---Δημοσίευση: 1/1/2022---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Το συναρπαστικό μυθιστόρημα που απέσπασε το βραβείο Πούλιτζερ μάς ταξιδεύει στην καρδιά της πιο μυστηριώδους δικτατορίας του κόσμου. Ο Πακ Τζουν Ντο είναι ο βασανισμένος γιος μιας χαμένης μητέρας και ενός ισχυρού πατέρα, που διευθύνει ένα στρατόπεδο εργασίας για ορφανά παιδιά. Όταν η αφοσίωση και η οξυδέρκειά του αναγνωρίζονται από τους υψηλά ιστάμενους του κράτους, η προοδευτική άνοδος στην ιεραρχία μοιάζει ασταμάτητη. Ο Τζουν Ντο γίνεται επαγγελματίας απαγωγέας· αντιμετωπίζει παγωμένα νερά, σκοτεινές σήραγγες και ανατριχιαστικούς θαλάμους ανακρίσεων. Τολμάει να αντιταχθεί στον ίδιο τον Κιμ Γιονγκ Ιλ, σε μια προσπάθεια να σώσει τη γυναίκα που αγαπάει, τη θρυλική ηθοποιό Ήλιο Σελήνη.
Ένα συναρπαστικό θρίλερ και συνάμα μια ιστορία χαμένης αθωότητας, "Ο γιος του αφέντη των ορφανών" σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας χώρας που μαστίζεται από την πείνα, τη διαφθορά και την καθημερινή βαναυσότητα δίχως όμως να λείπουν η συντροφικότητα και οι κλεμμένες στιγμές ομορφιάς και αγάπης. Ένα λογοτεχνικό επίτευγμα που τοποθετεί τον Άνταμ Τζόνσον ανάμεσα στους σπουδαιότερους συγγραφείς της εποχής μας.
Η άποψή μου:
«Το σήμερα, το αύριο» είπε εκείνη. «Μια μέρα δεν είναι τίποτα. Μια μέρα είναι απλώς ένα σπίρτο που ανάβεις έπειτα από χιλιάδες άλλα σπίρτα που έχουν σβήσει πριν απ’ αυτό».
Στη χώρα όπου τα σπίρτα φωτίζουν τα πρόσωπα των ανθρώπων όταν πέφτει η νύχτα, όπου χιλιάδες ανθρώπινες υπάρξεις σβήνουν μέσα σε υπόγειες φυλακές σαν τα σπίρτα στα διαμερίσματα της Πιονγιάνγκ, όπου κονσέρβες ροδάκινο κομπόστα κοσμούν τα ράφια του σαλονιού κάτω από το πορτρέτο του Ανώτατου Ηγέτη, όπου ο πόνος είναι εργαλείο και το συναίσθημα ενοχή· στη Βόρεια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ιλ, τη χώρα-αίνιγμα που απαγορεύεται να επισκεφτείς, εκτός κι αν συνοδεύεσαι από κρατικούς αξιωματούχους και υποστείς την απαραίτητη κρατική-ιδεολογική προπαγάνδα. Καρπός μια τέτοιας επίσκεψης του Αμερικανού συγγραφέα Adam Johnson στην Πιονγιάνγκ, το μυθιστόρημα “Ο γιος του αφέντη των ορφανών” είναι ένα πάντρεμα πραγματικότητας και φαντασίας, μαρτυριών Βορειοκορεατών που αυτομόλησαν και προσεκτικής παρατήρησης του συγγραφέα πίσω από την κουρτίνα που απλώνει το καθεστώς πάνω από τη χώρα και το λαό της.
“Ο γιος του αφέντη των ορφανών”, μία τολμηρή συγγραφική προσπάθεια που χάρισε στον συγγραφέα το Βραβείο Pulitzer του 2013 και διεθνή φήμη, δεν είναι ένα ανάγνωσμα εύκολο. Ο Johnson σφυροκοπά τον αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες με εικόνες δυνατές, πράξεις σκληρές, ανθρώπους που ζουν στο πετσί τους μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική από αυτή που γνωρίζουν οι «καταραμένοι» εχθροί του καθεστώτος: οι (ιμπεριαλιστές) Αμερικάνοι, οι (πλανημένοι) Νοτιοκορεάτες, οι (ιστορικοί εχθροί) Γιαπωνέζοι. Οι (αντι)ήρωές του ζουν ζωές που εξαρτώνται από τα τερτίπια της μοίρας, αλλά πιο συχνά από τα καπρίτσια του Ανώτατου Ηγέτη, που εμφανίζεται στο μυθιστόρημα μάλλον ως καρικατούρα του πραγματικού εαυτού του. Τίποτα από τη ζωή των υπηκόων του, όμως, δεν προκαλεί θυμηδία. Αν και ο συγγραφέας παραδέχεται ότι έχει βάλει τη φαντασία του να δουλέψει για να αναπαραστήσει τη ζωή και την καθημερινότητα στη Βόρεια Κορέα, εντούτοις το καταφέρνει με τρόπο απόλυτα πειστικό. Ο αναγνώστης βυθίζεται στον παραλογισμό ενός καθεστώτος, που κάνει πλύση εγκεφάλου με παραμύθια που ακούγονται από υπαίθρια μεγάφωνα, νιώθει τον πόνο των άγρια βασανισμένων στα ανακριτικά κελιά, τη βουβή απελπισία της φυλακισμένης κωπηλάτισσας που μεταφράζει τους δεκάδες τόμους των έργων του Ανώτατου Ηγέτη. Ο Πακ Τζουν Ντο, ο διοικητής Γκα, η ηθοποιός Ήλιος Σελήνη, ο ανώνυμος ανακριτής ακροβατούν μεταξύ αντιφατικών ρόλων, συχνά δυσκολεύοντας την κατανόηση τους από τον αναγνώστη.
Δράση και βία, κατάσκοποι και ανατροπές δεν υπάρχουν στο μυθιστόρημα, που κυλάει αργά και κάποιες φορές βασανιστικά, σχεδόν όπως τα έτη Τζούτσε στη “μοναδική χώρα όπου οι πολίτες είναι ευτυχισμένοι”. Ο αναγνώστης οφείλει να ακολουθήσει το ρυθμό του συγγραφέα, να υποφέρει για τα υπαρκτά ή όχι εγκλήματα των ηρώων του, να αναρωτηθεί πόσα απ’ αυτά που διαβάζει είναι πραγματικά, πόσο καλά γνωρίζει έναν λαό που βρίσκεται πίσω από φράχτες που ο ίδιος έστησε· πόσα θα ήθελε στα αλήθεια να ξέρει. Το ταξίδι στη χώρα που στήνει ο Adam Johnson απαιτεί κότσια· σχεδόν όσα χρειάζεται για να ανοίξεις την κονσέρβα με την κομπόστα ροδάκινο ή για να γράψεις τη βιογραφία του εαυτού σου.
Αλλά... για τη Βόρεια Κορέα μιλάμε· όχι για γουέστερν της Αμερικάνικης Δύσης που λατρεύει να μισεί ο Ανώτατος Ηγέτης.
Σελίδες: 688
Ημερ. έκδοσης: 18 Οκτωβρίου 2021
ISBN: 978-960-484-751-8
Ο Adam Johnson διδάσκει δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Έχει γράψει τις συλλογές διηγημάτων "Emporium" (2003) και "Fortune Smiles", η οποία βραβεύτηκε με το National Book Award το 2015, και τα μυθιστορήματα "Parasites Like Us" (2004) και "Ο γιος του αφέντη των ορφανών", που απέσπασε το Pulitzer Prize μυθοπλασίας το 2013. Έχει λάβει το Whiting Writer’s Award και υποτροφίες από το National Endowment for the Arts και το Guggenheim Foundation. Έργα του έχουν δημοσιευτεί στο Esquire, στο Harper’s, στο Playboy, στο GQ, στο The Paris Review, στο Granta, στο Tin House, στους New York Times, και έχουν ανθολογηθεί για το Best American Short Stories. Ζει στο Σαν Φρανσίσκο.
.jpg)
