεργάτες, γονείς, γνωστούς. Το θέμα τους; Μα, η ζωή μας!
Με λίγα λόγια προσοχή, γιατί "Μια ζήλια την ημέρα την αγάπη κάνει πέρα", "Η ιστορία της Στέλλας" και η καπατσοσύνη της Μαρίκας, "Η πρώτη μέρα ανεργίας", που φέρνει και ένα ταξίδι στον χωροχρόνο για τον Φώτη, "Το χτύπημα του σκορπιού" και η λύση που δίνει η Αλεξάνδρα, "Η φονική θηλή" που κονταροχτυπιέται ο έρωτας με την αδερφική αγάπη, "Αναπαυτικά ψέματα", που λέει ο εγωισμός για να κρύψει αδυναμίες και αγάπη, "Ο Μάνος ο Μακρής" με τις ατυχίες του, "Σκηνές από τη ζωή του Μαξουλίνου" που πλημμυρίζουν από αγάπη αγνή, πίστη και σεβασμό, "Η άγνοια είναι η κόρη του ελέους" με τις αποκαλύψεις της, "Μια ιστορία για έναν ανόητο", που τι να λέμε τώρα, "Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι... φόβοι του", που τον νίκησαν εντέλει, "Η Δανάη ψωνίζει στις εκπτώσεις" και ο σύγχρονος έρωτας και ακόμα περισσότερα!
Ο έρωτας, η αγάπη, η συντροφικότητα, η ανέχεια, ο συμβιβασμός, η απάθεια, η λογική, ο εγωισμός, η αμφιβολία, ο θυμός, η οργή, ο φόβος, η σύγκρουση, η διεκδίκηση, η φαντασία, η σύγκριση, η απώλεια, η απόρριψη, η μοναξιά. Συναισθήματα και καταστάσεις που άλλοτε εισβάλλουν ως απρόσκλητοι επισκέπτες και κατασκηνώνουν στη ζωή μας, και άλλοτε προκύπτουν με μαθηματική ακρίβεια ως συνέπειες των πράξεων μας.
Δεν τα πάω καλά με τα διηγήματα. Έχω το κακό συνήθειο να προχωράω τις ιστορίες, να σκέφτομαι τι άλλο θα μπορούσε να είχε γίνει, να τις εμπλουτίζω, να μπερδεύω τους ήρωες τους. Οι περισσότεροι δημιουργοί διηγημάτων συνηθίζουν να τελειώνουν τις ιστορίες τους κάπως απότομα, και με βαρύγδουπες εκφράσεις, αποζητώντας τον εντυπωσιασμό. Χαίρομαι που τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη με αυτήν εδώ τη συλλογή! Το τέλος σε κάθε μία από τις ιστορίες του, με βρήκε καθ'όλα σύμφωνη και ικανοποιημένη.
Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό που με τράβηξε στο να θελήσω να το διαβάσω, όταν είδα το δελτίο τύπου του. Ή μάλλον όχι -ξέρω! Ήταν καταρχήν ο λιτός τίτλος του με τις διφορούμενες έννοιές του και δεύτερον, το ρομαντικό βλέμμα του δημιουργού στη φωτογραφία που συνόδευε το κείμενο της παρουσίασης του βιβλίου. Είχα πολλά χρόνια να δω ένα τόσο καθαρά ονειροπόλο βλέμμα και αμέσως είπα πως το θέλω! Χαίρομαι που δεν διαψεύστηκα...
Η γραφή του Θάνου Τσίτση-Κούσκου μπορεί να φαίνεται απλή και να είναι σύγχρονη, μα η επιλογή των λέξεων αναβλύζουν τρυφερότητα, ρομαντισμό, ένα σκανταλιάρικο χιούμορ και έναν μαλακό κυνισμό. Έχει καταφέρει να κάνει τον αναγνώστη να διαβάζει τη συλλογή των διηγημάτων του απνευστί και ευχάριστα, και ομολογώ πως ήταν πολλά τα σημεία που έπιασα τον εαυτό μου να γελάει, να αναστενάζει, να λυπάται, να χαίρεται, να αναρωτιέται, να προβληματίζεται. Αυτό δεν είναι εξάλλου η ουσία ενός καλού βιβλίου;
Φράσεις που ξεχώρισα:
«...Η φύση είναι βομβιστής, και τα φιτίλια στις βόμβες της είναι τόσο βραδύκαυστα, που ξεχνάς να συνδέσεις το αίτιο με το αιτιατό...» σελ. 137.
«...τα λόγια είναι σκοινιά που συγκρατούν τους ανθρώπους μαζί...» σελ. 53.
«...τα ρολόγια, οι δικτάτορες της καθημερινότητας...» σελ. 260.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Θάνος Τσιτσής Κούσκος
Σελίδες: 308 / Διαστάσεις: 14x20,5cm
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2018
ISBN: 978-960-9585-92-7
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Γεννήθηκα στους Αμπελόκηπους και μεγάλωσα στο Χαλάνδρι. Οι φυσικοί μου γονείς είναι ο Πέτρος και η Μαρία Τσιτσή (το γένος Κούσκου), ενώ οι πνευματικοί μου γονείς είναι η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Μαρσέλ Προυστ. Έχω περάσει από τις σχολές Σιβιτανίδειο, Σεβαστοπούλειο, Κοντοράβδη, Μωραΐτη και από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Westfield College), απ’όπου απέκτησα Bachelor στη Φυσική. Από το 1983 δίδασκα σε φροντιστήρια και αγγλόφωνα σχολεία, και από το 1999 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα πρώτα μου ποιήματα τα έγραψα σε ηλικία οκτώ χρονών και από τότε θυμάμαι πως είχα πάντα στην τσέπη ή στα χέρια ένα βιβλίο που διάβαζα και ένα σημειωματάριο όπου έγραφα.
.jpg)
