Περίληψη οπισθόφυλλου:
Πίσω από τη λαμπρή και πολύχρωμη φωταψία του Μπρόντγουεϊ και εκεί όπου δε φτάνουν οι εκτυφλωτικοί προβολείς του Χόλυγουντ, ζουν και τελειώνουν τις άθλιες μέρες τους άνθρωποι που από καιρό έπαψαν να έχουν κάθε κοινό με τους άλλους ανθρώπους. Μέσα στο πηχτό σκοτάδι των ημερών τους, ξεκομμένοι από την ανθρώπινη κοινότητα, αναζητούν τη χαρά και την απόλαυση αποκλειστικά στο πιοτό και στο έγκλημα. Αυτοί οι «πρώην άνθρωποι», που θυμίζουν τόσο συχνά τους ήρωες του Μαξίμ Γκόρκι, περνούν τη σκυλίσια ζωή τους άλλοτε μέσα στους στενούς τοίχους της φυλακής κι άλλοτε τεμπελιάζοντας ξαπλωμένοι στον ήλιο.
Κεντρικός ήρωας της διήγησης είναι ο Ντάνυ, του οποίου το σπίτι γίνεται σημείο συνάντησης για ανθρώπους που αναζητούν την περιπέτεια και τη συντροφικότητα. Καθώς ο Στάινμπεκ περιγράφει τα πάθη τους, τους έρωτές τους, τους έντονους διαπληκτισμούς τους και σκηνές οινοποσίας, που θυμίζουν Φρανσουά Ραμπελαί, υφαίνει μια ιστορία συναρπαστική και τελικά τόσο συγκινητική όσο η θρυλική ιστορία της Στρογγυλής Τραπέζης που τον ενέπνευσε. Το "Τορτίλα Φλατ" δημοσιεύτηκε το 1935 και αποτέλεσε την πρώτη εμπορική επιτυχία του Στάινμπεκ ως μυθιστοριογράφου. Εκείνη την περίοδο της Μεγάλης Οικονομικής Ύφεσης το έργο αυτό σαγήνευσε το αναγνωστικό κοινό, καθώς τα βιβλία και οι ταινίες, που τα χαρακτηριστικά τους ήταν η αγνότητα και η απλότητα, ήταν μια απόδραση -απόδραση από τη μεγάλη ανέχεια, απόδραση από το άγχος της καταβολής του ενοικίου, απόδραση από το άγχος της ανεργίας, απόδραση από το άγχος της επιβίωσης. Η ανέχεια των ηρώων και το πάθος τους για το ποτό δημιουργούν προβληματισμούς στον αναγνώστη, ενώ το ανατρεπτικό και δηκτικό χιούμορ του μάς ψυχαγωγεί, μάς διασκεδάζει και ταυτόχρονα θέτει υπό αμφισβήτηση τις αξίες του 21ου αιώνα. Είναι ένα βιβλίο που δίνει τροφή για γέλιο και σκέψη, πετυχαίνοντας έτσι ένα μαγικό συνδυασμό.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Χρήστος Αναστασόπουλος)
Πρώτα απ’όλα ένα μεγάλο μπράβο στις εκδόσεις Γκοβόστη, που αποφάσισαν να εκδώσουν το πρώτο σε επιτυχία έργο του μεγάλου συγγραφέα! Και δεύτερον, συγχαρητήρια στον μεταφραστή Άρη Αλεξάνδρου, που κατάφερε να μας μεταφέρει άψογα το κλίμα της Αμερικής των αρχών του προηγούμενου αιώνα!
Ο Τζων Στάινμπεκ είναι ένας καλλιτέχνης του λόγου, λένε όλοι κι εγώ δε μπορώ να διαφωνήσω σε καμία περίπτωση. Είναι από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς-λογοτέχνες και κάθε φορά που ξεκινάω να διαβάζω ένα βιβλίο του, δε μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω και να τον θαυμάζω για τις υπέροχες εικόνες και παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί, μέχρι να φτάσω στην τελευταία σελίδα και να το κλείσω. Η γραφή του, κατά τη γνώμη μου, είναι σπάνια, άψογη και μου ταιριάζει πάρα πολύ. Δεν κατάφερα, δυστυχώς, να σημειώσω καμία πρόταση, γιατί με παρέσυρε τόσο πολύ η ιστορία, που είπα πως θα το κάνω στη δεύτερη ανάγνωση για να μη χάσω τη μαγεία του ταξιδιού. Μα πιστεύω πως και στη δεύτερη ανάγνωση θα πάθω το ίδιο!
Ο Στάινμπεκ είναι ένας υπέροχος δάσκαλος, που καλό θα ήταν να μελετήσει κάθε συγγραφέας, μα και κάθε άνθρωπος, μια που κάθε του ιστορία μάς δίνει απίστευτα μαθήματα ανθρωπιάς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πήρε το βραβείο Πούλιτζερ (το σπουδαιότερο βραβείο που μπορεί να πάρει ένας συγγραφέας, κατά τη γνώμη μου) για το έργο του "Τα σταφύλια της οργής" όπου εικόνες του αναβίωσαν τώρα στο μυαλό μου και μόνο με τη σκέψη σ’αυτό...
Στο βιβλίο "Τορτίλα Φλατ", περιγράφεται η ιστορία του Ντάνυ, των φίλων του Ντάνυ και του σπιτιού του Ντάνυ. Έτσι ξεκινάει ο πρόλογος και μέχρι το τέλος, έχουμε μάθει σχεδόν τα πάντα για όλα τα παραπάνω. Ο Ντάνυ και οι φίλοι του είναι απλοί και απλοϊκοί άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερες σκοτούρες, μια που έχουν αποκοπεί από το κοινωνικό σύνολο. Είναι μπαγαπόντηδες και αναζητούν τη χαρά στο πιοτό και στο έγκλημα. Έχουν μια ηθική που ίσως σοκάρει (παρόμοια με τους τρεις σωματοφύλακες ή τον Ρομπέν των δασών) και άλλοτε τους βρίσκουμε κλεισμένους σε μια φυλακή ή ακουμπισμένους σε κάποιο δέντρο να απολαμβάνουν τον ήλιο, τη φύση ή την απραξία, αν είναι δυνατόν με μια μπουκάλα κρασί στο χέρι. Κατά βάθος όμως, είναι αγνοί και έχουν έντονα έναν άγραφο κώδικα τιμής μεταξύ κατεργαρέων. Είναι ανθρώπινοι και τρέχουν να βοηθήσουν και να συνδράμουν ώστε να ανακουφίσουν τον συνάνθρωπό τους όταν υπάρχει σοβαρή ανάγκη. Είναι ευέξαπτοι και γκαφατζήδες.
Εν κατακλείδι, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από μια εστία, όπως όλα τα πλάσματα, και μεγαλύτερη ανάγκη να βρίσκονται με ανθρώπους όπου ταιριάζουν τα χνώτα τους. Έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για οικογενειακή θαλπωρή και κάποιον που να θαυμάζουν και να τον έχουν πρότυπο, που δεν είναι άλλος από τον Ντάνυ. Οι συγκεκριμένοι ήρωες -είμαι σίγουρος- πως θα αγαπηθούν απ’όλους. Η δε ιστορία, θα σας διασκεδάσει και θα σας διδάξει. Η γραφή απλά θα σας μαγεύσει!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Τζων Στάινμπεκ
Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
Σελίδες: 224 / Διαστάσεις: 14x21
Ημερ. έκδοσης: 2013
ISBN: 960-270-166-8
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Τζων Στάινμπεκ γεννήθηκε στο Σαλίνας Βάλεϋ της Καλιφόρνια στις 27 Φεβρουαρίου του 1902 και πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 20 Δεκεμβρίου του 1968. Έγραψε τη νουβέλα "Άνθρωποι και ποντίκια" (1937) και το βραβευμένο με Pulitzer μυθιστόρημα "Τα σταφύλια της οργής (1939). Εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για την εφημερίδα New York Herald Tribune και προσέφερε τις υπηρεσίες του στο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS). Συνέγραψε συνολικά 27 βιβλία, τα οποία περιλαμβάνουν 16 μυθιστορήματα, 6 πραγματικές ιστορίες και 5 συλλογές διηγημάτων. Ενδεικτικά αναφέρονται: "Ο δρόμος με τις φάμπρικες", "Σ’έναν άγνωστο Θεό", "Σε αμφίβολη μάχη", "Το φεγγάρι χαμήλωσε". Το 1962 ο Στάινμπεκ τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
.jpg)
