---Δημοσίευση: 18/04/2023---
Αθώοι ένοχοι / περίληψη:
«Το αχλάδι της αγωνίας!» ψελλίζει έκπληκτη η Έλσα Γληνού, αντικρίζοντας το πτώμα της νεαρής Ζωής Κομνηνού, που πριν από λίγες ώρες δήλωνε υπεύθυνη για μια σειρά άλυτων φόνων.
Η φράση αυτή θα οδηγήσει την ίδια και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε μια αποτρόπαια διαπίστωση: Κάποιος δολοφονεί ανθρώπους χρησιμοποιώντας μεθόδους που ανάγονται στον Μεσαίωνα. Ποιος σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια; Ποιο είναι το κίνητρό του; Τι συνδέει τα θύματά του; Τι ρόλο παίζουν σ’ αυτή την υπόθεση ο Στάθης Κομνηνός, ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας Ιορδάνης Φωκάς και ο δημοσιογράφος Φώτης Μπακιρτζής; Τι σημαίνει η φράση Memento mortis που ανακάλυψε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής;
Προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα αυτά, η Έλσα και ο Βαρσάμης θα ξετυλίξουν το κουβάρι μιας τρομακτικής ιστορίας που θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή δύο αθώων παιδιών. Θα προλάβουν να τα σώσουν πριν είναι αργά; Ο χρόνος τρέχει αμείλικτα κι εκείνοι ρίχνονται στο κυνήγι του άγνωστου δολοφόνου με μοναδικό στοιχείο το συμπέρασμα του αστυνόμου Γιαβρόγλου: «Ήταν όλοι τους αθώοι».
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Καλημέρα σας. Ονομάζομαι Γρηγόρης Σταθόπουλος και ήρθα να καταγγείλω τη δολοφονία μου. Είδα σε όραμα ότι κάποιος με έκαψε ζωντανό, αφήνοντας πλάι μου έναν πύρινο σταυρό».
Τα λόγια αυτά, βγαλμένα από το στόμα του νεαρού άντρα με την ασκητική μορφή, θα προκαλέσουν ένα συγκαταβατικό χαμόγελο στον αστυνόμο Βαρσάμη, ο οποίος, θεωρώντας τον τρελό, θα τον αποπέμψει ευγενικά από το τμήμα. Το χαμόγελό του, όμως, θα σβήσει και οι τύψεις θα τον κατακλύσουν, όταν λίγο αργότερα η προφητεία του Σταθόπουλου θα επαληθευτεί και δύο ακόμα θύματα θα προστεθούν στον μακάβριο κατάλογο του παρανοϊκού δολοφόνου.
Τι είναι αυτό που συνδέει τους τρεις νεκρούς; Ποιος είναι εκείνος που καίει ανθρώπους ζωντανούς, αφήνοντας πλάι τους έναν πύρινο σταυρό, φωτογραφίες και υπογραμμισμένα αποσπάσματα από την Αγία Γραφή; Ποια σχέση έχουν με τα αποτρόπαια εγκλήματα η άρρωστα θρησκευόμενη μητέρα του Σταθόπουλου, η φρικτά παραμορφωμένη αδελφή του, ο εμβληματικός πατήρ Χρυσόστομος και η αινιγματική γερόντισσα Φεβρωνία;
Καθώς ο Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτιδά του, Έλσα Γληνού, θα προσπαθήσουν να δώσουν απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, θα έρθουν αντιμέτωποι με τον θανάσιμο κίνδυνο που κρύβουν η θρησκοληψία, το πάθος για εκδίκηση και οι προσωπικοί δαίμονες των ηρώων.
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Ο Απόλλωνας Ροδόπουλος, λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και μανιώδης συλλέκτης αρχαιοτήτων, πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων από μικρή ηλικία, κατορθώνει να εξελιχθεί σε έναν επιχειρηματία με τεράστια περιουσία, δύναμη και κύρος. Στόχος του να γίνει κυρίαρχος όλου του κόσμου. Για τον σκοπό αυτό δημιουργεί μία αίρεση πιστών στην αρχαία καταχθόνια θεότητα Εκάτη και δεν διστάζει να θυσιάσει αθώους ανθρώπους στο όνομα μιας ξεχασμένης από αιώνες θρησκείας.
Ο αστυνόμος Βαρσάμης, προϊστάμενος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, μαζί με την Ελληνοαυστραλή ανθρωπολόγο Μάρθα Τζόουνς προσπαθούν να ξετυλίξουν τη μυστηριώδη υπόθεση τελετουργικών φόνων...
Με φόντο το νησί της Αίγινας, το άγαλμα της τριπρόσωπης Εκάτης θα σπείρει τον θάνατο, στήνοντας με μαεστρία έναν θανατηφόρο ιστό γύρω από τη Μάρθα και τον Βαρσάμη, που θα κάνουν τα πάντα για να ματαιωθεί η αρχαία προφητεία: «Όταν ματώσει η Μεγάλη Σελήνη, θα πεθάνει το παιδί με τα μάτια του λύκου που δεν βλέπουν, για να δώσει τη δύναμη στον Απόλλωνα να λούσει το σύμπαν με το φως του...».
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Σμύρνη, 9 Σεπτεμβρίου 1922. Ο νεαρός Αρίστος Κογκαλίδης αποφασίζει να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να καταφύγει με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Ξέρει ότι η μέρα της καταστροφής πλησιάζει και ο μοναδικός τρόπος να σωθούν είναι να ακολουθήσουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Δεν τον φοβίζει το μέλλον, καθώς θα πάρει μαζί του όλα εκείνα που θα του επιτρέψουν να ξεκινήσει μια νέα ζωή: χρήματα, κοσμήματα αλλά και τον πολύτιμο θησαυρό του... Όμως, ο νεαρός Γαβρίλης Ραγιόγλου ανατρέπει την τελευταία στιγμή τα σχέδιά του με τον χειρότερο τρόπο...
Αθήνα, σήμερα. Όταν ο αιωνόβιος Χριστόδουλος Ραγιόγλου δολοφονείται, ο συνταξιούχος πλέον αστυνομικός Μάνος Βαρσάμης, παλιός φίλος του θύματος, και η ψυχολόγος Έλσα Γληνού αναλαμβάνουν την υπόθεση. Όσοι ήταν κοντά του, μπαίνουν στο στόχαστρο του Βαρσάμη που πιστεύει πως ένας από αυτούς είναι ο δολοφόνος. Όταν, όμως, η Έλσα συνειδητοποιεί πως όλοι τους σχετίζονται με τη Σμύρνη, οι ισορροπίες ανατρέπονται και τα νέα δεδομένα οδηγούν σε ένα ακόμα έγκλημα και μια απόπειρα δολοφονίας. Το παρελθόν μπλέκεται με το παρόν και καλά κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στο φως. Ποιος θέλησε να σκοτώσει έναν άνθρωπο που ήδη βρισκόταν στο κατώφλι του θανάτου; Ο Μάνος και η Έλσα, στην προσπάθειά τους να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της τόσο σκοτεινής υπόθεσης, καλούνται να ανατρέξουν στο 1922... Όλα οδηγούν στη Σμύρνη... ή ξεκινούν αποκεί...
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα... Ένα ερώτημα που θα στοιχειώσει τη φαινομενικά ήρεμη ζωή της Κλαίρης και θα στοιχίσει τη ζωή του αδελφού της, του νεαρού Κωστή Αυγέρη... «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;»
Η Κλαίρη επιστρέφει στην Ελλάδα αποφασισμένη να ανακαλύψει τον δολοφόνο του Κωστή, έρχεται όμως αντιμέτωπη με ένα αδίστακτο κύκλωμα που, στο όνομα της επιστήμης, σκορπίζει τον θάνατο σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Με σύμμαχο τον ιατροδικαστή Φίλιππο Ηλιάδη, ρίχνεται με πάθος στο κυνήγι του αόρατου εχθρού που ξέρει καλά να κρύβεται πίσω από το προσωπείο της φιλανθρωπίας και της προσφοράς.
Το παρελθόν απλώνει τη σκιά του στο παρόν, οδυνηρές μνήμες ξυπνούν πάλι και όλες οι ισορροπίες της ανατρέπονται. Γύρω της στήνεται ένας χορός θανάτου, μέσα στον οποίο δεν μπορεί πλέον να διακρίνει τους αθώους από τους ένοχους...
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης. Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της Π.Ε.Λ. (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει Αγγλικά. Το διήγημά της με τίτλο "Το τελευταίο ταξίδι" απέσπασε έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Π.Ε.Λ. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της "Όταν μιλούν τα φεγγάρια", "Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά", "Μην κοιτάξεις πίσω", "Σπασμένος καθρέφτης" και "Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;", ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα "Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης", "Αθώοι Ένοχοι", "Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά" (επανέκδοση), "Το χέρι του Θεού", "Ο θησαυρός της Σμύρνης" και "Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;" (επανέκδοση).
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
(γράφει η Μαρία Σκούφου)
Η γνωριμία μου με την πένα της κυρίας Μεταξά έγινε μέσω πέντε -έως τώρα- βιβλίων της, κατά σειρά ανάγνωσης: "Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης", "Το χέρι του Θεού", "Ποιός σκότωσε την Ιφιγένεια;", "Ο θησαυρός της Σμύρνης" και "Αθώοι Ένοχοι".
Πρωταγωνιστές είναι ένα δίδυμο προερχόμενο από διαφορετικούς κλάδους: ο αστυνόμος και προϊστάμενος του τμήματος Ανθρωποκτονιών Μάνος Βαρσάμης και η διάσημη ψυχολόγος και συνεργάτης της αστυνομίας για την εξιχνίαση υποθέσεων, Έλσα Γληνού. Η σχέση τους βασίζεται σε βαθιά, αμοιβαία εκτίμηση, νοιάξιμο και κοινό κώδικα επικοινωνίας καθώς και στην προσωπική μοναξιά τους.
Κάθε βιβλίο αποτελεί μια ξεχωριστή φάση ζωής των πρωταγωνιστών αλλά και μια νέα υπόθεση για εξιχνίαση. Η συγγραφέας πάντα δίνει στις υποθέσεις ένα τόσο πρωτότυπο και ιδιαίτερο σενάριο που μπορώ να φανταστώ με άνεση την μεταφορά των βιβλίων ως μίνι τηλεοπτική αστυνομική σειρά με αυτοτελή επεισόδια. Το ύφος της είναι αρκετά χαρακτηριστικό ώστε να μπορώ πλέον να αναγνωρίσω ένα δικό της βιβλίο, χωρίς να δω εξώφυλλο. Οι υποθέσεις της δεν αφήνουν ερωτηματικά, η πλοκή ρέει ξετυλίγοντας τις σχέσεις, τις ποιότητες και τα συναισθήματα των εμπλεκόμενων χαρακτήρων, επιτείνοντας την αγωνία του αναγνώστη, ενώ προβληματίζουν και κρατούν όλη την δράση/κάθαρση, λίγο πριν το τέλος του βιβλίου. Τα βιβλία της κυρίας Μεταξά είναι από αυτά των οποίων τις θεματικές δεν ξεχνάω -και δεν είναι λίγα όσα έχω διαβάσει!
Το πρώτο -κι ως τώρα αγαπημένο μου- βιβλίο που διάβασα και υπήρξε το έναυσμα προς αναζήτηση και άλλων, ήταν "Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης" (e-book). Σε αυτό το βιβλίο πρωταγωνιστής είναι ο Βαρσάμης με μια ελληνοαυστραλή ανθρωπολόγο και στη θέση του κακού, ο Απόλλωνας, μια ιδιάζουσα προσωπικότητα, συλλέκτης αρχαιοτήτων και εγκέφαλος μιας αίρεσης. Η θεματική με την αρχαιοελληνική μυθολογία, θρησκεία και την λατρεία της μέσω τελετών, χρησμών και αρχαιοτήτων με εντυπωσίασε όπως και οι (απο)συμβολισμοί των τριών προσώπων της Εκάτης. Μυστήριο, ατμόσφαιρα και έννοιες από αρχαία Ελλάδα, τελετουργικοί φόνοι, προσωπικά δράματα και σκοτεινά παρελθόντα. Μια από τις πλοκές που σίγουρα σου μένουν.
Το μοτίβο της θρησκείας, ως κινούσα τα νήματα, εμφανίζεται και στην υπόθεση του βιβλίου "Το χέρι του Θεού". Έντονη ενασχόληση με τον χριστιανισμό και την ηθική, οράματα, διαδοχικοί φόνοι με ανθρώπους που καίγονται ζωντανοί τιμωρητικά και τελετουργικά, με το σύμβολο του σταυρού πάντα παρόν, εδάφια της Αγίας Γραφής, άνθρωποι της εκκλησίας, άνθρωποι θρησκευόμενοι και άλλοι, θρησκόληπτοι. Ιδιόμορφες δυναμικές εντός μιας "αγίας ελληνικής οικογένειας" και η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας από την εικόνα που δημιουργούν οι αρχικές εντυπώσεις.
Τέλος, έχουμε το "Αθώοι Ένοχοι". Ήταν το δεύτερο αγαπημένο μου και το απήλαυσα σχεδόν όσο και "Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης". Η πρωτοτυπία της θεματικής του ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα: η εξιχνίαση μιας σειράς τελετουργικών φόνων που έχουν το μοτίβο μεσαιωνικών βασανιστηρίων. Μου έκαναν εντύπωση τα εργαλεία που περιγράφονται για τον βασανισμό και την τιμωρία των θυμάτων. Είναι πολύ ιδιαίτερα και ως προς τις ονομασίες και στον πρακτικό μηχανισμό τους, που αποσκοπεί στον ανείπωτα σαδιστικό, βασανιστικό, μαρτυρικό -θα έλεγα- θάνατο. Ενδεικτικά γίνεται αναφορά σε όργανα βασανισμού όπως: "το αχλάδι της αγωνίας", "ο διαχωριστής γλωσσών", "το πιρούνι του αιρετικού", "η σιδερένια παρθένα", που αποτελούν τα φονικά όπλα του βιβλίου και γίνεται περαιτέρω έκθεση σε εργαλεία όπως "το λίκνο του Ιούδα", "η εκδορά", "ο ισπανικός γάιδαρος", "ο τιμωρός του μαστού", "ο χάλκινος ταύρος", "η σκάφη"," ο κεφαλοθραύστης" και "ο πάσσαλος του ανασκολοπισμού". Έψαξα στο διαδίκτυο φωτογραφίες τους και περαιτέρω πληροφορίες και νομίζω ότι πόνεσα και μόνο με όσα είδαν τα μάτια μου! Τα θύματα σε αυτό το μοτίβο δολοφονιών είναι -όπως εύστοχα επιλέχθηκε ο τίτλος- αθώοι ένοχοι, δηλαδή άνθρωποι ένοχοι για αξιόποινες πράξεις, οι οποίοι όμως τιμωρήθηκαν από την έννομη Δικαιοσύνη με ποινές-"χάδια", έχοντας ως αποτέλεσμα τον εξοργισμό των αδικημένων, που θέλησαν να πάρουν τη δικαιοσύνη στα χέρια τους. Για ακόμα μια φορά η συγγραφέας μας φέρνει αντιμέτωπους με επίκαιρα, ηθικά διλήμματα, ως προς το πού παύει το σωστό και πού ξεκινά το λάθος και ποια είναι επικρατέστερη, ουσιαστική και λειτουργική δικαίωση. Μου έμεινε το εξής σημείο του βιβλίου: "Άραγε, υπάρχει επαρκής τιμωρία για όλα τα εγκλήματα; (...) Άλλη απάντηση δεν μπόρεσε ποτέ να βρει, παρά μόνο ότι αρμόδια είναι η δικαιοσύνη. Διαφορετικά, ο κόσμος θα γινόταν ζούγκλα, στην οποία ο καθένας, κινούμενος από την επιθυμία της εκδίκησης, θα έπαιρνε τον νόμο στα χέρια του" (σελ.466). Επίσης, αναφέρω και τον διάλογο Βαρσάμη-Γληνού στην ίδια σελίδα:
- Δεν πιστεύεις στην αυτοδικία;
- Πιστεύω στην δικαιοσύνη.
- Ποιός ξέρει; Ίσως κάποιες φορές να είναι το ίδιο.
Το δίπολο ενοχής-αθωότητας και το μοτίβο της θυσίας και της ηθικότητας είναι ενεργά σε μεγάλο μέρος του έργου της γενικά. Τα μόνα στοιχεία που προσωπικά βρήκα ότι σκιάζουν την αρτιότητα των πονημάτων είναι η μεγάλη έκταση κάποιων διαλόγων, το μέγεθος των βιβλίων που θα μπορούσαν να βγουν σε λιγότερες σελίδες ή ο εμπλουτισμός της πλοκής με ένα επιπρόσθετο στοιχείο. Οι επαναλαμβανόμενες αναφορές στο καφενείο του μπάρμπα-Χαράλαμπου και η έντονη περιγραφή της εμμονής του Βαρσάμη με το κάπνισμα και τα "πυρομαχικά εκτάκτου ανάγκης" με κούρασαν, οι δε υπενθυμίσεις για το παρελθόν της Γληνού και το ότι σε κάποια σημεία νιώθω να παρουσιάζεται η ιδιότητά της με κάποια υπερβολή. Ίσως βέβαια να γίνεται για να γνωρίσουν όλοι οι αναγνώστες τους πρωταγωνιστές, καθώς τα βιβλία διαβάζονται μεμονωμένα κι όχι απαραίτητα ως σειρά, οπότε σε μένα να φάνηκε μια επαναληψιμότητα, επειδή ακριβώς διάβασα τα βιβλία στη σειρά.
Πάρ'αυτα, έχοντας διαβάσει μεγάλο μέρος του έργου της κυρίας Μεταξά αναμένω το δίδυμο σε νέες περιπέτειες, με τον συνταξιούχο πλέον Βαρσάμη σε ρόλο ιδιωτικού ερευνητή κοντά στην ΓΑΔΑ. Κάθε φορά νιώθω ότι η συγγραφέας έχει την πιο πρωτότυπη ως τώρα θεματική της κι όμως, καταφέρνει να με εκπλήσσει σε κάθε νέο της αναγνωστικό ταξίδι, άλλες φορές λιγότερο και άλλες περισσότερο. Εις τον επόμενο Μεταξένιο ενθουσιασμό λοιπόν!
Διαβάστε την άποψή μας για τα υπόλοιπα βιβλία της Ελευθερίας Μεταξά:
√ Όταν μιλούν τα φεγγάρια, εδώ.
√ Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά, εδώ.
√ Μην κοιτάξεις πίσω, εδώ.
√ Σπασμένος καθρέφτης, εδώ.
.jpg)
