Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ένα απομακρυσμένο κυνηγετικό καταφύγιο, βαθιά στα Υψίπεδα της Σκοτίας, είναι το μέρος που έχει επιλέξει μια παρέα παλιών φίλων για να περάσει τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς. Μια παράδοση δέκα χρόνων που ξεκίνησε όταν ήταν φοιτητές στην Οξφόρδη και που τους θέλει να υποδέχονται πάντα όλοι μαζί τη νέα χρονιά. Το βάρος, όμως, των κρυμμένων μυστικών αποδεικνύεται υπερβολικά μεγάλο για να αντισταθμίσει την εξασθενημένη νοσταλγία και, πάνω στο ξεφάντωμα της γιορτινής βραδιάς, το νήμα που τους κρατά όλους ενωμένους σπάει.
Ένα μέλος της παρέας απομακρύνεται από τη ζεστασιά του καταφυγίου, την ίδια στιγμή που στην περιοχή κυκλοφορεί ένας μανιακός δολοφόνος, ενώ το ίδιο το καταφύγιο κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό... Ανήμερα την Πρωτοχρονιά το αγνοούμενο μέλος της παρέας βρίσκεται νεκρό...
Ένα συναρπαστικό, καθηλωτικό θρίλερ με πανέξυπνη γραφή, που θυμίζει Άγκαθα Κρίστι, δοσμένο με πειστικά απειλητικό ύφος και υποβλητική ατμόσφαιρα.
Η άποψή μου:
Άρχισα να απολαμβάνω την περιπέτεια, ιδιαίτερα αν αγγίζει τα όρια του θρίλερ. Παρά το γεγονός ότι δυσκολεύομαι συχνά να συγκρατήσω πρόσωπα και ονόματα, οι χαρακτήρες της Φόλεϊ είναι ευδιάκριτοι και ξεκάθαροι. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό γιατί ο αναγνώστης αφήνεται στην ιστορία, παύοντας να προσπαθεί να αναγνωρίσει ποιος είναι ποιος.
Ο Ίαν, η Χέδερ και ο Ντάγκ είναι οι υπεύθυνοι ενός καταφυγίου απαράμιλλης ομορφιάς που δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να ζήσουν κάτι διαφορετικό και πρωτόγνωρο. Αρκετοί είναι αυτοί που δεν είναι προετοιμασμένοι τόσο για τις καιρικές συνθήκες όσο και για την άγρια ομορφιά του. Ο Ίαν, αν κι έχει περισσότερα πάρε-δώσε με ένα αφεντικό που δεν γνωρίζουμε, γιατί προφανώς έχει άλλους να του δουλεύουν κι αυτός εισπράττει, είναι ο μόνος που δε μένει μόνιμα στο μέρος. Πηγαίνει, βοηθάει, όποτε αυτό του ζητηθεί και αποχωρεί. Η Χέδερ και ο Νταγκ ζουν μόνιμα εκεί, για δικούς τους λόγους και δουλειά τους είναι η μεταφορά και η ομαλή διαβίωση των επισκεπτών, όσο το καταφύγιο είναι ανοιχτό στο κοινό.
Φυσικά ένα πτώμα διαταράσσει την ομαλή λειτουργία τόσο του καταφυγίου, όσο και τους ίδιους, ιδιαίτερα όταν αποκαλύπτεται πως πρόκειται για δολοφονία. Ο αναγνώστης γνωρίζει για την εύρεσή του από την αρχή. Αυτά που δεν γνωρίζει -σχεδόν μέχρι το τέλος του βιβλίου- είναι η ταυτότητα και το φύλο του. Αυτό από μόνο του, μου φάνηκε πολύ ευρυματικό εκ μέρους της συγγραφέως, γιατί αρκετές φορές προσπάθησα να μαντέψω, ακόμα και ν'αλλάξω το φύλο του πτώματος, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Με έκανε να νιώθω ότι συμμετέχω με κάποιο τρόπο στο βιβλίο, κάτι που με ενθουσίασε.
Η ιστορία εξελίσσεται, με τον κάθε πρωταγωνιστή να εκφράζει τη δική του εκδοχή ξεχωριστά. Ουσιαστικά κάθε κεφάλαιο είναι κι ένα άτομο που παρουσιάζει την ιστορία από την δική του σκοπιά -άλλο ένα τέχνασμα που δίνει ώθηση στην ιστορία και ζωντάνια και με έκανε να τη λατρέψω.
Πριν ακόμα φτάσουμε στη μέση του βιβλίου, όλοι είναι ύποπτοι για φόνο. Αυτό συμβαίνει γιατί οι επισκέπτες έχουν αφήσει μεγάλα κενά στη μεταξύ τους σχέση. Ουσιαστικά συναντώνται κάθε χρόνο, μα έχουν αλλάξει οι ίδιοι μέσα τους και οι παλιοί δεσμοί που τους έκαναν κολλητούς, έχουν ατονήσει. Η Μιράντα, η Κέιτι, η Σαμίρα, ο Τζούλιεν, ο Νικ, ο Μπο, ο Μαρκ, το μωρό, η Πρίγια και η νεότερη φίλη της παρέας Έμμα, υπήρξαν κάποτε έφηβοι. Αναμενόμενο λοιπόν, χρόνια μετά, που όλοι έχουν προχωρήσει τις ζωές τους να σκέφτονται διαφορετικά. Ίσως να νιώθουν άβολα ή να το θεωρούν όλο αυτό μια παρωδία, μα από την άλλη, δε θέλουν να χαλάσουν την παράδοση της παρέας.
Οι υπάλληλοι του καταφυγίου πάλι, συμπεριφέρονται όπως θα φέρονταν σε οποιαδήποτε ομάδα φερέλπιδων και νεόπλουτων ατόμων, που δεν έχουν ιδέα από τους κανόνες και τον τρόπο λειτουργίας των βουνίσιων. Οι αντιθέσεις από μόνες τους σε κάνουν να συνεχίζεις με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό την ανάγνωση, σε ένα χιονισμένο τοπίο, που τόσο μας λείπει εδώ στην πόλη.
Κι έτσι, διαβάζεις το μεγαλύτερο μέρος του αναγνώσματος χωρίς να το καταλάβεις, απολαμβάνοντας το γεγονός ότι ναι, δεν έχεις ιδέα τι θα συμβεί στο τέλος, γιατί κάποιες αλήθειες σιγά-σιγά αποκαλύπτονται. Αλήθειες που ίσως έπρεπε να παραμείνουν στο σκοτάδι. Όταν φτάνεις στο τέλος, αναρωτιέσαι «Τι θα γινόταν αν;» αφήνοντας να πλανιέται στον αέρα η δική σου εκδοχή, αν τα πράγματα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά.
Διαβάστε το. Σε όποια εποχή, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεστε. Θα σας κρατήσει όμορφη συντροφιά.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Λούσι Φόλεϊ
Μετάφραση: Χρήστος Καψάλης
Σελίδες: 488
Ημερ. έκδοσης: 01/09/2020
ISBN: 978-618-02-1589-2
Η Λούσι Φόλεϊ σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ και στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου (UCL). Εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως επιμελήτρια εκδόσεων στον χώρο του βιβλίου πριν αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Το Καταφύγιο είναι το πρώτο της μυθιστόρημα στην κατηγορία του ψυχολογικού θρίλερ. Έχει γράψει ακόμη τρία ιστορικά μυθιστορήματα, τα οποία έχουν γνωρίσει μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ συνολικά τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.