---Δημοσίευση: 22/12/2021---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Πριν από είκοσι πέντε χρόνια, ένα έφηβο αγόρι, ο Τσάρλι Κράμπτρι, διέπραξε ένα φόνο τόσο αποτροπιαστικό, που απέκτησε σχεδόν μυθικές διαστάσεις και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για περισσότερες από μία δολοφονίες απομίμησης. Ο Πολ Άνταμς θυμάται την υπόθεση πολύ καλά, αφού τόσο ο Κράμπτρι όσο και το θύμα του ήταν φίλοι του. Ο Πολ κατάφερε σιγά-σιγά να ξαναμαζέψει τα κομμάτια της ζωής του και να κάνει μια νέα αρχή. Όμως τώρα η κατάσταση της ηλικιωμένης πια μητέρας του, που πάσχει από άνοια, έχει επιδεινωθεί. Και, αν και αντιδρά με κάθε κύτταρο της ύπαρξής του στο ενδεχόμενο της επιστροφής, ξέρει ότι έχει έρθει η ώρα να γυρίσει στο σπίτι του. Τα πράγματα σύντομα αρχίζουν να παίρνουν άσχημη τροπή. Ο Πολ μαθαίνει ότι έγινε άλλος ένας φόνος απομίμησης εκείνου του παλιού εγκλήματος. Η μητέρα του είναι αναστατωμένη και επιμένει ότι κάτι υπάρχει στο σπίτι. Και κάποιος τον παρακολουθεί. Θυμίζοντάς του το πιο ανησυχητικό πράγμα που συνέβη εκείνη τη φοβερή μέρα πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Δεν ήταν μονάχα ο φόνος. Ήταν και το γεγονός ότι, αμέσως μετά, ο Τσάρλι Κράμπτρι εξαφανίστηκε και δεν τον ξανάδε ποτέ κανένας...
Η άποψή μου:
Το Γκρίντεν Γουντ, που οι ντόπιοι το ξέρουν με την ονομασία οι Σκιές, πήρε το όνομά του από το δάσος. Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού το δάσος είναι μια τόσο επιβλητική όσο και σκοτεινή παρουσία στο χωριό. Ακόμα και τις ημέρες τις πιο φωτεινές είναι πάρα πολύ εύκολο να χαθείς, καθώς το σκοτεινό τείχος του δάσους μοιάζει αδιαπέραστο. Σε αυτό το μέρος επιστρέφει ο Πολ ύστερα από χρόνια και μαζί έρχονται οι αναμνήσεις, ακολουθούν οι εφιάλτες και ύστερα Οι Σκιές.
Παρά το γεγονός ότι με κούρασε η εναλλαγή του "τότε" και του "τώρα" και κάποιες στιγμές ένιωθα να χάνω την υπομονή μου, οφείλω να ομολογήσω ότι η γραφή του Νορθ είναι ιδιαίτερη και εξακολουθεί να με συναρπάζει. Το αόρατο κακό και η αγωνία που ένιωθα καθ΄όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης μου δημιούργησε την επιτακτική ανάγκη να το τελειώσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Θα σας πω ακριβώς πώς το βίωσα εγώ: σαν μια σύζευξη μεταφυσικού τρόμου και ψυχολογικού θρίλερ. Σε κάθε κεφάλαιο που ολοκληρώνεται, νιώθεις την απειλητική ατμόσφαιρα που σε κάνει να κοιτάς πίσω σου, στον παραμικρό θόρυβο. Ο εκφοβισμός σαν αιτία όλων των κακών κάνει μια παρέα εφήβων να στραφεί σε σκοτεινές αναζητήσεις στο δάσος του Γκρίντεν Γουντ. Ο Πολ αποδοκιμάζει ανοιχτά τις τακτικές τους αλλά μένει στην παρέα όσο περισσότερο μπορεί εξαιτίας του καρδιακού του φίλου, Τζέιμς, ο οποίος μοιάζει να έχει μαγευτεί από τη δεσποτική προσωπικότητα του Τσάρλι. Ο Πολ είναι πλέον ώριμος άντρας, αλλά φτάνοντας στο χωριό νιώθει ξανά τους ίδιους φόβους και ανησυχίες που τον κράτησαν μακριά από το μέρος τόσα χρόνια.
Τα πρώτα του τετράδια συγγραφής, τα όνειρα των εφηβικών χρόνων, οι αναφορές στα βιβλία του Κινγκ με έκαναν αυτομάτως να νιώσω μια θαλπωρή και μια συμπάθεια για τον ήρωα. Ποιο είναι το μυστήριο που σκεπάζει σαν ομίχλη τα εφηβικά του χρόνια; Γιατί επαναλαμβάνει «Κάτι πρέπει να γίνει με τον Τσάρλι;». Πώς μια παρέα παιδιών μπορεί να φτάσει στο έγκλημα με αφορμή εφιαλτικά όνειρα;
Η ντετέκτιβ Αμάντα Μπεκ με αφορμή έναν πανομοιότυπο φόνο, στο Φέδερμπακ, καλείται να αναμοχλεύσει το παρελθόν και να βρει από πού ξεκίνησαν όλα, πριν να είναι πλέον πολύ αργά και η κατάσταση ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Έτσι γνωρίζει τον Πολ στην πιο δύσκολη φάση της ζωής του. Γιατί το παρελθόν γυρίζει πίσω και τον στοιχειώνει. Αρκετές στιγμές νιώθει φοβισμένος και αβοήθητος γιατί τις περισσότερες φόρες το παρελθόν είναι εκείνο που καθορίζει το μέλλον. Μα τελικά ουδέν κρυπτόν... Όλα τα ερωτήματά απαντώνται στο τρίτο μέρος του βιβλίου και οι αποκαλύψεις είναι τόσο συγκλονιστικές που δεν αντέχονται!
Το κλίμα του βιβλίου ακολουθεί βεβαίως το ευφάνταστο εξώφυλλο, που αν κοιτάξεις στο φως, βλέπεις χιλιάδες αποτυπώματα ματωμένων παιδικών χεριών...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Alex North
Μετάφραση: Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου
Σελίδες: 392
Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2020
ISBN: 978-960-620-845-4
Ο Άλεξ Νορθ γεννήθηκε στο Λιντς, όπου ζει με τη σύζυγο και το γιο του. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του οποίου εργάστηκε πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή. Παρόλο που του άρεσαν πάντα οι ανατριχιαστικές, φοβιστικές ιστορίες, δε θυμάται να είχε ποτέ κανέναν τρομακτικό «φανταστικό φίλο» όταν ήταν μικρός. Σήμερα, ως ενήλικος, δεν παίρνει και όρκο γι’ αυτό. Βρείτε τον στο Twitter.
