Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Έμιλυ Άντερσον στα είκοσι πέντε της είχε όλο το μέλλον μπροστά της, κάνοντας λαμπρή καριέρα στον χώρο της ναυτιλίας, κατέχοντας μία εξέχουσα θέση στην ναυτιλιακή εταιρεία του Έρικ Στιούαρτ. Πολλοί θα ζήλευαν την πορεία της και θα ήθελαν να είχαν την τύχη της.
Αλλά στο μυαλό και στην καρδιά της Έμιλυ υπάρχει μόνο το μίσος για τους υπαίτιους του μοιραίου ατυχήματος με την τραγική κατάληξη για την οικογένειά της. Για αυτούς που ευθύνονται για την κακοποίηση και την αδιαφορία που τόσο βίαια της στέρησαν την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
Αλλά στο μυαλό και στην καρδιά της Έμιλυ υπάρχει μόνο το μίσος για τους υπαίτιους του μοιραίου ατυχήματος με την τραγική κατάληξη για την οικογένειά της. Για αυτούς που ευθύνονται για την κακοποίηση και την αδιαφορία που τόσο βίαια της στέρησαν την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
Μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια αναμονής, επιτέλους ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να βάλει σε εφαρμογή το σατανικό της σχέδιο, παίρνοντας την πολυπόθητη εκδίκησή της που ήταν βαθιά ριζωμένη στην πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής της...
Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Με μεγάλη περηφάνια πήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, ξέροντας ότι θα φανεί αντάξιο των προσδοκιών μου. Γνώριζα μόνο ότι είναι μια ιστορία εκδίκησης. Ηχητικά στο μυαλό μου η λέξη από μόνη της ήταν δυσοίωνη και σκοτεινή, όπως ο τίτλος. Βλέπετε, η εκδίκηση είναι ένα φίδι που δε γνωρίζει αφεντικό, κουλουριάζεται στο λαιμό σου και σε πνίγει με την ίδια ευκολία που θα έπνιγε έναν εχθρό.
Από τις πρώτες σελίδες κέρδισε το ενδιαφέρον μου, με εντυπωσίασε δε ο όγκος του βιβλίου, που ήταν ίσως ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για να το διαβάσω. Φοβήθηκα μήπως κάπου στην πορεία κουραστώ, αλλά τίποτα τελικά δε συνέβη.
Η κεντρική ηρωίδα, η Έμιλυ, υποφέρει μέσα της βαθιά ύστερα από τον τραγικό χαμό του πατέρα της και όσων ακολούθησαν στη συνέχεια. Από την αρχή της ιστορίας όμως, κράτησα μηχανικά τις αποστάσεις μου από την ηρωίδα. Δεν ενέκρινα αυτά που είχε βάλει στο μυαλό της. Προσπαθούσα να βρω ελαφρυντικά στη συμπεριφορά της -που υπήρχαν βέβαια, αλλά δε μου ήταν αρκετά- ίσως επειδή δεν μου αρέσουν οι μοιραίες γυναίκες, οι οποίες επειδή είναι όμορφες (και στην περίπτωσή μας, έξυπνες) νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θελήσουν και να μείνουν ατιμώρητες.
Όταν ο ετεροθαλής αδερφός του «αφεντικού» Ήθαν, μπήκε στη ζωή της η σχέση τους υπήρξε καταλυτική. Ο Ήθαν ήταν η προσωποποίηση της ανέμελης ζωής. Γεμάτος εμπειρία από τις σχέσεις του με τις γυναίκες δε σκότιζε το μυαλό του με ναυτιλιακές επιχειρήσεις πάνω στις οποίες δεν είχε κατάρτιση. Υπήρξε όμως όμορφος, αντισυμβατικός κι έξυπνος, τόσο που δεν άργησε να σαγηνεύσει την Έμιλυ, η οποία -μέχρι εκείνη τη στιγμή- είχε κλειδώσει τον έρωτα έξω από την τακτοποιημένη ζωή της. Τα πράγματα αρχίζουν να μπλέκουν περισσότερο όταν ο Έρικ -ο εργοδότης της- αποφασίζει να της φανερώσει τα πραγματικά του αισθήματα γι'αυτήν.
Αν σας αρέσουν οι δολοπλοκίες και οι έντονες ερωτικές ιστορίες, θα το λατρέψετε, καθώς σε τέτοιου είδους ιστορίες δε υπάρχει νικητής ή χαμένος. Το τέλος του βιβλίου είναι αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο. Είναι στο χέρι του αναγνώστη αν θα δει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Εγώ διαλέγω τη δεύτερη εκδοχή.
Η άποψή μου:
Με μεγάλη περηφάνια πήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, ξέροντας ότι θα φανεί αντάξιο των προσδοκιών μου. Γνώριζα μόνο ότι είναι μια ιστορία εκδίκησης. Ηχητικά στο μυαλό μου η λέξη από μόνη της ήταν δυσοίωνη και σκοτεινή, όπως ο τίτλος. Βλέπετε, η εκδίκηση είναι ένα φίδι που δε γνωρίζει αφεντικό, κουλουριάζεται στο λαιμό σου και σε πνίγει με την ίδια ευκολία που θα έπνιγε έναν εχθρό.
Από τις πρώτες σελίδες κέρδισε το ενδιαφέρον μου, με εντυπωσίασε δε ο όγκος του βιβλίου, που ήταν ίσως ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για να το διαβάσω. Φοβήθηκα μήπως κάπου στην πορεία κουραστώ, αλλά τίποτα τελικά δε συνέβη.
Η κεντρική ηρωίδα, η Έμιλυ, υποφέρει μέσα της βαθιά ύστερα από τον τραγικό χαμό του πατέρα της και όσων ακολούθησαν στη συνέχεια. Από την αρχή της ιστορίας όμως, κράτησα μηχανικά τις αποστάσεις μου από την ηρωίδα. Δεν ενέκρινα αυτά που είχε βάλει στο μυαλό της. Προσπαθούσα να βρω ελαφρυντικά στη συμπεριφορά της -που υπήρχαν βέβαια, αλλά δε μου ήταν αρκετά- ίσως επειδή δεν μου αρέσουν οι μοιραίες γυναίκες, οι οποίες επειδή είναι όμορφες (και στην περίπτωσή μας, έξυπνες) νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θελήσουν και να μείνουν ατιμώρητες.
Όταν ο ετεροθαλής αδερφός του «αφεντικού» Ήθαν, μπήκε στη ζωή της η σχέση τους υπήρξε καταλυτική. Ο Ήθαν ήταν η προσωποποίηση της ανέμελης ζωής. Γεμάτος εμπειρία από τις σχέσεις του με τις γυναίκες δε σκότιζε το μυαλό του με ναυτιλιακές επιχειρήσεις πάνω στις οποίες δεν είχε κατάρτιση. Υπήρξε όμως όμορφος, αντισυμβατικός κι έξυπνος, τόσο που δεν άργησε να σαγηνεύσει την Έμιλυ, η οποία -μέχρι εκείνη τη στιγμή- είχε κλειδώσει τον έρωτα έξω από την τακτοποιημένη ζωή της. Τα πράγματα αρχίζουν να μπλέκουν περισσότερο όταν ο Έρικ -ο εργοδότης της- αποφασίζει να της φανερώσει τα πραγματικά του αισθήματα γι'αυτήν.
Αν σας αρέσουν οι δολοπλοκίες και οι έντονες ερωτικές ιστορίες, θα το λατρέψετε, καθώς σε τέτοιου είδους ιστορίες δε υπάρχει νικητής ή χαμένος. Το τέλος του βιβλίου είναι αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο. Είναι στο χέρι του αναγνώστη αν θα δει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Εγώ διαλέγω τη δεύτερη εκδοχή.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Tόνια Κυριφίδη
Σελίδες: 592 / Διαστάσεις: 13,7×20,8
Ημερ. έκδοσης: 19/04/2018
ISBN: 978-960-468-197-6
