---Δημοσίευση: 8/2/2022---
Η σιωπή της λευκής πόλης / περίληψη:
Ο χαρισματικός αρχαιολόγος Τάσιο Ορτίθ ντε Θάρατε, καταδικασμένος για τα εγκλήματα που τρομοκράτησαν τη Βιτόρια πριν από δύο δεκαετίες, πρόκειται να βγει από τη φυλακή, όταν οι φόνοι ξαναρχίζουν. Στον Παλαιό Καθεδρικό ένα ζευγάρι εικοσάχρονων εντοπίζονται νεκροί. Είναι γυμνοί κι έχουν και οι δύο τσιμπήματα μελισσών στον λαιμό. Και δε θα είναι οι μόνοι. Ο νεαρός αστυνομικός Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα, ο «Κράκεν», όπως τον φωνάζουν όλοι, ειδικευμένος προφάιλερ, θέλει πάση θυσία να σταματήσει τους φόνους. Μια πρόσφατη προσωπική τραγωδία, όμως, τον εμποδίζει να τους δει ως άλλη μια υπόθεση. Οι μέθοδοί του δυσαρεστούν την Άλμπα, την επικεφαλής της έρευνας, με την οποία διατηρεί μια αμφιλεγόμενη σχέση. Και στο μεταξύ, ο χρόνος τρέχει εναντίον τους και η απειλή παραμονεύει σε κάθε γωνιά της πόλης. Ποια θα είναι τα επόμενα θύματα;
Ένα καθηλωτικό, σκοτεινό θρίλερ, όπου θρύλοι, αρχαιολογία και οικογενειακά μυστικά συνθέτουν ένα πυκνό μυστήριο. Κι όπου ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής είναι η ίδια η Βιτόρια, η γοητευτική πρωτεύουσα της Χώρας των Βάσκων.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι
Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Σελίδες: 488
Ημερ. έκδοσης: 24/10/2019
ISBN: 978-618-01-3271-7
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΠΟΥ ΣΥΝΑΡΠΑΣΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ
Η Άνα Μπελέν Λιάνιο, ο πρώτος έρωτας του Κράκεν, βρίσκεται δολοφονημένη στην Άλαβα. Το μαρτύριο του θανάτου της παραπέμπει σε μια πανάρχαια τελετουργία όπου το θύμα κρεμιέται ανάποδα και βυθίζεται σε έναν λέβητα με καυτό νερό. Ο λέβητας είναι αυθεντικό κομμάτι από την Εποχή του Χαλκού. Και μια λεπτομέρεια κάνει τη φρίκη ακόμη μεγαλύτερη: η Άνα Μπελέν ήταν έγκυος... Όπως φαίνεται σύντομα, ο δολοφόνος δε θα σταματήσει εδώ. Θα συνεχίσει να σκοτώνει μέλλοντες γονείς, μιμούμενος τις τελετουργίες του νερού, διαλέγοντας προσεκτικά ιερές τοποθεσίες της Χώρας των Βάσκων και της Κανταβρίας για τα εγκλήματά του. Η υπόθεση ξυπνά στον Κράκεν οδυνηρές μνήμες, από το καλοκαίρι του 1992, τότε που με τους τρεις καλύτερούς του φίλους πρωτοσυνάντησαν την αινιγματική Άνα Μπελέν Λιάνιο -μια γνωριμία που τους σημάδεψε για πάντα. Και ταυτόχρονα, του γεννά έναν φόβο χωρίς προηγούμενο. Γιατί η Άλμπα, η προϊσταμένη του και γυναίκα που αγαπά, είναι έγκυος -και κινδυνεύει να γίνει ο επόμενος στόχος του δολοφόνου...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι
Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Σελίδες: 488
Ημερ. έκδοσης: 8/10/2020
ISBN: 978-618-01-3435-3
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ΤΟ ΤΡΊΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΡΠΑΣΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ
Βιτόρια, 2019. Οι άρχοντες του χρόνου, ένα επικό ιστορικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στον Μεσαίωνα, σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Η ταυτότητα όμως του συγγραφέα του παραμένει μυστική, καθώς υπογράφει το βιβλίο με το μυστηριώδες ψευδώνυμο Ντιέγο Βεϊλάθ.
Βικτόρια, 1192. Ο θρυλικός κόμης δον Ντιάγο Βέλα επιστρέφει στον τόπο του ύστερα από δύο χρόνια, καθώς έλειπε σε μια επικίνδυνη αποστολή που του είχε αναθέσει ο βασιλιάς της Ναβάρας Σάντσο ΣΤ΄, γνωστός και ως Σάντσο ο Σοφός. Με έκπληξη όμως θα διαπιστώσει ότι ο αδελφός του, Ναγκόρνο, έχει παντρευτεί τη γυναίκα που προοριζόταν για τον ίδιο, τη γοητευτική Ονέκα ντε Μαεστού.
Ο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα, αλλιώς γνωστός και ως Κράκεν, έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από παράξενους θανάτους που όλοι τους ακολουθούν ένα διαφορετικό μεσαιωνικό τελετουργικό -ισπανική μύγα, όρκος του σκότους, εγκιβωτισμός- και είναι πανομοιότυποι με τους θανάτους που περιγράφονται στους Άρχοντες του χρόνου. Αναζητώντας τον δολοφόνο, ο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα θα ανακαλύψει πως πολλά στοιχεία του παρελθόντος του τον συνδέουν με τους Άρχοντες του χρόνου και
αυτή η ανακάλυψη θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του και τη ζωή της οικογένειάς του...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι
Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Σελίδες: 456
Ημερ. έκδοσης: 8/4/2021
ISBN: 978-618-01-3550-3
Η Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτούρι γεννήθηκε στη Βιτόρια της Ισπανίας. Πήρε πτυχίο οπτικής και οπτομετρίας και εργάστηκε αρκετά χρόνια στον τομέα αυτόν, ώσπου πρόσφατα έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Αλικάντε. Είναι παντρεμένη κι έχει δύο παιδιά. Το 2012 το βιβλίο της La saga de los longevos χαρακτηρίστηκε εκδοτικό φαινόμενο, και μεταφράστηκε στα αγγλικά με μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ακολούθησαν τα Los hijos de Adán και Pasaje a Tahití το 2014, και το 2016 ξεκίνησε η θρυλική τριλογία της Λευκής Πόλης. Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ είναι το πρώτο μέρος της σειράς, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία του πολύ γνωστού διεθνώς Ισπανού σκηνοθέτη Daniel Calparsoro (Ποιος κλέβει ποιον; και Το μυστικό της πεταλούδας).
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Για το "Η σιωπή της λευκής πόλης": Περπατώντας άλλοτε σε γραφικές πλατείες και άλλοτε σε δάση, εισπνέουμε και εμείς καθαρό οξυγόνο. Τόσο ζωντανό είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας, το οποίο μπορώ με περηφάνια να κατατάξω μέσα στα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει φέτος. Αξίζει να σημειώσω ότι ουδέποτε είχα ακούσει γι'αυτό το μικρό χωριό της Βιτόρια και εντυπωσιάστηκα. Εκεί που τόσο οι γιορτές όσο και η αρχιτεκτονική κάποιων κτηρίων σαγηνεύουν τον αναγνώστη, το βάρος των φόνων αμαυρώνει την τοπική κοινωνία.
Η ιστορία των διδύμων είναι ακόμα μια εντυπωσιακή ιστορία καθώς ο αστυνόμος Ιγνάθιο παραδίδει τον αδελφό του στην δικαιοσύνη προ εικοσαετίας προκειμένου να δικαστεί για τα τότε εγκλήματα που συγκλόνισαν τη μικρή κοινωνία. Το γεγονός και μόνο ότι αναγκάζεται να το κάνει γιατί όλα τα στοιχεία είναι εναντίον του, τού δημιουργεί ένα πρόσθετο βάρος στην καρδιά καθώς οι δίδυμοι μέχρι τότε ήταν αχώριστοι. Πολύ σύντομα ωστόσο ο Ιγνάθιο απολαμβάνει τις τιμές και την επιδοκιμασία της κοινωνίας καθώς έπραξε κατά συνείδηση. Μα οι φόνοι ξαναρχίζουν και ο Τάσιο Ορτίθ ντε Θαράτε βρίσκεται ακόμα στη φυλακή. Μιλάμε για μιμητές ή κάτι άλλο;
Πέρα από την αγωνία που υπάρχει σε όλο το βιβλίο, μαθαίνουμε τα πάντα για την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων, χωρίς όμως να βαρεθούμε ούτε στο ελάχιστο: από το πώς σκέφτονται οι άνθρωποι μιας μικρής κοινωνίας μέχρι το πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον έλεγχο. Η αφηγηματική δεινότητα της συγγραφέως σε κάνει μέρος της ομάδας δράσης. Συμπάσχεις, ψάχνεις και ανησυχείς παράλληλα με τον Ουνάι, την συνεργάτιδά του Έστι και τη νέα υποδιευθύντρια κι επικεφαλής της έρευνας, Άλμπα.
Το ότι η συγγραφέας επιλέγει να μας βάλει κομμάτι από το τέλος στην αρχή είναι ένα τέχνασμα που μας κάνει να αγωνιούμε περισσότερο. Η δράση σε συνδυασμό με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της ισπανικής κουλτούρας σε καθηλώνει. Λάτρεψα πιο πολύ το πάντρεμα του θρίλερ με την ερωτική ιστορία του τότε και του τώρα. Μια ακόμη διαπίστωση ότι αν ο έρωτας είναι απόλυτος δεν γνωρίζει μέτρα και σταθμά και αψηφά όλους τους κινδύνους. Ειλικρινά μια τέτοια ιστορία θα μπορούσα να τη διαβάζω ξανά και ξανά γιατί είναι σαν μια όαση που έρχεται σε αντίθεση με το σκοτεινό νου των τελετουργικών αυτών εγκλημάτων.
Ο Ουνάι, αν και έχει βιώσει και ο ίδιος τον πόνο και την απώλεια, είναι ένας ικανότατος αστυνομικός και δίνει μεγάλη προτεραιότητα στη δουλειά του. Σύμμαχός του σε κάθε του δύσκολη στιγμή είναι ο υπερήλικας παππούς του. Ένας εύρωστος άνθρωπος που έχει δικές του γνώμες και πρακτικές ειδικά στα ζητήματα υγείας. Πάνω απ’ όλα όμως διακατέχεται από δυνατά αισθήματα αγάπης και αλληλεγγύης προς τον εγγονό του και παρά το γεγονός ότι είναι δευτεραγωνιστής της ιστορίας και δεν εμφανίζεται πολύ, εντούτοις κάνει αισθητή την παρουσία του.
Η υπόθεση περιπλέκεται καθώς δεν διαφαίνεται καθαρά το κίνητρο των δολοφονιών και καθώς ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι επιλέγουν τα θύματα με διαφορά ηλικίας ανά πενταετία, η αγωνία κορυφώνεται. Τι θα συμβεί όμως όταν στόχος είναι η ηλικιακή ομάδα των σαράντα όπου ανήκει ο Ουνάι;
Έξοχη γραφή και ανατροπές. Το απόλαυσα μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Για το "Οι τελετουργίες του νερού": Στο πρώτο μέρος γνωρίσαμε τη Βιτόρια και εντυπωσιαστήκαμε από τη μεγαλειώδη απλότητα της πόλης. Μια πόλη που στοιχηματίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέραμε ότι υπήρχε. Στο δεύτερο μέρος μαθαίνουμε για σκοτεινές κέλτικες τελετουργίες καθώς κάνουμε μια ιστορική περιήγηση που κάνει τη συγκεκριμένη πόλη να φαντάζει πιο ελκυστική. Αισθανόμαστε ήδη μια οικειότητα με τους ήρωες πράγμα που μας δημιουργεί περισσότερη αγωνία για την τύχη τους. Ο Ουνάι, η Άλμπα, η Έστι συνεχίζουν να είναι οι κεντρικοί πρωταγωνιστές του έργου μόνο που τώρα γνωρίζουμε και άλλα πρόσωπα που μονοπωλούν ένα μέρος του. Επίσης μαθαίνουμε λεπτομέρειες για τα εφηβικά χρόνια του Ουνάι και τη μοιραία κατασκήνωση του '92. Σε αυτό το μυθιστόρημα ο χρόνος εναλλάσσεται κι αυτό απαιτεί την αμέριστη προσοχή μας. Μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο μπερδεύτηκα σχετικά με την πλοκή της ιστορίας. Η εναλλαγή της αφήγησης σε πρωτοπρόσωπη σε κάποια κεφάλαια σού δημιουργεί σύγχυση γιατί δεν ξέρεις ποιος μιλάει, ωστόσο είναι πετυχημένη γιατί καταφέρνει να σου μεταφέρει το αίσθημα του φόβου και της οδύνης. Όποιο κι αν είναι το πρόσωπο που μιλάει κάθε φορά (γιατί αρχικά δεν το ξέρουμε), σε προϊδεάζει για κάτι εξαιρετικά σκοτεινό. Είναι ένα είδος προοικονομίας ο τρόπος που επέλεξε η συγγραφέας να σε κρατάει σε εγρήγορση.
Συνεπώς, μαζί με τις δολοφονίες και την αστυνομική πλοκή έχεις να αντιμετωπίσεις και τα ψυχικά τραύματα ηρώων που φτάνουν τα όρια του ψυχολογικού θρίλερ. Επειδή τελικά το ψυχολογικό κομμάτι είναι αυτό που σε ωθεί να συνεχίσεις την ανάγνωση, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σημεία που στην αρχή δεν καταλαβαίνεις πού αποσκοπούν, θα χαρακτήριζα το ανάγνωσμα περισσότερο σαν ψυχολογικό θρίλερ παρά αστυνομικό.
Οι κεντρικοί ήρωες δοκιμάζουν τις αντοχές τους και δεν θα έλεγα ότι βγαίνουν αλώβητοι. Ο Ουνάι έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα σωματικά, ηθικά όσο και ψυχολογικά, που προέκυψαν από την προηγούμενη περιπέτειά του. Όσοι διαβάσατε το πρώτο μέρος ξέρω ότι σας έκανε εντύπωση ο «αιωνόβιος» παππούς του Ουνάι. Με χαρά διαπιστώνουμε και σε αυτό το κομμάτι ότι ο θρυλικός παππούς όχι μόνο ζει και βασιλεύει, αλλά παίζει και ένα νευραλγικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Κι όπως πάντα, δε λείπουν από το βιβλίο οι ανατροπές, που -αναμενόμενες ή όχι- δίνουν ένα ξεχωριστό, ειδικό βάρος στο ανάγνωσμα. Τέλος, οι περιγραφές του τόπου καθώς και οι αναφορές σε ιστορικά μνημεία και δοξασίες, πάντα τραβούν την προσοχή μου και με συναρπάζουν. Η συγγραφέας με ένα δικό της τρόπο μας μεταφέρει ακριβώς στο τόπο και στην καρδιά των γεγονότων.
Φράση που κράτησα: ‘‘Πρέπει να επινοήσω ξανά τον εαυτό μου, να βάλω τάξη στη ζωή μου.’’
Για το "Οι άρχοντες του χρόνου": Στην αρχή με εξέπληξε ευχάριστα. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στον 12ο αιώνα, μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, κυρίως όταν διαπιστώνεται ότι ένας θάνατος, όχι τυχαίος, σχετίζεται με το δηλητήριο που περιγράφεται στο επικό μυθιστόρημα ενός μυστηριώδους συγγραφέα.
Έχω πει αρκετές φορές ότι μου αρέσει να διαβάζω ιστορίες μέσα στην ιστορία. Είναι κάτι που με συναρπάζει σε όλα τα βιβλία ανεξαρτήτως περιεχομένου. Οι ήρωες που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε είναι οι ίδιοι, μα πιο ώριμοι και πιο συνειδητοποιημένοι. Ο θρυλικός αιωνόβιος παππούς ζει και είναι σε θέση να φροντίζει και να καμαρώνει το εγγόνι του. Μεταξύ της Άλμπα και του επιθεωρητή Αγιάλα υπάρχει μια απρόσμενη ένταση. Θα έλεγε κανείς αντί τα προβλήματα (από τα προηγούμενα μέρη της τριλογίας) να δέσουν το ζευγάρι, θαρρείς το αποξένωσαν. Αυτό με έκανε και εμένα να αισθάνομαι άβολα. Τα χρόνια που πέρασαν ταξιδεύοντας στην τριλογία της λευκής πόλης είναι πραγματικά σαν να πέρασαν και από πάνω μας. Όχι μόνο πια γνωρίζουμε τη Βιτόρια σαν να είναι το σπίτι μας αλλά ανησυχούμε κιόλας για την τύχη των ηρώων σαν να είναι δική μας οικογένεια. Αυτό είναι ένα επιτυχημένο τέχνασμα της συγγραφέως, δηλαδή έπλασε τους ήρωές της τόσο αληθινούς.
Να επισημάνω εδώ ότι η εμφάνιση του αινιγματικού ιδιοκτήτη ενός πύργου, Ραμίρο Αλβάρ έδωσε νέα ώθηση στην ιστορία. Ένα πρόσωπο που εμφανίζεται άλλοτε αγέρωχο και υπεροπτικό και άλλοτε πνευματώδες, συμπαθές και ευχάριστο. Αποτελεί το κλειδί για τη συνέχεια της ιστορίας αλλά συνάμα κάνει το ανάγνωσμα πιο ευχάριστο αφού, αν και απομονωμένος από τον έξω κόσμο, είναι ο τύπος του ανθρώπου που θα ήθελες για παρέα. Είναι καλός αφηγητής όσο και καλός ακροατής. Ένα κράμα λογικής και ευαισθησίας που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητο. Μπορεί όμως το ίδιο αυτό πρόσωπο να είναι και ένας βασικός ύποπτος; Κι ακριβώς εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για το επιτελείο της αστυνομίας.
Ωστόσο προχωρώντας τόσο στην αφήγηση όσο και στην κύρια πλοκή κάπου άρχισα να κουράζομαι. Ίσως περίμενα κάτι διαφορετικό και διαψεύστηκα. Μπορεί να μην έπρεπε να υπάρχουν τόσες περιγραφές που δημιουργούν σύγχυση αλλά μια περίληψη αυτών. Μην ξεχνάμε ότι έπρεπε να δοθεί περισσότερη έμφαση στα γεγονότα του σήμερα και όχι του παρελθόντος που αρκετές φορές αποπροσανατολίζουν. Προσπάθησα λοιπόν να δώσω βάση περισσότερο στο σήμερα παρά στα φαντάσματα του παρελθόντος κι έτσι συνέχισα να διαβάζω, ώσπου μια δολοφονία με τάραξε τόσο που ήθελα να σταματήσω την ανάγνωση. Δεν μπορώ να αναφέρω φυσικά ποιο ήταν το θύμα αλλά είναι αυτονόητο πως μού ήταν αρκετά συμπαθές για να ταραχτώ τόσο. Ήταν κάτι που κατά τη γνώμη μου, δεν χρειαζόταν. Ωστόσο, μετά από κάποιες μέρες κατάφερα να συνεχίσω το βιβλίο αφού έπρεπε να διαπιστώσω αν μέσα σε όλα αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα θα υπάρξει επιτέλους δικαίωση. Άρχισα να βλέπω τους ήρωες σαν κομμάτια ενός παζλ, που θα έπρεπε να μπουν σιγά-σιγά στη θέση τους ώστε να υπάρξει νομοτέλεια. Ομολογουμένως είχα δίκιο και το τέλος καθόλου δε με απογοήτευσε.
Αν το επιλέξετε, σιγουρευτείτε ότι έχετε διαβάσει με τη σειρά και τα υπόλοιπα της τριλογίας. Υπάρχει spoiler τόσο στο δεύτερο όσο και στο τρίτο βιβλίο σχετικά με το πρώτο. Θα σας εκπλήξω και πολλοί ίσως διαφωνήσετε, αλλά θεωρώ ότι το πρώτο είναι και το καλύτερο. Λιτό για αρχή, περιεκτικό και με μια μοναδική σκιαγράφηση των ηρώων χωρίς περιττές λεπτομέρειες.
.jpg)
