Βιβλιοάποψη: "Ο στοιχειωτής"

---Δημοσίευση: 09/05/2023---

Περίληψη οπισθόφυλλου:

Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα φαντασίας μας ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη, όπου τίποτα δεν είναι όπως το ξέρουμε. Έπειτα από έναν εκκωφαντικό τριγµό στον νυχτερινό ουρανό πάνω από τη Θεσσαλονίκη, µια παράξενη σκοτεινιά αρχίζει να σκεπάζει τις γειτονιές της πόλης σαν έρπουσα οµίχλη, καθώς ακατανόητα, λευκά σχήµατα εµφανίζονται σε δεκάδες σηµεία του αστικού ιστού.

Η Άρτεµη και ο Νάσος θα ξετυλίξουν το κουβάρι του µυστηρίου τη στιγµή που γύρω τους διάφορα µνηµεία και κτήρια αρχίζουν να συµπεριφέρονται αλλόκοτα και ανυποψίαστοι πολίτες οδηγούνται στην τρέλα και τον θάνατο. Ταυτόγχρονα, στην άλλη µεριά της πόλης, η Ζωή θα κάνει τα πάντα για να βρει τον χαµένο της πατέρα και να ξεκλειδώσει τα µυστικά της εικοσαετούς εξαφάνισής του.

Οι τρεις τους, µαζί µε τους συµµάχους τους, θα παλέψουν µέχρις εσχάτων ενάντια στις παραστοιχειακές οντότητες και το σκοτάδι που απειλεί να καταστρέψει την πόλη τους, θα δοκιµάσουν τα όρια της αγάπης, της φιλίας και της θυσίας και θα έρθουν αντιµέτωποι µε τη βαναυσότητα της ανθρώπινης φύσης, συνειδητοποιώντας ότι ο µέγιστος αντίπαλος είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Ο αγώνας των σύγχρονων αυτών µαχητών διασταυρώνεται µε τα µονοπάτια των συγγραφέων φαντασίας Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, Φριτς Λάιµπερ και Κλαρκ Άστον Σµιθ, ψηλαφίζοντας τις παραδόσεις και τις πρακτικές της Νέας Επιστήµης των Πόλεων. Μετά από το στοιχειωµένο αυτό βιβλίο, δεν θα ξαναδείτε ποτέ τις πόλεις µε τα ίδια µάτια... Μια σκοτεινή αλληγορία, όπου η φιλοσοφία και η υπαρξιακή αναζήτηση συναντούν την αλληλεγγύη και την ελπίδα για ένα φωτεινότερο µέλλον!

Η άποψή μου:

(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)

Ένα αλληγορικό παραμύθι για μεγάλα παιδιά που ξεκινάει με τρόπο τόσο εντυπωσιακό, που ευχήθηκα να έπεφταν στην κατοχή μου και άλλα τέτοια αναγνώσματα. Αλλά όχι... "Ο στοιχειωτής" είναι κάτι μοναδικό και σας το λέω με κάθε ειλικρίνεια, παρά το γεγονός ότι «διαφώνησα» κάπου στο τέλος.

Η σκοτεινιά και η ολοένα και πιο απειλητική παρουσία που επιβάλλεται στην πόλη σου κόβει την ανάσα. Ποτέ δεν θα ξαναδείς τα graffiti με τα ίδια μάτια. Δεν είναι μόνο τα υπαρκτά μηνύματα που οι ήρωες πασχίζουν να αποκρυπτογραφήσουν, αλλά και κάτι εξαιρετικά δυσοίωνο.

Η Άρτεμις, ελεύθερο πνεύμα και αλύγιστη σαν άλλη θεά του κυνηγιού, τα φωτογραφίζει εδώ και καιρό με το -όχι υψηλής ανάλυσης- κινητό της και εκείνη καταλαβαίνει... Καταλαβαίνει πολύ καλά ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Απλά ακόμα δεν το έχει βιώσει.

Πόσες φορές ευχήθηκες άραγε να ζήσεις μακριά από την πόλη; Πόσες νύχτες ένιωσες την άπνοια να σε πνίγει και πόσες φορές σου φάνηκε ότι τα γκρίζα κτίρια θα καταρρεύσουν και θα σε καταπλακώσουν; Αν έστω και λίγο πεθύμησες τον καθαρό αέρα της εξοχής, έστω και με απουσία της τεχνολογίας, τότε καλώς ήρθες στον κόσμο μας!

Εδώ θα βρεις τα πάντα: ‛‛ένα πέρασμα από Αίγυπτο’’, ‛‛χρήσιμα αντικείμενα’’, ‛‛νυχτερίτες’’, ‛‛Μεγάλους παλαιούς’’, ‛‛Μάτριξ’’, ‛‛Dark City’’ και πολλά άλλα που μου διαφεύγουν με την πρώτη ματιά. Ήδη από τις πρώτες σελίδες ενθουσιάστηκα σε υπερθετικό βαθμό! Βρίσκω την γραφή του Δελαρούδη πολύ πιο μεστή και ώριμη, σε σχέση με κάποια πρώτα διηγήματα του ιδίου, που έχω διαβάσει. Το θέμα και η ιστορία που κρύβουν τα graffiti με άγγιξε και οφείλω να ομολογησω ότι διέκρινα και μια αιώνια πάλη του καλού και του κακού, που γίνεται μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Επιπλέον, συμπάθησα αρκετά τους ήρωες, αλλά θεωρώ αγαπημένη μου τη Ζωή, γιατί η παρουσία της στη Θεσσαλονίκη έδωσε μια νέα πνοή στα πράγματα. Η ίδια είναι μια γυναίκα ανεξάρτητη που όμως την ταλανίζει μια βαθιά πληγή: η απότομη εξαφάνιση του πατέρα της. Πιστεύει ότι εκεί, στη Θεσσαλονίκη θα βρει την άκρη, καθώς ίσως να είναι κι η τελευταία πόλη που εθεάθη εκείνος. Εξαιτίας της Ζωής και της αναζήτησής της μας πιάνει νοσταλγία για τα βιβλία μυστηρίου, τα Ορόρα που ήταν πολύ δημοφιλή, κυρίως στη δεκαετία του '90 -και ίσως και λίγο πριν. Αυτή η νοσταλγία μας πάει πίσω στη δική μας εφηβεία, κάνουμε μια παύση και χανόμαστε σε αυτά τα άδολα αλλά και συναρπαστικά χρόνια. Μα αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Έχω παρατηρήσει ότι τα πιο πολλά διηγήματα του συγγραφέα διανθίζονται με κάτι τόσο νοσταλγικό -ίσως και αθεράπευτα ρομαντικό- που δεν συνάδει πάντα με την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων, αλλά τους δίνει το έναυσμα να συνεχίσουν. Μια τόσο μικρή σπίθα χρειάζεται για να μην παραιτηθείς και από μια τόσο μικρή σπίθα μπορεί να προκύψει πυρκαγιά.

Το ίδιο ανάγνωσμα μου προκάλεσε την επιθυμία να ανατρέξω στους στίχους του Καβάφη, γιατί με αυτά τα μάτια είδα εγώ την πόλη.

Κάθε προσπάθειά μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

κι είν’ η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει (…)

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά βρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί...

Κι όμως, αυτή είναι τελικά η μαγεία της γραφής του: το ότι και ένα βιβλίο σκοτεινής φαντασίας σου δημιουργεί τέτοιους συνειρμούς. Όσοι αγαπάτε τέτοιου είδους ταινίες και αναγνώσματα, θα το λατρέψετε, οι υπόλοιποι -γιατί όχι;- τολμήστε το, για ένα ταξίδι στο διαφορετικό!

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Συγγραφέας: Δημήτρης Δελαρούδης

Σελίδες: 502

Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2023

ISBN: 978-960-626-621-8