---Δημοσίευση: 30/10/2020---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Η αυτοκρατορία που βασίζεται στη γνώμη και στη φαντασία βασιλεύει για λίγο καιρό και αυτή η αυτοκρατορία είναι μειλίχια και επιεικής. Η αυτοκρατορία της βίας βασιλεύει πάντα! Έτσι η γνώμη είναι κάτι σαν βασίλισσα του κόσμου, όμως η βία είναι ο τύραννός του».
-Πασκάλ-
Σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο, σε μία ζωή καρικατούρα αυτής που θα έπρεπε να βιώνουμε, φυλακισμένοι μέσα στα τετελεσμένα γεγονότα που έχουν επιβληθεί ενόσω εμείς είχαμε περιπέσει σε λήθαργο εξακολουθώντας να ονειροπολούμε μέσα σε μία οργάνωση, μέσα σε μία οικονομία που δεν λειτουργεί πια και φαίνονται όσα συμβαίνουν αναπόφευκτα και βαθιά ριζωμένα, πώς λειτουργούν και συμπλέκονται οι τρεις αυτοί πολιτικοί όροι; Ποιος από τους τρεις παραμένει ενεργός στην εποχή μας;
Η άποψή μου:
Από τα χρόνια του Προμηθέα η γνώση και η ελεύθερη βούληση είναι υποκείμενο υποταγής και ελέγχου στο Κράτος και τη Βία. Το λύσιμο των αιώνιων δεσμών επιτυγχάνεται με τη χρόνια προσήλωση στα ιδανικά και τη βαθιά πεποίθηση ότι το δίκαιο είναι σκοπός ενάρετος και αξίζει με αυταπάρνηση να τον υπηρετείς. Συνεπώς η δημοκρατία είναι αντικείμενο αναζήτησης μόνο των ελευθέρων ανθρώπων, η -έναντι στο φυσικό νόμο- αντίδραση στην εφαρμογή της δύναμης και την κατίσχυσή της, η ενεργή και αφυπνισμένη συμμετοχή του λαού στα κοινά με γνώμονα την μακροημέρευση και την πρόοδο της κοινωνίας προς το συμφέρον των πολιτών.
Ωστόσο, ενώ τα προφανή οφέλη της βελτιώνουν τη ζωή, οδηγούν στην κατάρρευση των ιδεολογιών και πρακτικών βίας, εξυψώνουν τον πολιτισμό και εμπλουτίζουν το νόημα «άνθρωπος», η συγγραφέας μάς περιγράφει πως η εξουσία θελκτική πάντα εξαιτίας των αδιαμφισβήτητων προνομίων που χαρίζει στον κατέχοντα, είναι το κίνητρο στη ροπή του συστήματος προς τον απόλυτο έλεγχο μιας ελίτ, η οποία με εγωιστικά κριτήρια επιδιώκει έναν κυρίαρχο ρόλο στο πολιτικό πεδίο. Η κοινωνική διαστρωμάτωση χρησιμοποιείται για τη διαίρεση και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών και η άσκηση βίας δεν είναι παρά ένα αθέμιτο αλλά αναγκαίο εργαλείο στην επίτευξη του ιδιοτελούς σκοπού.
Στο δοκίμιο αυτό συνειδητοποιούμε πως όταν υπεύθυνοι πολίτες αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί και κατανοούν ότι έχουν περισσότερες υποχρεώσεις από τα δικαιώματά τους, ότι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους είναι αέναη και η ελευθερία τους είναι αγαθό επιβουλευόμενο, ότι όταν η πολιτεία είναι γενναιόδωρη στις ευκαιρίες της και στηρίζεται στην αξιοκρατία και μόνο, όταν η ισχύς των επιχειρημάτων επικρατούν του σωματικού και ψυχολογικού καταναγκασμού, τότε η εφαρμογή του φυσικού και άγραφου δίκαιου γίνεται η ασπίδα των αδυνάτων και το φράγμα στην αυθαιρεσία των ισχυρών.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Θεματολογία: Ανθρωπιστικές & θετικές επιστήμες
Συγγραφέας: Μαρία Αθανασοπούλου
Σελίδες: 64 / Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2019
ISBN: 978-960-606-118-9
Η Μαρία Αθανασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Τελείωσε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Πολιτικό Τμήμα της ίδιας Σχολής. Υπήρξε δικηγόρος Αθηνών και εργάστηκε για παραπάνω από τρεις δεκαετίες στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Γνωρίζει αγγλικά και γαλλικά και κατοικεί στην Αθήνα.
Το "Δημοκρατία, βία και εξουσία" είναι το όγδοο βιβλίο της. Κυκλοφορούν επίσης: "Συνομιλώντας με τους Αλμπέρτο Καέιρο και Φερνάντο Πεσσόα" (δοκίμιο), "Ταξίδι εκλογών" (μυθιστόρημα), "Σαν μυθιστόρημα" (μυθιστόρημα), "Ιβάν... όπως Γιάννης... και άλλα ασύνδετα διηγήματα" (διηγήματα), "Ποιήματα από το 2016 στο 1990" (ποιητική συλλογή), "Το μαγικό δώρο" (αφήγημα), "Συμμετοχή σε συλλογικό έργο" (2017), "Τα Ποιήματα του 2016 (Κοινωνία των (δε)κάτων), "Έτσι, όπως έρχονται" (ποίηση).
.jpg)
