Περίληψη οπισθόφυλλου:
Για να περάσει η ώρα καθώς μαζεύουν κεράσια στο κτήμα, οι κόρες της Λάρα ζητούν απ’ τη μητέρα τους να τους μιλήσει για τα νεανικά της χρόνια, τότε που ήταν ηθοποιός στο θίασο Τομ Λέικ. Θέλουν να μάθουν για το καλοκαιρινό της ειδύλλιο με τον διάσημο Πήτερ Ντιουκ.
Είναι αλήθεια ότι η Λάρα μπορούσε να κάνει καριέρα στο Χόλλυγουντ; Είναι αλήθεια ότι απέρριψε προτάσεις να πρωταγωνιστήσει σε ταινίες; Μα γιατί; Πώς γίνεται να μη μετανιώνει για τις ευκαιρίες που χαράμισε, για τη ζωή που δεν έζησε; Λέει αλήθεια όταν δηλώνει ευγνωμοσύνη για τη ζωή που της δόθηκε, σ’ εκείνο το κτήμα, μ’ αυτά τα κορίτσια, με τούτο τον σύζυγο, να μαζεύει κεράσια;
Η άποψή μου:
Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιοι ήταν οι γονείς σας, προτού γίνουν γονείς; Πριν η ταυτότητά τους καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από την ιδιότητα που θα τους ακολουθεί συνηθισμένη, αλλά σταθερή και περήφανη, για την υπόλοιπη ζωή τους;
Η Μέιζι, η Νελ και η Έμιλι θέλουν διακαώς να μάθουν περισσότερα για τη ζωή της μητέρας τους την εποχή που δεν είχε υπό τη φροντίδα της τρεις κόρες, που δεν ήταν υπεύθυνη για την επιβίωση ενός κτήματος με οπωρώνες κερασιών στο Μίσιγκαν. Χρόνια ολόκληρα πριν το σουρεαλιστικό σήμερα της πανδημίας, της καραντίνας και της απομόνωσης, που «ανάγκασε» την πενταμελή οικογένεια να ζήσει ξανά κάτω από την ίδια στέγη και να συνεργαστεί στη συγκομιδή των κερασιών, καλύπτοντας τα κενά των απόντων εργατών. Την εποχή που η καθημερινότητα της Λάρα αποτελούταν από τις παραστάσεις στο θέατρο του Τομ Λέικ, τις μεσημεριανές βουτιές στη λίμνη ανάμεσα στις πρόβες και τη σχέση της με τον μετέπειτα διάσημο ηθοποιό Πήτερ Ντιουκ. Την περίοδο της νεανικής αφέλειας, της επαγγελματικής φιλοδοξίας, όταν έβγαινε στη σκηνή για να υποδυθεί την Έμιλι στη «Μικρή μας Πόλη» και όλα κυλούσαν τόσο αβίαστα, σαν να ήταν γεννημένη για να βρίσκεται εκεί.
Μη γελιέστε, το μυθιστόρημα της Αν Πάτσετ δεν είναι μια ρομαντική ιστορία για την αναπόληση ενός νεανικού έρωτα. Απέχει πολύ από κάτι τόσο ελαφρύ και απλοϊκό. Το βιβλίο κυλά σε ήρεμους ρυθμούς (δίχως αυτό να σημαίνει ότι του λείπουν οι αποκαλύψεις), αλλά η αφήγηση σε παρασύρει χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις.
Η ιστορία της Πάτσετ μιλάει, στην κυριολεξία, για τα πάντα:
√ Για την οικογένεια, που ενώνεται ξανά, αναπάντεχα, υπό τις πιο περίεργες συνθήκες, έχοντας για πρώτη φορά και τα πέντε μέλη της ενήλικα.
√ Για τις στιγμές που καλούμαστε να αποφασίσουμε ποια ζωή μάς ταιριάζει πραγματικά κι ας χρειαστεί να εγκαταλείψουμε ό,τι μας φαινόταν έως τώρα δεδομένο, κι ας είναι το νέο λιγότερο φανταχτερό από το παλιό.
√ Για τη σπίθα του πρώτου έρωτα, που ανάβει εκρηκτικά και μας ξεμυαλίζει, για τον «άλλον» έρωτα, αυτόν που έρχεται για να μείνει, που για χάρη του ξεστομίζουμε «για πάντα».
√ Για τη μαγεία του θεάτρου, την ικανότητα της τέχνης να σε χορταίνει με ρόλους, συναισθήματα, ανθρώπους.
√ Για τους φίλους που πιστεύουμε ότι θα είναι εκεί σε όλη τη διαδρομή, αλλά μας προδίδουν στα μισά και για τους φίλους που καταλήγουν οικογένεια.
√ Για τη μητρότητα, εκείνο το βλέμμα της μάνας που μοιάζει να δημιουργήθηκε μόνο για να κοιτάζει τα παιδιά της, την αδερφική αγάπη, που παραμείνει αλώβητη νικώντας απόσταση, διαφορές και χαρακτήρες.
√ Για τις γυναίκες και το δικαίωμά τους να επιλέξουν καριέρα, μητρότητα, κανένα ή και τα δύο, για το δικαίωμα στο όνειρο, στο λάθος, στην αυτενέργεια.
√ Για τις δυσκολίες της αγροτικής ζωής, την ομορφιά της φύσης, τη γοητεία του αχανούς τοπίου, τις θυσίες που απαιτούνται για να κρατήσεις ζωντανή την οικογενειακή κληρονομιά.
Η αρμονική γραφή της Αν Πάτσετ με μαγνήτισε από την αρχή και με έκανε κοινωνό σε όλες τις σημαντικές στιγμές στη ζωή της Λάρα: ήμουν παρούσα και στις δύο ζωές της, το πριν και το μετά, κρεμόμουν από τα χείλη της όταν διηγούνταν το παρελθόν της, σαν να κρατούσα κι εγώ ένα καλάθι με κεράσια κάτω από τον ήλιο του Μίσιγκαν. Κολακεύτηκα με τον Πήτερ, θαύμασα τον Σεμπάστιαν, γοητεύτηκα από τον Τζο, είχα τα αυτιά μου ανοιχτά για κάθε μυστικό που η ηρωίδα μοιράστηκε με τις κόρες της -και είχα την τύχη να είμαι εκεί για να το ακούσω.
Το "Τομ Λέικ" είναι μια ιστορία μέσα σε μια ιστορία, μια αποθέωση των ανθρώπινων σχέσεων, μια ωδή στη ζωή και στις στιγμές της.
Στοιχεία βιβλίου:
Σειρά: τα πεζά / #29
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Αν Πάτσετ
Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου
Σελίδες: 409
Ημερ. έκδοσης: 2023
ISBN: 978-618-5598-28-0
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Ann Patchett (1963) γεννήθηκε στην Καλιφόρνια και μεγάλωσε στο Τενεσσή των Ηνωμένων Πολιτειών. Σπούδασε στο Sarah Lawrence College και στο Iowa Writers' Workshop. Αναγνωρίζεται ως μια απ' τις σημαντικότερες πεζογράφους της εποχής μας. Έχει κερδίσει, μεταξύ άλλων, το PEN/Faulkner Award, το Orange Prize for Fiction, το Harold D. Vursell Memorial Award της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων, ενώ υπήρξε φιναλίστ για το National Book Critics Award και, το 2020, φιναλίστ για το βραβείο Pulitzer Λογοτεχνίας. Το έργο της έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες. Το 2011 ίδρυσε στο Νάσβιλ το φημισμένο ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο Parnassus Books. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία της Μπελκάντο (Ωκεανίδα, 2001) και Ο ποταμός των θαυμάτων (Μεταίχμιο, 2013). Από το ΔΩΜΑ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Το ολλανδέζικο σπίτι (2021) και Τομ Λέικ (2023).