---Δημοσίευση: 16/5/2022---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Κιμ Τζιγιάνγκ ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στα περίχωρα της Σεούλ με την οικογένειά της. Είναι μια τριαντάχρονη σύγχρονη γυναίκα που πρόσφατα παραιτήθηκε από τη δουλειά της, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ανατροφή της νεογέννητης κόρης της, κάνοντας μια επιλογή που θεωρείται κοινωνικά αυτονόητη για πάρα πολλές Κορεάτισσες. Σύντομα όμως αρχίζει να εκδηλώνει παράξενα συμπτώματα που θορυβούν τον άντρα της, τους γονείς και τα πεθερικά της: «μεταμορφώνεται» υποδυόμενη τις ζωές άλλων γυναικών, ζωντανών αλλά και νεκρών, γνωστών αλλά και αγνώστων. Καθώς βυθίζεται όλο και βαθύτερα σε αυτή την ψύχωση, ο σύζυγός της τη στέλνει σε ψυχίατρο.
Ολόκληρη η ζωή της Τζιγιάνγκ αρχίζει τότε να ξεδιπλώνεται μέσα από μια παγερή, απόκοσμα αποσπασματική τριτοπρόσωπη αφήγηση, εμποτισμένη με ετερόκλητα στοιχεία απογοήτευσης, επιμονής και υποταγής. Γεννημένη το 1982 και έχοντας το πιο κοινό κοριτσίστικο όνομα στην Κορέα, η Τζιγιάνγκ σύντομα γίνεται η παραμελημένη μεγάλη αδελφή ενός αγοριού που μεγαλώνει σαν πριγκιπόπουλο. Η συμπεριφορά της αστυνομεύεται διαρκώς από τις ανδρικές φιγούρες γύρω της, ενώ ακόμα και ο ίδιος ο πατέρας της κατηγορεί εκείνη, όταν οι άντρες την παρενοχλούν αργά τη νύχτα.
Ένα δυνατό διεθνές μπεστ σέλερ, που στάθηκε αφετηρία για το νέο φεμινιστικό κίνημα της Κορέας, παρακολουθεί την ψυχική κατάπτωση μιας γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με τον παγιωμένο μισογυνισμό.
Η άποψή μου:
Η ιστορία της Κιμ διαβάζεται σαν νερό και αποδεικνύει πανηγυρικά ότι κάποια στερεότυπα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης προσπαθούσα να φανταστώ πώς ήταν η αντίστοιχη κατάσταση στην Ελλάδα από το 1982 ως τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι σιγά-σιγά, ενώ η γυναίκα εδραίωνε την ισχυρή παρουσία της, σταθερά απέκτησε φωνή, μπήκε στο κοινοβούλιο, δεν ήταν υποχρεωμένη να φορά τη ντροπιαστική ποδιά (κι ας υπάρχουν κάποιοι νοσταλγοί της) αντίστοιχα στη Ν. Κορέα ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα. Υπήρχαν ακόμα σχολεία θηλέων πολύ αυστηρά που αναγκαστικά κάποια χρόνια μετά μετατράπηκαν σε μεικτά λόγω του πλήθους των αγοριών (δεν είναι περίεργο στις ασιατικές χώρες να διακόπτονται εγκυμοσύνες λόγω φύλου).
Ξεκινώντας λοιπόν μια αναδρομή από τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της Κιμ Τζιγιάνγκ βλέπουμε όχι μόνο τις κοινωνικές αδικίες αλλά και τον σεξισμό των αντρών, που σε ακραίες περιπτώσεις φτάνει τα όρια του μισογυνισμού. Στην ενήλικη ζωή και πλέον δεν έχεις πολλά δικαιώματα ούτε ως εργαζόμενη γυναίκα, με την προϋπόθεση ότι θα μπορέσεις να βρεις μια αξιοπρεπή δουλειά, και η παρενόχληση είναι άρρηκτα δεμένη με το μήκος της φούστας σου ή οποιαδήποτε συμπεριφορά από μέρους σου που μπορεί να θεωρηθεί δήθεν προκλητική. Αν υπάρχει αγόρι στην οικογένεια, όλοι είναι υποχρεωμένοι να το υπηρετούν και να του παρέχουν το καλύτερο φαγητό, δωμάτιο, ανέσεις κλπ και τα κορίτσια παραμένουν στριμωγμένα σε ένα μικρό δωματιάκι. Στην περίπτωση της ηρωίδας σε 35τ.μ. έπρεπε να στεγαστούν 6 μέλη -αν υπολογίσουμε και τη γιαγιά που έμενε μαζί τους και να μπορέσουν να συμβιώσουν αρμονικά. Αργότερα, με δυναμική παρέμβαση της μητέρας, τα πράγματα έγιναν κάπως καλύτερα και μπόρεσαν να πάνε σε νέο σπίτι αλλά η συμβολή της γυναίκας δε φαίνεται παραέξω. Στον έξω κόσμο όλα φαίνονται σαν επίτευγμα του άντρα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσα χρόνια χρειάζονται να αλλάξει ένα καθεστώς κοινωνικής αδικίας.
Διαβάζοντας, βρήκα σημεία που νιώθεις αγανάκτηση και αρχίζεις ξαφνικά να εγκωμιάζεις τη χώρα σου σε τέτοιο βαθμό που δεν θα το έκανες κάτω από οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες! Από την άλλη μεριά βέβαια είναι ένα βιβλίο που σε κάνει να θαυμάζεις την ψυχική δύναμη και την αντοχή των γυναικών. Λάτρεψα το σημείο που μια άγνωστη ηλικιωμένη σώζει την Κιμ από σεξουαλική παρενόχληση και -πολύ πιθανόν- τον παραλίγο βιασμό της. Η Κιμ, αν κι εφόσον συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα έβρισκε δικαίωση σε κανένα δικαστήριο. Ωστόσο, δεν μπορώ να συνδέσω τη μετέπειτα συμπεριφορά της, του μιμητισμού άλλων γυναικών με τη ζωή των παιδικών, εφηβικών της χρόνων. Είναι σαν κάτι να έσπασε, να χάλασε μέσα στην ηρωίδα που πιθανόν να είναι απόρροια χρόνιας κατάθλιψης, αλλά πουθενά στο βιβλίο -εγώ τουλάχιστον- δεν αντιλήφθηκα τέτοιο πράγμα.
Περίμενα λίγο περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στην ενήλικη ζωή της, κυρίως στον έγγαμο βίο της, προκειμένου να βγάλω περισσότερα συμπεράσματα. Πολύ πιθανόν κάποια πράγματα να εννοούνται γιατί είναι γνωστά σε μια ασιατική χώρα -σε μια δυτική χώρα- όμως δεν είναι όλα αυτονόητα και πρέπει να ψάξεις πίσω από τις λέξεις για να αντλήσεις το σωστό νόημα. Ίσως αυτό να προσπαθήσω να κάνω σε μια δεύτερη ανάγνωση, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
Θεωρώ ωστόσο ότι πρέπει να διαβάζονται τέτοια βιβλία γιατί αν μάθουμε από πού απορρέει το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση ο ρατσισμός στο φύλο, θα μπορέσουμε να βρούμε και τη λύση του.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Ναμ-Τζου Τσο
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Κονταξάκη
Σελίδες: 180
Ημερ. έκδοσης: 01/01/2022
ISBN: 978-618-02-1831-2
Η Τσο Ναμ-Τζου γεννήθηκε το 1978 στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Αποφοίτησε από το Τμήμα Κοινωνιολογίας στο Ewha Womans University και ήταν τηλεοπτική σεναριογράφος για εννέα χρόνια.
Το μυθιστόρημά της "Κιμ Τζιγιάνγκ, Γεννημένη το 1982", το οποίο εμπνεύστηκε από προσωπικά της βιώματα, έχει μεταφραστεί σε δεκαεννιά χώρες και έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Ζει με την οικογένειά της στην Κορέα.
.jpg)
