Βιβλιοάποψη: "Είμαι ο Θάνατος"

---Δημοσίευση: 03/01/2023---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Πώς μπορείς να σταματήσεις το θάνατο;

Εφτά μέρες μετά την απαγωγή της, το πτώμα μιας εικοσάχρονης γυναίκας βρίσκεται σε ένα σημείο του Διεθνούς Αερολιμένα του Λος Άντζελες. Κείτεται με τα άκρα της τεντωμένα, σχηματίζοντας ένα ανθρώπινο πεντάκτινο αστέρι.
Η νεκροτομή θα αποκαλύψει πως βασανίστηκε και δολοφονήθηκε με παράξενο τρόπο. Οι εκπλήξεις, ωστόσο, δε σταματούν εδώ. Στο δολοφόνο αρέσουν τα παιχνίδια, και άφησε κάτι στους αστυνομικούς...
Ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ, επικεφαλής της Μονάδας Υπερβίαιων Εγκλημάτων της Αστυνομίας του Λος Άντζελες, αναλαμβάνει την υπόθεση. Αμέσως, όμως, ένα δεύτερο πτώμα εμφανίζεται.
Ο Χάντερ, αντιμετωπίζοντας νέες προκλήσεις καθημερινά, θα κληθεί να κυνηγήσει ένα τέρας. Έναν κυνηγό του οποίου το παρελθόν κρύβει ένα απαίσιο μυστικό. Ένα αρπακτικό που η επιθυμία του να κάνει κακό στους ανθρώπους και η δίψα του για φόνο είναι άσβεστες -γιατί είναι ο θάνατος.

Το #1 διεθνές bestseller του Κρις Κάρτερ "Είμαι ο Θάνατος" είναι η έβδομη υπόθεση του ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ.


Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία της σειράς έχουν εξοικειωθεί πλέον τόσο με την γραφή όσο και με το ύφος του Κρις Κάρτερ. Μικρά κεφάλαια, δεμένη πλοκή, ένας ακέραιος και ιδιοφυής ντετέκτιβ, ο Ρόμπερτ Χάντερ. Αυτό όμως με το οποίο δεν θα εξοικειωθούμε ποτέ, είναι τα εγκλήματα που κάθε φορά γίνονται όλο και πιο αποτρόπαια.

Η αλήθεια είναι ότι έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία της σειράς είχα μια υποψία από την αρχή για το που το πάει και η υποψία μου αυτή επιβεβαιώθηκε. Βέβαια, βρήκα το ένα σκέλος του μυστηρίου γιατί πάντα ο συγγραφέας κρατάει πολλούς άσσους στο μανίκι του. Ίσως αυτό είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό καθώς και η απροκατάληπτη γλώσσα που χρησιμοποιεί χωρίς φόβο, μα με πολύ πάθος.

Κάτι που το διαφοροποιεί ωστόσο από τα άλλα βιβλία της σειράς είναι ότι το συγκεκριμένο καρφώνεται στην καρδιά σου σαν αγκάθι και το τραύμα δεν επουλώνεται ακόμα και με το τέλος της ανάγνωσης. Αντίθετα, εγείρονται ερωτήματα που έχουν να κάνουν τόσο με τη διαμόρφωση της κοινωνίας, όσο και με το ρόλο της αστυνομίας. Γιατί εξαφανίζονται οι άνθρωποι; Γιατί αρκετές φορές αποτυγχάνουν οι συντονιστικές ομάδες να τους βρουν; Πώς κινητοποιούνται οι ίδιες ομάδες όταν έρθουν αντιμέτωπες με ευαίσθητα δεδομένα και με εξαφανίσεις παιδιών;

Και ναι μεν χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε όταν βρεθεί ένα παιδί, αλλά τι γίνεται γι'αυτά που δεν βρίσκονται ποτέ; Συνεχίζει άραγε τις έρευνες η κοινωνία αν περάσουν χρόνια ή μόνο οι γονείς είναι αυτοί που ποτέ δεν ξεχνούν; Και τι γίνεται με τα παιδιά που ζουν στο περιθώριο και δεν έχουν κανένα να τα αναζητήσει; Αυτά τα ερωτήματα μου δημιούργησε το βιβλίο και πιστεύω ότι καλό βιβλίο είναι αυτό που σου δημιουργεί ερωτήσεις πολλές φορές και περισσότερες από τις απαντήσεις που δίνει. Γιατί πρέπει να νοιαζόμαστε, να γίνουμε πιο άνθρωποι, ίσως να αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και να μην βιαζόμαστε να βάλουμε ταμπέλες και να κρίνουμε τους πάντες.

Γιατί ακόμα και ένα σκληρό βιβλίο, σαν κι αυτό, περνάει τέτοιου είδους μηνύματα. Το πώς ο Χάντερ έμαθε να αποκρυπτογραφεί τέτοιου είδους μηνύματα δεν παύει κάθε φορά να μας εκπλήσσει. Θα παραμείνει στο πλάι του ο αστυνόμος Γκαρσία ή θα πάει σε ένα πιο ασφαλές πόστο, πολύ πιο βαρετό ίσως, για χάρη της οικογένειάς του; Αυτή είναι μια πληροφορία που φυσικά δε θα αποκαλύψω. Ο κάθε άνθρωπος θέτει προτεραιότητες ανάλογα με τα πιστεύω του και οι ήρωες του Κάρτερ δεν είναι σούπερ ήρωες, αλλά οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας -είναι φίλοι, είναι συγγενείς, γείτονες. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μόνο το εξωτερικό περίβλημα: την επιφάνεια στους ανθρώπους. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι ο συγγραφέας πολεμάει για να το αλλάξει αυτό. Θέλει να μας κάνει να βλέπουμε το βάθος και την ουσία των πραγμάτων.

Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, χωρίς να μπορώ να το πιστέψω και χωρίς να το καταλάβω, διαβάστηκε μέσα σε δύο μέρες! Μα φυσικά ούτε κι αυτό είναι παράξενο, αφού μιλάμε για τον Κάρτερ. Με ανάμεικτα συναισθήματα και με την αγωνία να κορυφώνεται σε κάθε γύρισμα της σελίδας, θα πω, ότι το συγκεκριμένο έγινε ένα από τα αγαπημένα μου, αν και κατά βάθος δεν θέλω να τα ξεχωρίζω. Όσοι διαβάζετε Κάρτερ κι έχει αρχίσει να σας εθίζει η γραφή του, σίγουρα καταλαβαίνετε τι εννοώ.


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Ρόμπερτ Χάντερ #7
Συγγραφέας: Chris Carter
Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης
Σελίδες: 384
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2021
ISBN: 978-960-507-149-3


Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Κρις Κάρτερ, ιταλικής καταγωγής και γεννημένος στη Βραζιλία, σπούδασε ψυχολογία με ειδίκευση στην εγκληματική συμπεριφορά στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ως μέλος της ομάδας Εγκληματολογικής Ψυχολογίας της Εισαγγελίας της Πολιτείας του Μίσιγκαν πήρε συνεντεύξεις από πολλούς εγκληματίες, μεταξύ των οποίων σίριαλ κίλερς και δράστες πολλαπλών ανθρωποκτονιών καταδικασμένους σε ισόβια κάθειρξη, και είχε την ευκαιρία να τους μελετήσει. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Κρις Κάρτερ εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου πέρασε μια δεκαετία ως κιθαρίστας πολυάριθμων γκλαμ ροκ συγκροτημάτων, πριν εγκαταλείψει το επάγγελμα του μουσικού για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή. Σήμερα ζει στο Λονδίνο. "Ο δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.
Μοιράσου το άρθρο: :
 
Copyright © 2017-2024. ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΕΙΑ - All Rights Reserved
Created by Vivliosimeia | Published by Vivliosimeia |
Proudly powered by Vivliosimeia.blogspot.gr