Βιβλιοάποψη: "Η γη των αμόλυντων"

---Δημοσίευση: 22/04/2023---

Η γη των αμόλυντων Ι - Τριάδα / περίληψη:

Οι καιροί είναι ζοφεροί και τρεις έφηβοι φίλοι νιώθουν παγιδευμένοι στην τελματωμένη ζωή του χωριού τους, που μαστίζεται από μια μυστήρια και θανατηφόρα αρρώστια. Οι ζωές τους θα αλλάξουν ριζικά, όμως, όταν μια μάγισσα επισκεφτεί το χωριό.

Οι τρεις φίλοι, μαγεμένοι από τις ικανότητές της, αποφασίζουν να την ακολουθήσουν στον άγνωστο έξω κόσμο, μακριά από όσα ήξεραν, σε μια γη γεμάτη θαύματα. Μια γη όπου κυριαρχεί η μαγεία, η περιπέτεια και ο κίνδυνος, όμοιος με τον όποιον δεν έχουν ξαναδεί. Ελάτε μαζί τους στο ταξίδι τους αυτό. Καλώς ήρθατε στη Γη των Αμόλυντων!

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Η γη των αμόλυντων ΙΙ - Αιθέρας / περίληψη:

Ο καιρός περνάει. Η αποστολή τους γίνεται πιο πιεστική από ποτέ καθώς ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους. Στον δρόμο που έχουν διαλέξει οι ισορροπίες είναι λεπτές.

Στο δεύτερο μέρος της Γης των Αμόλυντων, το ταξίδι στη χερσόνησο Ίστεν συνεχίζεται. Τα αρχαία κειμήλια καλούν τον Κάυλ, τη Λίβυ και τον Ντάρον σε κινδύνους που αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά, καθώς μια σκιά ετοιμάζεται να καλύψει τα πάντα...

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Η γη των αμόλυντων ΙΙΙ - Πεμπτουσία / περίληψη:

Μετά από πολλές περιπέτειες, η τριάδα έχει φτάσει σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι. Σκοτεινές μέρες ξημερώνουν για τη χερσόνησο Ίστεν, καθώς βυθίζεται στο χάος και τον πόλεμο.

Ο Ντάρον χαράζει το δικό του μονοπάτι, αντιμέτωπος με πρωτόγνωρα διλήμματα.

Η Λίβυ θα αναγκαστεί να ξεπεράσει τα όριά της για να προστατεύσει όσους αγαπάει, όμως τα μυστικά της είναι ικανά να της κοστίσουν ό,τι πολυτιμότερο έχει.

Ο Κάυλ καλείται να εξερευνήσει την πιο επικίνδυνη μαγεία απ’όλες -αυτήν που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα...

Σε αυτό το τρίτο μέρος της Γης των Αμόλυντων, η φιλία και οι δεσμοί της τριάδας θα δοκιμαστούν όσο ποτέ άλλοτε. Θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν τα κειμήλια των Αμόλυντων και να σταματήσουν την καταστροφή που έρχεται;

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Βαγγέλης Ιωσηφίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Μεγάλωσε σε ένα χωριό της Δράμας, τους Σιταγρούς, και έχει αποφοιτήσει από τη σχολή Ελληνικής Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στον ιδιωτικό τομέα, ενώ παράλληλα ασχολείται με το σκάκι ως αθλητής και προπονητής. Ενδιαφέροντά του είναι τα ταξίδια, η λογοτεχνία και η στιχουργική και του αρέσει να ανακαλύπτει νέους κόσμους μέσα από βιβλία και ταινίες. Αντλεί έμπνευση από φυσικά τοπία, απ’ την τέχνη και από την -διαδικτυακή συνήθως- έρευνα σε ανεξήγητες υποθέσεις μυστηρίου. Διατηρεί ιστολόγιο στο διαδίκτυο, όπου αρθρογραφεί τακτικά.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Η άποψή μου για τα παραπάνω:

(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)

Είναι προφανές, αλλά θα το πω: το πρώτο που προσέχουμε σε ένα βιβλίο, είναι ο τίτλος και το εξώφυλλο. Αν αυτά είναι η βιτρίνα του βιβλίου, έχω να πω ότι παίρνουν την υψηλότερη βαθμολογία και μάλιστα με ένα ΣΥΝ, παραπάνω στον τίτλο γιατί μας ιντριγκάρει.

Όταν άνοιξα το πρώτο βιβλίο, θαύμασα τον χάρτη και την προσφώνηση των εποχών στην γλώσσα των ηρώων. Ξεκινώντας την ανάγνωση, ένιωσα τον φόβο και την έλλειψη πίστης στους κατοίκους του χωριού, που μαστίζεται από θανατηφόρα ασθένεια. Μια μυστηριώδης μάγισσα, η Αλύσσα και τρεις φίλοι δοκιμάζουν την τύχη τους προκειμένου να φέρουν ξανά την αφθονία και την ευημερία αλλά και τη λύτρωση. Απόλαυσα ιδιαίτερα τις ομοιότητες με το "Άβαταρ" και την προσπάθεια της τιθάσευσης των βασικών στοιχείων. Κάποιες έξυπνες προσθήκες ωστόσο, από μέρους του συγγραφέα, όπως ο συνδυασμος δυνάμεων και βοτάνων, μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε!

Θέλω να σταθώ στις περιγραφές, που είναι αναμφίβολα κατανοητές σε σύγκριση με άλλα βιβλία, σχετικά με μαγεία ή και με επική φαντασία. Συνεπώς η ροή του λόγου είναι αβίαστη, οι ήρωες ενδιαφέροντες -αν και στο πρώτο μέρος δεν ξεχώρισα κανέναν, αφού θεωρώ τους φίλους αυτούς εξίσου χαρισματικούς.

Τα τέρατα της ιστορίας με εξέπληξαν γιατί ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, όπως για παράδειγμα τα σαρκοβόρα μυρμήγκια που ρουφούν την ενέργεια κι ένα ιπτάμενο μοχθηρότατο ον, που παρομοίωσα με τους πτεροδάχτυλους. Εμπόδια και δυσκολίες δίνουν ώθηση στην πλοκή και δημιουργούν μια φανταστική περιπέτεια, ωστόσο κρύβεται και μια αισιοδοξία γύρω από αυτό. Είναι από τα βιβλία που σε παροτρύνουν να ονειρευτείς, να γράψεις, να σχεδιάσεις, να ταξιδέψεις, να χαρείς την κάθε στιγμή. Τρεις έφηβοι δοκιμάζονται αλλά κουβαλάνε μαζί τους και κάτι μαγικό, όπως είναι η ελπίδα. Θα γνωρίσουν νέους κόσμους πέρα από το απομονωμένο χωριό τους, θα περιπλανηθούν σε βασίλεια, θα έρθουν αντιμέτωποι με το καλό και το κακό, μα πάνω από όλα θα δοκιμαστούν και θα ωριμάσουν ως χαρακτήρες.

Ο Ντάρον έχει μια σταθερότητα σαν τη γη που δαμάζει. Ο Κάυλ μια ήρεμη δύναμη και η Λίβυ πιο ατίθαση, σαν το στοιχείο της τη φωτιά, ωστόσο μοιάζει να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον και ίσως παιχτεί και κάποιο ειδύλλιο στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλω να διαβάσω τη συνέχεια και μάλιστα με μεγάλο ενθουσιασμό. Αξίζει επίσης να αναφέρω ότι το πρώτο βιβλίο τελειώνει τόσο φυσικά και όμορφα. Θα σταθώ επίσης στο πολύ ωραίο ύφος αλλά και στη γλώσσα που χρησιμοποιείται και ναι, επειδή πολλά έχουν δει τα μάτια μου τον τελευταίο καιρό (έχω συναντήσει βωμολοχίες σε βιβλία που προορίζονται για εφήβους και δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι καλά με αυτό, αφού η τέχνη δεν πρέπει να αντιγράφει την πραγματικότητα). Παρατηρούνται απρόοπτα, περιπέτεια, αλλά και ένας σεβασμός και μια ταπεινότητα προς τον αναγνώστη. Αυτά κρατάω και προχωράω στα επόμενα. Είναι εξαιρετικά ευχάριστο ακόμα και σε βιβλίο φαντασίας να δημιουργούμε χαρακτήρες όπως πρέπει να είναι.

Εκτός από τα εκπληκτικά εξώφυλλα και τον ευρηματικό τίτλο, το δεύτερο βιβλίο της -όπως πληροφορούμαι, τετραλογίας!- στέκει και μόνο του στο χώρο σαν αυτοτελές ανάγνωσμα, ακόμα και για όποιον δεν έχει διαβάσει το πρώτο μέρος. Αν θες όμως να μελετήσεις τους ήρωες στο ξεκίνημά τους, καλύτερα να το ξεκινήσεις από την αρχή. Γιατί άλλωστε να χάσεις αυτή την περιπέτεια, την αγωνία και το απρόοπτο, που τόσο απλά αλλά τόσο καλά μας το μοιράζει απλόχερα ο συγγραφέας; Η επιλογή είναι δική σου.

Ας έρθουμε στο παρόν. Το δεύτερο μέρος σε συνεπαίρνει από την αρχή. Ξεκινά από ένα στρατόπεδο της κομητείας του Άζελνοθ κι επεκτείνεται και σε άλλα μέρη της επικράτειας. Κάθε κεφάλαιο σε βάζει από μόνο του στην ενεργή δράση. Κι ενώ οι σπίθες του πολέμου είναι κοντά, ποια θα είναι η τύχη των τριών αγαπημένων μας ηρώων;

Επικές μάχες με άρωμα μαγείας, μυθικά πλάσματα, φανταστικούς κόσμους, που με παρότρυναν να επιστρέφω στον χάρτη του βιβλίου (ναι, αυτόν τον χάρτη τον λατρεύω!) και να ψάχνω την κάθε περιοχή της επικράτειας και τις ιδιαιτερότητές της. Κι όπως είναι αναμενόμενο, η γοητεία του αγνώστου, σε συνδυασμό με γερές δόσεις μαγείας, πάντα σαγηνεύουν! Αυτό που με έκανε να απολαύσω το ταξίδι και να ονειρεύομαι, είναι η εναλλαγή των τοπίων από το πυκνό δάσος, σε πεδιάδα, σε λίμνες, σε απομονωμένα χωριά κι ακόμα μεγαλύτερη γοητεία είχε η άνυδρη έρημος που σε πάει ακόμα πιο μακριά... Φυσικά δεν θα μπορούσε από όλα αυτά να λείπει και το στοιχείο του πάγου, οπότε μοιραία λάτρεψα το παγωμένο βασίλειο, σε σημείο που πίστευα πως θα μπορούσα να περάσω εκεί τη μισή μου ζωή!

Καθώς οι ήρωες μετακινούνται ψάχνοντας για τα αρχαία κειμήλια αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες αλλά έχουν πλέον τη σύνεση και την ωριμότητα να ανταπεξέλθουν. Η φωτιά εντυπωσιακή, η γη δυνατή, ο αέρας απρόβλεπτος και πάμε στο στοιχείο μου, αυτό που περισσότερο αγαπώ και δεν είναι άλλο από το νερό, που εμπεριέχει τη δύναμη αλλά και τη ζωή, το θάρρος μα και την ορμή, την γαλήνη αλλά και την τρικυμία. Το νερό δεν το πλησιάζεις, το αφήνεις απλά να κυλήσει μέσα σου. Πέρα από αυτό, με εντυπωσίασε η στάση του Κάυλ. Μοιάζει ο ήρωάς μας να απελευθερώνεται και μοιράζεται μαζί μας τις πιο μύχιες σκέψεις και συναισθήματά του. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπροστά στην πρόοδο των φίλων του νιώθει ανεπαρκής. Νιώθει ζήλια, ίσως και θυμό αλλά συνάμα αυτό τον πεισμώνει και διευρύνει περισσότερο τους ορίζοντές του, γιατί στην πραγματικότητα αγαπάει τους φίλους του κι έτσι, οι σκέψεις της στιγμής είναι πράγμα απολύτως φυσιολογικό, λόγω και του νεαρού της ηλικίας. Μοιάζει περισσότερο σαν μια ανάγκη, θέλει και εκείνος να ξεχωρίσει και να εντυπωσιάσει. Ο Ιρού, το μαγικό ζωάκι (που εγώ παρομοιάζω με μικρό σκίουρο), ακολουθεί και βοηθάει τη συντροφιά, όπου κι αν τους βγάζει ο δρόμος τους, τα Σελέριτανς, τα μαγικά άλογα έχουν την τιμητική τους, καθώς οι αναφορές σε αυτά με κάνει να τα θαυμάζω πιο πολύ, όμως τα εύσημα κρατούν οι νεαροί πρωταγωνιστές γιατί παρά τα όσα περνούν, που δεν είναι και λίγα, δεν έχουν χάσει την αθωότητά τους.

Αν έπρεπε να του δώσω κάποιο υπότιτλο θα έλεγα: "Κάθε κεφάλαιο και μια έκπληξη"! Γιατί ενώ προσπαθώ να είμαι προετοιμασμένη για το απρόοπτο, η γραφή του Βαγγέλη ξεπερνά κάθε μου προσδοκία με αποτέλεσμα 600 σελίδες και πλέον να κυλούν σαν νερό (νάτο πάλι το αγαπημένο στοιχείο!). Ο ενθουσιασμός μου με κάνει να θέλω να μιλήσω γι'αυτό, όχι μόνο σε νεαρές ηλικίες που τους αρέσει η περιπέτεια, αλλά και σε μεγαλύτερους ανθρώπους για την κατανοητή, αλλά συνάμα εντυπωσιακή γραφή του, αλλά και για να ανακαλύψουν ότι το παιδί που νόμιζαν πως δεν υπάρχει μέσα τους, ζει ακόμα!

Τέλος, στις τελευταίες σελίδες υπάρχει παράρτημα, τόσο για τις περιοχές όσο και για τα αγαπημένα και μη μυθικά πλάσματα και ήθελα να το τονίσω καθώς υπάρχουν βιβλία και μάλιστα ευρείας κυκλοφορίας, που δεν γράφουν το παραμικρό για τα μυθοπλαστικά τους στοιχεία, πράγμα που εγώ το θεωρώ απαράδεκτο.

Αναμένω τη συνέχεια τρίτου και τέταρτου μέρους...