---Δημοσίευση: 08/02/2023---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Γιε μου,
Πονάει η ψυχή μου τώρα που σου γράφω ξεχασμένος σε ένα καταθλιπτικό δωμάτιο ενός γηροκομείου, αποκομμένος από όλους. Πιο πολύ όμως υποφέρω που δε σε βλέπω. Ξέρω, έχεις τις δουλειές σου και τα τρεχάματά σου, αλλά η μοναξιά πληγώνει πολύ, δεν αντέχεται. Και τι δε θα έδινα για να σε δω! Κι ο χρόνος μου δεν είναι πια πολύς. Μακάρι να είναι όλα καλά στη ζωή σου και να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος.
Σε σκέφτομαι και σ’ αγαπώ πολύ,
ο πατέρας σου
Ο συνταξιούχος πυροσβέστης Αργύρης Φαρμάκης, τσακισμένος από τη ζωή. Ο γιος του Άρης, με ροπή σε κάθε είδους μπλέξιμο. Τους χωρίζει άβυσσος. Τους ενώνει όμως μια συγκλονιστική εξέλιξη, μέσα από δεκαέξι σπαρακτικά γράμματα. Μια αληθινή ιστορία πατέρα και γιου που βουτάει ως τα τρίσβαθα της ψυχής και φέρνει δάκρυα στα μάτια...
Η άποψή μου:
Ο αγαπημένος συγγραφέας Μένιος Σακελλαρόπουλος, μέσα από το βιβλίο του “Τα δεκαέξι γράμματα”, θίγει ένα κοινωνικό ζήτημα, το οποίο δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο: τη μοναξιά. Τη μοναξιά, η οποία στιγματίζει έναν άνθρωπο, ματαιώνει τα όνειρά του, τον αφήνει στο περιθώριο και τον σημαδεύει στην πορεία της ζωής. Ο Αργύρης Φαρμάκης δεν έχει να περιμένει τίποτα στη ζωή. Είναι ολομόναχος. Ο μονάκριβος γιος του ζει μακριά του, τον εγκατέλειψε και ο ίδιος έχει μείνει μόνος σε ένα ερειπωμένο σπίτι, μετρώντας τις πληγές του, με μοναδική συντροφιά την Αυγούλα, μια αδέσποτη γατούλα που περιμάζεψε.
Ο Άρης, ο γιος του Αργύρη, έχει μεγαλώσει με την απουσία της μητρικής φροντίδας και παρά το γεγονός ότι δεν στερήθηκε τίποτα από τον πατέρα του, εξελίχθηκε σε έναν ενήλικα με εγωιστικό και αντιδραστικό χαρακτήρα που στερείται ενσυναίσθησης.
Στο οικείο μυθιστόρημα, το οποίο συνιστά αληθινή ιστορία, ο συγγραφέας περιγράφει ουσιαστικά τις -υπό κατάρρευση- σχέσεις μεταξύ πατέρα-γιου, μέσα από συνεχόμενες εναλλαγές στο παρόν και στο παρελθόν. Είναι λυπηρό πώς τα χτυπήματα της ζωής καταφέρνουν να χωρίσουν τους δύο πρωταγωνιστές με δραματικό τρόπο, αντί να τους φέρουν κοντά. Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας με ρεαλιστικό τρόπο περιγράφει το βάρος της ευθύνης, την οποία φέρει ο κάθε γονιός μετά την έλευση του παιδιού του, καθώς και την πρόταξη των αναγκών του παιδιού μπροστά σε οποιαδήποτε άλλη ανάγκη προκύψει στη ζωή του γονέα.
Τα δεκαέξι γράμματα είναι λόγια σιωπής του ηλικιωμένου πλέον Αργύρη, τα οποία κρατά μέσα του για χρόνια και διστάζει να φανερώσει. Είναι λόγια πολυσήμαντης αγάπης και έννοιας απέναντι στον γιο του, παρά την ουσιαστική έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους. Είναι δάκρυα τα οποία συγκρατήθηκαν τελευταία στιγμή στα μάτια και επιμένουν να κυλήσουν, προκειμένου να βρουν τη λύτρωση.
Θα καταφέρουν τα 16 αυτά γράμματα να ζεστάνουν την καρδιά του Άρη; Θα καλύψουν το κενό που έχει στην ψυχή του; Άραγε είναι ποτέ αργά να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για τους δικούς μας ανθρώπους;
Ένα βιβλίο, καθηλωτικό και βαθιά συγκινητικό, το οποίο καταδεικνύει τις πραγματικές αξίες στη ζωή. Γιατί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο συγγραφέας μέσα από την ιδιόχειρη αφιέρωσή του, στο τέλος “Μόνο η αγάπη μένει...”
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Μένιος Σακελλαρόπουλος
Σελίδες: 408
Ημερ. έκδοσης: 8 Οκτωβρίου 2020
ISBN: 978-618-01-3609-8
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα δύο συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24), ήταν στο Mega Channel, στο Open TV και ξανά στο Mega. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην... άσπρη μέρα.
