Περίληψη οπισθόφυλλου:
Εκείνη τη χρονιά μια φλογάτη βουκαμβίλια είχε σκαρφαλώσει στον τοίχο και είχε πνίξει το παλιό όμορφο αρχοντικό. Η Τζούλια είχε ακούσει πολλές φορές να λένε ότι τις χρονιές που άνθιζαν έντονα οι βουκαμβίλιες, γίνονταν συνταρακτικά γεγονότα.
Καβάλα, άνοιξη του 1967: Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, μια οικογενειακή τραγωδία και τα όνειρά της που ζητούν δικαίωση, ωθούν την Τζούλια να φύγει για το Παρίσι. Στα χέρια της παλιές επιστολές, ποιήματα, σκίτσα και ξεθωριασμένες φωτογραφίες που βρίσκονταν κρυμμένα σε σκονισμένες βιβλιοθήκες, συνθέτουν την ιστορία της οικογένειας της για πάνω από εκατό χρόνια...
Τεργέστη, αρχές του 19ου αιώνα: Στο αρχοντικό του βαρόνου Πελεγκρίνι γεννιέται η Καρλότα, καρπός της παράνομης σχέσης του με μια υπηρέτρια. Μεγαλώνοντας, γίνεται μια πανέμορφη γυναίκα που ερωτεύεται και παντρεύεται τον ιδεολόγο Πάολο ντι Ριβόλι, έναν νεαρό δημοσιογράφο με αρχοντική καταγωγή που συχνάζει στο Καφέ Ρουαγιάλ‐το στέκι των επαναστατών της εποχής. Θα μπει στο στόχαστρο της αυστριακής διοίκησης και κυνηγημένοι θα φύγουν για την Κέρκυρα.
Κεφαλονιά, καλοκαίρι του 1849: Το αγεφύρωτο μίσος που χωρίζει τις δύο οικογένειες στέκεται εμπόδιο στον έρωτα της Φιλομήλας Μανίνη και του Ούγο δε Ρόσι. Ο ευγενής επαναστάτης ονειρεύεται ελευθερία και δικαιοσύνη για τους κατοίκους του νησιού του. Η εξέγερση των αγροτών, τον παρασύρει και φυγαδεύεται στην Ιταλία. Οι δρόμοι των δύο νέων χωρίζουν και ένα μεγάλο μυστικό θα μείνει για καιρό κρυμμένο.
Γυναίκες δυνατές και έξυπνες, άνδρες τυχοδιώκτες και ιδεολόγοι, παρασύρονται στη δίνη της ιστορίας. Η Τζούλια νιώθει επιτακτική την ανάγκη να μιλήσει για τις ζωές τους, να προφυλάξει τις ιστορίες τους από τη λήθη, να γίνει ο συνδετικός κρίκος δύο εποχών. Η λαμπερή Τεργέστη των Αψβούργων, η Κεφαλονιά των εξεγέρσεων, η Κέρκυρα της φινέτσας και η Θεσσαλονίκη του μυστηρίου, πόλεις μαγικές σε εποχές συναρπαστικές. Και ο έρωτας πανταχού παρών, παθιασμένος, απελπισμένος, συναρπάζει και διαψεύδει.
Η άποψή μου:
(γράφει η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου)
Το δεύτερο μυθιστόρημα της κας. Κάσδαγλη-Μαρκάκη κάνει μια μεγάλη βουτιά στην Ιστορία, διατρέχοντας πόλεις και κράτη. Τεργέστη, Κεφαλονιά, Κέρκυρα, Πόλη, Θεσσαλονίκη παρουσιάζονται ντυμένες με τον ρομαντισμό και τους κινδύνους του 19ου αιώνα, αναδεικνύουν τις προσπάθειες των ανθρώπων να αποτινάξουν τους δυνάστες τους. Έμποροι, τυχοδιώκτες, ονειροπόλοι, ποιητές, παρελαύνουν μεταφέροντάς μας ο καθένας τα δικά του ενδιαφέροντα.
Γύρω τους, οι γυναίκες της καρδιάς τους, άλλοτε ισχυρές παρουσίες που φθάνουν να διεκδικούν κοινωνικά δικαιώματα, άλλοτε εύθραυστες κι αδύναμες, καλούνται να πάρουν τα ηνία των οικογενειών τους, να «πλεύσουν» σε ασφαλή λιμάνια για να προστατεύσουν τα παιδιά τους. Οικογένειες μπλέκουν τα κλαδιά τους και δημιουργούν νέες, μυστικά ξεκλειδώνονται, το παρόν συναντά τα κιτρινισμένα αναμνηστικά του παρελθόντος, χωρίς να ξεφεύγει από τους ανέμους της αλλαγής και των μετακινήσεων.
Ένα συγκινητικό, καλογραμμένο μυθιστόρημα με αφθονία ηρώων, με ανατροπές και απώλειες, μια συγκινητική και νοσταλγική αναπαράσταση της Τεργέστης πάνω από όλες τις πόλεις, αγγίζει πολλαπλά τον αναγνώστη. Μια προσεκτικότερη επιμέλεια θα βοηθούσε τα μέγιστα, μιας και η παραβολή αναρίθμητων ιστορικών στοιχείων από διάφορες περιοχές και εποχές είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν κάποια αθέλητα λάθη.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Από εκείνη την ημέρα κι έπειτα, η Αμάλια άρχισε να πηγαίνει παντού, όπου υπήρχε ανάγκη, όπου την χρειάζονταν. Πήγαινε στο νησάκι του Βίδο απέναντι από την πόλη, όπου είχαν εγκατασταθεί οι περισσότεροι πρόσφυγες, πήγαινε στα γεμάτα νοσοκομεία για να περιποιηθεί τους αρρώστους. Έσκυβε πάνω από γέρους και παιδιά και φρόντιζε να απαλύνει τον πόνο τους. Περιποιόταν αρρώστους που ήταν πολύ βαριά, ακόμη κι εκείνους που είχαν ασθένειες μεταδοτικές, χωρίς να παίρνει καμία προφύλαξη.
Την έλεγαν θαρραλέα και ακούραστη, αλλά δεν ήταν. Την έλεγαν συμπονετική αλλά δεν ήταν ούτε καν για εκείνην την ίδια, καθώς δοκίμαζε με σκληρότητα τα όριά της, θαρρείς και είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό της για το πότε θα κατέρρεε. Όλοι αυτοί δεν πρόσεχαν το γυάλινο βλέμμα της, δεν καταλάβαιναν ότι αυτός ήταν ο δικός της τρόπος να αντέχει, δεν ήξεραν ότι τα συναισθήματά της δεν ήταν όπως παλιά, η χαρά της δεν ήταν έντονη ούτε η λύπη, τώρα τίποτε δεν την ένοιαζε ούτε την άγγιζε, ήξερε ότι όλα μπορούσε να τα αντέξει.
Αυτό τον καιρό, η Αμάλια σπάνια περνούσε από το πατρικό της. Τα βράδια γύριζε στο σπίτι της κουρασμένη και έπεφτε κατευθείαν για ύπνο. Η Νούντσια της έλεγε ότι η μητέρα τους έκανε παράπονα. Καμιά φορά, για να μην την κακοκαρδίσει, περνούσε στα πεταχτά κι έπινε μαζί της βιαστικά ένα φλιτζάνι τσάι κι έπειτα το ίδιο βιαστικά έφευγε.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Ελένη Κάζδαγλη-Μαρκάκη
Σελίδες: 544 / Διαστάσεις: 14x20,5
Ημερ. έκδοσης: Μάρτιος 2018
ISBN: 978-960-621-111-9
Η Ελένη Κάζδαγλη Μαρκάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και κατοικεί στον Βόλο. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάσθηκε σε τεχνικές υπηρεσίες και εταιρείες, αλλά και ως καθηγήτρια, σε τεχνικές σχολές.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ακολουθώντας μια βαθιά επιθυμία που την παίδευε από νεαρή ηλικία, ασχολείται με τη συγγραφή. Η αγάπη για μετακίνηση και οι επιρροές από τα ταξίδια της αποτυπώνονται συχνά στα γραπτά της, δίνοντάς τους έναν αέρα ανοιχτού ορίζοντα. Έχει γράψει διηγήματα, καθώς και το μυθιστόρημα «Ο κήπος με τα μυστικά». Τα έργα της έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Το «Καφέ Ρουαγιάλ» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της.
Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα στο Facebook.
.jpg)
